นั่งสมาธิแล้วจิตไม่ดูยุบหนอ..พองหนอ...ที่ท้อง..แต่ไปดูลมหายใจเข้าออก

"ดังนั้น...อริยมรรค ๘ ในเมื่อสรุปลงในหัวข้อใหญ่ๆ ก็คือ ๓ ได้แก่ ศีล สมาธิ ปัญญา เพื่อไม่ให้ท่านผู้ฟังจำฝั้นเฝือ หรือยากแก่การจดจำ หลักของการปฏิบัติ เพื่อขจัดราคะ โทสะ โมหะ อยู่...ที่พยายามทำจิ

ธรรมชาติและความสงบช่วยเติมพลังใจการมี กำลังใจในชีวิต เมื่อเราได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ เสียงลมเบา ๆ ความร่มรื่นของต้นไม้ และอากาศบริสุทธิ์ ช่วยให้จิตใจสงบลง การใช้เวลาอยู่กับธรรมชาติสอนให้เราเรียนรู้ที่

ก่อนหน้านี้ นั่งสมาธิ ดูท้องพองยุบ ก็บริกรรม พองหนอ ยุบหนอ ...บางวันก็พุทโธ ตามดูลมหายใจค่ะ ทุกครั้งก็มีคำบริกรรมค่ะ ใจหนีไปคิดบ้าง ก็ตามกลับมาบริกรรมต่อ หนีไป ก็ตามกลับมา ก็เป็นยังนี้เรื่อยมา ... แต่

มีความรู้สึกว่าเวลาใช้คำบริกรรม จิตไปอยู่กับคำบริกรรม ยุบหนอ พองหนอ หรือ พุท โธ มากกว่าเอาจิตไปอยู่ที่ท้อง หรือ ลมหายใจจริงๆ แล้วก้อกลายเป็นว่า ในหัวท่องคำบริกรรมไป แต่ใจยังหลุดไปคิดเรื่องอื่น แต่พอลอ

สติ สมาธิ ปัญญา เกิดในคราวเดียวกัน เป็นมรรคสมังคี คือ เกิดแยกรูป แยกนาม เป็นญาน1 ขณะนั้น เป็นอย่างไร สติ-มีสติเห็นกายอยู่ในความรู้สึก ทั้งอิริยาบถหลัก อิริยาบถย่อย สมาธิ-ฌานเกิดไปตามกำลังสติ รูปฌาน

ขอเกริ่นก่อนนะครับ แต่ก่อนเรานั่งสมาธิแล้วจะมีอาการวูบตลอด หลังจากนั้นเปลี่ยนการบริกรรมใหม่ ทำตามแนวหลวงพ่อจรัญครับยุบหนอพองหนอ ปรากฎว่าไม่มีอาการวูบเพราะสติไปจดจ่อกับลมที่ท้องตลอด เริ่มนั่งจาก 10นาที

เคล็ดลับการนั่งสมาธิให้เกิดจิตรวมเป็นสมาธิ (ของผม) 1. เลือกวันสบายๆ ไม่ง่วง ไม่หิว ไม่อิ่ม ไม่มีภาระหน้าที่การงาน ในห้องสบายๆ บอกคนในบ้านว่าจะนั่งสมาธิไม่ต้องรบกวน เข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย ตัดกังวล ภา