คือตอนนั้นเราทะเลาะกันกับแฟน ด้วยเรื่องปัญหาต่างๆ หลายอย่าง จึงย้ายกลับมาอยู่บ้าน ช่วงเวลานั้นเราก็ห่างกันกับแฟน เค้ามาตามง้อตลอดแต่เราไม่กลับไป เค้าเป็นผู้ชายที่ดีดูแลเรารับผิดชอบเรื่องกินเรื่องค่าห้องทุกอย่าง ทำกับข้าวให้กินถึงไม่ทำก็จะหุงข้าว ซื้อแกงไว้ให้เมือเราพักเที่ยงเพราะเราทำงานเป็นแม่บ้าน เดินกลับมากินข้าวที่ห้องใกล้ๆ แต่เค้าทำงานขายของในตลาดช่วงตอนกลางคืน จึงไม่ค่อยได้เจอกัน เงินเดือนเราเป็นเงินเก็บของเราทั้งคู่
(ต้องบอกก่อนว่าแฟนเราไม่ใช่คนไทย) เวลาส่งเงินกลับบ้านเค้าที่นึงก็เยอะ 30000-40000 ต่อครั้ง ทุก 3 เดือน เพราะเราเคยคิดว่าจะไม่อยู่ที่ประเทศไทย เพราะเราไม่มีที่ทางอยู่ที่นี่ มีพี่น้องเหมือนไม่มีก็เลยคิดว่าไปอยู่ที่โน้นดีกว่า เราจึงคิดว่าจะเก็บเงินเพื่อไปอยู่ที่บ้านเค้าเลย เลยไม่ได้ซื้อที่ทางอ่ะไรไว้เลยที่ประเทศไทย แต่เสียที่เค้าชอบติดเพื่อน ชอบแตะบอลมาก เราไม่เคยห้ามให้เค้าไปน่ะเราให้ไปตลอด แต่มีอยู่วันนึงที่เค้าไปไม่ยอมกลับมาให้ตรงเวลาก่อนลูกจะกลับจากโรงเรียน ตอนบ่ายสามโมงครึ้ง ลูกกลับมา นั่งรอเค้าเปิดประตูอยู่หน้าห้อง สภาพที่เราเห็นคือลูกนั่งเขี่ยรองเท้าอยู่หน้าห้อง ลูกเราอยู่แค่อนุบาล 2 น่ะตอนนั้น พอเจอเราเค้าวิ่งมาหาบอกพ่อไม่เปิดประตู (ซึ่งจริงๆเค้ายังไม่กลับจากแตะบอล) และบอกเราว่าหิวข้าว พอเค้ากลับมาช่าวเวลา 5โมงเย็น เมามาแบบไม่รู้เรื่องอ่ะไรเลย ก็เลยไว้คุยกับเค้าตอนเช้า จะได้คุยกันรู้เรื่อง เราขอเค้าว่าอย่าทำแบบนี้อีกจะไปไหนไปได้เล่นได้เราปล่อยไม่เคยถาม
ไม่เคยโทรตามแต่ขออย่าทิ้งลูกแบบี้อีก กลัวลูกจะเกิดอันตรายเพราะห้องเราอยู่ชั้น 2 เค้ายังเด็ก ต้องรอรับลูกเปิดประตูให้ลูกขอแค่นี้เค้าก็โอเค และรับปาก แต่ก็มาทำเหมือนเดินอีกครั้ง เราทะเลาะกันแรงมากถึงขนาดตีกัน ซึ่งก่อนหน้านี้เราไม่เคยดีกันเลยตลอด 8 ปีที่อยู่ด้วยกัน ทำให้เราตัดสินใจขนเสื้อผ้ากลับมาอยู่บ้าน เราได้สมัครงานในบริษัทแห่งหนึ่ง เป็นบริษัทขนส่งใหญ่ เรามาทำงานจนพบผู้ชายคนนึง เค้ามองเราครั้งแรงแล้วทักว่าทำไมหน้าตาไม่ยิ้มเลยทั้งที่เป็นคนยิ้มแล้วมีสเหน่ เราก็เลยขำ เพราะไม่เคยมีใครมาชมแบบนี้ เค้าก็มาคุยด้วยทุกวันแต่เราไม่ได้คิดอ่ะไร เค้าอายุ 38 แล้ว เราไม่ชอบคนแก่ คุยแบบประมาณว่าจะมาคุยกุบกูทำไมประมาณนี้ มายืนแอบมองข้างเสา ทุกวันจนเราคิดว่ามันบ้า ซื้อข้าวหมากมาให้บอกซื้อมาจีบ เพื่อจะชอบอ่ะไรแบบบ้านๆ
