[CR] รู้สึก..รักเธอ..เมื่อเจอ..รักไทย - ปางอุ๋ง แม่ฮ่องสอน

เราสองคนคุยกันถึงเรื่องจุดหมายปลายทางหลักที่เราจะไป คือที่นั่น.. "บ้านรักไทย" และ "ปางอุ๋ง" เลยตัดสินใจจองที่พักล่วงหน้าประมาน 1 เดือน
โดยจองผ่านเว็บไซต์ที่รับจอง ไม่ใช่ทางแฟนเพจของที่พัก ..แต่ถ้าเพื่อน ๆ จะจองล่วงหน้า ผมแนะนำให้แชทถามทางแฟนเพจหรือโทรติดต่อโดยตรงได้เลยครับ เพราะราคาที่พักในแต่ละช่วงเวลาของปีไม่เท่ากัน ขึ้นกับช่วงเทศกาลหรือการจัดโปรโมชั้นของที่พักครับ
...แน่นอนว่างานนี้ไม่นั่งรถก็บินไปครับ ถ้านั่งเรือไปไกลขนาดนั้น เกรงว่าจะดูไม่สะดวกเท่าไหร่ 5555 เราเลยทำการจองตั๋วเครื่องบิน ไป-กลับ ขอนแก่น - เชียงใหม่ ทำไมเราไม่จองเฉพาะขาไปละ ?? เพราะการจองล่วงหน้าจะได้ราคาที่ถูกกว่า และอีกอย่างเราวางแผนวันเดินทางกลับที่ตายตัวไว้แล้ว แต่ถ้าเพื่อนๆ มีเวลาเที่ยวเยอะ ตังค์เยอะ ก็แนะนำให้จองเฉพาะขาไปก็ได้นะครับ จะได้เที่ยวแบบชิวๆ หน่อย ..ส่วนที่เหลือก็เป็นกระเป๋าที่เราต้องจัดไปครับ จะใบใหญ่ใบเล็กอันนี้ก็สุดแท้แต่เพื่อนๆ เลยครับ ...แต่ที่ขาดไม่ได้ คือ กล้องถ่ายรูปกับตังค์นะ ของมันต้องมี... ถูกมั้ยครับ^^
..เราคิดอยากจะเดินทางท่องเที่ยวไปที่ไหนสักที่ที่มีอากาศหนาวๆ ให้เราได้สัมผัส แต่เวลาและหน้าที่การงานตอนนั้น ยังไม่ลงตัวสักที
เลยจำเป็นต้องเลือนการเดินทางออกไป แต่กว่าจะถึงวันเดินทาง มันก็เริ่มเข้าฤดูร้อนไปซะแล้วว Qrz
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้Fanpage ที่พัก : ลีไวน์รักไทย รีสอร์ท
https://bit.ly/2j67lz7

เริ่มออกเดินทางช่วงวันที่ 1-5 เดือนมีนาคม เดินทางโดยไฟลท์บินเวลาเกือบสี่ทุ่มจากขอนแก่น ไปลงที่เชียงใหม่ ตามที่จองไว้ ใช้
เวลาเดินทางไม่เกิน 1 ชั่วโมง พูดเหมือนจะรีบไปไหนต่ออ่ะนะ 555 ใช่ครับ เราถึงเชียงใหม่ก็ค่อนข้างก้ดึกแล้ว ถามว่าทำไม ไม่
จองไปกลางวัน ก็ครับ ..
อยากที่บอกไปตอนต้นแล้วว่า เวลางานของเราไม่ค่อยแน่นอนนัก มันเลยมีข้อจำกัดบ้าง ... ตอแรกเราคุยกันว่าจะนอนที่สนามบินเชียงใหม่กัน
แต่พรุ่งนี้ผมต้องขับรถไปต่อที่บ้านรักไทย เลยตัดสินใจ Walk in หานอนในคืนนี้กันว่าแล้วก็ขึ้นแท็กซี่จากสนามบินเชียงใหม่ ตัดสินลงหน้าประตูเมือง
วนอยู่พอสมควรครับ ลงเอยที่ Mojo House เป็นเกสเฮ้าส์อยู่ฝั่งประตูเชียงใหม่ เหลือห้องเดียวพอดี ส่วนราคาโอเค ห้องพักใช้ได้เลย.. แต่ห้องน้ำรวม
เออ ลืมบอก ค่าแท็กซี่ค่อนข้างแพง แต่ทำไงได้ละครับ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ขี้เกียจพูด ครอกก ( โทษทีครับ ไม่ได้ถ่ายรูปที่พักมา เหนื่อยมากจริงๆ)

