สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา (ยาวมากนะคะ)
ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ ก่อนอื่นขอบอกเลยว่า
หลายๆ คนอาจจะมองว่าเราเป็นคนที่ไม่ดี
แต่ก็อยากให้เข้าใจเราด้วยเหมือนกันนะคะ
เริ่มจากเราเจอผู้ชายคนนึง อายุมากกว่าเรา 20 ปี
คุยกันมาเรื่อยๆ แล้ววันนึงเค้าบอกกับเราว่า
เค้ามีครอบครัวแล้วนะ มีลูก 2 คน แต่ว่า
เค้ากับภรรยา ไม่ได้เหมือนเดิมกันแล้ว
ที่ยังอยู่ก็เพื่อลูก สงสารลูก กลัวลูกเป็นเด็กมีปัญหา
เราเลยคุยต่อ ไม่ยอมหักห้ามใจตัวเองไว้
เพราะตอนนั้นก็เริ่มรู้สึกชอบบ้างแล้ว
เค้ากับภรรยา มีปัญหาทะเลาะกันหนักมาก
ทุกอาทิตย์ และผู้ชายก็จะมาเล่าปัญหาให้ฟังตลอด
เล่าทุกเรื่อง และทุกครั้งเวลามีอะไรก็จะมาปรึกษา
ขอคำแนะนำจากเรา
เราเป็นแค่ผู้หญิงคนนึง
เจ็บทุกครั้ง ที่เค้าเอาเรื่องฝั่งนู้นมาปรึกษา
แต่ก็แปลก ที่เราก็พร้อมที่จะรับฟังและให้คำปรึกษา
เราไม่เคยแนะนำให้เค้าเลิกกัน มีแต่บอกวิธี
ว่าควรจะรักษาครอบครัวไว้ยังไง
วันนึงเค้าพาเราเข้าบ้าน พาไปแนะนำ
ให้คนในบ้านรู้จัก ซึ่งคนในบ้านมีเยอะมาก
ทั้งพ่อ แม่ พี่น้อง และฝั่งญาติของแม่
เราเกร็งมาก และมีความรู้สึกที่ไม่ดีด้วย
เพราะทุกคนรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีภรรยาอยู่แล้ว
แต่สิ่งที่เราได้ฟังจากคนในบ้าน คือ
ให้ผู้ชายคนนี้ไปหย่ากับภรรยาได้แล้ว
และคนในบ้านก็เล่าเรื่องต่างๆนานา
ของภรรยาให้ฟัง ว่าเป็นคนแบบไหน ยังไง
ประกอบกับการกระทำหลายๆอย่าง
ที่ผู้ชายทำให้เรารู้สึกชัดเจน โดยไม่ต้องพูดอะไร
ทำให้เรารู้สึกว่า เค้าชัดเจนกับเรา เริ่มจริงจังกับเรา
ไม่ได้คบกับเราแค่เพราะเหงา หรือ แค่เรื่อง sex
จนนานเข้าไปเรื่อยๆ เราเริ่มรักผู้ชายคนนี้มากขึ้น
ผู้ชายคนนี้ดีกับเรา เข้าใจ เอาใจใส่ และรักเรามาก
ทำทุกอย่างประหนึ่งว่าเป็นภรรยาอีกคน
เพียงแต่มันไม่ใช่ สถานะที่เค้าให้มาทางอ้อม คือ
ภรรยาน้อย ซึ่งไม่มีผู้หญิงคนไหนต้องการ
แต่ผิดที่เราเอง ที่เรายอมจำนน และอยู่กับสถานะนี้
จนวันนึงเราเริ่มรักและหวงเค้ามากกว่าเดิม
เราเริ่มที่จะพูดปัญหาภายในใจของเรา
ว่าเรารู้สึกแย่แค่ไหน รู้สึกยังไงบ้างที่ผ่านมา
ที่ต้องรองรับ และรับฟัง ปัญหาของภรรยาของคุณ
เค้าเริ่มพูดว่า เค้าอยากจะหย่า แต่เค้าก็สงสารลูก
คำเดียวที่ได้ยินมาตลอดคือ สงสารลูก กลัวลูกมีปัญหา
เราก็จะนิ่งและรู้สึกผิดไปเองทุกครั้งที่เราเริ่มทะเลาะกัน
เค้ากลับไปที่บ้านของภรรยา และทะเลาะกันหนักมาก
