นักศึกษาครู ที่ไม่ได้อยากเป็นครู

สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องแนะนำตัวก่อน ว่า จขกท. เรียนครู5ปี ซึ่งตอนนี้จบแล้ว

ก่อนหน้านี้ ไม่ได้มีความคิดอยากจะเป็นครูเท่าไหร่ ถ้าเทียบก็คง 40/60
จริงๆแล้ว อยากเป็นเซฟ ไกด์ หรือ ทางภาษา หรืออะไรทางที่เราชอบ  ต้องบอกก่อนว่า ครอบครัว พ่อและแม่
ไม่ได้เรียนสูงมากเท่าไหร่  เวลาจะพูดเรื่องแบบนี้ พ่อและแม่ ต้องไปปรึกษาพี่สาวและพี่เขยก่อน
ซึ่งเคยขอเรียนเกี่ยวกับภาษา  แต่คำตอบก็คือ ไม่  เพราะมีคนบอกว่า มันไม่โอเค
แล้วในเรื่อง การเรียนครู  พ่อและแม่ ต้องการที่จะให้เป็นครู ทางเรา ก็เลย อะ เรียนให้ก็ได้ ค่อยไปทำอย่างอื่นทีหลัง เรียนต่ออะไรก็ว่าไป
ตลอดเวลา 4ปีที่เรียน มันก็แบบว่า อะไรที่เราไม่ชอบ มันก็จะทำออกมาไม่ค่อยดี ทำเท่าไหร่ก็ไม่เท่าคนอื่น
พยายามเปิดใจรับกับมัน มันก็โอเค ผ่านมาได้ในแต่ละปี แต่ก็ไม่ได้ดีขนาดนั้น พอถูๆไถๆ

จนปีสุดท้าย ปี5 ต้องฝึกงาน เป็นโรงเรียนขนาดใหญ่ มีตั้งแต่ อนุบาล จนถึง ม.3
งานต่างๆ ภาระต่างๆที่ทางมหาลัยมอบให้มาทำ มีกำหนดส่ง บวกกับงานที่โรงเรียน บุคคลากร เรื่องต่างๆที่มีมาทุกๆวัน งานหนัก
มันทำให้เราเครียด และกังวล คิดมาก ขึ้นเรื่อยๆ  จนวันนึง มันไม่ไหว เรารู้สึกว่า เราไม่ไหวแล้ว กับสิ่งที่เป็นอยู่
เราพยายามสู้กับมัน แต่แล้ว เราก็รู้สึกว่า อะ ตายไป น่าจะง่ายกว่ามั้ย เราพยายามไปเพื่ออะไรวะ มันใช้ความ อดทน มากๆ
เราทำออกมาก็ไม่ได้ดีเท่าคนอื่น ทำออกมาก็มีแค่ตามหลังคนอื่น ไม่ดีขึ้นเลย แม้พยายามแล้ว  เราเริ่มทำร้ายตัวเอง แต่ก็ยังพอมีสติอยู่
จนเรา ไปรพ. บอกกับหมอ พูดคุยต่างๆ  หมอบอกว่าเรา "เป็นโรคซึมเศร้า"  จริงๆแล้วไม่ได้เพราะการเรียนอย่างเดียว มีปัญหาอื่นๆอยู่ด้วย
ทำให้เรา อยากทำร้ายตัวเอง เบื่ออาหาร ไม่อยากทำอะไร อยากนอนเฉยๆ หมดกำลังใจ  หมดแรงบันดาลใจ ในการทำสิ่งที่รักที่ชอบ
มีแค่พี่สาวรู้ว่า เป็นโรคนี้ ไม่ได้บอกใครมาก และ มีคนที่รู้แล้วให้กำลังใจเราบ้าง ก็ทำให้ดีขึ้นมาบ้าง
จริงๆเป็นคนเฮฮา สนุกสนาน พยายามหัวเราะ เฮฮา ให้เป็นเหมือนปกติ เหมือนนิสัยจริงๆที่เป็นอยู่
แต่ก็ ต้อง ฝืนตัวเองพอสมควร พยายามมาก ในการใช้ชีวิต ให้เหมือนไม่เป็นอะไร

เราพยายามคุยกับที่บ้านว่า เราจบแล้ว ไม่เป็นครูได้มั้ย เราไปทำอย่างอื่นได้มั้ย  ?
เขาก็บอกกับเราว่า  "แล้วแต่สิ อยากทำอะไรก็ทำ จบมาแล้วน่ะ"
อะ เราก็รู้สึกดีใจไม่ทันถึงนาที  เขาก็บอกประมาณว่า อะไรจะดีไปกว่า  "ข้าราชการ" โน่นนี่นั่นบลาๆๆๆ ดูแบบคนอื่นสิ เขาเรียนอย่างอื่นมา
เขายังอยากมาเป็นครูเลย  คือเราไม่ชอบในระบบข้าราชการ หรือ ระบบภายในโรงเรียน "คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า"
หรืออาจจะเป็นเพราะว่า สภาพแวดล้อมตอนฝึกงานที่เราเจอมา ทำให้เราแย่ เราเลยมีอคติกับเรื่องระบบงาน และ สภาพแวดล้อม ก็ไม่แน่ใจ
ถ้าคุยเรื่องนี้ทีไร ต้องเป็น "ทะเลาะทุกที"  เรารู้สึกหมดกำลังใจ
ไม่เคยถามว่าเราชอบอะไร ไม่เคยบอกว่า อยากทำในสิ่งที่ทำอยู่หรือไม่

ตอนนี้รู้สึกเหนื่อย บวกกับเรียนจบแล้ว มันต้อง แย่ขึ้นกว่าเดิม เพราะ ต้องไปสอบนั่นนี่ ต้องทำสิ่งต่างๆ ที่ทำให้รู้สึกว่าเรากำลัง ''ตอบแทนพระคุณ''

อยากจะรู้ว่า จะพูดคุยแบบไหน พูดยังไง ให้เขาเข้าใจ ในสิ่งที่เราอยากจะสื่อ

คือที่เล่ามาทั้งหมดอาจจะข้ามมๆ หรือวกวน ต้องขออภัยด้วยนะคะ