เราแต่งงานกับสามีมา จะ 1 ปีแล้ว มีลูกด้วยกัน1คน
เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน สามีเราทำงานราชการ ราทำงานเอกชนซึ่งอยู่กันคนละจังหวัด ทำให้เราอยู่ไกลกันแต่สามีเรากลับบ้านมาหาเราและลูกอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เพราะเรื่องค่าใช้จ่ายที่ต้องจำกัดให้พอในแต่ละเดือน เรามีหน้าที่ในงานของเราและกลับบ้านเราก็กลับไปเลี้ยงลูก ซึ่งวันๆนึงเหนื่อยเหมือนกันค่ะและก็ไม่ค่อยจะมีเวลาไปคิดเรื่องอื่นๆเท่าไหร่ จึงทำให้....
เราไว้ใจสามีเรามากแทบจะไม่เคยหยิบโทศัพท์มาเช็คเลย จนมีอยู่วันนึงสามีเรากลับมาบ้าน เราเลี้ยงลูกจนหลับไป และก็ตื่นมาให้นมลูกนอนเล่นจนลูกหลับไปแตาเรายังไม่หลับ ซึ่งเราเห็นสามีเราวางโทศัพท์ไว้ข้างเรา เราเลยหยิบโทรศัพท์เค้าขึ้นมาเล่น
เราเปิดเข้าไปดูรูป เราเห็นรูปปเพื่อนเค้ามานั่งเล่นที่บ้านที่ตจว.ที่สามีเราอยู่ ซึ่งวันนั้นเค้าบอกเราว่าเค้าง่วงเค้าขอนอน ซึ่งนั่นเค้าโกหกเราค่ะ โกหกว่านอนแต่นั่นมันคือเรื่องนึง แต่มันใหญ่ไม่พอเท่ากับเรื่องนี้ เราเปิดเข้าไปอีก...
เห็นเเชทเฟสบุค ที่ยังไม่ได้เปิดอ่าน ซึ่งข้อความก่อนนห้านี้ได้ถูกลบไปหมดแล้ว แต่มีข้อความของผู้หญิงคนนึง ได้ตอบกลับมาว่า อย่าเยอะพร้อมกับรูปสติกเกอร์ ซึ่งเราไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เค้าคุยอะไรกัน คุยกันมานานหรือยัง แต่ประเด็นที่ทำให้เราน้ำตาตกคือ เค้าลบแชท เราเรียกเค้าขึ้นมาถามเลยค่ะ เราไม่อยากเก็บความรู้สึกเจ็บนี้ไว้ เป็นคำถามให้นาน เราถามเค้าถึเรื่องเพื่อนที่มาบ้าน ว่าวันก่อนพาเพื่อนมาบ้านหรอ เค้าก็ยังโกหกอยู่ค่ะ จนเราเอาหลักฐานให้ดูเค้าถึงยอมรับ แค่นี้ความเชื่อใจเราก็หายไปครึ่งนึงเเล้วค่ะ จนมาเรื่องที่เป็นประเด็นใหญ่ คือเรื่องแชทเฟส เราเอาให้เค้าดูแล้วถามเค้าว่า... คนนี้ใค คุยอะไรกัน ทำไมต้องคุย เค้าตอบเราว่าเป็นเพื่อน ซึ่งเราไม่ใชื่อหรอกค่ะ เรารู้ว่าเป็นใคก็ไม่เชื่อค่ะ ถ้าเพื่อนคงไม่ลบแชท ถ้าบริสุทธิ์ใจจริงๆจะลบทำไม ใช่ไม๊ค๊ะ
