สวัสดีค่ะ มีเรื่องความรักแสนจะสับสนมาปรึกษาค่ะว่าควรทำอย่างไรต่อไปดี
เรื่องเริ่มต้นจากเราก็เหงาตามปกติคนโสดค่ะ ก็เลยโหลดแอพ Talk มาเล่น แต่ไม่รู้แอดเพื่อนจากไหนได้ เล่นไม่เป็น555 เราเห็นคนอื่นทิ้งไอดีไว้ใน play Store เราเลยลองทิ้งไว้บ้าง จนมีเพีอน @ มามากมายค่ะ เราเล่นได้ 4 วัน มีผู้ชายคนหนึ่งทักมา เขาไม่ได้ใส่รูปโปรไฟล์ค่ะ เราก็ตอบตามปกติเรา แต่คุยไปคุยมา เขากลับน่าสนใจค่ะ เขาคุยสนุกมาก เราก็แลกเปลี่ยนพูดคุยเรื่องต่างๆกัน เราเริ่มชอบเขาค่ะ ทุกวันต้องคุยกับเขาค่ะ ยิ่งคุยยิ่งชอบมากขึ้น จนวันไหนเขาไม่ทักมานี่หงอยไปทั้งวันเลยล่ะค่ะ เราเริ่มรู้สึกมากกว่าชอบ เราก็เลยถามเขาไปว่าทำไมไม่ใส่รูปโปรไฟล์ เขาบอกไม่มีหรอกรูปโปรไฟล์ มีแต่รูปตอนนี้ แล้วเขาก็ส่งรูปเขามา พอเห็นปุ๊บก็ตกใจ ถ้าหน้าตาดีขนาดนี้ทำไมไม่ใส่รูปโปรไฟล์แต่แรก เราถามเขาอีกละ ขี้สงสัยไง เขาบอกไม่ชอบคนที่คุยกันด้วยหน้าตา วันต่อมาเขาก็เอารูปใส่โปรไฟล์ เราก็คุยไปเรื่อยๆ กับเขา จากนั้นเราก็โทรคุยกัน จากโทรคุยกลายเป็นวิดีโอคอลกัน เรารู้สึกว่ารักเขามากเลยล่ะ จนวันหนึ่งเรามีโอกาสได้ไปคุยงานกับลูกค้าใกล้ๆตรงเขาอยู่พอดีเราจึงนัดเจอกัน เราเจอเขาครั้งแรกก็จะเขินๆหน่อย ผู้ชายบ้าอะไรหน้าหวานแถวมีรอยยิ้มชวนหลงไหลอีก เขาพาเราไปกินก๋วยเตี๋ยว เวลาเขายิ้มให้ทีไรนี่เขินไปถึงดาวอังคารแล้วจ้า ว่าในรูปหล่อนะ ตัวจริงน่ารักกว่า พอกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จเราก็ไปหาที่นั่งเล่นคุยกันให้อาหารย่อย แล้วเขาพาเราไปไหว้พระ ให้อาหารปลา และไปตลาดน้ำ เขาพาไปให้หญ้าม้า ให้นมแพะ ให้นมปลาคราฟ และอื่นๆ เขาดูแลเทคแคร์ดีมากๆ ถือกระเป๋าให้ ป้อนส้มบ้างและอื่นๆ เรายิ่งรักเขามาก แต่สถานะเราก็เพื่อนกัน เพราะอายุเราเท่ากันพอดีเลย เราเลยตกลงว่าจะเป็นเพื่อนกัน เขาก็มาส่งเราขึ้นรถกลับบ้าน จากนั้นมาเวลาเรามีงานใกล้ๆกับเขาเราก็นัดเจอกันเป็นประจำ เวลาเขามีงานใกล้ๆเรา เราก็ไปหาเขาตลอดอ่ะ เราได้เจอกับบ่อยมาก ทุกครั้งที่เราเจอกันเขาจะเทคแคร์เราดีมากเสมอต้นเสมอปลายตลอดไม่ใช่แค่แรกๆอ่ะ เรานี่รักแบบหลงเลยก็ว่าได้ แต่ก็แสดงออกไม่เก่งอ่ะ จนเราสนิทกันมากขึ้น ไม่ได้คุย ไม่ได้เห็นหน้านี่โครตคิดถึงอ่ะ เรารอให้เขาชัดเจนกับเรา แต่เขาก็เฉยๆนะ รู้สึกเจ็บไม่น้อย แต่เราไม่ถอยนะ เราเป็นคนที่แสดงความรู้สึกไม่เก่ง แต่เราก็เลือกที่จะจีบเขาก่อน เราก็หยอดเขาทุกวันอ่ะ ให้เขาได้รู้สึกบ้าง บางวันเขาก็ตอบกลับบ้าง บางวันเฉยๆจนเราก็เริ่มท้อแล้วเหมือนกัน แต่ก็รักมากไง เราก็เลยไม่กล้าพูดความรู้สึกตัวเองมาก กลัวเขารำคาญเรา จนเรากับเขาต้องกลับบ้านเกิดด้วยความจำเป็น ช่วงอาทิตย์แรกเรากลับบ้านก่อนที่เขาจะกลับเราก็คุยกันตลอด ถึงจะคุยน้อยลงแต่ก็คุยกันทุกวัน จนถึงวันเขากลับบ้าน บ้านเขาอยู่ภาคเหนือ บ้านเราอยู่ภาคอิสาน เขาบอกว่าถ้าไปบ้านจะไม่ค่อยมีสัญญาณคุย อีกอย่างแม่เขาไม่อยากให้คุยกับใครโดยเฉพาะผู้หญิง เราก็ไม่อะไร ก็บอกเขาว่ารอได้ หลังจากวันนั้นผ่านไป 2 อาทิตย์กว่าๆ เขาก็ยังไม่ติดต่อกลับมาเลย เรารอเขาทุกวัน เรานอนร้องไห้คิดถึงเขาทุกคืน ไม่ค่อยกินข้าว คิดถึงมากจนนอนไม่หลับ เราก็คิดว่าตัวเองเป็นเอามากเนาะ ไม่อยากเหงาก็เลยไปหาเพื่อน พอไปหาเพื่อนวันแรก ก็มีผู้ชายคนหนึ่งทักมาขอเบอร์เรา บอกว่าเขาคนนั้นบอกให้มาขอ เขาเป็นเพื่อนกัน เรานี่หัวใจแทบหยุดเต้นอ่ะ ดีใจจนพูดไม่ออก ที่เห็นเขาติดต่อมา แต่เราก็ไม่ได้ให้เบอร์ไป เราบอกเพื่อนเขาว่าเดี๋ยวจะโทรหาเขาเอง เราพยายามโทรอยู่หลายวัน ก็ไม่มีคนรับสายเรา ตัดสายทิ้งตลอด เราส่งข้อความก็แล้ว ส่งแชท Talk หาทุกวัน แต่ไม่มีอะไรตอบกลับมาเลย จนเราคิดว่าควรตัดใจสักที เรื่องระหว่างเรากับเขาเป็นได้แค่การแอบรักเท่านั้นแหละ เราก็เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าจะกลับบ้านไปทำงานต่อ อยู่ๆเพื่อนเราโทรมาบอกว่าเขาโทรไปหาเพื่อนเรา เพราะเราเคยยืมโทรศัพท์เพื่อนโทรหาเขาตอนติดต่อไม่ได้ เรารีบโทรไปหาเขาทันทีแต่ปรากฎว่าปิดเครื่อง เราเสียใจมาก ยืนร้องไห้เลยตอนนั้น พี่สาวก็เดินมาบอกเอาเบอร์มาเดี๋ยวจะโทรให้ เราก็เอาเบอร์ให้พี่สาวเรา ปกก็โทรให้จนเขารับสาย รอให้พี่สาวพูดกับเขาก่อน แต่เราร้องไห้ตั้งแต่ได้ยินเสียงเขาแล้วอ่ะ ทนไม่ได้ขอโทรศัพท์จากพี่สาวมาคุยเองเลย เรารีบถามเขาทั้งน้ำตาว่าหายไปมา เขาบอกว่าโทรศัพท์พัง ก็เลยยืมโทรศัพท์น้องมา เขาบอกว่าเขาพยายามติดต่อเราเหมือนกัน แต่ข้อมูลทุกอย่างอยู่ในโทรศัพท์จำอะไรไม่ได้เลยที่เกี่ยวกับเราอ่ะ ก็แอบเสียใจนะที่เขาไม่เคยจำอะไรเกี่ยวกับตัวเราอ่ะ เราคุยกับเขา 1 ชม. ก็วางสายแล้วหลังจากนั้นเรากับเขาก็ไม่ได้คุยกันอีก จนผ่านไปอาทิตย์นึงเขาก็โทรกลับมาเราดีใจมาก เราคุยกัน 30 นาที เขาก็วางสายไป จนผ่านไป 3 วัน เราทนคิดถึงเขาไม่ได้เราเลยโทรไปหาเขาในรอบครั้งแรกของ 1 เดือนที่ไม่ได้เจอกัน เขารับสายบอกว่าเดี๋ยวโทรกลับ เราก็รอเขา 2 ชม. ครึ่งเขาก็โทรมา เราคุยกันนานมาก เขาก็ถามว่าไม่คิดถึงเขาหรอ เราบอกว่าคิดถึงสิคิดถึงมากๆด้วย เขาก็บอกว่าคิดถึงเราเหมือนกัน วันก่อนไปเที่ยววัดกับครอบครัวแล้วคิดถึงเรามากๆ เพราะเราชอบไปเที่ยวและทำบุญบ่อยๆ เราดีใจมากที่เขาบอกคิดถึงจนน้ำตาไหลอ่ะ เราก็เลยเล่าให้เขาฟังว่าเพื่อนเราบอกให้เลิกคุยด้วย เจาก็ถามว่าเพราะอะไร เราก็ตอบเขาว่าเพื่อนเราว่าเขาไม่ชัดเจน คำตอบเขาทำให้เราอึ้งมาก เขาบอกว่าเราไม่เคยชัดเจนกับเขา แล้วเขาจะชัดเจนทำไม เราก็เลยถามว่าสิ่งที่เราพูดสิ่งที่เราทำมันยังชัดเจนไม่พอหรอว่าเรารู้สึกยังไง เขาบอกว่าคำพูดน่ะพูดยังไงก็ได้ แต่การกระทำน่ะมันทำมาจากใจ เรานี่แบบไม่รู้จะพูดยังไงอ่ะ เราเป็นแสดงไม่เก่งนะ แต่สำหรับเขาเรายอมทำทุกอย่างให้เขารู้ถึงความรู้สึกเราเลยอ่ะ แต่เขาบอกว่าเราไม่เคยแสดงอะไรเลย แล้วเขายังบอกว่าคำพูดน่ะพูดยังไงก็ได้ นั่นแปลว่าที่ผ่านมาคำพูดที่เขาบอกคิดถึง รัก เป็นห่วงนั้นคือเขาพูดเล่นๆใช่ไหม แต่สำหรับเรามันไม่ใช่นะคำพูดทุกคำล้วนมาจากใจเรา เราโครตเสียใจที่ได้ยินคำพูดนี้จากปากคนที่เรารัก สรุปแล้วใครกันแน่ที่ไม่ชัดเจน แล้วเราต้องทำยังไงต่อไป ตัดใจหรือเดินหน้าจีบเขาต่อดี????
เราไม่ชัดเจน หรือเขาไม่ชัดเจน?
เรื่องเริ่มต้นจากเราก็เหงาตามปกติคนโสดค่ะ ก็เลยโหลดแอพ Talk มาเล่น แต่ไม่รู้แอดเพื่อนจากไหนได้ เล่นไม่เป็น555 เราเห็นคนอื่นทิ้งไอดีไว้ใน play Store เราเลยลองทิ้งไว้บ้าง จนมีเพีอน @ มามากมายค่ะ เราเล่นได้ 4 วัน มีผู้ชายคนหนึ่งทักมา เขาไม่ได้ใส่รูปโปรไฟล์ค่ะ เราก็ตอบตามปกติเรา แต่คุยไปคุยมา เขากลับน่าสนใจค่ะ เขาคุยสนุกมาก เราก็แลกเปลี่ยนพูดคุยเรื่องต่างๆกัน เราเริ่มชอบเขาค่ะ ทุกวันต้องคุยกับเขาค่ะ ยิ่งคุยยิ่งชอบมากขึ้น จนวันไหนเขาไม่ทักมานี่หงอยไปทั้งวันเลยล่ะค่ะ เราเริ่มรู้สึกมากกว่าชอบ เราก็เลยถามเขาไปว่าทำไมไม่ใส่รูปโปรไฟล์ เขาบอกไม่มีหรอกรูปโปรไฟล์ มีแต่รูปตอนนี้ แล้วเขาก็ส่งรูปเขามา พอเห็นปุ๊บก็ตกใจ ถ้าหน้าตาดีขนาดนี้ทำไมไม่ใส่รูปโปรไฟล์แต่แรก เราถามเขาอีกละ ขี้สงสัยไง เขาบอกไม่ชอบคนที่คุยกันด้วยหน้าตา วันต่อมาเขาก็เอารูปใส่โปรไฟล์ เราก็คุยไปเรื่อยๆ กับเขา จากนั้นเราก็โทรคุยกัน จากโทรคุยกลายเป็นวิดีโอคอลกัน เรารู้สึกว่ารักเขามากเลยล่ะ จนวันหนึ่งเรามีโอกาสได้ไปคุยงานกับลูกค้าใกล้ๆตรงเขาอยู่พอดีเราจึงนัดเจอกัน เราเจอเขาครั้งแรกก็จะเขินๆหน่อย