นี่เป็นครั้งแรกของการตั้งกระทู้ครับ หากมีอะไรผิดพลาดขอโทษด้วยครับ
เกริ่นนิดนึงนะคือ ผมเป็นคนที่จบมากจากโรงเรียนชายล้วน ไม่มีประสบการณ์จีบสาว จนกระทั่งเข้ามหาวิทยาลัย ที่ทำให้กล้าคุยกับคนอื่นมากขึ้น ก็มีจีบคนอื่นมาบ้างแต่ก็ไม่ได้เป็นแฟน จนกระทั่งได้เจอรักแรก ส่วนตัวผมติดเกมกับเพื่อนมากๆ
เข้าเรื่องเลยแล้วกันครับ ผมกับแฟนรู้จักกันผ่านเพื่อนผู้หญิงคนนึง และผมรู้จักกับเพื่อนคนนี้จากกิจกรรมคณะ ไม่เคยคุยหรือรู้จักกันมาก่อน มีแค่ทักทายตามประสาเพื่อนบ้าง และช่วงกิจกรรมคณะเขาก็เข้ามาคุยกับผมแบบที่ sense มันบอกว่ามากกว่าเพื่อน ณ ตอนนั้นผมก็รู้สึกดีกับเขานะแบบว่าไม่เคยเจอใครแบบนี้ มีแอบชอบอยู่นิดนึง แต่หลังจากที่จบค่าย ผมก็มารู้ว่าเขามีแฟนเขาอยู่แล้วมันทำให้รู้สึกแปลกๆว่ามีแฟนอยู่แล้วมายุ่งกับเราทำไมวะ หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเขาอีก จนกระทั่งได้เจอกับแฟนผมซึ่งเป็นเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทกับเขา ผมก็เลยขอให้เพื่อนตนนี้ช่วยผมจีบแฟนหน่อย(ขอแทนเพื่อนคนนี้ว่า A) ผมก็คุยกับแฟนมาสักระยะนึงก็รู้สึกว่าเขาทำให้ผมรู้สึกเปลี่ยนไปจริงๆ แบบที่ไม่เคยเจอมาก่อน และตอนเจอกันครั้งแรกกับแฟน เขาทำงานอยู่ร้านอาหาร Aได้ชวนผมไป ที่ร้านนั้น ผมเขินมากที่ได้เจอกันครั้งแรก ผมมีของเล็กน้อยไปให้เขาคือหนังสือของนิ้วกลม จำไม่ได้ว่าเล่มไหนบ้างแต่ที่จำได้คือ "ขอบคุณนะ" ตอนนั้นก็แบบเขินเวอร์หน้าแดงไปหมด ทำไรไม่ถูก มีแอบไปเจอกันบ้างคือผมไม่กล้าเจอกันซึ่งๆหน้า อายไม่ใกล้สบตา แล้วเราก็คุยกันมาได้สักระยะนึง เขามีปัญหากับเพื่อน แล้วก็โทรมาหาผมอยากให้ผมปลอบใจเขา ให้กำลังใจเขา แต่ผมกลับทำตรงกันข้าม คือ ประมาณว่าตอนนั้นอยากจะรู้จริงๆว่าเขารู้สึกกับเรายังไงบ้าง คิดจริงจังกับเราแค่ไหน เพราะตอนนั้นผมยังไม่รู้ใจตัวเองเลย เพียงแค่อยากรู้ว่าการมีแฟนเป็นยังไง บอกอยากเรียนรู้ถึงคำว่า "รัก" ... อยากจะทดสอบเขาด้วย แล้วผมก็พูดจาไม่ดี ไม่สนใจความรู้สึกเขาเลย จนเขาร้องไห้ใหญ่ แล้วเขาก็บอกผม"แทนที่จะปลอบใจกันกลับมาทำร้ายกันทำไม" หลังจากนั้นผมก็ต้องขอโทษเขา