จนภรรยาพูดว่าขอหย่า ฝ่ายผู้ชายก็บอกว่าไม่หย่าได้ไหม ไม่รักกันแล้วหรอ แล้วลูกล่ะจะอยู่ยังไง เค้ายื้อผู้หญิงทุกอย่าง เพื่อรักษาคำว่าครอบครัวไว้ รักษาจิตใจของลูกๆ จนผู้หญิงเบาลง และไม่หย่า
เรารับรู้ และรู้สึกเจ็บมาก ไม่ใช่เจ็บที่เค้าไม่ไปหย่า
แต่เจ็บที่เค้ายื้อไว้ มันแสดงว่า...เค้ายังคงรักกัน
และอีกหลายๆครั้ง ที่ภรรยาพูดว่าจะขอหย่า
ไปถึงสำนักงานเขต ก็ต้องกลับ และไม่ได้หย่า
จนปลายเดือน ม.ค. ที่ผ่านมา
ภรรยาและฝ่ายชายก็ทะเลาะกันหนักมาก
แต่ครั้งนี้เป็นเพราะภรรยาสงสัยว่า
ฝ่ายชายมีคนอื่นรึเปล่า ฝ่ายชายคงทนไม่ไหว
และพูดว่ามีคนอีกคนนึงอยู่ ภรรยาขอร้องบอกให้เลิกได้ไหม แต่ชายตอบว่า ไม่ได้ แล้วก็ทะเลาะกันอีก
จนฝ่ายชายพูดว่า ถ้าเป็นแบบนี้ก็เลิกกันเถอะ
ภรรยาเลยขอถามว่าเราเป็นใคร
ฝ่ายชายพยายามปกปิด ปกป้องเราทุกทาง
ไม่ยอมบอกว่าเราคือใคร แล้วทั้งสองก็ทะเลาะกันหนักขึ้นอีก
ภรรยาบอกจะฟ้องชู้ และเอาโทรศัพท์มารื้อค้นทุกอย่าง
เพื่อหาหลักฐาน แต่ก็ไม่เจออะไรเลย เพราะฝ่ายชายซ่อนเก็บไว้ทุกอย่าง เรื่องราวก็วนลูปยืดเยื้อจนถึง สัปดาห์ที่แล้ว ทั้งคู่คุยกันจนไม่มีการทะเลาะใดใด
คุยแบบธรรมดา ถึงสาเหตุที่ทำไมมีคนใหม่ เพราะอะไร
พอฝ่ายชายกลับมาหาเรา ก็มาเล่าทุกอย่างให้ฟัง
ว่าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เค้าเบื่อที่จะเจอแบบนี้ซ้ำๆ
แต่สงสารลูก ส่วนเราก็รับฟัง และเสียใจที่ทำไมผู้ชาย
ถึงบอกออกไปว่ามีเรา มันจะทำให้ทุกอย่างแย่ลง
การเลิกกันของครอบครัวคุณ จะเป็นเพราะเราเอง
ฝ่ายชายบอกว่า เขาจะแก้ไขปัญหานี้ ให้เคลียร์
ความรู้สึกของเราคือ ไม่มั่นใจเลยว่า เค้าจะกลับไป
หรือจะออกมาหาเรา หลายๆครั้งที่เราพยายามบอกเลิก
เค้ายื้อเราไว้ทุกครั้ง และถามว่าไม่รักกันแล้วหรอ
แต่เราจะบอกกลับไปว่า คุณมีครอบครัวแล้วจะยื้อเราไว้ทำไม ทำไมไม่กลับไปหาครอบครัวที่คุณสร้างมา
เค้าบอกว่ากลับไปก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เค้ารักเรา
เเละเสียเราไปไม่ได้ ขอร้องอย่าไปจากเค้าได้ไหม
เรารู้สึกว่าเค้าเห็นแก่ตัวมากไปไหม แต่เราก็ยังอยู่
ไม่ไปไหน กับใจที่ยังไม่แข็งพอที่จะเดินออกมา
และครอบครัวพ่อแม่ของเค้า ก็ยื้อเราไว้ด้วย
บอกให้อดทนนะ ยังไงเค้าก็หย่ากัน ถ้ารักก็อยู่
ดูแลกันไป อย่าทิ้งกันกลางทาง
แต่เรารู้สึกแย่ที่เรายังอยู่ในสถานะนี้
และผู้ชายก็กลับไปบ้านภรรยาอีกครั้ง กลับไป 4 วัน
ครั้งนี้เราก็เริ่มทะเลาะกันอีก เพราะเราเริ่มไม่ไว้ใจ
