คือเราทะเลาะกับแม่บ่อยมากๆ เป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับเรา
เช่น
- มีครั้งนึงเราหยิบหมวกที่แม่เพิ่งซื้อมาใช้ แล้วไม่ได้บอก แม่ก็ดราม่าในไลน์ใหญ่ว่าเอาหมวกไปทำไมไม่ขอ ซึ่งเราก็งงว่า ครอบครัวเดียวกันแค่ยืมหมวกมาใช้ต้องขอด้วยหรอ เพราะปกติแม่กับเราและพี่ก็ใช้ของร่วมกันทั้งบ้าน บางครั้งก้ไม่เห็นจะขอกัน เราก็เลยตอบไปแบบไม่ได้จริงจังว่า มันต้องขนาดนี้เลยหรอ แต่เพราะคุยกันในไลน์แม่ก้คงไม่รู้ว่าเราแค่ถามขำๆ ก็เลยดราม่าใหญ่ ว่าเราไม่มีมารยาท จะไปคุยกับครู ซึ่งเรางงมากๆ เพราะอยู่รร.เราไม่เคยมีปัญหาอะไรเลย เป็นเด็กเคารพผู้ใหญ่ปกติ แต่แม่คิดว่าเราเป็นคนก้าวร้าว เราอาจจะเผลอทำกับที่บ้าน แต่เราก็ไม่คิดว่าที่เราทำมันก้าวร้าวตรงไหน เราไม่เคยพูดคำหยาบ ไม่เคยตะโกน ใส่พ่อแม่ซักครั้ง เวลาโดนด่าเราก็เงียบ เพราะเราไม่อยากให้มันเลยเถิด เวลาโดนด่า เราก็ต้องทำหน้าไร้อารมณ์แบบไม่ค่อยพอใจ ใครมันจะอยากยิ้มเวลาโดนด่า แค่ทำหน้าไม่โอเค แต่ไม่ได้ชักสีหน้าใส่แรงๆแล้วก็ไม่ได้สวนกลับ ไม่ต้องมีปากเสียงกระทบกระทั่งกันก็ดีมากแล้วสำหรับเรา แล้วเวลาโดนด่าเสร็จเราก็ชอบไปอยู่ในห้องคนเดียว เพราะคนมันเพิ่งโดนด่าก็ไม่มีอารมณ์ร่าเริง อยากอยู่กับตัวเอง ทบทวนตัวเอง แต่แม่ก็หาว่าเราเดินหนี ไม่สนใจ รำคาญ ซึ่งเราไม่ได้คิดแบบนั้น เวลาเราอธิบายอะไรไป ก็ไม่ยอมรับฟังเรา หาเหตุผลล้านแปดมาด่าเรา ยัดเยียดให้เรา พูดเลยว่าไม่มีครั้งไหนที่ทะเลาะกันแล้วเราถูกซักครั้ง เราเบื่อที่ต้องอธิบายอะไรที่พูดไปก็ไม่เคยรับฟัง ก็ปล่อยให้เข้าใจแบบนั้นไปเลย เวลาโดนด่าเราก็ไม่พูดย้อน ไม่เถียงนั้นแหล่ะ ขี้เกียจอธิบายมากๆ มันหลายรอบจนเราปลง
เรื่องหมวกคือเราว่าถ้าไม่ซีเรียสเรื่องยืมมันก็จะไม่เกิดปัญหาอะค่ะ แล้วเราก็ขอโทษไปแล้ว แต่กลับบ้านมายังตึงๆกันอยู่เลยค่ะ
- แล้วก็มีเหตุการณ์ไร้สาระอันนึง คือเราไปซื้อของจะกลับดึกๆ ตอนแรกเราบอกแม่ให้มารับ 2 ทุ่ม แต่สุดท้ายเราซื้อไม่เสร็จเลยโทรไปบอกก่อนหน้านั้นประมาณ ครึ่งชมว่ายังไม่ต้องออกมา ถ้าจะให้มารับแล้วจะโทรบอก แม่ก็ โอเค ซักพักแม่ก้โทรมาว่า ป้าจะมารับอีกภายในประมาณ 15 นาที ซึ่งเรายังไม่ได้ซื้ออะไรเลย เราแค่ดูให้ครบแล้วค่อยไปซื้อ เพราะคิดว่าเข้าใจกันแล้วว่าจะให้มารับเมื่อไหร่ค่อยบอก