ซึ่งพอเราถามเค้าไปเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ เค้าตอบเราไม่ได้ เลือกที่จะเงียบ ซึ่งเราอึดอัดมาก ความเชื่อใจที่เราเคยมีมันหายหมดเลยค่ะ ไม่เหลือเลย เราอึดอัดมากไม่อยากคุย ไม่อยากรักผู้ชายคนนี้อีกแล้ว เราถึงขั้นอยากเลิกอยากหนี ไม่อยากอยู่กับคนนี้อีกแล้ว พอกันที แต่พอเรามองไปบนที่นอนเราเห็นลูก อาายุแค่3เดือนของเรานอนอยู่ เราได้แต่ร้องไห้ ได้แต่ตอ้งนั่งอดทน ร้องไห้เงียบๆไม่อยากให้ที่บ้านเรารู้ว่าเรามีปันหา สามีเราก้พยายามปลอบเรา พยายามคุยกับเรา แต่เราไม่พร้อมจะคุย ไม่พร้อมจะรับฟังอะไรทั้งนั้นค่ะ เรารู้สึกว่าสิ่งที่เค้าจพูด มันคือเรื่องโกหกทั้งนั้น
ซึ่งเพราะก่อนหน้านี้มันมีเรื่องหลายๆเรื่องที่ทำให้เราเอามานั่งคิดว่า ที่เค้ากลับบ้านดึกๆเค้าไปไหนกันแน่ เค้าโกหกเราเรื่องเพื่อนได้ เค้าก็ต้องโกหกเราเรื่องนี้ได้ มันทำให้เราไม่เชื่อใจเค้าอีกเลย จนตอนนี้เราระเเวง เปนคนคิดเยอะไปเลยว่า เค้าจะคุยกะใค จะทำตัวเเบบนี้อีกไม๊ ถ้ามีครั้งนี้ก็ต้องมีอีกแน่ เค้าจะเลิกคุยกับคนนี้ หรือคนอื่นไม๊ ความคิดต่างๆนาๆ ผุดมาเรื่อยๆเลย แต่สุดท้ายคนที่ทำให้เราให้อภัยในเรื่องที่เค้าทำคือลูก เราไม่อยากให้ลูกมีปม ที่มีสามีมากจากพ่อแม่ ถ้าเราสามารถอดทนได้ ก้จะอดทนให้ได้นานที่สุด แต่ความระแวงที่มีก็ยังไม่หายและความเชื่อใจก็ไม่เหลือเลย จนทำให้มีปันหาหลายๆอย่างตามมา ทำให้เราต้องทะเลาะกันเรื่อยๆ..
เช่น เราโทเช็คเค้า เค้าไม่รับเราก็โทๆๆๆๆๆๆๆๆ เป็น100ๆสายเลยค่ะ เพราะเราไม่รู้จิงๆว่าเค้าทำอะไรอยู่กันแน่ เค้าจะโกหกเราอีกไม๊
แล่วเรื่องที่โกหกเค้าก็ทำอีกค่ะ เค้าโกหกว่าเค้าทำงาน ไม่ได้รับสาย เอาโทศัพท์ไว้อีกห้องนึง เดี๋ยวเค้าก้ลังจะกลับบ้าน เราก้เชื่อเค้าค่ะ เเต่เชื่อแบบไม่อยากเชื่อ แต่เหมือนโบราณที่ว่า ความลับไม่มีในโลก โทศัพท์สามีโทรเข้ามาอีกรอบเราก็รับสายปกติ แต่เสียงที่เค้าคุย เค้าไม่ได้คุยกับเรา เค้าคุยกับเพื่อนเค้าค่ะ เค้าอยู่บ้านเพื่อนเค้า เค้าโม้กับเำพื่อนเค้าว่า โกหกเราได้สำเร็จจ ซึ่งมันเป็นความภาคภูมิใจของเค้า แต่เราได้ยินทุกคำพูดที่เค้าพูดเราโค ตรเจ็บใจค่ะ ความเชื่อใจสามีเราจบค่ะ เราวางสายเค้าแล้วเราก็โทกลับไป เค้าไม่รับ โทไปเกือบ10สาย จนเค้ารับ เราถามเค้าว่าอยู่ไหนเค้าบอกเพิ่งออกจากที่ทำงาน กำลังกลับ เราบอกไปเรารู้ความจริงหมดแล้ว เค้าก็ยังโกหกค่ะ โหกต่อไปเราบอกลองดูโทศัพท์ซิ มันโทกลับมาหา้เรา เราได้ยินทุกคำพูดที่เทอพูดกับเพื่อน เค้าก้ยังคงยืนยันโกหกเราต่อไป จนไม่ไหวค่ะ เรารับไม่ได้กับผช.คนนี้อีกเเล้ว แต่เรามองไปที่ลูก เราต้องอดทนค่ะ อดทนมันต่อไป เพื่อลูกค่ะ สุดท้ายเราก็ยอมอภัยให้เค้า แต่สิ่งที่เค้าทำกับเรา มันยังคงอยู่ในใจเราตลอดค่ะ ความเชื่อใจเราไม่มีอีกแลล้ว
