ผมตื่นมาดูเกมส์เมื่อคืนแบบไม่ค่อยหวังอะไรมาก ดูไปตามประสา แฟนบอล ถ้าไม่ติดอะไรก็จะแหกตาดูตามปกติ
ตั้งนาฬิกาปลุกตื่นมา เปิดคอม หาเว็บ Gaol ดูบอล แบบแอบสงสัยว่า นี่ตรูซื้อทีวีใหญ่ๆ มาทำห่านอะไร
เริ่มเกมส์ได้แค่ 2-3 นาที พี่ตู้เย็นก็ได้รับของขวัญกล่องใหญ่ ก่อนจะจัดการกับของขวัญกล่องนั้น แบบปลุกอาการพะวังของผมให้หายไปในบัดดล
จากนั้น เริ่มมาค้นพบตัวเอง ว่าเริ่มแอบหวัง แม่มเอ้ย อีกแค่ลูกเดียวเองนี่หว่า
แต่หลังจากนั้น เกมส์มันก็เริ่มเป็นไปตามคาด คือโดนปูพรม พับสนามบุก เห็นแต่ดิมาเรีย เลี้ยงแทงจ่าย ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
แถมยังเจอ อัลเวส เดาะบอลเล่นอยู่กลางสนาม แม่มมเอ้ย จะโชวเหนือไปไหน
และแล้วก็โดนจนได้
จังหวะนี้ผมให้ไบยี่ต้องรับผิดชอบไปเต็ม โทษฐานที่ ห้อยต่ำกว่าใครเพื่อน ไม่ได้สนใจไลน์เค้าเลย แถมยังเหม่อ ไม่ยอมไล่ตามอีก เฮ้อออ!
ดูๆ ไปก็เริ่มเซ็งๆ ไป เหมือนไม่มีทางสู้ได้เลยแม้แต่น้อย แต่แล้ว.....
อ้าวว ของขวัญกล่องใหม่ก็มาอีกล่ะ จากลูกยิงงงๆ ของแรชฟอร์ดที่ต้องบอกว่า ประตูในโลกนี้จะมีสักกี่คนที่จะรับลูกแบบนั้นกระฉอกได้ฟระ
เริ่มกลับมาแอบหวังพร้อม ความคิดใหม่ที่ว่า โชคอะไรมันจะเข้าข้างเราได้ขนาดนี้
หลังจากนั้น ผมได้แต่คิดว่า พอเท่านี้หล่ะ อยากเฉือกไปแหย่รังแตนอะไรอีกนะเฟ้ย รักษาสกอร์ไว้แบบนี้ก่อน
พักครึ่งให้โทรหาเฮียมูเลยว่า สูตรรถบัส เล่นยังงัย งัดเอามาจอดทั้ง ขนส่ง เลย
ครึ่งหลังก็ได้เห็นเกมส์แบบนั้นจริงๆ แถมด้วย PSG ก็ไม่กล้าเดินหน้าลุยเต็มที่เพราะ ถ้าไม่ได้ก็อย่าเสีย ก็ชิวๆ ไป
ผมทายใจโซลวาว่า น่าจะสักนาทีที่ 70-75 เป็นต้นไป ถึงน่าจะเริ่มขยับเอารถบัสออก และเริ่มเดินเกมส์บุกใส่บ้าง
แบบว่า ขอโอกาสแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ร่วงไม่ร่วงก็ให้มันรู้กันไปเลย
ซึ่งโชคชัยก็มาจริงๆ และมาถูกเวลาเสีย ด้วย
เพราะถ้ายิงไวกว่านั้น ผมว่า PSG มาในโหมดโหดสลัดระดับ 9 ริกเตอร์แน่ กับสโลว์แกนคุ้นๆ ที่ว่า "เราจะบุกทะลวงด้วยทุกสิ่งที่เรามี ทะลวงมันให้ทะลุ อย่างไม่หยุดยั้ง"
สุดท้าย ดิมาเรียก็ต้องมาสังเวยน้ำตาตามกรรมที่ได้เคยทำเอาไว้ แบบ เจ็บนี้ อีกนานนนแสนนนนนนานนนนน
คำถามที่สงสัยก็คือ แผนของโซลชาคือแบบนี้จริงๆ น่ะหรือ !!!