(คือ 5555 คิดในใจว่ามันบ้าจริงๆ) จีบสาวซื้อข้าวหมากมาฝาก และก็ขอเบอร์เราก็เลยให้ไปคิดว่าจะคุยไว้แก้เหงาเท่านั้น เพราะเราก็เคลียดๆกับแฟนเราอยู่
จนคุยกันจนกลายความผูกพันธ์ ไม่เคยคิดว่าคุยกับผู้ใหญ่แล้วมันดูอบอุ่น โอบอ้อมอารี จนเกินเลยไปแล้ว แต่ในช่วงนั้นแฟนเราก็ยังตามง้อเราอยู่แต่ใจเรา
ไม่ไปหาเค้าแล้ว มันเฉยๆไปแล้ว จนรู้วันที่เค้าคิดว่าเรามีคนอื่นหรือเปล่าเลยลองเค้าไปนอนที่บ้านเรากับลูกคิดว่าจะเจอเราตอนเย็น ถ้ากลับจากที่ทำงาน
แต่พอดีวันนั้นเราไปกับพี่เค้าแล้วเราไม่ได้กลับบ้าน แฟนเราตามหาเรา โทรหาเรา เป็น 100 สาย จนเราคิดว่าน่าจะเกิดอะไรขึ้นเราเลยกลับบ้านมาแล้วสักพักแฟนเราก็ขับรถมาเจอเราที่บ้าน ซึ่งสภาพที่เราเห็นคือเค้าขับรถไปชนเลือดเต็มตัว แล้วร้องไห้ถามว่าเราไปไหนมา เราบอกอยู่ที่โรงงาน เค้าบอกจะอยู่โรงงานได้อย่างงัย ในเมือเค้าโดนรถชนอยู่หน้าโรงงานเรา (เราอึ่ง แล้วจะพาเค้าไปหาหมอ) บอกเด๊ยวค่อยคุยกัน เค้าบอกให้เราไปเก็บเสื้อผ้ากลับบ้านกัน เราบอกไม่ไป เราจะอยู่บ้าน เค้าก็เลยพูดว่ามีคนื่นใช่ไหม ซึ่งเค้าไม่เค้าพูดกูหรือเลย เราตอบว่าใช่ (กูมีอะไรกับเค้าไปแล้วยังจะเอากูไหม!!!!!!) แล้วเค้าไม่พูดอะไรขับรถออกไป เราโทรไปก็ไม่รับไม่อ่ะไร เราสับสนว่าจะทำอย่างงัยดี เราไปทำงานตามปกติ เราไม่พูดไม่คุย อะไรกับใครคิดว่าจะทำงานเก็บเงินอย่างเดียว เพือลูก แต่มันไม่จบแค่นั้น พี่คนนั้นคอยตามพูดคุย คอยถามคอยเป็นห่วง โทรมาหาทุกวันถามว่าเราเป็นอะไร มีอะไรให้ช่วยไหม มีปัญหาอะไรให้เล่าให้ฟังหรือเปล่า เราก็เล่าๆๆๆๆร้องไห้ไปเล่าไป เราก็ขอให้พี่เค้าเลิกยุ้งกะเราไปเพราะเราอยากกลับไปอยู่กับครอบครัว แต่เค้ากลับพูดมาว่าพี่จะดูแลเราเอง เค้าเป็นคนที่เสมอต้นสเมอปลายมากๆ ส่วนมากเค้าจะโทรหาเรามากกว่าเพราะโทรศัพท์เค้าโทรฟรี เราจะไม่ค่อยได้โทรสักเท่าไหร่ บวกกับเราเข้างานเช้าตลอด ตอน 6.00 เราจึงนอนเร็วไม่เกิน2ทุ่มเราก็หลับแล้ว ประมาณ 3 เดือน เราลางาน วันนั้นรู้สึกจะไปไหนด้วยกันแล้วมีโทรศัพท์เข้าเป็นสายผู้หญิง เราถามว่าใครหรอ เค้าบอกเราว่าเมียเค้า (คือ...........