เรารู้จักกับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ช่วง ม.ปลาย เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเราค่ะ ตอน ม.ปลายเขาไปเรียนที่ ตปท. แต่สมัยนั้นเราก็ได้แค่คุย MSN กัน เราคิดว่าเขาคือเพื่อนคนนึงและเราไม่ได้คิดอะไร แต่เขาพยายามจีบเราก่อน ตอนนั้นเรามีแฟนอยู่แล้วค่ะเลยไม่ได้อะไรด้วยและห่างหายกันไป จนผ่านไปห้าปีเราบังเอิญเจอกัน แวดวงเพื่อนฝูงก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรหรอกค่ะ เจอกันเรื่อยๆบ่อยๆ ตอนนั้นเขาก็แอดเฟซบุคมา น่าจะขอจากเพื่อนๆ แล้วทักมาหาเรา เป็นจังหวะที่เราและเขาต่างคนต่างเพิ่งจะเลิกกับแฟน
เขาเองเลิกแบบขาดสนิท ส่วนเราก็ระหองระแหงถึงขั้นวิกฤต เราเลยลองคุยๆกันจนสองเดือนจึงตัดสินใจคบกัน เราประทับใจมากที่เขาบอกกับครอบครัวและเพื่อนฝูงทั้งหมดว่าเราคือสาวประเภทสอง ทุกคนรับได้และยินดีด้วย เราเองมีทุกอย่างเหมือนผู้หญิง ณ ตอนนั้นเหลือแค่แปลงเพศเท่านั้น แต่เขารับได้ เขาบอกว่ารักเราที่เป็นตัวเรา ไม่ได้รักที่เพศ เขาคิดว่าเราคือผู้หญิงคนนึง ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ญาติพี่น้องทั้งสองฝ่ายรับรู้และสนับสนุน เพราะเราทั้งคู่ช่วยเหลือกันได้ทุกอย่าง ช่วยกันตั้งใจเรียน และไม่เคยมีปัญหาทะเลาะกันเลย เพราะเราและเขาเป็นคนยังไงก็ได้ อะไรก็ได้ ต่างคนต่างยอมกัน เราเลยย้ายมาอยู่บ้านด้วยกัน ตัวติดกันตลอด24ชั่วโมง ทำธุรกิจส่วนตัวด้วยกัน จนผ่านไปสองปีเราแปลงเพศเป็นผู้หญิงสมบูรณ์ เราก็ยังคอยดูแลเราตลอด
จนเวลา ณ ปัจจุบันคบกันมานานหกปีกว่า เขายังเสมอต้นเสมอปลาย ดูแลเราดีมาก รักกันมาก อยู่ๆเขามาสารภาพว่า มีผู้หญิงแท้เข้ามาคุยด้วยช่วงวาเลนไทน์ ก.พ.ที่ผ่านมา เขาควรจะเอายังไงดี เราก็บอกว่าถ้าเธอชอบเขาเธอก็คุยได้นะ สรุปคุยกันไปคุยกันมาไม่รู้คุยอีท่าไหน ขอเราย้ายไปอยู่ข้างนอกกับผู้หญิงคนนั้นในเวลาไม่ถึงสิบวัน เราก็อนุญาต แต่แฟนเราบอกว่ายังไงเราก็คือผู้หญิงที่ดีที่สุด เราคือเบอร์หนึ่ง ส่วนผู้หญิงคนนั้นคือเบอร์สอง เราก็ปล่อยไปเพราะคิดว่าคนมันจะไป ห้ามยังไงมันก็ไปอยู่ดี เราเลยตกลงกันว่า ให้ย้ายไปได้นะแต่เราขอแค่เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ยังคุยกันยังเจอหน้ากันได้ แค่นี้ก็พอ เพราะเราไม่อยากเสียความสัมพันธ์ที่ดีๆ ไม่อยากเสียเพื่อนดีๆไป เราผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ สร้างอะไรมาด้วยกันมากมายกว่าจะมีวันนี้ บอกได้เลยว่าหกปีไม่เคยทะเลาะกันเลย จนตอนนี้ทุกคนยังสงสัยว่ารักกันขนาดนี้ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง
จนญาติผู้ใหญ่ทั้งฝั่งเราและฝั่งเขาก็เตือนว่าอย่าแยกกันเลย ทุกอย่างมันดีมากอยู่แล้วจะทำแบบนี้ทำไม แฟนเราก็ไม่ฟังใคร อยากไปมาก ผู้ใหญ่ทุกคนและเราก็ต้องเคารพการตัดสินใจของเขา เราเลยทำตามข้อตกลงที่คุยกันไว้ จะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตลอดไป จบกันด้วยดี เขาขนแค่เสื้อผ้าไปจริงๆย้ายออกจากบ้านจริงๆ เราก็ทำใจได้นะ ไม่ร้องไห้ แต่จุกจนกินข้าวน้อยมากๆ นอนไม่ค่อยหลับ อาการแบบจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แต่ผ่านไปสามวันก็ดีขึ้น เราก็ยังคุยกันเหมือนเดิม เขามาหาเราที่บ้านทุกวันเหมือนเดิม มาพูดคุย มากอดกัน ซื้อของมาฝาก จนล่าสุดเขาบล็อคการติดต่อเราทั้งหมด แฟนเราแอบโทรมาสารภาพว่าผู้หญิงคนนั้นเอาโทรศัพท์ไปเล่นและห้ามติดต่อเราทุกช่องทางต่อจากนี้ แฟนเราก็ไม่อยากขัดใจเพราะแฟนเราใจดี ขี้เกรงใจ
ตอนนี้เราจุกหนักกว่าเดิม เราให้สิทธิเขาทุกอย่าง เปิดโอกาสให้เขา ผู้หญิงคนนั้นรู้นะว่าแฟนเรามีเราอยู่ แต่อยากได้แฟนเรา เราก็ยินยอม เราบอกว่าเป็นแค่เพื่อนกันแล้วนะไม่ต้องห่วงไม่ต้องหึง แต่เขาดันทำแบบนี้กับเรา เราก็ปล่อยผ่านมาเกือบสองสัปดาห์ แฟนเราก็หายไปจริงๆไม่ติดต่อมาเลย แม้กระทั่งตอนนี้คุณตาเราเสีย ญาติเราทุกคนก็บอกข่าวคุณตากับแฟนเรา ทุกคนถามหาแฟนเรา แต่เขาดันเงียบหายไปเลย ไม่สนใจเราเลย เพราะผู้หญิงคนนั้นหรือเพราะแฟนเราเลือกทำแบบนี้เองก็ไม่แน่ใจ เรารู้สึกแย่มากๆ
เราควรจะปล่อยเขาไปจริงๆใช่ไหมคะ ข้าวของเขาก็ยังอยุ่บ้านเรา กุญแจบ้านอีกชุดก็อยู่กับเขา ตอนนี้เราพยายามไม่คิดอะไรแล้วนะคะ ทำใจไว้ตั้งแต่แรกแล้ว แต่เรายังอยากเป็นเพื่อนกับเขาอยู่ ตอนนี้เราก็มีคนคุยๆอยู่เหมือนกันค่ะ แต่เราก็ไม่อยากให้แฟนเก่าหายไปแบบนี้เพราะเป็นห่วงเขาอยู่ เอาตรงๆทุกคนห่วงแฟนเราเพราะกลัวผู้หญิงคนนั้นมาหลอก เพราะเห็นแฟนเราหน้าที่การงานดี มีฐานะ ผู้หญิงคนนั้นเป็นช่างเสริมสวยอายุเยอะ อายุสามสิบกลางๆ มีสามีมาแล้วแต่ไม่แน่ใจมีลูกติดไหม แต่ทุกคนช่วยกันสืบมาว่าเขามีแค่ตัวเปล่าอาศัยอยู่ห้องเช่า เห้ออ อดห่วงแฟนเก่าไม่ได้แต่เขาเลือกทางเดินเขาแล้ว เราจะเอายังไงดีคะ แต่แฟนเราก็เคยพูดว่าถ้าไปไม่รอดจะกลับมาอยู่บ้านเหมือนเดิม ที่ไปตอนนี้ก็ยังไม่แน่ใจหรอกถึงเอาไปแค่เสื้อผ้า แต่ก็อยากไป