ผู้ชายบ้าอะไรหน้าหวานแถวมีรอยยิ้มชวนหลงไหลอีก เขาพาเราไปกินก๋วยเตี๋ยว เวลาเขายิ้มให้ทีไรนี่เขินไปถึงดาวอังคารแล้วจ้า ว่าในรูปหล่อนะ ตัวจริงน่ารักกว่า พอกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จเราก็ไปหาที่นั่งเล่นคุยกันให้อาหารย่อย แล้วเขาพาเราไปไหว้พระ ให้อาหารปลา และไปตลาดน้ำ เขาพาไปให้หญ้าม้า ให้นมแพะ ให้นมปลาคราฟ และอื่นๆ เขาดูแลเทคแคร์ดีมากๆ ถือกระเป๋าให้ ป้อนส้มบ้างและอื่นๆ เรายิ่งรักเขามาก แต่สถานะเราก็เพื่อนกัน เพราะอายุเราเท่ากันพอดีเลย เราเลยตกลงว่าจะเป็นเพื่อนกัน เขาก็มาส่งเราขึ้นรถกลับบ้าน จากนั้นมาเวลาเรามีงานใกล้ๆกับเขาเราก็นัดเจอกันเป็นประจำ เวลาเขามีงานใกล้ๆเรา เราก็ไปหาเขาตลอดอ่ะ เราได้เจอกับบ่อยมาก ทุกครั้งที่เราเจอกันเขาจะเทคแคร์เราดีมากเสมอต้นเสมอปลายตลอดไม่ใช่แค่แรกๆอ่ะ เรานี่รักแบบหลงเลยก็ว่าได้ แต่ก็แสดงออกไม่เก่งอ่ะ จนเราสนิทกันมากขึ้น ไม่ได้คุย ไม่ได้เห็นหน้านี่โครตคิดถึงอ่ะ เรารอให้เขาชัดเจนกับเรา แต่เขาก็เฉยๆนะ รู้สึกเจ็บไม่น้อย แต่เราไม่ถอยนะ เราเป็นคนที่แสดงความรู้สึกไม่เก่ง แต่เราก็เลือกที่จะจีบเขาก่อน เราก็หยอดเขาทุกวันอ่ะ ให้เขาได้รู้สึกบ้าง บางวันเขาก็ตอบกลับบ้าง บางวันเฉยๆจนเราก็เริ่มท้อแล้วเหมือนกัน แต่ก็รักมากไง เราก็เลยไม่กล้าพูดความรู้สึกตัวเองมาก กลัวเขารำคาญเรา จนเรากับเขาต้องกลับบ้านเกิดด้วยความจำเป็น ช่วงอาทิตย์แรกเรากลับบ้านก่อนที่เขาจะกลับเราก็คุยกันตลอด ถึงจะคุยน้อยลงแต่ก็คุยกันทุกวัน จนถึงวันเขากลับบ้าน บ้านเขาอยู่ภาคเหนือ บ้านเราอยู่ภาคอิสาน เขาบอกว่าถ้าไปบ้านจะไม่ค่อยมีสัญญาณคุย อีกอย่างแม่เขาไม่อยากให้คุยกับใครโดยเฉพาะผู้หญิง เราก็ไม่อะไร ก็บอกเขาว่ารอได้ หลังจากวันนั้นผ่านไป 2 อาทิตย์กว่าๆ เขาก็ยังไม่ติดต่อกลับมาเลย เรารอเขาทุกวัน เรานอนร้องไห้คิดถึงเขาทุกคืน ไม่ค่อยกินข้าว คิดถึงมากจนนอนไม่หลับ เราก็คิดว่าตัวเองเป็นเอามากเนาะ ไม่อยากเหงาก็เลยไปหาเพื่อน พอไปหาเพื่อนวันแรก ก็มีผู้ชายคนหนึ่งทักมาขอเบอร์เรา บอกว่าเขาคนนั้นบอกให้มาขอ เขาเป็นเพื่อนกัน เรานี่หัวใจแทบหยุดเต้นอ่ะ ดีใจจนพูดไม่ออก ที่เห็นเขาติดต่อมา แต่เราก็ไม่ได้ให้เบอร์ไป เราบอกเพื่อนเขาว่าเดี๋ยวจะโทรหาเขาเอง เราพยายามโทรอยู่หลายวัน ก็ไม่มีคนรับสายเรา ตัดสายทิ้งตลอด เราส่งข้อความก็แล้ว ส่งแชท Talk หาทุกวัน แต่ไม่มีอะไรตอบกลับมาเลย จนเราคิดว่าควรตัดใจสักที