แบบ) ก็ทะเลาะกันบอกให้เค้าเลิกกะเราไปเราไล่เราด่า สาระพัด เค้าบอกขอโทษ คุกเข่าไหว้เราบอกอย่าทิ้งเค้าไปที่บ้านเค้าเมียเค้าไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ จะเอาแต่ตัง เห็นเค้าเป็นเเค่ ตัวทำงานทำเงินแต่ไม่เคยถามว่าเค้าเหนื่อยไหม คือพูดสาระพัดที่ผู้ชายจะดูดีแล้วผู้หญิงดูแย่ แต่ตอนนั้นเรามันเชื่อไปหมดแล้วเราก็โง่มาก ที่ฟังคำเค้า เราทนอยู่ในสถาพนั้น มา 5 ปี เทศกาล วันหยุด ไม่เคยได้ไปไหน มีแต่คำว่ารอๆๆๆๆๆ รอพี่หน่อยน่ะ รอให้ลูกเรียนจบก่อน ลูกอยู่ ม1 จนลูกจะจบ ปวช แล้วก็บอกว่าเราพี่หน่อยน่ะ จนเราคิดว่าทนอยู่สภาพนี้ไม่ได้แล้ว เราขอไปมีทางของเราขอไปอยู่ในที่ของเราเถอะ อย่ารั้งเราไว้ด้วยคำว่ารักและคำว่ารอเลย เราร้องไห้เสียใจ ร้องจนไม่มีน้ำตาไม่มีความเสียใจ แต่เค้าไม่ยอมให้เราไปพอเราเริ่มมีคนมาคุยแล้วคิดจะไปอยู่กับคนอื่นก็ มาต่อว่าเราหาว่าเรามีตัวเลือก ไปต่อว่าผู้ชายนั้น นั้นเราบอกว่าเราจะกลับไปหาพ่อของลูกเรา ซึ่งเค้าก้ไม่มีใครใหม่ในเวลา 5 ปีที่เลิกกันเค้าก็ยังรอเราอยู่ จนเราสงสารเค้าแล้วบอกให้พ่อของลูกกลับไปอยู่บ้านเค้า ไม่ต้องรอเราแล้ว เค้าก็มาหาลูกกอดลูกและขอกอดเราครั้งสุดท้ายทั้งน้ำตา เค้าบอกเค้ากลับไปเราคงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ดูแลตัวเองดีๆ พอพ่อของลูกกับบ้านไปในช่วงก่อนสงการ หลังจากนั้นเดือน มิถุนา พี่คนนั้นก็เปลียนงานใหม่ เหมือนเมียเค้าเริ่มสงใสว่าทำไมกลับบ้านไม่ตรงเวลากลับช้ากว่าคนอื่นทั้งที่เพื่อนร่วมงานบริษัทเดียวกัน กลับกันมาหมดแล้ว แล้วพอดีว่าวันนั้นเค้าโทหาเราก่อนจะถึงบ้านลืมลบเบอร์เราออกซึ่งมันมีเวลาโทรนาน ทำให้เมียเค้าโทรมาหาเรา เราก็คุยน่ะ และก็บอกทุกอย่างที่เกิดขึ้น เราอยากจบแต่เค้าไม่จบ อยากไปแต่ไปไม่ได้ พี่เค้ารู้บ้านเราพ่อแม่เราเพือนเรา และเราก็หนี่ไปไหนไม่ได้เพราะบ้านเราอยู่ที่นี่จะให้เราหนี่ไปไหน พอเมียเค้าโทรมาก็ให้เค้าคุย เค้าบอกโอเคจบน่ะ เค้าจะไม่ไปหาอีก เราก็ถามแบบไม่มีน้ำตาว่า(แล้วที่เวลากูขออิสภาพจากตั้งนาทำไมไม่ให้กู เค้าเงียบ) เราก็คิดว่าโอเคมันจบแล้ว จบแล้วจริงๆ พอหลังจากนั้น อีกประมาณ 3 วันเค้ามาที่บ้านเรา มาขอโทษ แล้วพยายามจะขอมีอ่ะไรกับเราอีก (คือเค้ามีกุญแจบ้านเราเข้ามาได้เค้ารู้วันหยุดเรา)