ว่าสรุปแล้วจะเอายังไงแน่ เค้าจะเลือกจะใคร
อยากให้ชัดเจน ไม่ใช่มีสองบ้านแบบนี้ เรารับไม่ได้
เเต่ผู้ชายเค้าก็พูดคำเดียวว่า ขอให้มั่นใจในตัวเค้านะ
ว่าเค้าเลือกเราแล้วจริงๆ อดทนอีกหน่อยนะ รอได้ไหม
เราก็โมโห พูดบลาๆๆ อะไรออกไปจากในใจ เยอะมาก
แล้วสิ่งที่เค้าตอบกลับมาคือ ขอโทษสำหรับทุกอย่าง
ที่ทำให้เราคิดไปแบบนั้น และไม่ไว้ใจ
และอยากให้มั่นใจว่าเราจะเริ่มต้นไปด้วยกันได้
ตอนนั้นเรากำลังโมโหมาก เลยตอบไปว่า
“ เริ่มต้นกับบาปที่ไม่มีสิ้นสุด นี้น่ะหรอ ? ”
แล้วเค้าก็ตอบมาว่า หนูคงคิดมากเกินไป
พร้อมกับส่ง รูปใบหย่า มาให้เราดู ว่าเค้าทั้งสองคน
หย่ากันเรียบร้อยแล้ว เราจุกอก พูดไม่ออก
อารมณ์เหมือนโดนตบหน้า ด้วยใบหย่า เพราะสิ่งที่เราทะเลาะไป คือความที่เราไม่ไว้ใจเค้าเลย และไม่เคยมั่นใจในความรักที่เค้ามีให้เรา ว่าจะเลือกเราจริงๆ
จนวันนี้...สิ่งที่ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเราก็คือ
เราคือคนผิด ที่ทำให้เค้าเลิกกันใช่ไหม ?
เค้าจริงจังกับเราแล้วจริงๆใช่ไหม ?
เราควรทำตัวยังไงต่อไป เริ่มต้นใหม่
หรือ เว้นระยะทำใจ ให้กับเราทั้งคู่ดี ?
หรือเราควรเดินออกมา จริงๆ ได้แล้ว ....?
แฟนเพิ่งไปหย่ากับภรรยา เราจะเชื่อได้ใช่ไหมว่าเค้าเลือกเราจริงๆ ?
ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ ก่อนอื่นขอบอกเลยว่า
หลายๆ คนอาจจะมองว่าเราเป็นคนที่ไม่ดี
แต่ก็อยากให้เข้าใจเราด้วยเหมือนกันนะคะ
เริ่มจากเราเจอผู้ชายคนนึง อายุมากกว่าเรา 20 ปี
คุยกันมาเรื่อยๆ แล้ววันนึงเค้าบอกกับเราว่า
เค้ามีครอบครัวแล้วนะ มีลูก 2 คน แต่ว่า
เค้ากับภรรยา ไม่ได้เหมือนเดิมกันแล้ว
ที่ยังอยู่ก็เพื่อลูก สงสารลูก กลัวลูกเป็นเด็กมีปัญหา
เราเลยคุยต่อ ไม่ยอมหักห้ามใจตัวเองไว้
เพราะตอนนั้นก็เริ่มรู้สึกชอบบ้างแล้ว
เค้ากับภรรยา มีปัญหาทะเลาะกันหนักมาก
ทุกอาทิตย์ และผู้ชายก็จะมาเล่าปัญหาให้ฟังตลอด
เล่าทุกเรื่อง และทุกครั้งเวลามีอะไรก็จะมาปรึกษา
ขอคำแนะนำจากเรา
เราเป็นแค่ผู้หญิงคนนึง
เจ็บทุกครั้ง ที่เค้าเอาเรื่องฝั่งนู้นมาปรึกษา
แต่ก็แปลก ที่เราก็พร้อมที่จะรับฟังและให้คำปรึกษา
เราไม่เคยแนะนำให้เค้าเลิกกัน มีแต่บอกวิธี
ว่าควรจะรักษาครอบครัวไว้ยังไง
วันนึงเค้าพาเราเข้าบ้าน พาไปแนะนำ
ให้คนในบ้านรู้จัก ซึ่งคนในบ้านมีเยอะมาก
ทั้งพ่อ แม่ พี่น้อง และฝั่งญาติของแม่
เราเกร็งมาก และมีความรู้สึกที่ไม่ดีด้วย
เพราะทุกคนรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีภรรยาอยู่แล้ว
แต่สิ่งที่เราได้ฟังจากคนในบ้าน คือ
ให้ผู้ชายคนนี้ไปหย่ากับภรรยาได้แล้ว
และคนในบ้านก็เล่าเรื่องต่างๆนานา
ของภรรยาให้ฟัง ว่าเป็นคนแบบไหน ยังไง
ประกอบกับการกระทำหลายๆอย่าง
ที่ผู้ชายทำให้เรารู้สึกชัดเจน โดยไม่ต้องพูดอะไร
ทำให้เรารู้สึกว่า เค้าชัดเจนกับเรา เริ่มจริงจังกับเรา
ไม่ได้คบกับเราแค่เพราะเหงา หรือ แค่เรื่อง sex
จนนานเข้าไปเรื่อยๆ เราเริ่มรักผู้ชายคนนี้มากขึ้น
ผู้ชายคนนี้ดีกับเรา เข้าใจ เอาใจใส่ และรักเรามาก
ทำทุกอย่างประหนึ่งว่าเป็นภรรยาอีกคน
เพียงแต่มันไม่ใช่ สถานะที่เค้าให้มาทางอ้อม คือ
ภรรยาน้อย ซึ่งไม่มีผู้หญิงคนไหนต้องการ
แต่ผิดที่เราเอง ที่เรายอมจำนน และอยู่กับสถานะนี้
จนวันนึงเราเริ่มรักและหวงเค้ามากกว่าเดิม
เราเริ่มที่จะพูดปัญหาภายในใจของเรา
ว่าเรารู้สึกแย่แค่ไหน รู้สึกยังไงบ้างที่ผ่านมา
ที่ต้องรองรับ และรับฟัง ปัญหาของภรรยาของคุณ
เค้าเริ่มพูดว่า เค้าอยากจะหย่า แต่เค้าก็สงสารลูก
คำเดียวที่ได้ยินมาตลอดคือ สงสารลูก กลัวลูกมีปัญหา
เราก็จะนิ่งและรู้สึกผิดไปเองทุกครั้งที่เราเริ่มทะเลาะกัน
เค้ากลับไปที่บ้านของภรรยา และทะเลาะกันหนักมาก
จนภรรยาพูดว่าขอหย่า ฝ่ายผู้ชายก็บอกว่าไม่หย่าได้ไหม ไม่รักกันแล้วหรอ แล้วลูกล่ะจะอยู่ยังไง เค้ายื้อผู้หญิงทุกอย่าง เพื่อรักษาคำว่าครอบครัวไว้ รักษาจิตใจของลูกๆ จนผู้หญิงเบาลง และไม่หย่า
เรารับรู้ และรู้สึกเจ็บมาก ไม่ใช่เจ็บที่เค้าไม่ไปหย่า
แต่เจ็บที่เค้ายื้อไว้ มันแสดงว่า...เค้ายังคงรักกัน
และอีกหลายๆครั้ง ที่ภรรยาพูดว่าจะขอหย่า
ไปถึงสำนักงานเขต ก็ต้องกลับ และไม่ได้หย่า
จนปลายเดือน ม.ค. ที่ผ่านมา
ภรรยาและฝ่ายชายก็ทะเลาะกันหนักมาก
แต่ครั้งนี้เป็นเพราะภรรยาสงสัยว่า
ฝ่ายชายมีคนอื่นรึเปล่า ฝ่ายชายคงทนไม่ไหว
และพูดว่ามีคนอีกคนนึงอยู่ ภรรยาขอร้องบอกให้เลิกได้ไหม แต่ชายตอบว่า ไม่ได้ แล้วก็ทะเลาะกันอีก
จนฝ่ายชายพูดว่า ถ้าเป็นแบบนี้ก็เลิกกันเถอะ
ภรรยาเลยขอถามว่าเราเป็นใคร
ฝ่ายชายพยายามปกปิด ปกป้องเราทุกทาง
ไม่ยอมบอกว่าเราคือใคร แล้วทั้งสองก็ทะเลาะกันหนักขึ้นอีก
ภรรยาบอกจะฟ้องชู้ และเอาโทรศัพท์มารื้อค้นทุกอย่าง
เพื่อหาหลักฐาน แต่ก็ไม่เจออะไรเลย เพราะฝ่ายชายซ่อนเก็บไว้ทุกอย่าง เรื่องราวก็วนลูปยืดเยื้อจนถึง สัปดาห์ที่แล้ว ทั้งคู่คุยกันจนไม่มีการทะเลาะใดใด
คุยแบบธรรมดา ถึงสาเหตุที่ทำไมมีคนใหม่ เพราะอะไร