จนทำให้เราทะเลาะกันเรื่อยๆเรื่องเพื่อน เค้าขอเราไปนั่นไปนี่ เราไม่อยากให้ไปหรอกค่ะ เเต่เค้าก้อ้างว่าเค้าแทบจะไม่เคยได้ไปไหน มาหาเราก้มามีเวลาให้เราโน่น นี่ นั้น สารพัด แต่ไม่ใช่เราไม่ให้เค้าไปไหนเลยนะคะ เราให้เค้าไปเล่นสนุ๊ก ไปกินข้าวกับเพื่อน บ้าง แต่ก็ยังคงทะเลาะเรื่องเพื่อนตลอด ปัจจุบันนี้ก็ยังมีปากเสียงเรื่องนี้มาตลอดๆ
......เราอยากถามค่ะ ว่าเราต้องทำยังไงดีคะ ต้องตามใจเค้าทุกอย่าง จน เราไม่มีความสุข แต่เพื่อนให้ครอบครัวมันเป็นครอบครัว พ่อ แม่ ลูก ที่สมบูรณ์ ซักวันที่เค้าคิดได้เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง
หรือ
เรา จะเลิกกับเค้าไปเลย เอาลูกมาเลี้ยงเอง ไม่ให้เค้ามายุ่งกับเราอีก กับลูกอีกเลย แยกๆกันไปหาความสุขของตัวเองดีคะ
เราต้องการคำปรึกษาค่ะ เราต้องทำตัวยังไง แบบไหนถึงจะดีคะ การที่เราไม่อยากให้เค้าไปกะเพื่อนบ่อยๆอยากให้มีเวลาให้กับเรา เราผิดหรอคะ
เครียดทะเลาะกับสามีบ่อยจนอยากเลิก ทั้งเรื่องเพื่อนและเรื่องผญ. เราต้องอภัยอีกกี่ครั้งดีคะ เหนื่อยแล้วค่ะ
เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน สามีเราทำงานราชการ ราทำงานเอกชนซึ่งอยู่กันคนละจังหวัด ทำให้เราอยู่ไกลกันแต่สามีเรากลับบ้านมาหาเราและลูกอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เพราะเรื่องค่าใช้จ่ายที่ต้องจำกัดให้พอในแต่ละเดือน เรามีหน้าที่ในงานของเราและกลับบ้านเราก็กลับไปเลี้ยงลูก ซึ่งวันๆนึงเหนื่อยเหมือนกันค่ะและก็ไม่ค่อยจะมีเวลาไปคิดเรื่องอื่นๆเท่าไหร่ จึงทำให้....
เราไว้ใจสามีเรามากแทบจะไม่เคยหยิบโทศัพท์มาเช็คเลย จนมีอยู่วันนึงสามีเรากลับมาบ้าน เราเลี้ยงลูกจนหลับไป และก็ตื่นมาให้นมลูกนอนเล่นจนลูกหลับไปแตาเรายังไม่หลับ ซึ่งเราเห็นสามีเราวางโทศัพท์ไว้ข้างเรา เราเลยหยิบโทรศัพท์เค้าขึ้นมาเล่น
เราเปิดเข้าไปดูรูป เราเห็นรูปปเพื่อนเค้ามานั่งเล่นที่บ้านที่ตจว.ที่สามีเราอยู่ ซึ่งวันนั้นเค้าบอกเราว่าเค้าง่วงเค้าขอนอน ซึ่งนั่นเค้าโกหกเราค่ะ โกหกว่านอนแต่นั่นมันคือเรื่องนึง แต่มันใหญ่ไม่พอเท่ากับเรื่องนี้ เราเปิดเข้าไปอีก...