เราสู้แรงเค้าไม่ไหว เราถามว่าทำไม ทำไมต้องทำแบบนี้ ทำไม เค้าบอกเค้ารักเรา อย่าทิ้งเค้าไปเลย แล้วเมียเค้าโทรมาพอดี บอกอยู่หน้าเปิดให้เปิดประตู เรามองอกไปทางหน้าต่าง เมียเค้ามาจริงๆ เค้าบอกนึกแล้ว พวกต้องมาหากัน เมียเค้าด่าเราสาระพัด สัมพเวสีเกาะกินครอบครัวเค้า เมียน้อยมาแย่งผัวชาวบ้าน ว่าเราต่างๆนา ทั้งๆที่ผู้ชายคนนั้นไม่พูด อะไรสักคำ เราขอให้เมียเค้าหยุดแล้วฟังเราบ้าง เราพูดถามผู้ชายว่า พี่จะเอาอย่างงัย ผู้ชายตอบกลับมาว่า
(พี่ขอเลือกครอบครัว) เราก็เลยตอบกลับไปว่า ค่ะ แล้วเชิญเค้าทั้ง2ออกจากบ้านเราไป แล้วเราบอกเมียเค้าว่า อย่าคิดว่าผู้หญิงที่เป็นเมียน้อยจะร้ายทุกคน บางทีเค้าก็ไม่ได้พากภูมิใจหลอกน่ะที่เป็นแบบนี้ แล้วก็อย่าว่าต่อให้ผู้ชายคนนี้ บอกว่าเลือกครอบครัว แต่เชื่อเลยว่าสันดานผู้ชายแบบนี้ก็จะไม่หยุดแค่นี้ และต่อให้เค้าทิ้งพี่มาอยู่กับหนู หนูก็ไม่คิดหลอกว่ามันเป็นความสุข มันคือความสุขจอมปลอม ผู้ชายแบบนี้หรอคือหัวหน้าครอบครัว อยู่กับใครคนนั้นก็ว่าคนนั้นดีคนนี้ชั่ว ผู้ชายแบบนี้หรอ ดีแล้วที่พี่มา เค้าได้ไปจากหนูจริงๆสักที หนูขอโอกาศนั้นมานานมากแล้ว หนูคิดว่าถ้าเค้าทิ้งพี่มาอยู่กับหนูได้ ไม่นานเค้าก็ต้องทิ้งหนูไปอยู่กับคนอื่นได้เหมือนกัน เอาเค้ากลับไปเถอะค่ะ ขอโทษทุกๆด้วย หลังจากนั้นเค้าก็หายไปจากชีวิตเรา ทำให้เราคิดว่า บางทีคำว่าครอบครัว
เรื่องเล็กๆที่พ่อของลูกเราทำ แต่เรากลับไม่ให้ อภัย แต่เรากลับให้อภัยให้กับผู้ชายคนนั้น ในหลายๆครั้ง เรานี่มันโครตโง่ ที่ต้องเสียคนที่รักเราไป
#แต่ก็เราเถอะ ต่อให้ผู้ชายคนนั้น ทิ้งมีเค้ามาอยู่กับเราก็ไม่มีความสุขหลอก ลูกเมียเค้าจะอยู่อย่างงัยเราคิดมาตลอด ดีแล้วที่จบแบบนี้
#จะกลับไปหาพ่อของลูกก้ไม่ได้แล้ว เราให้เค้ากลับบ้านไปแล้ว แล้วเค้าก็ตัดใจจากเรามีเมียใหม่ไปแล้ว
