ระหว่างขี่รถไปบนถนนเลียบคลอง ก่อนจะถึงสามแยก (ตามภาพ) ก็มองเห็นแต่ไกลว่า มีเส้นเชือกสีเขียวแบบที่เขาใช้เล่นว่าวห้อยขวางอยู่ข้างหน้า เหมือนใครเล่นว่าวแล้วเชือกไปพันกับสายไฟของแนวเสาไฟฟ้าซึ่งอยู่บนตลิ่ง เชือกทิ้งตัวลงมาในแนวเฉียง ไปแตะพื้นที่เลนติดกัน ดิฉันจึงไม่ได้สนใจ ตอนขี่ผ่าน เป็นระยะที่เชือกลอยสูงพอสมควร เชือกก็ก็ระผ่านหมวกกันน็อคไป (นั่นคือ เชือกอยู่สูงกว่าล้อรถมาก ไม่ได้แตะถูกล้อรถเลย)

แต่พอขี่ผ่านเชือกไปสัก 5 เมตร อยู่ดีๆ ก็เหมือนขี่ไปปะทะเส้นลวดที่ขึงขวางข้างหน้า ถึงขนาดเหมือนจะได้ยินเสียงตะกร้ารถที่เป็นเหล็กชนใส่เส้นลวดที่ว่านั่นเลย แล้วรถก็เสียหลักล้มทันที จังหวะนี้คือเห็นภาพทุกอย่างสโลโมชั่นกันเลยทีเดียว ฟังเสียงถนนคอนกรีตครูกกับมวกกันน็อค ระห่างรอให้รถหยุดสไลด์ ก็คิดในใจว่า เข้าใจเลยว่าพวกมอเตอร์ไซค์ซิ่งที่โดนเส้นลวดดักล้มรู้สึกยังไง

หลังจากรถหยุดสไลด์ ดิฉันก็พยุงรถขึ้น สำรวจตัวเองก่อน เนื่องจากสวมเสื้อแขนยาว กางเกงขายาว แขนขาจึงไม่มีบาดแผลที่เลือดออก แต่ข้อศอกเสียดสีกับด้านในเสื้อจนถลอกบวมนิดๆ (และตกสะเก็ดในวันถัดมา แม้ว่าเลือดจะไม่ออก) ส่วนเท้า เนื่องจากสวมรองเท้าแตะ หัวแม่เท้าจึงเป็นแผลเลือดออกนิดหน่อย