สวัสดีค่ะ ตามชื่อหัวข้อเลยวันนี้จะมาเล่าเรื่องโง่ๆที่เกิดขึ้นกับเรา เรื่องนี้ยังไม่จบไปนะคะ จะบอกว่าเป็นประสบการณ์ก้อไม่ใช่ เพราะเรายังอยู่กับเรื่องนี้อยู่ เข้าเรื่องกันเลย เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมา 3ปี เข้าปีที่4 แต่ก้อมีเหตุให้ต้องเลิกกันไป จะว่าเราทิ้งเค้าก้อไม่เชิง เพราะตลอดเวลาที่คบกันเค้าไม่เคยดูแล เอาใจใส่เราเลย จนเราทนไม่ไหวตัดสินใจบอกเลิกเค้า เค้าก้อหายไปเลยนะคะเราก้อคิดว่าคงเลิกกันแล้วจริงๆ เลยตัดสินใจมีคนใหม่ (เรื่องมันเริ่มจากตรงนี้) พอเรามีคนใหม่ เค้าก้อมาตามง้อ ทุกทางทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นไม่เคยมาง้อเลยสักครั้ง มาว่าเรานอกใจเค้า บอกว่ายังไม่เลิกกัน แต่เราก้อไม่กลับไปนะคะ (ตอนนั้น) แต่พอเวลาผ่านไป 2-3เดือน เราก้อเริ่มไขว้เขว เพราะเค้าทำดีกับเรามาก คอยส่งข้าวส่งน้ำ ทั้งๆที่เราไม่ได้ร้องขอ วันเกิด วันวาเลนไทน์ซื้อของขวัญ ซื้อดอกไม้มาให้ ทั้งที่ตอนคบกันไม่เคยเลย เราก้อใจอ่อน จริงๆยังรักเค้าอยู่ด้วยแหละ เลยตัดสินใจอยากลองกลับมาคบดูอีกครั้ง (เราเลิกกับแฟนคนใหม่แล้วน่ะ เพราะตอนคบกันมีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องที่แฟนเก่ามาตามง้อ ขอไม่พูดถึง) แต่พอเรากลับมาเค้ากลับบอกว่าเค้าไม่ได้รักเราแล้ว ที่ทำดีด้วยเพราะสงสาร (ตอนนั้นงงมากสงสารอะไร ) เราเสียใจมากกก เพราะตอนนั้นก้อกลับมารักเค้าแล้วด้วย เรามาตามง้อเค้าทุกทาง แต่เค้สก้อพูดแต่คำเดิมๆ ว่าไม่รัก รู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว(แต่ก้อยังทำดีกับเราอยู่นะ เข้าออกบ้านเราปกติ) จนเราเริ่มทนไม่ไหว ตัดสินใจเรียกเค้ามาคุยกับย่าเราว่าจะเอายังไงเป็นแบบนี้เราไม่โอเคแล้ว ถ้าไม่รักก้ออย่ามาทำแบบนี้อีก เค้าก้อไม่พูด ลุกเดินหนีไม่ตอบอะไร แล้วมาบอกเราทีหลังว่าทำไมไม่คุยกันเองจะเอาย่ามาคุยทำไม ตั้งแต่วันนั้นเราฮึดสู้ตัดใจอีกครั้ง จนคุยกับคนใหม่ เกือบจะลืมเค้าได้แล้ว100%แต่วันนึงเราไปบ้านเค้า(ไปรับน้องที่รู้จักไปเที่ยวด้วยกัน เราไม่ได้เข้าไปในบ้าน)เค้าเรียกเราไปคุยบอกมีอะไรจะคุยด้วย ตอนแรกเราก้อไม่ไปแต่เค้าก้อพูดย้ำๆว่ามีไรจะคุยจริงๆเราก้อโอเคคงเป็นเรื่องสำคัญ เค้าบอกเราว่าลองกลับมาคบกันดูก้อได้น่ะ ตอนนั้นเราลังเลมาก แต่ใจก้อยังรักอยู่ ด้วยความที่ยังรักอยู่มากกว่าเลยเลือกที่จะกลับไป (ขอลัดมาตอนปัจจุบันเลยยาวเกินไปแล้ว--" ) เราก้อคบกันมาเรื่อยๆทุกอย่างเหมือนจะดี