ผมคิดว่า นี่คือแผนอันแยบยลของ โชลชา ###
ตั้งนาฬิกาปลุกตื่นมา เปิดคอม หาเว็บ Gaol ดูบอล แบบแอบสงสัยว่า นี่ตรูซื้อทีวีใหญ่ๆ มาทำห่านอะไร
เริ่มเกมส์ได้แค่ 2-3 นาที พี่ตู้เย็นก็ได้รับของขวัญกล่องใหญ่ ก่อนจะจัดการกับของขวัญกล่องนั้น แบบปลุกอาการพะวังของผมให้หายไปในบัดดล
จากนั้น เริ่มมาค้นพบตัวเอง ว่าเริ่มแอบหวัง แม่มเอ้ย อีกแค่ลูกเดียวเองนี่หว่า
แต่หลังจากนั้น เกมส์มันก็เริ่มเป็นไปตามคาด คือโดนปูพรม พับสนามบุก เห็นแต่ดิมาเรีย เลี้ยงแทงจ่าย ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
แถมยังเจอ อัลเวส เดาะบอลเล่นอยู่กลางสนาม แม่มมเอ้ย จะโชวเหนือไปไหน
และแล้วก็โดนจนได้
จังหวะนี้ผมให้ไบยี่ต้องรับผิดชอบไปเต็ม โทษฐานที่ ห้อยต่ำกว่าใครเพื่อน ไม่ได้สนใจไลน์เค้าเลย แถมยังเหม่อ ไม่ยอมไล่ตามอีก เฮ้อออ!
ดูๆ ไปก็เริ่มเซ็งๆ ไป เหมือนไม่มีทางสู้ได้เลยแม้แต่น้อย แต่แล้ว.....
อ้าวว ของขวัญกล่องใหม่ก็มาอีกล่ะ จากลูกยิงงงๆ ของแรชฟอร์ดที่ต้องบอกว่า ประตูในโลกนี้จะมีสักกี่คนที่จะรับลูกแบบนั้นกระฉอกได้ฟระ
เริ่มกลับมาแอบหวังพร้อม ความคิดใหม่ที่ว่า โชคอะไรมันจะเข้าข้างเราได้ขนาดนี้
หลังจากนั้น ผมได้แต่คิดว่า พอเท่านี้หล่ะ อยากเฉือกไปแหย่รังแตนอะไรอีกนะเฟ้ย รักษาสกอร์ไว้แบบนี้ก่อน
พักครึ่งให้โทรหาเฮียมูเลยว่า สูตรรถบัส เล่นยังงัย งัดเอามาจอดทั้ง ขนส่ง เลย
ครึ่งหลังก็ได้เห็นเกมส์แบบนั้นจริงๆ แถมด้วย PSG ก็ไม่กล้าเดินหน้าลุยเต็มที่เพราะ ถ้าไม่ได้ก็อย่าเสีย ก็ชิวๆ ไป
ผมทายใจโซลวาว่า น่าจะสักนาทีที่ 70-75 เป็นต้นไป ถึงน่าจะเริ่มขยับเอารถบัสออก และเริ่มเดินเกมส์บุกใส่บ้าง
แบบว่า ขอโอกาสแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ร่วงไม่ร่วงก็ให้มันรู้กันไปเลย
ซึ่งโชคชัยก็มาจริงๆ และมาถูกเวลาเสีย ด้วย
เพราะถ้ายิงไวกว่านั้น ผมว่า PSG มาในโหมดโหดสลัดระดับ 9 ริกเตอร์แน่ กับสโลว์แกนคุ้นๆ ที่ว่า "เราจะบุกทะลวงด้วยทุกสิ่งที่เรามี ทะลวงมันให้ทะลุ อย่างไม่หยุดยั้ง"
สุดท้าย ดิมาเรียก็ต้องมาสังเวยน้ำตาตามกรรมที่ได้เคยทำเอาไว้ แบบ เจ็บนี้ อีกนานนนแสนนนนนนานนนนน
คำถามที่สงสัยก็คือ แผนของโซลชาคือแบบนี้จริงๆ น่ะหรือ !!!