#ก็ได้แต่สัญญากับตัวเองว่า ถ้ามีใครเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง จะขอดูแลและรักษาให้ดีกว่าเดิม<img class="img-emotion-item img-emo" src="
https://ptcdn.info/emoticons/pantip_toy/korea/korea01.png" data-bbcode="
">
8ปีที่เสียไปกับ 5 ปีที่รอคอย ความพยายามมันเป็น 0
(ต้องบอกก่อนว่าแฟนเราไม่ใช่คนไทย) เวลาส่งเงินกลับบ้านเค้าที่นึงก็เยอะ 30000-40000 ต่อครั้ง ทุก 3 เดือน เพราะเราเคยคิดว่าจะไม่อยู่ที่ประเทศไทย เพราะเราไม่มีที่ทางอยู่ที่นี่ มีพี่น้องเหมือนไม่มีก็เลยคิดว่าไปอยู่ที่โน้นดีกว่า เราจึงคิดว่าจะเก็บเงินเพื่อไปอยู่ที่บ้านเค้าเลย เลยไม่ได้ซื้อที่ทางอ่ะไรไว้เลยที่ประเทศไทย แต่เสียที่เค้าชอบติดเพื่อน ชอบแตะบอลมาก เราไม่เคยห้ามให้เค้าไปน่ะเราให้ไปตลอด แต่มีอยู่วันนึงที่เค้าไปไม่ยอมกลับมาให้ตรงเวลาก่อนลูกจะกลับจากโรงเรียน ตอนบ่ายสามโมงครึ้ง ลูกกลับมา นั่งรอเค้าเปิดประตูอยู่หน้าห้อง สภาพที่เราเห็นคือลูกนั่งเขี่ยรองเท้าอยู่หน้าห้อง ลูกเราอยู่แค่อนุบาล 2 น่ะตอนนั้น พอเจอเราเค้าวิ่งมาหาบอกพ่อไม่เปิดประตู (ซึ่งจริงๆเค้ายังไม่กลับจากแตะบอล) และบอกเราว่าหิวข้าว พอเค้ากลับมาช่าวเวลา 5โมงเย็น เมามาแบบไม่รู้เรื่องอ่ะไรเลย ก็เลยไว้คุยกับเค้าตอนเช้า จะได้คุยกันรู้เรื่อง เราขอเค้าว่าอย่าทำแบบนี้อีกจะไปไหนไปได้เล่นได้เราปล่อยไม่เคยถาม
ไม่เคยโทรตามแต่ขออย่าทิ้งลูกแบบี้อีก กลัวลูกจะเกิดอันตรายเพราะห้องเราอยู่ชั้น 2 เค้ายังเด็ก ต้องรอรับลูกเปิดประตูให้ลูกขอแค่นี้เค้าก็โอเค และรับปาก แต่ก็มาทำเหมือนเดินอีกครั้ง เราทะเลาะกันแรงมากถึงขนาดตีกัน ซึ่งก่อนหน้านี้เราไม่เคยดีกันเลยตลอด 8 ปีที่อยู่ด้วยกัน ทำให้เราตัดสินใจขนเสื้อผ้ากลับมาอยู่บ้าน เราได้สมัครงานในบริษัทแห่งหนึ่ง เป็นบริษัทขนส่งใหญ่ เรามาทำงานจนพบผู้ชายคนนึง เค้ามองเราครั้งแรงแล้วทักว่าทำไมหน้าตาไม่ยิ้มเลยทั้งที่เป็นคนยิ้มแล้วมีสเหน่ เราก็เลยขำ เพราะไม่เคยมีใครมาชมแบบนี้ เค้าก็มาคุยด้วยทุกวันแต่เราไม่ได้คิดอ่ะไร เค้าอายุ 38 แล้ว เราไม่ชอบคนแก่ คุยแบบประมาณว่าจะมาคุยกุบกูทำไมประมาณนี้ มายืนแอบมองข้างเสา ทุกวันจนเราคิดว่ามันบ้า ซื้อข้าวหมากมาให้บอกซื้อมาจีบ เพื่อจะชอบอ่ะไรแบบบ้านๆ