ผมเริ่มรู้สึกแล้วว่าทำไมเขาดีกับผมจัง แต่ก็ยังอยากรู้อีกว่า มันจะได้มากแค่ไหนกัน , หลายครั้งหลายคราวที่ผมละเลยเขามาก ผมเคยบอกเลิกกับเขาทั้งๆที่ไม่มีสาเหตุเลย เพียงแค่อยากรู้สึกความรู้สึกแฟนว่าจะเป็นยังไง เขาก็งง ว่าเกิดไรขึ้น ทำเป็นเล่นอย่างนี้ 2-3ครั้ง แต่ผมก็ขอคืนดีกับเขานะ มาถึงช่วงนึงผมติดเกม ติดเพื่อนมากๆ เขาโทรมาหาผมอยากคุยกับผม ผมปฏิเสธเขาไปแบบไม่สนใจความรู้สึกเขาเลย
เล่นเกมก่อน...แล้ววางสายเลย และที่แย่แล้วทำให้ผมจำมาจนถึงวันนี้คือผมบอกเขาว่า
"เพื่อนมาก่อน เรารู้จักเพื่อนก่อน" เวลาที่ผมอยู่กับเพื่อน แทบจะไม่ได้คุยกับแฟนเท่าไหร่เลย แต่ในช่วงเวลาที่เราคุยกันมันมีความรู้สึกแบบพิเศษที่เกินคำว่า เพื่อน หรือ คนรู้จัก ผมเริ่มรู้สึกว่าเขานั้นพิเศษมาก ผมเคยเย็นชากับเขามากๆ และเขาก็เข้ามาละลายน้ำแข็งในตัวผม มันทำให้เรารู้สึกรักกันทั้งที่ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน เราเคยบอกรักกัน แต่ผมก็บอกเขาเสมอว่าผมไม่เคยมีแฟนมาก่อน ยังไม่เคยรู้สึกรักใคร อยากเรียนรู้กับเขาไปเรื่อยๆ จนชอเขาเป็นแฟน
แต่ในระหว่างที่เรากำลังเรียนรู้กัน Aก็ได้พูดถึงแฟนผมในทางด้านลบ พูดเสียหายๆ กับกลุ่มเพื่อนที่ไม่เคยรู้จักแฟนผมเลย ทำให้แฟนผมดูแย่ในสายตาคนอื่น ผมก็ถาม Aว่าทำแบบนี้เพื่ออะไร Aก็หาข้ออ้างไปเรื่อย ผมก็ขอให้Aหยุดทำแบบนั้น Aก็รับปากนะ แต่ก็ยังทำอีก ตอนนั้นผมไม่รู้สาเหตุไร ผมไม่อยากทำอะไรให้แฟนและ Aขัดกัน แต่ผมก็เล่าให้แฟนฟังนะ แล้วผมก็ตีตัวออกห่างจาก Aมาระยะหนึ่ง ผมก็อยู่กับแฟน ไปเที่ยวกินข้าวตามปรกติ มีความสุขดี แต่พอมาช่วงนึงที่ Aมันมีปัญหากับแฟนมัน ผมก็แอบสงสารอยากช่วยให้มันคืนดีกับแฟนหรืออะไรก็ตามในทางที่ดี เพราะมันเคยช่วยผม ผมก็อยากตอบแทนบ้าง แต่สุดท้ายA ก็เลิกกับแฟน
และกลับกลายเป็นแย่ลง มันมีอะไรหลายอย่างที่ทำให้รู้สึกว่า Aไม่ได้คิดกับผมแค่เพื่อน มันคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมหักหลังแฟนผมครับ ความซื่อสัตย์หายไปแล้ว เพราะอารมณ์ชั่ววูบ ผมไม่ให้เกียรติ์แฟนครับ ผมทำลายความไว้เนื้อเชื่อใจของเขาครับ เพราะความต้องการของผมเอง แต่ผมไม่ได้เริ่มหรอก แต่ถึงยังไงปรบมือข้างเดียวมันไม่ดังอยู่แล้ว ใช่ครับมันเลยเถิดเกินไป แบบที่มันย้อนไปไม่ได้
