ตามถึงบ้านเลยเร๊อะ (เรื่องเล่าจากประสบการณ์จริง)

บุษบาชำเรืองดูนาฬิกาเป็นเวลา สี่ทุ่มครึ่งพอดี 
เด็กคนสุดท้ายเดินออกจากร้าน ตามปกติร้านต้องปิดสี่ทุ่ม
แต่วันนี้เป็นวันพุธ มีเกมส์หลายเกมส์ต้องปิดปรับปรุง
ถ้าเกมส์ไหนปิดปรับปรุง เธอต้องคอยอัพเดทเกมส์ไว้รอลูกค้า
ถ้าไม่อัพเกมส์ไว้ ลูกค้าเข้ามาเล่นเกมส์ต้องโหลดเกมส์เองเสียเวลาลูกค้า
เน็ตในร้านก็จะกระตุก ทำให้เครื่องคอมทั้งร้านช้าไปหมดทุกเครื่อง อาจจะทำให้เสียลูกค้าได้
เธอบิดขี้เกียจช้าๆ เดินไปปิดประตูหน้าร้านลง ล๊อคกุญแจเรียบร้อยๆ
เดินเปิดเครื่องคอมที่ละเครื่อง จากเครื่องที่หนึ่ง ไปถึงเครื่องที่ยี่สิบ
เธอเดินกลับมานั่งที่โต๊ะคอมเครื่องแม่  เปิดคอมทั้งยี่สิบเครื่อง
เข้าไปดูเกมส์ที่จะต้องโหลด มือข้างขวาจับเม้าส์ คลิกซ้ายคลิกขวา
เพื่อโหลดเกมส์และเล่นพันทิปไปพร้อมๆกัน เพื่อนๆที่เล่นพันทิปทะยอยกล่าวราตรีสวัสดิ์
ไปทีละคนสองคน เพื่อนๆไปนอนกันหมดแล้ว พึ่งโหลดเกมส์ได้ไม่กี่เกมส์ สายตามองดูนาฬิกา
ตีหนึ่งแล้วหรือนี่ เง้อพรุ่งนี้จะปฎิวัติมั้ยน้อ สาธุขออย่าให้มีปฎิวัติเลย
ไม่มีเพื่อนคุยแล้วเงียบจัง เพื่อนๆคงนอนหลับอยู่บนเตียงนุ่มๆกันหมดแล้ว
มองดูเกมส์ก็โหลดกระตื๊บกระตื๊บ งั้นปิดพันทิปดีกว่า ไหนๆก็ไม่มีเพื่อนคุยแล้วนี่
จะได้โหลดเกมส์เสร็จเร็วๆ ปิดพันทิปเสร็จ ค่อยๆเอนหลังลงกับเก้าอี้ เก้าอี้คู่ทุกข์คู่ยาก
อยู่ด้วยกันมาก็หลายปี นั่งทำงานก็เก้าอี้ตัวนี้ นอนหน้าคอมก็เก้าอีกตัวนี้
บุษบากับเพื่อนๆจูงมือกันฝ่ากระสุนที่เฉียดซ้ายเฉียดขวา 
เจอเพื่อนที่อยู่ห้องราชดำเนินเกือบครบหมดทุกคน เสียงถามกันเซ็งแซ่ว่าไหนบอกว่าจะไม่ปฎิวัติไง
เสียงปีนดังสนั่น  เสียงรองเท้าคอมแบทกระทบพื้นเป็นร้อยๆคู่ โอ๊ยย ทำไมน่ากลัวอย่างนี้
เธอร้องออกมาสุดเสียง อย่ายิง อย่ายิงงงงงงงงงงงงงงงงง
มีเสียงดังตุ๊บ เธอร้องโอ๊ยยย พร้อมกับลุกขึ้นยืนแบบ งง ๆ
มองดูคอมที่เปืดไว้ โหลดเสร็จแล้ว ทหารกับผู้ร้ายในเกมส์กำลังวิ่งไล่ฆ่ากัน
คอมทุกเครื่องเปิดลำโพงค้างไว้ เสียงก็เลยดัง  นึกว่าทหารบุก อิ อิ
คลิกเพื่อดูคลิปวิดีโอ
ปูลู  เพื่ออรรถรสในการอ่านเปิดคลิปไปอ่านไปค่ะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่