(คือ 5555 คิดในใจว่ามันบ้าจริงๆ) จีบสาวซื้อข้าวหมากมาฝาก และก็ขอเบอร์เราก็เลยให้ไปคิดว่าจะคุยไว้แก้เหงาเท่านั้น เพราะเราก็เคลียดๆกับแฟนเราอยู่
จนคุยกันจนกลายความผูกพันธ์ ไม่เคยคิดว่าคุยกับผู้ใหญ่แล้วมันดูอบอุ่น โอบอ้อมอารี จนเกินเลยไปแล้ว แต่ในช่วงนั้นแฟนเราก็ยังตามง้อเราอยู่แต่ใจเรา
ไม่ไปหาเค้าแล้ว มันเฉยๆไปแล้ว จนรู้วันที่เค้าคิดว่าเรามีคนอื่นหรือเปล่าเลยลองเค้าไปนอนที่บ้านเรากับลูกคิดว่าจะเจอเราตอนเย็น ถ้ากลับจากที่ทำงาน
แต่พอดีวันนั้นเราไปกับพี่เค้าแล้วเราไม่ได้กลับบ้าน แฟนเราตามหาเรา โทรหาเรา เป็น 100 สาย จนเราคิดว่าน่าจะเกิดอะไรขึ้นเราเลยกลับบ้านมาแล้วสักพักแฟนเราก็ขับรถมาเจอเราที่บ้าน ซึ่งสภาพที่เราเห็นคือเค้าขับรถไปชนเลือดเต็มตัว แล้วร้องไห้ถามว่าเราไปไหนมา เราบอกอยู่ที่โรงงาน เค้าบอกจะอยู่โรงงานได้อย่างงัย ในเมือเค้าโดนรถชนอยู่หน้าโรงงานเรา (เราอึ่ง แล้วจะพาเค้าไปหาหมอ) บอกเด๊ยวค่อยคุยกัน เค้าบอกให้เราไปเก็บเสื้อผ้ากลับบ้านกัน เราบอกไม่ไป เราจะอยู่บ้าน เค้าก็เลยพูดว่ามีคนื่นใช่ไหม ซึ่งเค้าไม่เค้าพูดกูหรือเลย เราตอบว่าใช่ (กูมีอะไรกับเค้าไปแล้วยังจะเอากูไหม!!!!!!) แล้วเค้าไม่พูดอะไรขับรถออกไป เราโทรไปก็ไม่รับไม่อ่ะไร เราสับสนว่าจะทำอย่างงัยดี เราไปทำงานตามปกติ เราไม่พูดไม่คุย อะไรกับใครคิดว่าจะทำงานเก็บเงินอย่างเดียว เพือลูก แต่มันไม่จบแค่นั้น พี่คนนั้นคอยตามพูดคุย คอยถามคอยเป็นห่วง โทรมาหาทุกวันถามว่าเราเป็นอะไร มีอะไรให้ช่วยไหม มีปัญหาอะไรให้เล่าให้ฟังหรือเปล่า เราก็เล่าๆๆๆๆร้องไห้ไปเล่าไป เราก็ขอให้พี่เค้าเลิกยุ้งกะเราไปเพราะเราอยากกลับไปอยู่กับครอบครัว แต่เค้ากลับพูดมาว่าพี่จะดูแลเราเอง เค้าเป็นคนที่เสมอต้นสเมอปลายมากๆ ส่วนมากเค้าจะโทรหาเรามากกว่าเพราะโทรศัพท์เค้าโทรฟรี เราจะไม่ค่อยได้โทรสักเท่าไหร่ บวกกับเราเข้างานเช้าตลอด ตอน 6.00 เราจึงนอนเร็วไม่เกิน2ทุ่มเราก็หลับแล้ว ประมาณ 3 เดือน เราลางาน วันนั้นรู้สึกจะไปไหนด้วยกันแล้วมีโทรศัพท์เข้าเป็นสายผู้หญิง เราถามว่าใครหรอ เค้าบอกเราว่าเมียเค้า (คือ...........