เรื่องระหว่างเรากับเขาเป็นได้แค่การแอบรักเท่านั้นแหละ เราก็เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าจะกลับบ้านไปทำงานต่อ อยู่ๆเพื่อนเราโทรมาบอกว่าเขาโทรไปหาเพื่อนเรา เพราะเราเคยยืมโทรศัพท์เพื่อนโทรหาเขาตอนติดต่อไม่ได้ เรารีบโทรไปหาเขาทันทีแต่ปรากฎว่าปิดเครื่อง เราเสียใจมาก ยืนร้องไห้เลยตอนนั้น พี่สาวก็เดินมาบอกเอาเบอร์มาเดี๋ยวจะโทรให้ เราก็เอาเบอร์ให้พี่สาวเรา ปกก็โทรให้จนเขารับสาย รอให้พี่สาวพูดกับเขาก่อน แต่เราร้องไห้ตั้งแต่ได้ยินเสียงเขาแล้วอ่ะ ทนไม่ได้ขอโทรศัพท์จากพี่สาวมาคุยเองเลย เรารีบถามเขาทั้งน้ำตาว่าหายไปมา เขาบอกว่าโทรศัพท์พัง ก็เลยยืมโทรศัพท์น้องมา เขาบอกว่าเขาพยายามติดต่อเราเหมือนกัน แต่ข้อมูลทุกอย่างอยู่ในโทรศัพท์จำอะไรไม่ได้เลยที่เกี่ยวกับเราอ่ะ ก็แอบเสียใจนะที่เขาไม่เคยจำอะไรเกี่ยวกับตัวเราอ่ะ เราคุยกับเขา 1 ชม. ก็วางสายแล้วหลังจากนั้นเรากับเขาก็ไม่ได้คุยกันอีก จนผ่านไปอาทิตย์นึงเขาก็โทรกลับมาเราดีใจมาก เราคุยกัน 30 นาที เขาก็วางสายไป จนผ่านไป 3 วัน เราทนคิดถึงเขาไม่ได้เราเลยโทรไปหาเขาในรอบครั้งแรกของ 1 เดือนที่ไม่ได้เจอกัน เขารับสายบอกว่าเดี๋ยวโทรกลับ เราก็รอเขา 2 ชม. ครึ่งเขาก็โทรมา เราคุยกันนานมาก เขาก็ถามว่าไม่คิดถึงเขาหรอ เราบอกว่าคิดถึงสิคิดถึงมากๆด้วย เขาก็บอกว่าคิดถึงเราเหมือนกัน วันก่อนไปเที่ยววัดกับครอบครัวแล้วคิดถึงเรามากๆ เพราะเราชอบไปเที่ยวและทำบุญบ่อยๆ เราดีใจมากที่เขาบอกคิดถึงจนน้ำตาไหลอ่ะ เราก็เลยเล่าให้เขาฟังว่าเพื่อนเราบอกให้เลิกคุยด้วย เจาก็ถามว่าเพราะอะไร เราก็ตอบเขาว่าเพื่อนเราว่าเขาไม่ชัดเจน คำตอบเขาทำให้เราอึ้งมาก เขาบอกว่าเราไม่เคยชัดเจนกับเขา แล้วเขาจะชัดเจนทำไม เราก็เลยถามว่าสิ่งที่เราพูดสิ่งที่เราทำมันยังชัดเจนไม่พอหรอว่าเรารู้สึกยังไง เขาบอกว่าคำพูดน่ะพูดยังไงก็ได้ แต่การกระทำน่ะมันทำมาจากใจ เรานี่แบบไม่รู้จะพูดยังไงอ่ะ เราเป็นแสดงไม่เก่งนะ แต่สำหรับเขาเรายอมทำทุกอย่างให้เขารู้ถึงความรู้สึกเราเลยอ่ะ แต่เขาบอกว่าเราไม่เคยแสดงอะไรเลย แล้วเขายังบอกว่าคำพูดน่ะพูดยังไงก็ได้ นั่นแปลว่าที่ผ่านมาคำพูดที่เขาบอกคิดถึง รัก เป็นห่วงนั้นคือเขาพูดเล่นๆใช่ไหม แต่สำหรับเรามันไม่ใช่นะคำพูดทุกคำล้วนมาจากใจเรา เราโครตเสียใจที่ได้ยินคำพูดนี้จากปากคนที่เรารัก สรุปแล้วใครกันแน่ที่ไม่ชัดเจน แล้วเราต้องทำยังไงต่อไป ตัดใจหรือเดินหน้าจีบเขาต่อดี????