[SR] Review Vol. 26 บ้านเรือนเคียงกัน สุนทราภรณ์ เดอะมิวสิคัล : ละครเพลงสุนทราภรณ์ที่ดูสนุก และเข้าใจง่าย

บ้านเรือนเคียงกัน สุนทราภรณ์ เดอะมิวสิคัล ลำดับที่ 7

สถานที่แสดง :

เอ็ม เธียเตอร์ (ถ.เพชรบุรีตัดใหม่), กรุงเทพมหานคร, ไทย

ประตูเปิด :

ก่อนการแสดงเริ่มประมาณ 30 นาที

วันจำหน่ายบัตร :

ตั้งแต่  01 ธันวาคม 2561 เวลา 10:00 น. เป็นต้นไป

ราคาบัตร :

2,500 / 2,000 / 1,500 บาท

------------------------------------------------------

 

ธนษิต จตุรภุช (ต้น) รับบทเป็น “พีท”  - เสียงดี การแสดงเลิศ เป็นหนึ่งใน AF ที่ทรงคุณภาพ

นิภาภรณ์ ฐิติธนการ (ซานิ) รับบทเป็น “แตงกวา” - ซานิคือดี เล่นดีทั้งดราม่า ทั้งบทตลก 

อรรณพ ทองบริสุทธิ์ (ปอ) รับบทเป็น “ต้อม” - เหมือนเล่นเป็นตัวเอง ดึงเอาความเป็นตัวเองออกมาได้ดี เหมาะสมกับบทมากๆ เสียงร้องก็คุณภาพ เป็นนักแสดงละครเวที ที่อยากให้มีผลงานเรื่อยๆ จริงๆ

พรภัสร์ชนก มิตรชัย (แป้ง) รับบทเป็น “แพรวา" - นางเอกลิเกจร้าาาาา สวยงามทุกท่วงท่า วาจา เสียงร้องหวานแหวว ไม่ต้องห่วงเรื่องการแสดงเลยคนนี้ ชอบ ปรบมือ

นิศาชล สิ่วไธสง (เนสท์) รับบทเป็น “อ้อยหวาน”- เรื่องที่แล้วได้รับคำชื่นชมไปมากกกก เรื่องนี้ก็เช่นกัน เอาดีด้านสายฮา สายตลกไม่ห่วงสวยได้สบายๆ เสียงร้องก็ดีจนขนลุก

ดีใจ ดีดีดี (ผัดไท) รับบทเป็น “หงษ์ทอง” - โอ๊ยยยย ขำ ตลกสุดๆ ถ้าไม่มีคนนี้ บอกเลยว่าเรื่องนี้ไม่สนุก จบ!! ต้องมาดู เล่นใหญ่จนลมจับ 5555 (รอบที่ผมดูคุณนายหงษ์ทองเกือบหน้ามืดจริง เพราะเล่นเกินเบอร์) take care naaaaa

ดารัณ ฐิตะกวิน (นุ่น) รับบทเป็น “ลัดดา” - คนนี้ก็นักแสดงมืออาชีพ เล่นละครเรื่องนี้ก็ทำได้ดีสมบทบาท ปะทะได้ถูกเบอร์กับคุณนายหงษ์ทอง จริงๆ 

นักแสดงสมทบ - ทึกคนทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีหมด ไม่ว่าจะเป็น ตี๋AF, พี่อู๋ ธรรพ์ณธร ,มิ้น นัน ทุกคนทำการแสดงได้ดี และ

(กิ๊บกิ้ว) รับบทเป็น “สารส้ม”  - พีคสุด ชอบสุด ชอบตั้งแต่เรื่องที่แล้ว และยังคงชอบเรื่องนี้มากๆๆๆ ตลกชนิดที่ว่า เห็นหน้าก็เตรียมขำได้เลย 

 

นักแสดง : 8.5 (ส่วนตัวคิดว่าคู่ซานิกับต้น เคมียังไม่ค่อยเข้ากัน หรือบทยังไม่ส่งให้คู่นี้เท่าไรนักก็ไม่รู้)

 

 

   บทละครไม่ได้คาดเดายาก หรือซับซ้อนแต่อย่างใด เน้นไปทางคอมมาดี้ ตลก อารมณย์ดีมากกว่า จนบางช่วงบางตอนขาดความสมเหตุสมผลไปบ้าง แต่ก็นะ ละครตลกจะเอาอารายยยยยยย มุกตลกต่างๆทำได้ดี จังหว่ะเหมาะ สลับไป สลับไม่ค่อยมีช่วงที่น่าเบื่อเยอะ เหมือนเรื่องก่อนๆ เรื่องนี้ลงตัวในหลายๆเรื่อง ถือว่าเป็น สุทนราภรณ์เรื่องแรกที่รู้สึกดี และอยากกลับไปชมอีก

 

 

 

เพลง - เอาตรงๆ เพลงสุนทราภรณ์ คือฟังในยุคนี้อาจจะเกิดอาการง่วงซักหน่อย แต่การนำมาทำในรูปแบบละครเวที เรื่องนี้เค้าทำออกมาได้ดี สดใส มีการแต่งเนื้อเพลงใหม่ สร้างสีสันให้ละครมากกว่าทุกเรื่องที่ผ่านมา เพลงก็ไม่ได้ร้องซะเต็มเพลง จนน่าเบื่อ (เรื่องที่ผ่านๆมายังพลาดจุดนี้) ตัดเอาท่อนที่สื่ออารมณ์จริงๆออกมา ถือว่าเริ่มทำได้ดีละ สำหรับการนำเพลงสุนทราภรณ์มาทำละครเวทีแบบนี้

 

ดนตรี - ดนตรีสดใส ไพเราะ มีกลิ่นไอของต้นฉบับพอให้คิดถึง (สำหรับผู้ใหญ่ที่มาร่วมชมคงคิดถึงบรรยากาศเก่าๆ อารมณ์ประมาณเราฟังเพลงของ black pink ในอีก 20-30 ปีข้างหน้า ไรงี้ )

 

 

 

ฉาก - เรื่องนี้มีฉากเยอะมาก ส่วนตัวแล้วชอบนะ การเปลี่ยนฉากลื่นไหล ไม่ว่าฉากจะใหญ่โตขนาดไหนก็ทำได้ดี การออกแบบเน้นไปทางสมจริง ซึ่งก็ดูสมจริง มีมิติ ใช้จำนวนฉากเยอะให้ดูตื่นตาตื่นใจ 

 

เทคนิค - เรื่องนี้ไม่ได้มีเทคนิคพิเศษอะไรมาก แต่ฉากที่ชอบและถือว่าใช้เทคนิคเข้ามาผสมคือ ฉากป่า ในเวลากลางวัน และกลางคืน มีรายละเอียด และการใช้แสงเข้ามาให้ดู เออออออ ป่ากลางคืน ดูมีอะไรๆ ชอบ

 

ฉากและเทคนิค - 10 (ชอบฉากเยอะๆและเปลี่ยนฉากลื่นไหล)

 

 

เสื้อผ้า - สีสันฉูดฉาด แนวเรโทร ย้อนยุค เป็นที่น่าสังเกตุว่า ละครสุทราภรณ์ (เท่าที่เคยดูมา) นั้นไม่มีเรื่องใหนใช้ เวลาปัจจุบันเลย เลยทำให้คิดว่า ด้วยเพลงของสุทราภรณ์นั้น ยังคงต้องใช้หลายๆอย่างในการสื่อสาร แม้กระทั้งเครื่องแต่งกาย ก็คงต้องย้อนอดีต เพื่อให้คนดูได้หวนคิดถึงอดีต 

 

 

 

1.นักแสดง = 8.5

2.บทละคร = 8.5

3.เพลงและดนตรี = 9

4.ฉากและเทคนิค = 10

5.เสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย = 10