มีทะเลาะกันบ้างเรื่องปกติ แต่หลังๆเริ่มทะเลาะกันหนักเค้าเริ่มคุยกับคนอื่นเราจับได้ตลอด หลายครั้ง เค้าบอกเราว่า เค้ารู้สึกไม่เหมือนเดิม เค้าไม่ได้รักเราแล้ว เราเสียใจมาก ถามเค้าซ้ำๆว่า แล้วกลับมาทำไมมาทำร้ายกันอีกทำไม เค้าบอกเราว่าเค้าไม่อยากให้เราเสียใจ (ถ้าเป็นเรื่องตลกคงจะแบบ"อีหยังว่ะ") แล้วที่ทำอยู่นี่เราไม่เสียใจหรอ วนอยู่แบบนี้มาสักพักแล้ว แต่เราก้อไม่ยอมไปไหนสักที (ดูโง่มาก)เรารู้ตัวเองนะ แต่เราไปไหนไม่ได้สักที ทุกครั้งที่ร้องไห้จะเข้มแข็งมากบอกตัวเองว่าพอแล้วเราเจ็บมาพอแล้ว พอเลิกร้องก้ออ่อนแออีก บอกตัวเองว่าเพราะเราทำมันไม่ดีหรือเปล่า เราต้องพยายามขึ้นอีกหน่อยหรือเปล่า เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆทุกวันคือการทำใจ(แต่ยังคบเหมือนเดิม)จนมีวันหนึ่งเค้าเกิดช้อคเข้าโรงบาล เราก้อดูแลเค้า เค้าบอกเราว่า เค้าผิดเองเค้าปิดกั้นตัวเองไม่ให้รักเรา เค้าจะไม่ทำมันอีกแล้ว เค้ารักเราเค้าแค่กลัว เค้าไม่อยากเสียใจอีก เค้าทรมานมากๆ (เราก้อลังเลอีกล่ะอุจส่าทำใจมาได้ครึ่งทาง แต่ด้วยความรักและเวลาที่คบกันมานานเลยให้โอกาสเค้าอีกครั้ง ) คบกันเรื่อยๆจนมาถึงตอนนี้ เค้าคุยกับคนอื่น(อีกแล้ว) เราจับได้และทะเลาะกันหนักมากเค้าพูดคำเดิมๆแบบเดิม เราเสียใจเหมือนเดิม (พร้อมกับความงง) ไม่รักแล้ว เรื่องของเราจบไปนานแล้ว เค้าไม่น่ากลับมาเลย เค้าบอกเราอย่างหนึ่งว่าตอนนั้นที่เค้าคิดจะกลับมาเพราะเค้าแค่อยากให้เรารู้ว่ากลับมาแล้วมันไม่เหมือนเดิมนะ เราจะรับได้มั้ยที่เค้าไม่สนใจเราติดเพื่อน ฯลฯ ที่ผ่านมาเค้าไม่มีความสุขเลย เค้าพูดว่าเค้าสละเวลาความสุขของเค้าเพื่อเรา ตอนนี้เค้าอยากทำเพื่อตัวเองบ้าง ความรู้สึกตอนที่ได้ยินเค้าพูดคือ ใจสลาย ไม่อยากอยู่บนโลกนี้เลย มันเจ็บมันจุกไปหมด เรานั่งร้องไห้ 2-3ชม. กว่าจะหยุดร้อง หยุดคิดเรื่องที่เค้าพูด (แต่เค้าก้อไม่ได้ไปไหนน่ะก้อนั่งพูดๆอยู่ข้างๆ) จริงๆเรื่องมันยาวกว่านี้ แต่เรื่องมันก้อเดิมๆ วนๆอยู่แบบนี้มานาน9เดือนแล้ว เราเองที่โง่ ไม่ไปไหน จริงๆมันไม่ใช่ประสบการณ์มันเป็นแค่เรื่องโง่ๆที่ไม่ควรทำตาม ปล.1 ถ้าเราเขียนวกไปวนมาก้อต้องขออภัยเพราะเราพิมพ์รัวๆ ไม่ได้กลับไปอ่านอีกรอบ ปล.2 เราแค่อยากระบาย เพราะเราพูดให้ใครฟังไม่ได้ เพื่อนเราก้อว่าเราโง่ ไม่อยากรับฟัง ปล.3 ขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องโง่ๆของเราจนจบ