บางทีก็ตลกตัวเองนะ เมื่อก่อนผมไม่มีแม้กระทั้งคอมใช้
ต้องเข้าร้านคอมหลังเลิกเรียนประจำที่ร้านครู Jetsada Siriphok
ผมกลับบ้านดึกแทบทุกวันคนที่สังเกตก็คงเห็นผมประจำ บางทีก็เกรงใจอาจารย์ที่ต้องปิดร้านดึกๆดื่นๆ
แต่อาจารย์ก็ใจดีเป็นกันเองนะ
ช่วงนั้นก็ถือว่าตัวเองติดคอมมากในระดับหนึ่งเลยก็ว่าได้
แร้วก็มีความคิดหนึ่งขึ้นมาในสมองว่าจะทำยังงัยให้ได้คอมสักเครื่องเป็นของตัวเองไว้เล่นที่บ้าน จะยืมของเพื่อนคนอื่นมาเล่น ยืมมาทำรายงานก็เกรงใจเขา
และตอนนั้นก็นึกขึ้นมาได้ทันทีว่าน้าเคยบอกว่าถ้าสอบได้ที่ 1 ในห้องเรียนเทอมไหนก็ได้ เอาเกรดมาดู แร้วน้าจะซื้อคอมพิวเตอร์ให้ทันที ความคิดของผมตอนนั้นก็กำลังดูถูกตัวเองอยู่ว่า "เฮ้ยเราทำไม่ได้หรอก" ไอ้เด็กหลังห้องอย่างเราน่ะเหรอจะมาตั้งใจเรียน คนอื่นเขาเรียนเก่งกว่าเราตั้งเยอะ เราจะไปสู้เขาได้ยังไง นี่แหละคือประโยคที่ผมพูดดูถูกตัวเองในความคิดของผมเอง แล้วตอนนั้นก็อยู่ในช่วงปัญหาครอบครัวหลายอย่างรุมเร้า(อันนี้ขอผ่าน)
มันก็เลยทำให้ผมอยากตั้งใจเรียนเพื่อให้ได้คอมพิวเตอร์ตามที่ตัวเองต้องการ
เพื่อเอาชนะคำดูถูกของตัวเองและคำสบประมาทของคนรอบข้าง
ช่วงแรกๆที่ผมตั้งใจเรียน มีเพื่อนมาล้อบ้าง นินทาบ้างหลายอย่างที่โดน
อารมณ์แบบว่า "วันนี้คุณดูถูกผม ไม่เป็นไร พอถึงเวลา ผมจะเอาความสำเร็จไปตบหน้าคุณ" อารมณ์ประมาณนั้นเลยครับ
เพราะช่วงนั้นกำลังจะขึ้น ม.4 พ่อบอกว่าถ้าเกรดยังไม่ดีขึ้นจะให้จบแค่ ม.3
ผมเริ่มตั้งใจตอนอยู่ ม.3 เทอมที่ 2
และผลที่ออกมา จากเกรดเฉลี่ย ม.3 เทอม1 ได้ 2.87
ก็เริ่มเอื้อมขึ้นไปแตะ 3.16 ตอน ม.3 เทอม 2
เลยได้เรียนต่อ
ม.4 เทอม1ได้ 3.22
ม.4 เทอม2 ได้ 3.38 (บังเอิญได้ที่ 1 ในห้องเรียน)
ม.5 เทอม1 ก็ดันไปได้ที่ 1 อีก
เลยยโทรไปบอกน้าน้าเองก็รู้สึกงง
รู้ไหมว่า กว่าที่ผมจะได้มา ผมต้องทำการบ้านไม่ได้หลับไม่ได้นอนจนติดนิสัยไม่หลับไม่นอนถ้าวันไหนการบ้านไม่เสร็จจะไม่นอนเด็จขาด นอกจากจะวูบหลับไปแบบไม่รู้สึกตัว
จนสุดท้ายก็ได้ตังค์มาแทนที่จะเป็นคอม มารวมกับเงินจากคุณพ่อถึงพอที่จะซื้อเครื่องนี้มาได้
ข้อคิดคือ
ถ้าเราทำมีสองอย่างคือ สำเร็จ กับ ไม่สำเร็จ
ถ้าไม่ทำมีทางเดียวคือไม่สำเร็จแน่นอน
ถ้าหากเราอยากได้อะไรบางอย่างจริงๆจังๆต่อให้ไม่มีตังค์เราก็หามันมาจนได้