แบบ) ก็ทะเลาะกันบอกให้เค้าเลิกกะเราไปเราไล่เราด่า สาระพัด เค้าบอกขอโทษ คุกเข่าไหว้เราบอกอย่าทิ้งเค้าไปที่บ้านเค้าเมียเค้าไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ จะเอาแต่ตัง เห็นเค้าเป็นเเค่ ตัวทำงานทำเงินแต่ไม่เคยถามว่าเค้าเหนื่อยไหม คือพูดสาระพัดที่ผู้ชายจะดูดีแล้วผู้หญิงดูแย่ แต่ตอนนั้นเรามันเชื่อไปหมดแล้วเราก็โง่มาก ที่ฟังคำเค้า เราทนอยู่ในสถาพนั้น มา 5 ปี เทศกาล วันหยุด ไม่เคยได้ไปไหน มีแต่คำว่ารอๆๆๆๆๆ รอพี่หน่อยน่ะ รอให้ลูกเรียนจบก่อน ลูกอยู่ ม1 จนลูกจะจบ ปวช แล้วก็บอกว่าเราพี่หน่อยน่ะ จนเราคิดว่าทนอยู่สภาพนี้ไม่ได้แล้ว เราขอไปมีทางของเราขอไปอยู่ในที่ของเราเถอะ อย่ารั้งเราไว้ด้วยคำว่ารักและคำว่ารอเลย เราร้องไห้เสียใจ ร้องจนไม่มีน้ำตาไม่มีความเสียใจ แต่เค้าไม่ยอมให้เราไปพอเราเริ่มมีคนมาคุยแล้วคิดจะไปอยู่กับคนอื่นก็ มาต่อว่าเราหาว่าเรามีตัวเลือก ไปต่อว่าผู้ชายนั้น นั้นเราบอกว่าเราจะกลับไปหาพ่อของลูกเรา ซึ่งเค้าก้ไม่มีใครใหม่ในเวลา 5 ปีที่เลิกกันเค้าก็ยังรอเราอยู่ จนเราสงสารเค้าแล้วบอกให้พ่อของลูกกลับไปอยู่บ้านเค้า ไม่ต้องรอเราแล้ว เค้าก็มาหาลูกกอดลูกและขอกอดเราครั้งสุดท้ายทั้งน้ำตา เค้าบอกเค้ากลับไปเราคงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ดูแลตัวเองดีๆ พอพ่อของลูกกับบ้านไปในช่วงก่อนสงการ หลังจากนั้นเดือน มิถุนา พี่คนนั้นก็เปลียนงานใหม่ เหมือนเมียเค้าเริ่มสงใสว่าทำไมกลับบ้านไม่ตรงเวลากลับช้ากว่าคนอื่นทั้งที่เพื่อนร่วมงานบริษัทเดียวกัน กลับกันมาหมดแล้ว แล้วพอดีว่าวันนั้นเค้าโทหาเราก่อนจะถึงบ้านลืมลบเบอร์เราออกซึ่งมันมีเวลาโทรนาน ทำให้เมียเค้าโทรมาหาเรา เราก็คุยน่ะ และก็บอกทุกอย่างที่เกิดขึ้น เราอยากจบแต่เค้าไม่จบ อยากไปแต่ไปไม่ได้ พี่เค้ารู้บ้านเราพ่อแม่เราเพือนเรา และเราก็หนี่ไปไหนไม่ได้เพราะบ้านเราอยู่ที่นี่จะให้เราหนี่ไปไหน พอเมียเค้าโทรมาก็ให้เค้าคุย เค้าบอกโอเคจบน่ะ เค้าจะไม่ไปหาอีก เราก็ถามแบบไม่มีน้ำตาว่า(แล้วที่เวลากูขออิสภาพจากตั้งนาทำไมไม่ให้กู เค้าเงียบ) เราก็คิดว่าโอเคมันจบแล้ว จบแล้วจริงๆ พอหลังจากนั้น อีกประมาณ 3 วันเค้ามาที่บ้านเรา มาขอโทษ แล้วพยายามจะขอมีอ่ะไรกับเราอีก (คือเค้ามีกุญแจบ้านเราเข้ามาได้เค้ารู้วันหยุดเรา)