เรื่องมันมีอยู่ว่า เป็นช่วงก่อนจะจบที่เราได้ทำกิจกรรมร่วมกันกับA แล้วมันคือจุดเริ่มต้นของความหายนะ ผมได้อยู่ด้วยกันกับA กลางคืน ได้นอนห้องเดียวกัน แต่มันนอนข้างบนเตียง ผมนอนข้างล่าง ผมตื่นเต้นครับไม่เคยนอนกับผู้หญิงมาก่อนเลยในชีวิต แล้วอยู่ดีๆมันกลิ้งลงมาทับตัวผม แล้วมาถามว่า เคยจูบใครไหม ผมไม่เคยเลย มันจูบผมและนั่นเป็นจูบแรกของผม แต่คืนนั้นเราไม่ได้มีอะไรกันนะ แต่มันถามว่าอยากทำอะไรมากกว่านี้มั้ย ไอ้เราก็ไม่เคยเลย ด้วยความอยากรู้อยากลองของผมก็เลยจัดไป หลังจากนั้นผมก็ไปห้องมันแล้วก็ตามคาดครับ ครั้งแรกของผม(ผมเคยมีความคิดว่า อยากจะมีอะไรกับคนที่ซิงด้วยเท่านั้น) และก็มีครั้งถัดๆมา ถึง3ครั้ง เพราะความอยากตัณหาเข้าครองงำและผมมันโง่เองที่หลงละเริงกับเรื่องนี้ และละเลยคนที่สำคัญไป แต่ที่แย่เลยคือผมไม่ได้ใส่ใจแฟนผมเลย ไม่ได้ติดต่อกันเป็นอาทิตย์ ไม่คุย ไม่ตอบแชท ไม่โทร จนครั้งสุดท้ายที่ผมไปหามัน แล้วแฟนผมโทรมา มันถามว่าไม่รับโทรศัพท์หรอ คือตอนนั้นผมไม่ได้สนใจเลยว่าแฟนจะรู้สึกยังไง แต่มันก็บอกให้ไปรับเถอะ ผมก็รับ ปลายสายโทรมาด้วยความเป็นห่วง"เป็นยังไงบ้าง ไม่ได้คุยกันเลย เรา...เป็นห่วงเธอมากๆๆนะ ว่างเมื่อไหร่โทรมาคุยกันบ้าง เจอกันบ้างนะ ไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิดไป ขอโทษด้วยนะ" ทั้งๆที่ไม่ใช่ความผิดของเขาเลยด้วยซ้ำ ผมก็คิดนะว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ ผมทำอะไรลงไปวะ และผมปิดบังเรื่องนี้ไว้ รวมไปถึงว่าผมเคยไปดู concert กับ A แล้วผมก็หลอกแฟนไปดูกับคนอื่น มีคำพูดนึงที่มาจาก Aประมาณว่า กลับไปหาคนที่แกรักเถอะ มันก็เริ่มตอกย้ำผมว่าคนที่เป็นห่วงเราจริงๆคือใคร และเราควรจะดูแลเขาจริงๆสักที ผมรู้ว่าเคยเป็นคนห่วยๆ คือผมไม่ได้รู้สึกรักหรือชอบ Aแล้วนะ ง่ายๆเลยแค่อยากระบายอารมณ์ราคะ เราแค่ได้กันด้วยกสยแต่ไม่ใช่ที่ใจ แต่ผมไม่เคยมีอะไรกับแฟนผมเลยนะ สาบานได้ และเรื่องราวหลังจากนี้ผมรู้สึกมีความสุขมากที่ได้อยู่กับแฟน เป็นช่วงเวลาที่คุ้มค่าที่สุดเลย รู้สึกดีใจ ปลื้มปิติยินดีที่มีเธอมาเป็นคนรู้ใจ ผมรักเขาเพราะสิ่งต่างๆที่ผมเคยทำมา มันสอนผมว่าผมจะไม่ทำร้ายเขาอีก ผมจะดูแลเขามีเขาอยู่ข้างๆ แต่เพิ่งจะมาคิดได้ในช่วงหลังๆๆ ตอนใกล้จะเรียนจบ เขาก็คอยช่วยเหลือผมมาตลอด ผมก็เริ่มรู้สึกจากใจจริงว่าเขาดีกับผมมากเกินกว่าที่ผมจะแก้ไขเริ่มแย่ๆไปได้ ผมรู้ว่าแก้ไขอะไรไม่ได้หรอก ได้แต่ทำดีเริ่มเอาใจใส่เขามากขึ้น แต่มีหลายครั้งทำตัวพลาดไปบ้าง ผิดนัดบ้าง
เราเคยนัดกันถ่ายรูปชุดครุย เพื่อที่จะทำเรื่องจบ แล้วพวกเพื่อนๆผมก็นัดเหมือนกันแต่มันนัดทีหลัง แฟนผมนัดมาก่อน ไอ้เราก็ลืมไปเลยว่านัดกับแฟนไว้ก่อน แล้วดันไปถ่ายกับเพื่อนก่อน พอถึงเวลานัดกับแฟนจริง ผมกลับลืมไปหรืออย่างน้อยควรให้ความสำคัญกับเขาบ้างก็ยังดี แต่ผมกลับไม่ได้ทำอย่างนั้น ปล่อยเขาไปคนเดียวเลยแต่ถึงยังไงเขาก็ไม่ได้ว่าผมเลยนะ พอเจอหน้ากันกินข้าวกันเหมือนทุกอย่างไม่มีอะไรเลย ไม่พยายามจะทำให้เกิดรอยแตกร้าว เขาไม่เคยเปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย เอาใจใส่ผม เชื่อใจผมมาตลอด ในหลายๆครั้งผมเพิกเฉยต่อความหวังดีของเขา ผมกลับมาเห็นเขาในตอนที่แทบจะไม่เหลือใครเลย ก็คือตอนที่ใกล้จะเรียนจบจริง หลายคนกลับบ้านไป แต่ก็มีเขาที่คอยอยู่ข้างๆผม เพราะผมขอให้เขาอยู่ต่อ เขาเคยถามผมว่า ผมกับA มีอะไรกันไหม เพราะเพื่อนแฟนผมเห็นว่าAมันสนิทกับผมมากเกินไป แต่ผมก็ไม่ได้บอกเขาไปตรงๆนะว่ามันมีเรื่องอะไรบ้าง ตอนนั้นผมรู้สึกผิดมากและกลัวว่าจะสูญเสียเขาไป เพราะสิ่งที่ผมทำ ไม่กล้าที่จะบอกเขาไปตรงๆ ผมก็เลย surprise เขานิดหน่อยก็เลย ผมชวนเขาไปเที่ยวทะเล ในวันถัดมา พอดีกับเพื่อนอีกกลุ่มนึงที่ชวนผมไปเล่นเกม ผมดันยกเลิก plan ไป แต่สุดท้ายผมก็เลือกที่จะไปกับแฟน เป็น trip แรกเลยที่เราได้ไปด้วยกัน แม้ว่ามันจะขลุขละระยะหว่างทาง เพราะผมไม่ได้ plan ที่พักไปเลย แต่สุดท้ายผลลัพธ์ก็ออกมาด้วยดีครับ เป็นสุขเล็กๆของเรา มันเป็นอะไรที่ผมยังคงจำได้ตลอด....