ทานอาหารเช้าตอนสายแล้ว เราก้ไม่รอช้า ... รอแท็กซี่ไปที่อาเขต 2 เพื่อที่จะขึ้นรถต่อไปที่แม่ฮ่องสอน โดยรถที่เราขึ้นเป็นรถตู้
ของ เปรมประชา รถออกทุกชั่วโมง รอบสุดท้ายบ่ายเป็น 14.30 น. เราได้รถเส้นทางเชียงใหม่ - ปาย - แม่ฮ่องสอน รอบเวลา 13.30 น.
ซึ่งตอนแรกผมก็คิดว่านั่งรถแค่ 3 ชั่วโมง ก็ถึงแล้ว แต่โลกความจริง มันโหดร้ายกว่านั้น ... ผมสตั้นท์ไป 5 วิ เมื่อรู้ระยะเวลาที่ต้องใช้ชีวิตบนรถเที่ยวนั้น
ถามว่านานมั้ย ตอบเลยว่าไม่ ไม่นานใช่มั้ย? ไม่เหลือแล้ววันเที่ยวกู แม่สิ ..6 ชั่วโมง ม่าาาาายย
...เฮ้อ โทษใครไม่ได้ ไม่มีทางให้เลือกแล้ว ทำไงได้ ก็ไปสิครับ..

6 ชั่วโมง + 250 กิโลเมตร + 2,224 โค้ง x คนขับบ้าพลัง คือสิ่งที่ผมต้องเผชิญบนรถตู้เที่ยวนั้น ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยอีกแล้วว่าผู้โดยสารคนอื่นทำไมดูชิวมากๆ ซึ่งต่างกับผมที่รู้สึกกระอักกระอวนป่วนสมองไปหมด ... อ้าว แบบนี้แฟนนายไม่เมาแย่หรอ??.. ออ แฟนเราแมนกว่าเราอีก 555
คือเธอกินยากันเมารถตั้งแต่ล้อเริ่มหมุนไปแล้วซิครับ แต่ผมเองมั่นใจว่าแค่นี้เอากูไม่ลงหรอก กระจอก 555 ..
พอไปได้สักครึ่งทาง นั่งอยู่ดีดี เราก็ได้โจ๊กฟรีมาถุงหนึ่ง .. ถามว่าใครให้มาหรอ? เปล่าครับ..อวกกูเอง 555 รู้แบบนี้ผมคงจะหาทางให้ไปถึงแม่ฮ่องสอน
ให้เร็วกว่านี้ คงไม่มานั่งเสียเวลานั่งรถนานขนาดนี้...แต่เอาเถอะ การเดินทางมันพาให้เราไปพบเจอกับอะไรใหม่ๆ เรื่องที่เราไม่คิดว่าจะเกิดกับเรา มันก้เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น ส่วนตัวผมแล้วคิดว่า มันเป็นเสน่ห์ของการเดินทางจริงๆนะ .. ถ้าใครจะวางแผนเดินทาง ให้วางแผนดีดี เป็นไปได้อย่าให้เป็นแบบผมนะครับ
มันเสียเวลาเที่ยวจริงๆ นะ ว่ามั้ยครับ..

18.09 น. เป็นเวลาที่เราก้าวขาลงจากรถที่แม่ฮ่องสอน รถเที่ยวนี้ปลายทางเป็นที่ บขส.แม่ฮ่องสอน แต่เราบอกคนขับให้จอดที่
หน้าสำนักงานเขตฯแม่ฮ่องสอน เพราะร้านเช่ารถมอ'ไซค์อยู่ฝั่งตรงข้าม เราเช่ารถทั้งหมด 3 วัน วันละ 300 บาท ค่ามัดจำ 1,500 บาท
แล้วผมต้องขับต่อไปให้ถึงบ้านรักไทย ก่อนที่จะมองอะไรไม่เห็นไปมากกว่านี้..