เห็นเเชทเฟสบุค ที่ยังไม่ได้เปิดอ่าน ซึ่งข้อความก่อนนห้านี้ได้ถูกลบไปหมดแล้ว แต่มีข้อความของผู้หญิงคนนึง ได้ตอบกลับมาว่า อย่าเยอะพร้อมกับรูปสติกเกอร์ ซึ่งเราไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เค้าคุยอะไรกัน คุยกันมานานหรือยัง แต่ประเด็นที่ทำให้เราน้ำตาตกคือ เค้าลบแชท เราเรียกเค้าขึ้นมาถามเลยค่ะ เราไม่อยากเก็บความรู้สึกเจ็บนี้ไว้ เป็นคำถามให้นาน เราถามเค้าถึเรื่องเพื่อนที่มาบ้าน ว่าวันก่อนพาเพื่อนมาบ้านหรอ เค้าก็ยังโกหกอยู่ค่ะ จนเราเอาหลักฐานให้ดูเค้าถึงยอมรับ แค่นี้ความเชื่อใจเราก็หายไปครึ่งนึงเเล้วค่ะ จนมาเรื่องที่เป็นประเด็นใหญ่ คือเรื่องแชทเฟส เราเอาให้เค้าดูแล้วถามเค้าว่า... คนนี้ใค คุยอะไรกัน ทำไมต้องคุย เค้าตอบเราว่าเป็นเพื่อน ซึ่งเราไม่ใชื่อหรอกค่ะ เรารู้ว่าเป็นใคก็ไม่เชื่อค่ะ ถ้าเพื่อนคงไม่ลบแชท ถ้าบริสุทธิ์ใจจริงๆจะลบทำไม ใช่ไม๊ค๊ะ
ซึ่งพอเราถามเค้าไปเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ เค้าตอบเราไม่ได้ เลือกที่จะเงียบ ซึ่งเราอึดอัดมาก ความเชื่อใจที่เราเคยมีมันหายหมดเลยค่ะ ไม่เหลือเลย เราอึดอัดมากไม่อยากคุย ไม่อยากรักผู้ชายคนนี้อีกแล้ว เราถึงขั้นอยากเลิกอยากหนี ไม่อยากอยู่กับคนนี้อีกแล้ว พอกันที แต่พอเรามองไปบนที่นอนเราเห็นลูก อาายุแค่3เดือนของเรานอนอยู่ เราได้แต่ร้องไห้ ได้แต่ตอ้งนั่งอดทน ร้องไห้เงียบๆไม่อยากให้ที่บ้านเรารู้ว่าเรามีปันหา สามีเราก้พยายามปลอบเรา พยายามคุยกับเรา แต่เราไม่พร้อมจะคุย ไม่พร้อมจะรับฟังอะไรทั้งนั้นค่ะ เรารู้สึกว่าสิ่งที่เค้าจพูด มันคือเรื่องโกหกทั้งนั้น
ซึ่งเพราะก่อนหน้านี้มันมีเรื่องหลายๆเรื่องที่ทำให้เราเอามานั่งคิดว่า ที่เค้ากลับบ้านดึกๆเค้าไปไหนกันแน่ เค้าโกหกเราเรื่องเพื่อนได้ เค้าก็ต้องโกหกเราเรื่องนี้ได้ มันทำให้เราไม่เชื่อใจเค้าอีกเลย จนตอนนี้เราระเเวง เปนคนคิดเยอะไปเลยว่า เค้าจะคุยกะใค จะทำตัวเเบบนี้อีกไม๊ ถ้ามีครั้งนี้ก็ต้องมีอีกแน่ เค้าจะเลิกคุยกับคนนี้ หรือคนอื่นไม๊ ความคิดต่างๆนาๆ ผุดมาเรื่อยๆเลย แต่สุดท้ายคนที่ทำให้เราให้อภัยในเรื่องที่เค้าทำคือลูก เราไม่อยากให้ลูกมีปม ที่มีสามีมากจากพ่อแม่ ถ้าเราสามารถอดทนได้ ก้จะอดทนให้ได้นานที่สุด แต่ความระแวงที่มีก็ยังไม่หายและความเชื่อใจก็ไม่เหลือเลย จนทำให้มีปันหาหลายๆอย่างตามมา ทำให้เราต้องทะเลาะกันเรื่อยๆ..