**เรื่องของ Social นอกจาก fackbook ผมไม่เล่นอย่างอื่นเลย เขาบอกให้ผมลองเล่นดู ผมไม่เล่นอ่ะ บอกไปไร้สาระแค่เฟสอันเดียวก็พอแล้ว แต่ที่ไหนได้ผมไม่รู้มาก่อนว่าในนั้นมันอะไรบ้าง เวลาเรามีปัญหาที่ไม่เข้าใจกัน เขาจะเป็นคนที่ไม่เอามาระบายใส่ผม เขาจะเก็บไว้และระบายในtwitter แล้วพอใจเย็นแล้วค่อยมาคุยกัน แต่ผมจะต้องคุยกันตอนนั้นเลยให้มันจบๆไปทีเดียว จะได้ไม่ต้องค้างคา และจะมาพร้อมอารมณ์ด้วย รู้สึกแย่มากที่มารู้ทีหลังว่าเขาดีกับเรามากแค่ไหน
***นี่คือเรื่องราวระหว่างที่เราเรียนมาด้วยกัน มีหลายเรื่องมากมายที่เกิดขึ้น ส่วนใหญ่อาจไม่ใช่เรื่องดีนัก แต่มันก็คือความทรงจำที่เกิดขึ่นร่วมกัน มันคือการเดินทางของเราสองคน และผมขอบคุณความรักที่เกิดขึ้นมานี้ ขอบคุณจริงๆ
ขอเล่าเรื่องไว้แค่นี้ก่อนเดี๋ยวมาต่อเพิ่มครับ
ความทรงจำที่ผิดพลาดกับปัจจุบันที่ไม่มีเธอ
เกริ่นนิดนึงนะคือ ผมเป็นคนที่จบมากจากโรงเรียนชายล้วน ไม่มีประสบการณ์จีบสาว จนกระทั่งเข้ามหาวิทยาลัย ที่ทำให้กล้าคุยกับคนอื่นมากขึ้น ก็มีจีบคนอื่นมาบ้างแต่ก็ไม่ได้เป็นแฟน จนกระทั่งได้เจอรักแรก ส่วนตัวผมติดเกมกับเพื่อนมากๆ
เข้าเรื่องเลยแล้วกันครับ ผมกับแฟนรู้จักกันผ่านเพื่อนผู้หญิงคนนึง และผมรู้จักกับเพื่อนคนนี้จากกิจกรรมคณะ ไม่เคยคุยหรือรู้จักกันมาก่อน มีแค่ทักทายตามประสาเพื่อนบ้าง และช่วงกิจกรรมคณะเขาก็เข้ามาคุยกับผมแบบที่ sense มันบอกว่ามากกว่าเพื่อน ณ ตอนนั้นผมก็รู้สึกดีกับเขานะแบบว่าไม่เคยเจอใครแบบนี้ มีแอบชอบอยู่นิดนึง แต่หลังจากที่จบค่าย ผมก็มารู้ว่าเขามีแฟนเขาอยู่แล้วมันทำให้รู้สึกแปลกๆว่ามีแฟนอยู่แล้วมายุ่งกับเราทำไมวะ หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเขาอีก จนกระทั่งได้เจอกับแฟนผมซึ่งเป็นเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทกับเขา ผมก็เลยขอให้เพื่อนตนนี้ช่วยผมจีบแฟนหน่อย(ขอแทนเพื่อนคนนี้ว่า A) ผมก็คุยกับแฟนมาสักระยะนึงก็รู้สึกว่าเขาทำให้ผมรู้สึกเปลี่ยนไปจริงๆ แบบที่ไม่เคยเจอมาก่อน และตอนเจอกันครั้งแรกกับแฟน เขาทำงานอยู่ร้านอาหาร Aได้ชวนผมไป ที่ร้านนั้น ผมเขินมากที่ได้เจอกันครั้งแรก ผมมีของเล็กน้อยไปให้เขาคือหนังสือของนิ้วกลม จำไม่ได้ว่าเล่มไหนบ้างแต่ที่จำได้คือ "ขอบคุณนะ" ตอนนั้นก็แบบเขินเวอร์หน้าแดงไปหมด ทำไรไม่ถูก มีแอบไปเจอกันบ้างคือผมไม่กล้าเจอกันซึ่งๆหน้า