ตาหนูเป็นมะเร็งระยะที่4ตรวจเจอเมื่อ ส.ค61ตอนนนี้อาการไม่ค่อยดีเลยคะตั้งแต่ที่รู้ว่าเป็นมะเร็งหนูเสียใจมากไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับตาหนูคุณหมอแนะนำการรักษาแต่คุณตาไม่ยอมรักษาเลยคะตาบอกว่าตาไม่อยากทรมานเพราะต้องเจาะคอทำคีโม ตาบอกว่าขอใช้ชีวิตแบบมีความสุขไม่อยากทรมานตัวเองตาบอกว่าอยากเห็นความสำเร็จของหนูจะรอรับปริญญา หนูเหลือเวลาอีก2ปีจะรับปริญญาเวลากลับบ้านดึกแค่ไหนตาจะมานั่งรอเพื่อให้ได้เห็นหน้าหนูๆควรทำยังไงดีคะหนูรู้สึกว่า หนูอยู่ไม่ได้โดยไม่มีตามันจะรู้สึกแคว้งขวางยิ่งเวลาเห็นตาเจ็บมันทรมานใจมากคะพ่อแม่ก็บอกให้ทำใจไว้แต่หนูทำใจไม่ได้คะตาคือคนสำคัญในชีวิตเท่ากับพ่อแม่ บางครั้งใครถามเรื่องตาหนูไม่สามารถตอบได้เพราะมันบั่นทอนจิตใจบางคนถามเพราะความเป็นห่วงแต่มันกระทบต่อความรู้สึกมากๆบางครั้งน้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวหนูควรทำอย่างไรดีคะตอนนี้มืดแปดด้านแล้วคะ😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭
คุณตาเป็นมะเร็งระยะที่4ทำใจไม่ได้คะเครียดและรู้สึกเสียใจควรทำอย่างไรดีคะ