ผมโพสต์แชร์ประสบการณ์ไม่ได้ต้องการจะสื่อว่าตัวเองเก่งแต่กำลังจะบอกว่าคุณก็ทำได้
และทำได้ดีกว่าผม
ถ้าใครมีความคิดเห็นต่างหรือมีขอแนะนำก็เม้นด้านล่างโพสต์ได้เลยครัยถือว่าเราแชร์ความรู้กัน
----------------------------------------------------------------------------------
นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของผม และผมก็ได้มาเจอกับ J&C กับทีม Elite - ssc
ผมเข้ามาด้วยความคิดเหมือนคนทั่วไป คืออยากได้เงินเป็นอันดับแรก และถ้าทำก็มีสองคำตอบให้กับตัวเองคือ สำเร็จ กับ ไม่สำเร็จ "แต่ตอนนี้ได้เปลี่ยนความคิดของผมเป็นที่เรียบร้อยแร้ว คือ เงินไม่ใช่ประเด็นหลัก แต่การมอบโอกาสให้กับคนอื่นคือประเด็นสำคัญ แล้วเงินจะตามมาเอง
และในเมื่อทำแร้วต้องทำให้สำเร็จ
------------------------------------------------------------------------------------
มาถึงตอนนี้ต้องขอขอบคุณพี่น้อย Noi StNoi ที่ให้คำปรึกษาและคำแนะนำที่ดีมาโดยตลอด ผมถึงเริ่มแปลี่ยนความคิดของตัวเอง เปลี่ยนแนวคิดเดิมๆ แร้วการกระทำก็จะเปลี่ยนตามความคิดของเรา
สนับสนุนโดย Thaibaa.com
ติดตามเฟส facebook.com/chanvitmini
คอมเครื่องแรก ที่ต้องแลกด้วยความพยายาม
ต้องเข้าร้านคอมหลังเลิกเรียนประจำที่ร้านครู Jetsada Siriphok
ผมกลับบ้านดึกแทบทุกวันคนที่สังเกตก็คงเห็นผมประจำ บางทีก็เกรงใจอาจารย์ที่ต้องปิดร้านดึกๆดื่นๆ
แต่อาจารย์ก็ใจดีเป็นกันเองนะ
ช่วงนั้นก็ถือว่าตัวเองติดคอมมากในระดับหนึ่งเลยก็ว่าได้
แร้วก็มีความคิดหนึ่งขึ้นมาในสมองว่าจะทำยังงัยให้ได้คอมสักเครื่องเป็นของตัวเองไว้เล่นที่บ้าน จะยืมของเพื่อนคนอื่นมาเล่น ยืมมาทำรายงานก็เกรงใจเขา
และตอนนั้นก็นึกขึ้นมาได้ทันทีว่าน้าเคยบอกว่าถ้าสอบได้ที่ 1 ในห้องเรียนเทอมไหนก็ได้ เอาเกรดมาดู แร้วน้าจะซื้อคอมพิวเตอร์ให้ทันที ความคิดของผมตอนนั้นก็กำลังดูถูกตัวเองอยู่ว่า "เฮ้ยเราทำไม่ได้หรอก" ไอ้เด็กหลังห้องอย่างเราน่ะเหรอจะมาตั้งใจเรียน คนอื่นเขาเรียนเก่งกว่าเราตั้งเยอะ เราจะไปสู้เขาได้ยังไง นี่แหละคือประโยคที่ผมพูดดูถูกตัวเองในความคิดของผมเอง แล้วตอนนั้นก็อยู่ในช่วงปัญหาครอบครัวหลายอย่างรุมเร้า(อันนี้ขอผ่าน)
มันก็เลยทำให้ผมอยากตั้งใจเรียนเพื่อให้ได้คอมพิวเตอร์ตามที่ตัวเองต้องการ
เพื่อเอาชนะคำดูถูกของตัวเองและคำสบประมาทของคนรอบข้าง
