นั้งสมาธิแล้วรู้สึกเหมือนหลุดไปในอวกาศ

ในเริ่มต้นนั้นผมฝึกนั้งสมาธิแล้วภาวนา นะมะ พะทะ  จับภาพพระคู่ไปด้วยอยู่ปีกว่า แล้วรู้สึกว่าฟุ่งมาก  เลยเปลี่ยนมาภาวนา พุทโธ คู่กับรู้ลมหายใจเข้าออก ธรรมดา  ในช่วงนั้นผมไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ต้องการอย่างเดียวคือความสงบเพราะเหนื่อยกับการเพ่งภาพและฟุ่งมาก  ผมนั้งไปประมาณหนึ่งสัปห์ดากว่า  มันมีความรู้สึกที่ว่ามันมีแต่ความสุข มันอิ่มอยู่ในหัวใจ มันไม่มีอารมณ์โกรธ เกลี่ยดก็ไม่มี เหมือนคนบ้าเลยก็ว่าได้ไม่หิวแม่แต่ข้าว  เป็นแบบนี้อยู่สองวันแล้วหายไป  จนผ่าไปอีกประมาณสามวัน  มันเริ่มเงียบ เงียบมากเงียบจนไม่รู้สึกตัวไม่มีความรู้สึกในร่างกาย เหมือนหลุดไปในห่วงอาวกาศที่ไร้แรงโน้มถวง และไม่มีที่สุดสุดของขอบเขต  นิ่งจนเราตกใจ  คือนิ่งจริงๆ

ผมเลยอยากรู้ว่าผมทำถูกวิธีไหม  แล้วต้องทำอย่างไรต่อไปดี น้อมรับทุกคำแนะนำของกัลญานิมิตรทุกท่านครับ
อีกอย่างอาการของความสุขมันคืออะไร  เพราะจากนั้นมาก็ไม่มีอีกเลย   แล้วที่เหมือนลอยในอวกาศนี้คืออาการของอะไร  ขอบพระคุณล่วงหน้าครับ