ทำไมงานโรงงานถึงดูอยู่ล่างสุดในสังคมไทย

อาจะเป็นมุมมองของคนบางคน เมื่อวันก่อนผมเเวะกินข้าวเเถวๆศรีราชา   เจอเจ๊โต๊ะข้างคุยโทรศัพท์เสียดัง   เหมือนเเกเป็นบริษัทเทรดดิ้งอยู่กทม. ถูกเจ้านายบังคับให้มาดูเเลลูกค้าเเถวๆนิคมอุตสาหกรรม    (คือก็ไม่อยากฟังหรอกเเต่เสียงมันเข้าหู เเละเจ๊เเกก็ดูเเหล่มน่ามอง)

จับใจความการคุยประมาณได้ว่า
#เจ้านายให้มาดูลูกค้าโรงงานเเทนคนเก่า ไม่อยากมาเลย ใกลก็ไกล
#เจ้านายจะมาตั้ง สนง. ที่นี่  หากต้องย้ายมาเเถวนี้จะลาออก
#เเกอยู่กรุงเทพเหรอ ทำงานตึกใหน  เเถวสาธรป่าว  มีงานใหม๋ ฉันอยากย้ายออฟฟิศเเล้วหล่ะ
#ลูกค้าเเถวนี้มีเเต่พวกโรงงาน ขายของยาก มีเเต่อะไรก็ไม่รู้ไม่ค่อยรู้จัก

ก็เลยคิดว่า หากโรงงานมันดูเเย่ขนาดนั้น ทำไมเจ้านายเค้าถึงอยากให้มาขายของให้พวกโรงงานฟร๊ะ

ส่วนตัวญาติๆเเถวบ้านผมเค้าก็อยากให้ลูกหลาน เข้ามาทำงานในกรุงเทพ เค้าก็มองว่าทำงานโรงงาน ดูด้อยกว่ารับราชการหรือไปทำงานกรุงเทพ  เลยเลือกให้ลูกหลานไปทำงานกรุงเทพ    อย่างตอนกลับบ้านปีใหม่ สงกรานต์  ก็มักจะอวยลูกหลานว่ามันได้ทำงานดีนะอยู่ตึกนู้นตึกนี้ใหญ่โตในกรุงเทพ หากคนไม่เอาอ่าวจริงๆถึงจะฝากผมให้มาทำงานโรงงาน

ผมจึงอยากรู้ว่าทำไมในสังคมไทย ระหว่าง พนง.งานราชการ ,พนง.สถาบันการเงิน,พนง.งานรัฐวิสาหกิจ,พนง.บริษัทเอกชนในกทม.,พนง.โรงงาน

ทำไมคนทำงานโรงงานถึงดูเหมือนเป็นชนชั้นเเรงงาน ดูอยู่ล่างๆสุดในมุมมองของสังคมไทยหรือครับ

ปล.ส่วนตัวทำงานเป็นไอทีครับ ทำงานมาหลายที่ ตอนนี้คุมระบบโรงงานอยู่ เท่าที่เห็น พนง. ฝ่ายผลิตหลายๆโรงงาน สวัสดิการ โบนัสก็ดีกว่าทำงานอยู่สำนักงาน,บริษัท,ห้างร้าน หลายๆที่ในกรุงเทพ  หลายๆคนวุฒิน้อย มาทำงานโรงงานไม่กี่ปีก็ซื้อบ้านซื้อรถได้  เเต่เวลาเค้ามอง เค้าเรียก ก็ยังดูด้อยกว่า พนง.ทำงานออฟฟิศหรือพนง.ทั่วที่อยู่ กทม. อยู่ดี  งงๆๆๆๆๆ