“ซึมเศร้า” หรือ “แค่คิดมาก”

ไม่แน่ใจว่าเราเป็นซึมเศร้ามั้ย เพราะปกติเราไม่เคยแม้แต่จะปริปากบอกเรื่องส่วนตัว หรือเรื่องที่เราไม่คิดอยากจะบอกใครเลย เก็บรับรู้ไว้คนเดียวตลอด เพราะเรารู้สึกว่ามันปลอดภัย แต่บางที มันรู้สึกอึดอัดบอกไม่ถูก เรากลัวความลับเราจะรั่วไหล ไม่ไว้ใจใคร นอกจากตัวเอง แต่เพื่อนๆรอบข้างเราก็เอาแต่เล่าเรื่องของตัวเอง มาปรึกษาเราบ้าง เราก็ให้คำปรึกษา แต่พอเรื่องของเราเอง เรารู้สึกว่าไม่อยากปรึกษาใคร อยากแก้ไขมันเอง เป็นเพราะเราไม่ไว้ใจคนหรือ เราเป็นซึมเศร้ากันแน่ ในชีวิตประจำวัน.. ก็พบเจอผู้คนปกตินะ ชอบพูดคุยกับคนอื่นด้วยซ้ำ คือชอบฟังเค้าเล่าแต่กลับไม่เล่าเรื่องของตัวเองบ้าง ก้ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกัน กลัวคนอื่นมารู้เรื่องของตัวเอง ไม่กล้าระบายเรื่องของตัวเองเลย แม้แต่เพื่อนที่สนิทมากๆ ไว้ใจมาก แต่ก็ไม่กล้าบอกอยู่ดี ที่ว่าไม่กล้าบอก คือเรื่องแย่ๆของเรา หรือเรื่องที่เราทำผิดพลาดไปในชีวิต  คือไม่อยากให้ใครมารับรุ้ มาช่วยแก้ไขปัญหานั้นๆ เพราะรู้สึกว่า ตัวเองต่ำต้อย กลัวคนอื่นรู้แล้ว จะซ้ำเติมเรา สมน้ำหน้าเรา มันเลยทำให้ทุกวันนี้... เหมือนคนอมทุกข์ อยู่ตลอดเวลา ปั้นหน้าว่าตัวเองมีแต่ความสุข ไม่มีทุกข์เลย ทั้งที่จริงๆแล้ว ในใจเน่าเฟะและไม่ได้มีความสุขจริงๆเลย เราควรไปหาหมอมั้ย หรือเราคิดมากไปเอง ???