ช่วงแรกๆที่ผมตั้งใจเรียน มีเพื่อนมาล้อบ้าง นินทาบ้างหลายอย่างที่โดน
อารมณ์แบบว่า "วันนี้คุณดูถูกผม ไม่เป็นไร พอถึงเวลา ผมจะเอาความสำเร็จไปตบหน้าคุณ" อารมณ์ประมาณนั้นเลยครับ
เพราะช่วงนั้นกำลังจะขึ้น ม.4 พ่อบอกว่าถ้าเกรดยังไม่ดีขึ้นจะให้จบแค่ ม.3
ผมเริ่มตั้งใจตอนอยู่ ม.3 เทอมที่ 2
และผลที่ออกมา จากเกรดเฉลี่ย ม.3 เทอม1 ได้ 2.87
ก็เริ่มเอื้อมขึ้นไปแตะ 3.16 ตอน ม.3 เทอม 2
เลยได้เรียนต่อ
ม.4 เทอม1ได้ 3.22
ม.4 เทอม2 ได้ 3.38 (บังเอิญได้ที่ 1 ในห้องเรียน)
ม.5 เทอม1 ก็ดันไปได้ที่ 1 อีก
เลยยโทรไปบอกน้าน้าเองก็รู้สึกงง
รู้ไหมว่า กว่าที่ผมจะได้มา ผมต้องทำการบ้านไม่ได้หลับไม่ได้นอนจนติดนิสัยไม่หลับไม่นอนถ้าวันไหนการบ้านไม่เสร็จจะไม่นอนเด็จขาด นอกจากจะวูบหลับไปแบบไม่รู้สึกตัว
จนสุดท้ายก็ได้ตังค์มาแทนที่จะเป็นคอม มารวมกับเงินจากคุณพ่อถึงพอที่จะซื้อเครื่องนี้มาได้
ข้อคิดคือ
ถ้าเราทำมีสองอย่างคือ สำเร็จ กับ ไม่สำเร็จ
ถ้าไม่ทำมีทางเดียวคือไม่สำเร็จแน่นอน
ถ้าหากเราอยากได้อะไรบางอย่างจริงๆจังๆต่อให้ไม่มีตังค์เราก็หามันมาจนได้
ผมโพสต์แชร์ประสบการณ์ไม่ได้ต้องการจะสื่อว่าตัวเองเก่งแต่กำลังจะบอกว่าคุณก็ทำได้
และทำได้ดีกว่าผม
ถ้าใครมีความคิดเห็นต่างหรือมีขอแนะนำก็เม้นด้านล่างโพสต์ได้เลยครัยถือว่าเราแชร์ความรู้กัน
----------------------------------------------------------------------------------
นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของผม และผมก็ได้มาเจอกับ J&C กับทีม Elite - ssc
ผมเข้ามาด้วยความคิดเหมือนคนทั่วไป คืออยากได้เงินเป็นอันดับแรก และถ้าทำก็มีสองคำตอบให้กับตัวเองคือ สำเร็จ กับ ไม่สำเร็จ "แต่ตอนนี้ได้เปลี่ยนความคิดของผมเป็นที่เรียบร้อยแร้ว คือ เงินไม่ใช่ประเด็นหลัก แต่การมอบโอกาสให้กับคนอื่นคือประเด็นสำคัญ แล้วเงินจะตามมาเอง
และในเมื่อทำแร้วต้องทำให้สำเร็จ
------------------------------------------------------------------------------------
มาถึงตอนนี้ต้องขอขอบคุณพี่น้อย Noi StNoi ที่ให้คำปรึกษาและคำแนะนำที่ดีมาโดยตลอด ผมถึงเริ่มแปลี่ยนความคิดของตัวเอง เปลี่ยนแนวคิดเดิมๆ แร้วการกระทำก็จะเปลี่ยนตามความคิดของเรา
สนับสนุนโดย Thaibaa.com
ติดตามเฟส facebook.com/chanvitmini