ขอให้ผมโชคดีเหมือนชื่อผมด้วยนะครับ

กระทู้สนทนา

ช่วยเหลือสัตว์ เรื่องสั้น โรงพยาบาลสัตว์ ครอบครัว สัตวแพทย์

น้องโชคดี หาบ้าน

สวัสดีครับพี่ๆ ทุกคน
ผมชื่อโชคดีครับ
พี่จะเรียกผมว่า Lucky ก็ได้นะครับ
ตั้งแต่ที่ผมชื่อโชคดี (พี่ๆ ที่ช่วยผมตั้งชื่อให้ผมครับ) ผมก็โชคดีมาตลอด
ผมหวังว่าครั้งนี้จะเป็นอีกครั้งที่ผมโชคดีนะครับ

มาผมจะเล่าเรื่องตัวเองให้ฟัง
ผมเองก็ไม่รู้นะครับว่าผมมาจากไหน ผมโดนใครทำร้าย
หรือมีอุบัติเหตุอะไรเกิดขึ้นกับผม รู้ตัวอีกที ขาผมก็หักแล้วครับ

นี่คือภาพวันแรกที่ผมไปโรงพยาบาลครับ

พี่ๆ ใจดี พาผมมาหาหมอครับ
แรกๆ พี่ก็พาหมอไปรักษาผมที่สำนักงานที่ผมพักอาศัยอยู่แล้วครับ
หมอบอกว่าผมต้องตัดขา

พี่ๆ ก็ไม่รู้จะทำยังไงครับ ใครจะดูแลผมหลังจากนั้น
เงินค่ารักษาจะเอามาจากที่ไหน ผมก็เข้าใจพี่ๆ นะครับ
ทุกคนช่วยกันทำแผลให้ผมบ้างเป็นครั้งคราว
ผมเลือดหยุดบ้าง เลือดไหลบ้างเรื่อยๆ ครับ
(เลือดผมไหลเพราะผมเดินลากขาที่หักครับ)
จนมาวันหนึ่งที่พี่ๆ บอกว่า พี่ๆ ไม่ไหวแล้วครับ
เห็นเลือดผมแล้วจะเป็นลมครับ จำเป็นจะต้องพาผมไปหาหมออย่างเป็นทางการแล้ว

ผมต้องทำแผลเบื้องต้นและรักษาร่างกายก่อนผ่าตัดครับ

พี่ๆ ไปด้วยความหวังว่าผมจะไม่ต้องตัดขา อาจจะมีวิธีอื่นที่ผมพอจะรักษาขาผมไว้ได้
แต่คำวินิจฉัยก็เหมือนเดิมครับ ผมต้องตัดขาจริงๆ

พี่ๆ ก็รวมพลังกันครับ คิดว่าเอาว่ะ สู้อีกสักตั้ง ยังไงก็หนีกันไม่พ้นแล้ว
แต่เรื่องราวมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสิครับ

ค่าเลือดของผมไม่พร้อมในการผ่าตัด ผมจะต้องกินยารักษาตัวเอง
ทั้งยาฆ่าเชื้อ ยาบำรุงเลือด ยาแก้อักเสบ และหยอดยาเห็บหมัดครับ
อีกประมาณ 1 เดือนเลยครับ

ขอบคุณพี่ๆ ที่พาผมมาทำแผลครับ

ฟังแล้วผมก็อยากจะถอดใจเหมือนกันครับ
แต่พี่ๆ ปรึกษากันว่า เราไม่มีทางเลือกแล้วครับ เพราะถ้าปล่อยไป ผมจะต้องตายแน่ๆ
แล้วพี่ๆ จะต้องสยองกับเลือดของผมที่ไหลทั่วบริเวณสำนักงานครับ

ผมขอบคุณพี่ๆ มากนะครับ

ผมไม่รู้จะช่วยพี่ๆ ยังไง ผมทำได้แค่ให้ความร่วมมือพี่ๆ
ไม่ดื้อ ไม่ซนครับ ซึ่งผมว่าผมทำได้ดีนะ พี่ๆ ชมผมไม่ขาดปากเลย

ผมกลับมาร่าเริงแล้วครับ แอบหนีไปจีบสาวบ้าง ตามประสาหมาหล่อครับ

อาทิตย์แรก พี่ๆ ต้องพาผมไปทำแผลทุกวันครับ ผมสงสารพี่ๆ มาก
ผมเลยให้ความร่วมมืออย่างดี บางวันผมเดินเข้าห้องทำแผลเองเลยนะครับ
คิดแล้วผมก็ภูมิใจในตัวเองครับ

อาทิตย์ที่สองดีหน่อย แผลผมดีขึ้นครับ ทำวันเว้นวันได้ พี่ๆ ไม่ต้องเหนื่อยมากครับ

ผมต้องอยู่คลีนิคทุกอาทิตย์ครับ เพราะพี่ๆ จะต้องกลับบ้านที่ไกลจากสำนักงาน ไม่มีใครดูแลผมครับ

พอเข้าอาทิตย์ที่สามค่าเลือดผมก็พร้อมผ่าตัดครับ
ผมช่วยพี่ๆ ลดค่าใช้จ่ายได้ 1 อาทิตย์เลยนะครับ
ผมพร้อมผ่าตัดแล้วครับ

การผ่าตัดของผมเป็นไปอย่างราบรื่นครับ
ตอนแรกผมก็คิดว่า มีสามขาผมจะเดินยังไงน๊า
ผมจะยืนได้มั้ย แต่สามขาของผมแข็งแรงมากครับ

ผมว่าผมหล่อขึ้นนะครับ คลีนิคดูแลผมดีจริงๆ ครับ

ผมวิ่งเร็วมาก ผมตื่นเต้นมาก ที่ความเจ็บได้หายไปจากตัวผมแล้ว
ผมกระโดดดีใจจนแผลปริเลยครับ (ผมต้องขอโทษพี่ๆ นะครับ)
ผมดีใจมากจริงๆ ครับ จากนั้นผมก็ต้องรักษาแผลปริต่อครับ
ผมอยู่โรงพยาบาลโดยรวมเกือบจะหนึ่งเดือนเลยละครับ
(พี่ๆ ต้องกินมาม่ากันหลายเดือนเลยครับ 555+)

ตอนนี้ผมหายดี แข็งแรงสมบูรณ์แล้วนะครับ

ผมมีรองเท้าด้วยนะครับ ผมคันแผลหน่อยๆ ครับ

ผมอยากมีบ้านครับ ถ้าผมเลือกได้ ผมอยากอยู่บ้านสวนครับ
ผมชอบวิ่งมากครับ ถึงผมจะตัวค่อนข้างใหญ่ แต่ผมใจดีจริงๆ นะครับ
ใครอยากลองทำความรู้จักกับผมก่อนได้นะครับ
ตอนนี้ผมอาศัยอยู่บ้านลุงกับป้าครับ ลุงกับป้าอยากเลี้ยงผมนะครับ
แต่ลุงกับป้าอยู่บ้านที่มีบริเวณน้อย แล้วต้องเข้าออกบ้านบ่อย ไม่มีคนคอยดูแลผมครับ
ลุงกับป้าให้ผมอยู่ในกรงเป็นหลัก เพราะกลัวผมจะวิ่งออกจากบ้านไปแล้วอาจเกิดอุบัติเหตุครับ
ผมอยากมีบ้านที่ผมจะพักพิงได้จนแก่เฒ่าครับ เมตตาผมด้วยนะครับ