คือผมกับแฟนเราคบกันโดยที่ผมเรียนต่างจังหวัดส่วนเขาเรียนกทม เราคบกันและอีก2เดือนเขาก็จะเรียนจบกลับไปทำงานที่บ้านส่วนผมก็ยังต้องเรียนต่ออีกปีหนึ่ง ครอบครัวของเขาเปิดกว้าง ส่วนผมไม่ต้อนรับ ทุกวันนี้เราเจอกันที่บางอาทิตย์ โดยที่ผมขับรถไปหาเขา
นิสัยเราก็เข้ากันไม่ได้ เขาต้องการอิสระ ไม่ต้องการให้ใครเข้ามาในชีวิตมาก ไม่ชอบบอกเวลาไปไหนมาไหน หรือชอบรายงานใคร เอาแต่ใจ แคร์คนไม่ค่อยเป็น ใช้อารมณ์อยู่เหนือทุกสิ่งไม่ว่าตอนนั้นผมจะร้องไห้เพราะเขามากเพียงใด ส่วนผมนั้นก็เยอะชอบให้เขารายงาน ชอบการผูกมัน เราพยายามปรับตัวกันมาตั้งแต่เริ่มต้น จน ณ ปัจจุบัน มันเป็นความรู้สึกที่เหนื่อยมาก ผมรักเขานะครับ รักมาก คิดถึงเขาอยู่เกือบตลอดเวลา อยากอยู่กับเขาทุกๆวัน ช่วงระยะเวลาที่ผมต้องรอที่เราจะได้เจอกันมันเป็นความทรมานของผมมาก และสิ่งเดียวที่เราจะทำได้คือ พิมพ์ไลน์คุยกันและกลางคืนก็คอล VDO (แต่พอผมเจอเขาความเหนื่อยความทรมานหายไปหมด มันมากเกินกว่าความทุกข์ที่เจอ) แต่ในระหว่างวันนี่สิครับ เขาอยากรู้อะไรอยากถามอะไรผมตอบได้โดยไม่รำคาญหรือหงุดหงิดอะไรเลย พร้อมที่จะพูดทุกเรื่อง ตรงข้ามกับเขาที่ไม่อยากบอกทุกเรื่องที่ผมถาม
และเรื่องที่เป็นปัญหาอีกอย่างคือ ผมเคยจับได้ว่าเขาคุยกับคนคุยเก่าระหว่างที่คบกับผม หลังจากนั้นดขาขอโอกาส และการกระทำเขาก็ดูมีความลับอยู่ตลอดเวลา ไม่อยากให้ดูโทรศัทย์ ลบไลน์ออกจากทุกอย่างยกเว้นในโทรศัพท์ที่เขาหวงมาก และเมื่อไม่นานมานี้ ผมถามเขาว่าได้คุยกันไหมเขาบอกว่าไม่ แต่ผมเห็นว่าเขาคุยกัน จนเขายอมรับสารภาพ แต่ก็นะ ก็เหมือนผมผิดที่แอบเข้าไปดู แต่ผมผิดจริงๆหรอที่ผมทำ เขาทำลายความเชื่อใจของผมไปแล้วเขาไม่พยายามสร้างมันกลับมาเลย
ถ้าเป็นเพื่อนๆ เพื่อนๆจะทำยังไงกับปัญหานี้ดีครับ อยากเลิกนะครับ แต่ผมก็ยังรักเขามากและอยากอยู่กับเขามากด้วย ถ้าผมอดทน อีก1ปีผมก็เรียนจบแล้วก็ไปมาหากันคงง่ายขึ้น
ความรักระหว่าง ชช ที่มีระยะทางกับนิสัยเป็นอุปสรรค จะไปกันรอดไหม??
นิสัยเราก็เข้ากันไม่ได้ เขาต้องการอิสระ ไม่ต้องการให้ใครเข้ามาในชีวิตมาก ไม่ชอบบอกเวลาไปไหนมาไหน หรือชอบรายงานใคร เอาแต่ใจ แคร์คนไม่ค่อยเป็น ใช้อารมณ์อยู่เหนือทุกสิ่งไม่ว่าตอนนั้นผมจะร้องไห้เพราะเขามากเพียงใด ส่วนผมนั้นก็เยอะชอบให้เขารายงาน ชอบการผูกมัน เราพยายามปรับตัวกันมาตั้งแต่เริ่มต้น จน ณ ปัจจุบัน มันเป็นความรู้สึกที่เหนื่อยมาก ผมรักเขานะครับ รักมาก คิดถึงเขาอยู่เกือบตลอดเวลา อยากอยู่กับเขาทุกๆวัน ช่วงระยะเวลาที่ผมต้องรอที่เราจะได้เจอกันมันเป็นความทรมานของผมมาก และสิ่งเดียวที่เราจะทำได้คือ พิมพ์ไลน์คุยกันและกลางคืนก็คอล VDO (แต่พอผมเจอเขาความเหนื่อยความทรมานหายไปหมด มันมากเกินกว่าความทุกข์ที่เจอ) แต่ในระหว่างวันนี่สิครับ เขาอยากรู้อะไรอยากถามอะไรผมตอบได้โดยไม่รำคาญหรือหงุดหงิดอะไรเลย พร้อมที่จะพูดทุกเรื่อง ตรงข้ามกับเขาที่ไม่อยากบอกทุกเรื่องที่ผมถาม
และเรื่องที่เป็นปัญหาอีกอย่างคือ ผมเคยจับได้ว่าเขาคุยกับคนคุยเก่าระหว่างที่คบกับผม หลังจากนั้นดขาขอโอกาส และการกระทำเขาก็ดูมีความลับอยู่ตลอดเวลา ไม่อยากให้ดูโทรศัทย์ ลบไลน์ออกจากทุกอย่างยกเว้นในโทรศัพท์ที่เขาหวงมาก และเมื่อไม่นานมานี้ ผมถามเขาว่าได้คุยกันไหมเขาบอกว่าไม่ แต่ผมเห็นว่าเขาคุยกัน จนเขายอมรับสารภาพ แต่ก็นะ ก็เหมือนผมผิดที่แอบเข้าไปดู แต่ผมผิดจริงๆหรอที่ผมทำ เขาทำลายความเชื่อใจของผมไปแล้วเขาไม่พยายามสร้างมันกลับมาเลย
ถ้าเป็นเพื่อนๆ เพื่อนๆจะทำยังไงกับปัญหานี้ดีครับ อยากเลิกนะครับ แต่ผมก็ยังรักเขามากและอยากอยู่กับเขามากด้วย ถ้าผมอดทน อีก1ปีผมก็เรียนจบแล้วก็ไปมาหากันคงง่ายขึ้น