แต่กลายเป็นแม่มัดมือชกเรา ให้ซื้อเสร็จภายใน 15 นาที เราก็เลยตัดสินใจว่ามันไม่ทันแน่ๆเลยโทรบอกป้าให้กลับไปก่อน เราจะกลับพร้อมพ่อ ซึ่งก็คือประมาณ 5 ทุ่มเลย เราก็โอเค พอกลับบ้านแม่ก็บ่นเรายาวว่า " ทำไมไม่กลับพร้อมป้า เนี่ยกลับดึกทำให้คนอื่นต้องเดือดร้อน(เพื่อนต้องอยู่เป็นเพื่อนเรา แต่เพื่อนก็เดินซื้อของเรื่อยๆ เพราะเพื่อนเราขี่มอไซค์คนเดียวดึกๆ พ่อเราก้ขับตามไปส่งที่บ้าน) พ่อก็ต้องรีบกลับ(ก่อนหน้านี้พ่อเราไปงาน แต่เราก็ไม่ได้โทรให้พ่อรีบมาก เราบอกพ่อว่าเลิกเมื่อไหร่ค่อยมารับได้) ต่อไปอย่าทำอย่างนี้อีกนะ "
ซึ่งเรางงมากๆ คือเราว่าเรากับแม่คุยกันรู้เรื่องแล้วนะว่าใครจะมารับกี่โมงยังไง แต่แม่ก็มามัดมือชกเรา หงายการ์ดขี้เกียจออกบ้าน ถ้าแม่บอกเราก่อนหน้านี้ซัก ครึ่งชม. เราก้รีบกลับให้ได้ แต่อันนี้ภายใน 15 นาที เราคงได้ของไม่ครบ เหมือนงานนี้เราผิดเต็มๆ เราแค่สงสัยว่า แม่เคยคิดว่าแม่ผิดบ้างมั้ยที่บอกว่าจะมารับแต่ก็ไม่มา เปลี่ยนใจกะทันหัน
พูดง่ายๆคือแม่ไม่เคยคิดว่าแม่ผิด เราผิดตลอดกาล เราเลยอยากรู้ว่า เราผิดมากไหมคะ ถ้าเราผิดอะไรยังไงช่วยแนะนำ บอกเราหน่อยนะคะ จะนำไปปรับปรุงค่ะ
ทะเลาะกับแม่เรื่องเล็กๆน้อยๆ เรื่องไร้สาระบ่อยมาก ต้องแก้ไขยังไง
เช่น
- มีครั้งนึงเราหยิบหมวกที่แม่เพิ่งซื้อมาใช้ แล้วไม่ได้บอก แม่ก็ดราม่าในไลน์ใหญ่ว่าเอาหมวกไปทำไมไม่ขอ ซึ่งเราก็งงว่า ครอบครัวเดียวกันแค่ยืมหมวกมาใช้ต้องขอด้วยหรอ เพราะปกติแม่กับเราและพี่ก็ใช้ของร่วมกันทั้งบ้าน บางครั้งก้ไม่เห็นจะขอกัน เราก็เลยตอบไปแบบไม่ได้จริงจังว่า มันต้องขนาดนี้เลยหรอ แต่เพราะคุยกันในไลน์แม่ก้คงไม่รู้ว่าเราแค่ถามขำๆ ก็เลยดราม่าใหญ่ ว่าเราไม่มีมารยาท จะไปคุยกับครู ซึ่งเรางงมากๆ เพราะอยู่รร.เราไม่เคยมีปัญหาอะไรเลย เป็นเด็กเคารพผู้ใหญ่ปกติ แต่แม่คิดว่าเราเป็นคนก้าวร้าว เราอาจจะเผลอทำกับที่บ้าน แต่เราก็ไม่คิดว่าที่เราทำมันก้าวร้าวตรงไหน เราไม่เคยพูดคำหยาบ ไม่เคยตะโกน ใส่พ่อแม่ซักครั้ง เวลาโดนด่าเราก็เงียบ เพราะเราไม่อยากให้มันเลยเถิด เวลาโดนด่า เราก็ต้องทำหน้าไร้อารมณ์แบบไม่ค่อยพอใจ ใครมันจะอยากยิ้มเวลาโดนด่า แค่ทำหน้าไม่โอเค แต่ไม่ได้ชักสีหน้าใส่แรงๆแล้วก็ไม่ได้สวนกลับ ไม่ต้องมีปากเสียงกระทบกระทั่งกันก็ดีมากแล้วสำหรับเรา แล้วเวลาโดนด่าเสร็จเราก็ชอบไปอยู่ในห้องคนเดียว