ถ้าให้กลับมาคบกันเหมือนเดิมเราก็ไม่เอาแล้วค่ะ เพราะคนใหม่ที่เราคุยก็ไปได้ดี เราแค่ห่วงแฟนเก่า อยากคุยกับเขา อยากเป็นเพื่อนกันอยุ่ ช่วยให้กำลังใจและช่วยหาทางออกให้หน่อยค่ะ อึดอัดมากเงยค่ะตอนนี้ 😔😔😔😔😔😔
ขอกำลังใจ ขอระบาย รักสามเส้า
เขาเองเลิกแบบขาดสนิท ส่วนเราก็ระหองระแหงถึงขั้นวิกฤต เราเลยลองคุยๆกันจนสองเดือนจึงตัดสินใจคบกัน เราประทับใจมากที่เขาบอกกับครอบครัวและเพื่อนฝูงทั้งหมดว่าเราคือสาวประเภทสอง ทุกคนรับได้และยินดีด้วย เราเองมีทุกอย่างเหมือนผู้หญิง ณ ตอนนั้นเหลือแค่แปลงเพศเท่านั้น แต่เขารับได้ เขาบอกว่ารักเราที่เป็นตัวเรา ไม่ได้รักที่เพศ เขาคิดว่าเราคือผู้หญิงคนนึง ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ญาติพี่น้องทั้งสองฝ่ายรับรู้และสนับสนุน เพราะเราทั้งคู่ช่วยเหลือกันได้ทุกอย่าง ช่วยกันตั้งใจเรียน และไม่เคยมีปัญหาทะเลาะกันเลย เพราะเราและเขาเป็นคนยังไงก็ได้ อะไรก็ได้ ต่างคนต่างยอมกัน เราเลยย้ายมาอยู่บ้านด้วยกัน ตัวติดกันตลอด24ชั่วโมง ทำธุรกิจส่วนตัวด้วยกัน จนผ่านไปสองปีเราแปลงเพศเป็นผู้หญิงสมบูรณ์ เราก็ยังคอยดูแลเราตลอด
จนเวลา ณ ปัจจุบันคบกันมานานหกปีกว่า เขายังเสมอต้นเสมอปลาย ดูแลเราดีมาก รักกันมาก อยู่ๆเขามาสารภาพว่า มีผู้หญิงแท้เข้ามาคุยด้วยช่วงวาเลนไทน์ ก.พ.ที่ผ่านมา เขาควรจะเอายังไงดี เราก็บอกว่าถ้าเธอชอบเขาเธอก็คุยได้นะ สรุปคุยกันไปคุยกันมาไม่รู้คุยอีท่าไหน ขอเราย้ายไปอยู่ข้างนอกกับผู้หญิงคนนั้นในเวลาไม่ถึงสิบวัน เราก็อนุญาต แต่แฟนเราบอกว่ายังไงเราก็คือผู้หญิงที่ดีที่สุด เราคือเบอร์หนึ่ง ส่วนผู้หญิงคนนั้นคือเบอร์สอง เราก็ปล่อยไปเพราะคิดว่าคนมันจะไป ห้ามยังไงมันก็ไปอยู่ดี เราเลยตกลงกันว่า ให้ย้ายไปได้นะแต่เราขอแค่เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ยังคุยกันยังเจอหน้ากันได้ แค่นี้ก็พอ เพราะเราไม่อยากเสียความสัมพันธ์ที่ดีๆ ไม่อยากเสียเพื่อนดีๆไป เราผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ สร้างอะไรมาด้วยกันมากมายกว่าจะมีวันนี้ บอกได้เลยว่าหกปีไม่เคยทะเลาะกันเลย จนตอนนี้ทุกคนยังสงสัยว่ารักกันขนาดนี้ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง
จนญาติผู้ใหญ่ทั้งฝั่งเราและฝั่งเขาก็เตือนว่าอย่าแยกกันเลย ทุกอย่างมันดีมากอยู่แล้วจะทำแบบนี้ทำไม แฟนเราก็ไม่ฟังใคร อยากไปมาก ผู้ใหญ่ทุกคนและเราก็ต้องเคารพการตัดสินใจของเขา เราเลยทำตามข้อตกลงที่คุยกันไว้ จะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตลอดไป จบกันด้วยดี เขาขนแค่เสื้อผ้าไปจริงๆย้ายออกจากบ้านจริงๆ เราก็ทำใจได้นะ ไม่ร้องไห้ แต่จุกจนกินข้าวน้อยมากๆ นอนไม่ค่อยหลับ อาการแบบจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แต่ผ่านไปสามวันก็ดีขึ้น เราก็ยังคุยกันเหมือนเดิม เขามาหาเราที่บ้านทุกวันเหมือนเดิม มาพูดคุย มากอดกัน ซื้อของมาฝาก จนล่าสุดเขาบล็อคการติดต่อเราทั้งหมด แฟนเราแอบโทรมาสารภาพว่าผู้หญิงคนนั้นเอาโทรศัพท์ไปเล่นและห้ามติดต่อเราทุกช่องทางต่อจากนี้ แฟนเราก็ไม่อยากขัดใจเพราะแฟนเราใจดี ขี้เกรงใจ
ตอนนี้เราจุกหนักกว่าเดิม เราให้สิทธิเขาทุกอย่าง เปิดโอกาสให้เขา ผู้หญิงคนนั้นรู้นะว่าแฟนเรามีเราอยู่ แต่อยากได้แฟนเรา เราก็ยินยอม เราบอกว่าเป็นแค่เพื่อนกันแล้วนะไม่ต้องห่วงไม่ต้องหึง แต่เขาดันทำแบบนี้กับเรา เราก็ปล่อยผ่านมาเกือบสองสัปดาห์ แฟนเราก็หายไปจริงๆไม่ติดต่อมาเลย แม้กระทั่งตอนนี้คุณตาเราเสีย ญาติเราทุกคนก็บอกข่าวคุณตากับแฟนเรา ทุกคนถามหาแฟนเรา แต่เขาดันเงียบหายไปเลย ไม่สนใจเราเลย เพราะผู้หญิงคนนั้นหรือเพราะแฟนเราเลือกทำแบบนี้เองก็ไม่แน่ใจ เรารู้สึกแย่มากๆ
เราควรจะปล่อยเขาไปจริงๆใช่ไหมคะ ข้าวของเขาก็ยังอยุ่บ้านเรา กุญแจบ้านอีกชุดก็อยู่กับเขา ตอนนี้เราพยายามไม่คิดอะไรแล้วนะคะ ทำใจไว้ตั้งแต่แรกแล้ว แต่เรายังอยากเป็นเพื่อนกับเขาอยู่ ตอนนี้เราก็มีคนคุยๆอยู่เหมือนกันค่ะ แต่เราก็ไม่อยากให้แฟนเก่าหายไปแบบนี้เพราะเป็นห่วงเขาอยู่ เอาตรงๆทุกคนห่วงแฟนเราเพราะกลัวผู้หญิงคนนั้นมาหลอก เพราะเห็นแฟนเราหน้าที่การงานดี มีฐานะ ผู้หญิงคนนั้นเป็นช่างเสริมสวยอายุเยอะ อายุสามสิบกลางๆ มีสามีมาแล้วแต่ไม่แน่ใจมีลูกติดไหม แต่ทุกคนช่วยกันสืบมาว่าเขามีแค่ตัวเปล่าอาศัยอยู่ห้องเช่า เห้ออ อดห่วงแฟนเก่าไม่ได้แต่เขาเลือกทางเดินเขาแล้ว เราจะเอายังไงดีคะ แต่แฟนเราก็เคยพูดว่าถ้าไปไม่รอดจะกลับมาอยู่บ้านเหมือนเดิม ที่ไปตอนนี้ก็ยังไม่แน่ใจหรอกถึงเอาไปแค่เสื้อผ้า แต่ก็อยากไป
ถ้าให้กลับมาคบกันเหมือนเดิมเราก็ไม่เอาแล้วค่ะ เพราะคนใหม่ที่เราคุยก็ไปได้ดี เราแค่ห่วงแฟนเก่า อยากคุยกับเขา อยากเป็นเพื่อนกันอยุ่ ช่วยให้กำลังใจและช่วยหาทางออกให้หน่อยค่ะ อึดอัดมากเงยค่ะตอนนี้ 😔😔😔😔😔😔