พอฝ่ายชายกลับมาหาเรา ก็มาเล่าทุกอย่างให้ฟัง
ว่าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เค้าเบื่อที่จะเจอแบบนี้ซ้ำๆ
แต่สงสารลูก ส่วนเราก็รับฟัง และเสียใจที่ทำไมผู้ชาย
ถึงบอกออกไปว่ามีเรา มันจะทำให้ทุกอย่างแย่ลง
การเลิกกันของครอบครัวคุณ จะเป็นเพราะเราเอง
ฝ่ายชายบอกว่า เขาจะแก้ไขปัญหานี้ ให้เคลียร์
ความรู้สึกของเราคือ ไม่มั่นใจเลยว่า เค้าจะกลับไป
หรือจะออกมาหาเรา หลายๆครั้งที่เราพยายามบอกเลิก
เค้ายื้อเราไว้ทุกครั้ง และถามว่าไม่รักกันแล้วหรอ
แต่เราจะบอกกลับไปว่า คุณมีครอบครัวแล้วจะยื้อเราไว้ทำไม ทำไมไม่กลับไปหาครอบครัวที่คุณสร้างมา
เค้าบอกว่ากลับไปก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เค้ารักเรา
เเละเสียเราไปไม่ได้ ขอร้องอย่าไปจากเค้าได้ไหม
เรารู้สึกว่าเค้าเห็นแก่ตัวมากไปไหม แต่เราก็ยังอยู่
ไม่ไปไหน กับใจที่ยังไม่แข็งพอที่จะเดินออกมา
และครอบครัวพ่อแม่ของเค้า ก็ยื้อเราไว้ด้วย
บอกให้อดทนนะ ยังไงเค้าก็หย่ากัน ถ้ารักก็อยู่
ดูแลกันไป อย่าทิ้งกันกลางทาง
แต่เรารู้สึกแย่ที่เรายังอยู่ในสถานะนี้
และผู้ชายก็กลับไปบ้านภรรยาอีกครั้ง กลับไป 4 วัน
ครั้งนี้เราก็เริ่มทะเลาะกันอีก เพราะเราเริ่มไม่ไว้ใจ
ว่าสรุปแล้วจะเอายังไงแน่ เค้าจะเลือกจะใคร
อยากให้ชัดเจน ไม่ใช่มีสองบ้านแบบนี้ เรารับไม่ได้
เเต่ผู้ชายเค้าก็พูดคำเดียวว่า ขอให้มั่นใจในตัวเค้านะ
ว่าเค้าเลือกเราแล้วจริงๆ อดทนอีกหน่อยนะ รอได้ไหม
เราก็โมโห พูดบลาๆๆ อะไรออกไปจากในใจ เยอะมาก
แล้วสิ่งที่เค้าตอบกลับมาคือ ขอโทษสำหรับทุกอย่าง
ที่ทำให้เราคิดไปแบบนั้น และไม่ไว้ใจ
และอยากให้มั่นใจว่าเราจะเริ่มต้นไปด้วยกันได้
ตอนนั้นเรากำลังโมโหมาก เลยตอบไปว่า
“ เริ่มต้นกับบาปที่ไม่มีสิ้นสุด นี้น่ะหรอ ? ”
แล้วเค้าก็ตอบมาว่า หนูคงคิดมากเกินไป
พร้อมกับส่ง รูปใบหย่า มาให้เราดู ว่าเค้าทั้งสองคน
หย่ากันเรียบร้อยแล้ว เราจุกอก พูดไม่ออก
อารมณ์เหมือนโดนตบหน้า ด้วยใบหย่า เพราะสิ่งที่เราทะเลาะไป คือความที่เราไม่ไว้ใจเค้าเลย และไม่เคยมั่นใจในความรักที่เค้ามีให้เรา ว่าจะเลือกเราจริงๆ
จนวันนี้...สิ่งที่ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเราก็คือ
เราคือคนผิด ที่ทำให้เค้าเลิกกันใช่ไหม ?
เค้าจริงจังกับเราแล้วจริงๆใช่ไหม ?
เราควรทำตัวยังไงต่อไป เริ่มต้นใหม่
หรือ เว้นระยะทำใจ ให้กับเราทั้งคู่ดี ?
หรือเราควรเดินออกมา จริงๆ ได้แล้ว ....?