อายไม่ใกล้สบตา แล้วเราก็คุยกันมาได้สักระยะนึง เขามีปัญหากับเพื่อน แล้วก็โทรมาหาผมอยากให้ผมปลอบใจเขา ให้กำลังใจเขา แต่ผมกลับทำตรงกันข้าม คือ ประมาณว่าตอนนั้นอยากจะรู้จริงๆว่าเขารู้สึกกับเรายังไงบ้าง คิดจริงจังกับเราแค่ไหน เพราะตอนนั้นผมยังไม่รู้ใจตัวเองเลย เพียงแค่อยากรู้ว่าการมีแฟนเป็นยังไง บอกอยากเรียนรู้ถึงคำว่า "รัก" ... อยากจะทดสอบเขาด้วย แล้วผมก็พูดจาไม่ดี ไม่สนใจความรู้สึกเขาเลย จนเขาร้องไห้ใหญ่ แล้วเขาก็บอกผม"แทนที่จะปลอบใจกันกลับมาทำร้ายกันทำไม" หลังจากนั้นผมก็ต้องขอโทษเขา ผมเริ่มรู้สึกแล้วว่าทำไมเขาดีกับผมจัง แต่ก็ยังอยากรู้อีกว่า มันจะได้มากแค่ไหนกัน , หลายครั้งหลายคราวที่ผมละเลยเขามาก ผมเคยบอกเลิกกับเขาทั้งๆที่ไม่มีสาเหตุเลย เพียงแค่อยากรู้สึกความรู้สึกแฟนว่าจะเป็นยังไง เขาก็งง ว่าเกิดไรขึ้น ทำเป็นเล่นอย่างนี้ 2-3ครั้ง แต่ผมก็ขอคืนดีกับเขานะ มาถึงช่วงนึงผมติดเกม ติดเพื่อนมากๆ เขาโทรมาหาผมอยากคุยกับผม ผมปฏิเสธเขาไปแบบไม่สนใจความรู้สึกเขาเลย เล่นเกมก่อน...แล้ววางสายเลย และที่แย่แล้วทำให้ผมจำมาจนถึงวันนี้คือผมบอกเขาว่า "เพื่อนมาก่อน เรารู้จักเพื่อนก่อน" เวลาที่ผมอยู่กับเพื่อน แทบจะไม่ได้คุยกับแฟนเท่าไหร่เลย แต่ในช่วงเวลาที่เราคุยกันมันมีความรู้สึกแบบพิเศษที่เกินคำว่า เพื่อน หรือ คนรู้จัก ผมเริ่มรู้สึกว่าเขานั้นพิเศษมาก ผมเคยเย็นชากับเขามากๆ และเขาก็เข้ามาละลายน้ำแข็งในตัวผม มันทำให้เรารู้สึกรักกันทั้งที่ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน เราเคยบอกรักกัน แต่ผมก็บอกเขาเสมอว่าผมไม่เคยมีแฟนมาก่อน ยังไม่เคยรู้สึกรักใคร อยากเรียนรู้กับเขาไปเรื่อยๆ จนชอเขาเป็นแฟน
แต่ในระหว่างที่เรากำลังเรียนรู้กัน Aก็ได้พูดถึงแฟนผมในทางด้านลบ พูดเสียหายๆ กับกลุ่มเพื่อนที่ไม่เคยรู้จักแฟนผมเลย ทำให้แฟนผมดูแย่ในสายตาคนอื่น ผมก็ถาม Aว่าทำแบบนี้เพื่ออะไร Aก็หาข้ออ้างไปเรื่อย ผมก็ขอให้Aหยุดทำแบบนั้น Aก็รับปากนะ แต่ก็ยังทำอีก ตอนนั้นผมไม่รู้สาเหตุไร ผมไม่อยากทำอะไรให้แฟนและ Aขัดกัน แต่ผมก็เล่าให้แฟนฟังนะ แล้วผมก็ตีตัวออกห่างจาก Aมาระยะหนึ่ง ผมก็อยู่กับแฟน ไปเที่ยวกินข้าวตามปรกติ มีความสุขดี แต่พอมาช่วงนึงที่ Aมันมีปัญหากับแฟนมัน ผมก็แอบสงสารอยากช่วยให้มันคืนดีกับแฟนหรืออะไรก็ตามในทางที่ดี เพราะมันเคยช่วยผม ผมก็อยากตอบแทนบ้าง แต่สุดท้ายA ก็เลิกกับแฟน