เราอายุ 24 ปี ตอนนี้เราจบแล้ว อยู่อพาร์ทเมนท์ ถามว่ามีบ้านไหม ก็ต้องบอกว่ามีแน่นอน แต่ทำไมเราถึงไม่กลับไปอยู่บ้าน ? นี่มันก็เป็นอีกคำถามหนึ่งที่เรามีคำตอบอยู่แล้ว แค่นึกถึงคำตอบที่มันมีอยู่ในหัวแล้ว มันกลับย้อนมาทำร้ายตัวเราโดยที่เรายังไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำ คุณเคยไหมเวลาคุณกลับบ้านไปอย่างน้อยคุณก็ยังมีคนที่เฝ้าคอยการกลับบมาของคุณ แน่นอนว่าถ้าคุณยังมีพวกเขาเหล่านั้นมันอาจทำให้ชีวิตการกลับบ้านของคุณพิเศษมากๆ แต่ต่างจากเราที่เวลากลับไปทุกครั้งมันก็จะมีแต่ความทรงจำที่ยังวนเวียนอยู่ หวนกลับมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เรารู้สึกเจ็บปวดในช่วงเวลาเดียวกันที่นึกถึงกับภาพเหตุการณ์ที่เราเคยมี เคยทำร่วมกับคนในบ้าน บ้างครั้งเรากลับไปบ้าน เราก็นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว นั่งดูรูปเก่าๆ เหมือนจะซ้ำเติมตัวเองแต่มันก็อดที่จะดูไม่ได้
นี่เป็นเพียงแค่เสียวหนึ่งของความรู้สึกโดดเดี่ยวของเรา ....
คุณเคยรู้สึกโดดเดี่ยวบ้างไหม ?
นี่เป็นเพียงแค่เสียวหนึ่งของความรู้สึกโดดเดี่ยวของเรา ....