เราสู้แรงเค้าไม่ไหว เราถามว่าทำไม ทำไมต้องทำแบบนี้ ทำไม เค้าบอกเค้ารักเรา อย่าทิ้งเค้าไปเลย แล้วเมียเค้าโทรมาพอดี บอกอยู่หน้าเปิดให้เปิดประตู เรามองอกไปทางหน้าต่าง เมียเค้ามาจริงๆ เค้าบอกนึกแล้ว พวกต้องมาหากัน เมียเค้าด่าเราสาระพัด สัมพเวสีเกาะกินครอบครัวเค้า เมียน้อยมาแย่งผัวชาวบ้าน ว่าเราต่างๆนา ทั้งๆที่ผู้ชายคนนั้นไม่พูด อะไรสักคำ เราขอให้เมียเค้าหยุดแล้วฟังเราบ้าง เราพูดถามผู้ชายว่า พี่จะเอาอย่างงัย ผู้ชายตอบกลับมาว่า
(พี่ขอเลือกครอบครัว) เราก็เลยตอบกลับไปว่า ค่ะ แล้วเชิญเค้าทั้ง2ออกจากบ้านเราไป แล้วเราบอกเมียเค้าว่า อย่าคิดว่าผู้หญิงที่เป็นเมียน้อยจะร้ายทุกคน บางทีเค้าก็ไม่ได้พากภูมิใจหลอกน่ะที่เป็นแบบนี้ แล้วก็อย่าว่าต่อให้ผู้ชายคนนี้ บอกว่าเลือกครอบครัว แต่เชื่อเลยว่าสันดานผู้ชายแบบนี้ก็จะไม่หยุดแค่นี้ และต่อให้เค้าทิ้งพี่มาอยู่กับหนู หนูก็ไม่คิดหลอกว่ามันเป็นความสุข มันคือความสุขจอมปลอม ผู้ชายแบบนี้หรอคือหัวหน้าครอบครัว อยู่กับใครคนนั้นก็ว่าคนนั้นดีคนนี้ชั่ว ผู้ชายแบบนี้หรอ ดีแล้วที่พี่มา เค้าได้ไปจากหนูจริงๆสักที หนูขอโอกาศนั้นมานานมากแล้ว หนูคิดว่าถ้าเค้าทิ้งพี่มาอยู่กับหนูได้ ไม่นานเค้าก็ต้องทิ้งหนูไปอยู่กับคนอื่นได้เหมือนกัน เอาเค้ากลับไปเถอะค่ะ ขอโทษทุกๆด้วย หลังจากนั้นเค้าก็หายไปจากชีวิตเรา ทำให้เราคิดว่า บางทีคำว่าครอบครัว
เรื่องเล็กๆที่พ่อของลูกเราทำ แต่เรากลับไม่ให้ อภัย แต่เรากลับให้อภัยให้กับผู้ชายคนนั้น ในหลายๆครั้ง เรานี่มันโครตโง่ ที่ต้องเสียคนที่รักเราไป
#แต่ก็เราเถอะ ต่อให้ผู้ชายคนนั้น ทิ้งมีเค้ามาอยู่กับเราก็ไม่มีความสุขหลอก ลูกเมียเค้าจะอยู่อย่างงัยเราคิดมาตลอด ดีแล้วที่จบแบบนี้
#จะกลับไปหาพ่อของลูกก้ไม่ได้แล้ว เราให้เค้ากลับบ้านไปแล้ว แล้วเค้าก็ตัดใจจากเรามีเมียใหม่ไปแล้ว
#ก็ได้แต่สัญญากับตัวเองว่า ถ้ามีใครเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง จะขอดูแลและรักษาให้ดีกว่าเดิม<img class="img-emotion-item img-emo" src="https://ptcdn.info/emoticons/pantip_toy/korea/korea01.png" data-bbcode="