เกลียดพี่ชายแท้ๆ ทำยังไงดี?

คือ จริงๆตอนแรกเราก็ไม่ได้เกลียดพี่ชายของเราหรอก แต่พอมันเริ่มเข้า ม.ปลาย มันก็เริ่มติดเกม เกรดตก แล้วพอ พ่อว่ามัน มันก็เถียงกลับตลอดช่วงแรกๆก็แค่เถียงประมาณว่า'เล่นเกมแค่นี้ไม่ตายหรอก' แต่พอเป็นช่วงหลังๆมันเริ่มแบบ...ด่าพ่อแท้ๆของตัวเองลับหลังอ่ะ แล้วพอแม่เข้าไปห้ามมันก็ว่าแม่ตลอด แม่ร้องไห้เพราะมัน
ทะเลอะกับพ่อบ่อยมาก คือเราสงสารแม่มากๆค่ะ หลังจากนั้นพอเราจะเล่นเกมผ่อนคลายบ้าง พ่อเราก็ด่าเราสารพัดเลย(แค่เราเปิดเกมเท่านั้นเอง บางครั้งแค่เราจับโทรศัพท์ก็โดนด่าแล้ว) แล้วพอถึงเวลามันเข้ามหาลัยฯ มันสอบหมอไม่ได้ทั้งพ่อทั้งแม่ก็หาทางอื่นให้มันจนมันสอบได้วิศวะการบิน ก่อนหน้านั้นก็ดูแลมันตลอดทำอะไร(นอกจากเล่นเกม)ก็ถูกไปหมด งานบ้านก็ไม่ช่วยทำ เวลาเล่นเกมแพ้ก็โวยวายทุบของปึงปัง ถ้าเราเป็นโรคหัวใจเราคงจะตายไปนานแล้ว แล้วพ่อเราก็มองว่ามันเป็นลูกรักตลอด พอหันมาที่เรา อะไรๆก็ผิด อะไรๆก็ด่า ไม่เคยเห็นใจเรา ไม่เคยคิดว่าเราเสียใจเป็น เราร้องไห้เพราะพี่เราหลายครั้งมากๆแถมมันทำเป็นไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันผิด แม่เราก็ยังดีที่เข้าขางเราบ้าง แล้วพ่อเราไม่เคยบังคับว่าพี่เราจะต้องเรียนอะไร สายไหน แต่กับเรา
ตอนม.3ขึ้นม.4 "ถ้าเข้าสายวิทย์ไม่ได้ก็ไม่ต้องเรียนต่อ"...คืออะไรอ่ะ แล้วพออยู่ม.ปลาย พ่อก็เป่าหูเราเรื่องเรียนเป็นหมอแล้วพอพูดจบก็เอาแต่พูดว่า"เรียนอะไรก็ได้นะที่ชอบแต่ถ้าเป็นหมอจะดีมาก"...เรา(เคย)มีความฝันที่จะเป็นเชฟ แต่ตอนนี้ในหัวเรา หมอ หมอ หมอ ความฝันอะไรนั่นสลายไปนานแล้ว มีแค่ 'เราเกิดมาทำไม เพื่ออะไร ถ้าตายง่ายๆไม่เจ็บปวดต้องทำยังไง' เอาเถอะตั้งแต่พ่อรู้ว่าจะได้ลูกสาวพ่อก็บอกกับแม่เราว่า"เอาลูกให้เขาไปเลี้ยงเถอะ"... แต่แม่ก็ตอบว่า ลูกฉันใครก็ห้ามเอาไป ไม่งั้นเราคงได้เป็นลูกลุงที่รู้จักแล้วหล่ะ กลับมาที่พี่เรา มันพูดจาหยาบคายขึ้นทุกวัน พูดกับเราอย่างกับเราเป็นหมา ไม่ได้อยากให้มันตาย แต่อยากจะตายๆไปซักที แต่พอจะทำก็นึกถึงหน้าแม่ ทำไม่ลงซักที คงมีแค่แม่แหละที่รักเรา ทำไงดีคะ ตอนนี้จะเป็นโรคซึมเศร้าแล้วค่ะ ระบายกับใครก็ไม่ได้ พอพูดไปเขาก็หาว่าเราคิดมาก แล้วก็ด่าเรา ทำไมคิดไม่ดีกับพี่ ก็มันเรื่องจริงนี่ ทุกวันนี้แทบจะต้องปั้นหน้ายิ้มมีความสุขเวลาอยู่กับพี่แล้วค่ะ