เห็นมีคนเขียนจดหมายถึงพ่อทองเอกกับแม่ชบา ข้าก็เลยอยากเขียนจดหมายถึงแม่ผ่องบ้าง

ถึงแม่ผ่อง เอ็งอยู่ที่ท่าโฉลง "สบายดีมั๊ย" ถ้าเอ็งอ่านถึงตรงนี้ถ้าสบายดีอยู่ "ก็ชูมือขวาหน่อยยยยย"
ข้าเห็นเองมาสิบกว่าตอนแล้วนะไม่ได้เห็นเอ็งตลกกับเขาบ้างเลย จนข้าอดคิดไม่ได้ว่าเอ็งจะตลกกับเขาได้หรือเปล่า
หลายๆคนเขาก็ "ลำใย"เอ็งนะ แต่ข้าไม่เคยเลย เพราะข้าเห็นเอ็งเป็น "หวานใจ" (อย่าเพิ่งอ๊วก)

แม่ผ่องจ๋า ข้าละแสนจะสงสารเอ็ง แม่ก็ร้าย ใครๆก็ไม่รักแม่ผ่อง แม้แต่พัดลมยังส่ายหน้าเลย
"คิดๆแล้วแค้นสุดขึดสุดฤทธิสุดเดช ว่าทำไมต้องทำร้ายแม่ผ่องอย่างนี้"
ที่ข้ายังไม่เข้าไปช่วยแม่ผ่องตอนนี้ เพราะ "แบบว่าเกรงใจ ไม่เอานะเกรงใจ"
แต่ ณ จุดจุดนี้ "ไกลแค่ไหนก็คือใกล้" ก็ใจของเราไงจ๊ะแม่ผ่อง

แม่ผ่อง ข้าทนไม่ได้ที่เอ็งต้องตกเป็นของไอ้กล้า ได้แต่บ่นอยู่คนเดียวว่า
"ที่หนึ่งไม่ไหว ฉันขอเป็นแค่ที่สองยอมเป็นคนสำรองตลอดไป" แต่ว่าตอนนี้ข้าจะไม่ยอมแล้ว
ถ้าแม่ผ่องรับข้าไว้ในอ้อมใจรักข้าน้อยๆ แต่รักข้าให้นานๆแล้วละก็ คืนนี้หลังละครจบ ข้าจะรอเอ็งอยู่ข้างศาลเจ้าพ่อท่าโฉลง
อย่าลืมนะจ๊ะถ้าแม่ผ่องรักข้าให้กาเบอร์ 5 เพื่ออนาคตที่สดใสของเราสองคน เอ๊ยๆๆๆ...ไม่ใช่
มาเจอข้าที่ข้างศาลเจ้าพ่อนะจ๊ะ ข้าจะพาเอ็งแว๊นไปอยู่ด้วยกันที่ กอทอมอ นะๆๆๆๆ

อย่าลืมมาหาข้านะจ๊ะ รักน๊ะจุ๊บๆ
จาก
ทองม้วน

ปล. ลายมือไม่ดีต้องขอโทษที เพราะต้องปิดไฟใส่กลอนเขียนจดหมาย ประหยัดไฟช่วยชาติอ่ะจ๊ะ