..ว่าแล้วเราก็ไม่เสียเวลาไปมากกว่านี้ รีบเดินเข้าร้านเช่ารถให้ไว..เราคิดไว้ว่าจะมีรถเกียร์เหลือให้เรา เพราะรู้ว่าเส้นทางที่เราจะไปนี้เต็มไปด้วยทางโค้ง ขึ้นลงเขาตลอดเส้นทาง เบรครถต้องทำงานอย่างหนักแน่ๆ แต่รถเกียร์หมดไม่มีแล้ว อ่ะ ไม่เป็นไร ก็คิดว่าสกิลขับที่มีอยู่นะจะใช้กับงานนี้ได้..

..ได้รถมาแล้ว ผมก็รีบขับไปให้ถึงที่นั่นให้เร็วที่สุด.. แต่ก็ไม่ลืมคำนึงถึงความปลอดภัยนะครับ.. ระยะทางที่เหลือต่อจากนี้คือ 43 กิโลเมตร ก่อนจะถึง บ้านรักไทย นอกจากความมืด ทางโค้งขึ้นลงเขา ที่เป็นอุปสรรคของผม สิ่งที่ต้องเผชิญขณะขับรถ มันก็คือ ฝูงแมลงป่า ที่บินปะทะเข้ากับไฟหน้ารถและกระจกหมวกกันน็อคและหน้ากากปิดหน้า แต่ถึงจะป้องกันยังไงในป่าเวลานั้น แมลงเยอะมากครับ..สุดท้ายต้องยอมจำนนไอ่แมลงที่เข้าตาผมไป
ทำไงละ..ก็จอดสิครับ มืดก็มืดอากาศก็เริ่มเย็น ไม่มีที่ให้จอดเพราะขึ้นเขาตลอดทาง... กว่าจะได้จุดจอดได้ คือหัวสะพานพอดีเป๊ะ อื้อฮื้ออ
วังเวงได้อีก แค่ทางมืดๆ อากาศเย็นก็วังเวงพอแล้ว นี่มีสะพานเหมือนเป็นตัวประกอบฉากหนังผียังไงอย่างงั้น แล้วอีกทั้งแฟนผมเป็นคนกลัวความมืด
อยู่แล้ว ทำให้สถานการณ์ ณ ตอนนั้น ยิ่งกดดันผมเข้าไปใหญ่

..ด้วยความรู้สึกกดดันที่ต้องเจอกับอะไรหลายๆ อย่าง ขับไปสักพักหนึ่ง..และแล้ว ภาพที่ผมไม่คิดว่าจะเห็นตรงหน้า มันก็ปรากฏขึ้น ถนนที่ผมขับขึ้นมาตลอดทาง มันได้หายไปต่อหน้าต่อตาของเรา..ด้วยความที่ผมคิดว่าแฟนจะกลัวกับสิ่งที่เราเจอ ผมเลยพูดปลอมใจเธอไปเบาๆ ว่า "เค้าหลงทาง..555

..แต่ถ้าเพื่อนๆ ได้มีโอกาสเดินทางไป จุดที่ผมหลง คือให้สังเกตจะมีรูปปั้นแกะเป็นวงเวียน จะมีทางแยกซ้าย-ขวา ..ให้เลี้ยวขวาคือถูกทางนะครับ แต่ที่ผมหลงทางคือเลี้ยงซ้าย แต่ทำไงได้ครับ ทางมันมืดจริงๆ

..จากจุดที่เราหลงทาง อีก 13 กิโลเมตร จะถึงที่หมาย ที่เอวผมเริ่มรู้สึกเจ็บ มือของเธอกำเสื้อผมแน่นมาตลอดทางด้วยความที่เธอกลัวความมืด
(เค้าขอโทษ แง)

เช้าแล้ววว เราตื่นขึ้นมาก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้น เดินออกมานอกที่พักสูดอากาศอันบริสุทธิ์ยามเช้าท่ามกลางไร่ชาและอากาศที่เย็นจนทั้งควันทั้งฟันออกปาก ที่อุณภูมิ 10 องศา ไม่คิดว่าเข้าฤดูร้อนแล้วที่บนดอยอากาศจะเย็นได้ถึงขนาดนี้ อ่าา.. สดชื่น แต่ก็ยังง่วง คงเหนื่อยจากการเดินทาง