เพราะคนมันเพิ่งโดนด่าก็ไม่มีอารมณ์ร่าเริง อยากอยู่กับตัวเอง ทบทวนตัวเอง แต่แม่ก็หาว่าเราเดินหนี ไม่สนใจ รำคาญ ซึ่งเราไม่ได้คิดแบบนั้น เวลาเราอธิบายอะไรไป ก็ไม่ยอมรับฟังเรา หาเหตุผลล้านแปดมาด่าเรา ยัดเยียดให้เรา พูดเลยว่าไม่มีครั้งไหนที่ทะเลาะกันแล้วเราถูกซักครั้ง เราเบื่อที่ต้องอธิบายอะไรที่พูดไปก็ไม่เคยรับฟัง ก็ปล่อยให้เข้าใจแบบนั้นไปเลย เวลาโดนด่าเราก็ไม่พูดย้อน ไม่เถียงนั้นแหล่ะ ขี้เกียจอธิบายมากๆ มันหลายรอบจนเราปลง
เรื่องหมวกคือเราว่าถ้าไม่ซีเรียสเรื่องยืมมันก็จะไม่เกิดปัญหาอะค่ะ แล้วเราก็ขอโทษไปแล้ว แต่กลับบ้านมายังตึงๆกันอยู่เลยค่ะ
- แล้วก็มีเหตุการณ์ไร้สาระอันนึง คือเราไปซื้อของจะกลับดึกๆ ตอนแรกเราบอกแม่ให้มารับ 2 ทุ่ม แต่สุดท้ายเราซื้อไม่เสร็จเลยโทรไปบอกก่อนหน้านั้นประมาณ ครึ่งชมว่ายังไม่ต้องออกมา ถ้าจะให้มารับแล้วจะโทรบอก แม่ก็ โอเค ซักพักแม่ก้โทรมาว่า ป้าจะมารับอีกภายในประมาณ 15 นาที ซึ่งเรายังไม่ได้ซื้ออะไรเลย เราแค่ดูให้ครบแล้วค่อยไปซื้อ เพราะคิดว่าเข้าใจกันแล้วว่าจะให้มารับเมื่อไหร่ค่อยบอก แต่กลายเป็นแม่มัดมือชกเรา ให้ซื้อเสร็จภายใน 15 นาที เราก็เลยตัดสินใจว่ามันไม่ทันแน่ๆเลยโทรบอกป้าให้กลับไปก่อน เราจะกลับพร้อมพ่อ ซึ่งก็คือประมาณ 5 ทุ่มเลย เราก็โอเค พอกลับบ้านแม่ก็บ่นเรายาวว่า " ทำไมไม่กลับพร้อมป้า เนี่ยกลับดึกทำให้คนอื่นต้องเดือดร้อน(เพื่อนต้องอยู่เป็นเพื่อนเรา แต่เพื่อนก็เดินซื้อของเรื่อยๆ เพราะเพื่อนเราขี่มอไซค์คนเดียวดึกๆ พ่อเราก้ขับตามไปส่งที่บ้าน) พ่อก็ต้องรีบกลับ(ก่อนหน้านี้พ่อเราไปงาน แต่เราก็ไม่ได้โทรให้พ่อรีบมาก เราบอกพ่อว่าเลิกเมื่อไหร่ค่อยมารับได้) ต่อไปอย่าทำอย่างนี้อีกนะ "
ซึ่งเรางงมากๆ คือเราว่าเรากับแม่คุยกันรู้เรื่องแล้วนะว่าใครจะมารับกี่โมงยังไง แต่แม่ก็มามัดมือชกเรา หงายการ์ดขี้เกียจออกบ้าน ถ้าแม่บอกเราก่อนหน้านี้ซัก ครึ่งชม. เราก้รีบกลับให้ได้ แต่อันนี้ภายใน 15 นาที เราคงได้ของไม่ครบ เหมือนงานนี้เราผิดเต็มๆ เราแค่สงสัยว่า แม่เคยคิดว่าแม่ผิดบ้างมั้ยที่บอกว่าจะมารับแต่ก็ไม่มา เปลี่ยนใจกะทันหัน
พูดง่ายๆคือแม่ไม่เคยคิดว่าแม่ผิด เราผิดตลอดกาล เราเลยอยากรู้ว่า เราผิดมากไหมคะ ถ้าเราผิดอะไรยังไงช่วยแนะนำ บอกเราหน่อยนะคะ จะนำไปปรับปรุงค่ะ