เช่น เราโทเช็คเค้า เค้าไม่รับเราก็โทๆๆๆๆๆๆๆๆ เป็น100ๆสายเลยค่ะ เพราะเราไม่รู้จิงๆว่าเค้าทำอะไรอยู่กันแน่ เค้าจะโกหกเราอีกไม๊
แล่วเรื่องที่โกหกเค้าก็ทำอีกค่ะ เค้าโกหกว่าเค้าทำงาน ไม่ได้รับสาย เอาโทศัพท์ไว้อีกห้องนึง เดี๋ยวเค้าก้ลังจะกลับบ้าน เราก้เชื่อเค้าค่ะ เเต่เชื่อแบบไม่อยากเชื่อ แต่เหมือนโบราณที่ว่า ความลับไม่มีในโลก โทศัพท์สามีโทรเข้ามาอีกรอบเราก็รับสายปกติ แต่เสียงที่เค้าคุย เค้าไม่ได้คุยกับเรา เค้าคุยกับเพื่อนเค้าค่ะ เค้าอยู่บ้านเพื่อนเค้า เค้าโม้กับเำพื่อนเค้าว่า โกหกเราได้สำเร็จจ ซึ่งมันเป็นความภาคภูมิใจของเค้า แต่เราได้ยินทุกคำพูดที่เค้าพูดเราโค ตรเจ็บใจค่ะ ความเชื่อใจสามีเราจบค่ะ เราวางสายเค้าแล้วเราก็โทกลับไป เค้าไม่รับ โทไปเกือบ10สาย จนเค้ารับ เราถามเค้าว่าอยู่ไหนเค้าบอกเพิ่งออกจากที่ทำงาน กำลังกลับ เราบอกไปเรารู้ความจริงหมดแล้ว เค้าก็ยังโกหกค่ะ โหกต่อไปเราบอกลองดูโทศัพท์ซิ มันโทกลับมาหา้เรา เราได้ยินทุกคำพูดที่เทอพูดกับเพื่อน เค้าก้ยังคงยืนยันโกหกเราต่อไป จนไม่ไหวค่ะ เรารับไม่ได้กับผช.คนนี้อีกเเล้ว แต่เรามองไปที่ลูก เราต้องอดทนค่ะ อดทนมันต่อไป เพื่อลูกค่ะ สุดท้ายเราก็ยอมอภัยให้เค้า แต่สิ่งที่เค้าทำกับเรา มันยังคงอยู่ในใจเราตลอดค่ะ ความเชื่อใจเราไม่มีอีกแลล้ว
จนทำให้เราทะเลาะกันเรื่อยๆเรื่องเพื่อน เค้าขอเราไปนั่นไปนี่ เราไม่อยากให้ไปหรอกค่ะ เเต่เค้าก้อ้างว่าเค้าแทบจะไม่เคยได้ไปไหน มาหาเราก้มามีเวลาให้เราโน่น นี่ นั้น สารพัด แต่ไม่ใช่เราไม่ให้เค้าไปไหนเลยนะคะ เราให้เค้าไปเล่นสนุ๊ก ไปกินข้าวกับเพื่อน บ้าง แต่ก็ยังคงทะเลาะเรื่องเพื่อนตลอด ปัจจุบันนี้ก็ยังมีปากเสียงเรื่องนี้มาตลอดๆ
......เราอยากถามค่ะ ว่าเราต้องทำยังไงดีคะ ต้องตามใจเค้าทุกอย่าง จน เราไม่มีความสุข แต่เพื่อนให้ครอบครัวมันเป็นครอบครัว พ่อ แม่ ลูก ที่สมบูรณ์ ซักวันที่เค้าคิดได้เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง
หรือ
เรา จะเลิกกับเค้าไปเลย เอาลูกมาเลี้ยงเอง ไม่ให้เค้ามายุ่งกับเราอีก กับลูกอีกเลย แยกๆกันไปหาความสุขของตัวเองดีคะ
เราต้องการคำปรึกษาค่ะ เราต้องทำตัวยังไง แบบไหนถึงจะดีคะ การที่เราไม่อยากให้เค้าไปกะเพื่อนบ่อยๆอยากให้มีเวลาให้กับเรา เราผิดหรอคะ