นั่งสมาธิแล้วจิตไม่ดูยุบหนอ..พองหนอ...ที่ท้อง..แต่ไปดูลมหายใจเข้าออก

ดูลมหายใจ แล้วดับผู้ดูลมหายใจ จะถึงนิพพานได้ในขณะจิตเดียว 1.เมื่อเริ่มจากลมหายใจ ลมหายใจป็นอาการของรูป ความละเอียดของสติ(ผู้ดู)ที่ต่างกัน ลมหายใจจะต่างกัน ตั้งแต่เห็นลึกๆถึงหน้าท้อง ไปจนถึงเลยหัว เลยต

คือนั่งบนเก้าอี้หรือนั่งไหนก่ได้ แต่่เอาสติมาจดจ่ออยู่ที่ลมหายใจเข้าออก มีสมาธิ ถือว่าเป็นอานาปานสติหรือกายคตาสติไหม เพราะพระพุทธเจ้าท่านไม่ได้กล่าวว่าต้องหลับตาไว้

ก่อนหน้านี้ นั่งสมาธิ ดูท้องพองยุบ ก็บริกรรม พองหนอ ยุบหนอ ...บางวันก็พุทโธ ตามดูลมหายใจค่ะ ทุกครั้งก็มีคำบริกรรมค่ะ ใจหนีไปคิดบ้าง ก็ตามกลับมาบริกรรมต่อ หนีไป ก็ตามกลับมา ก็เป็นยังนี้เรื่อยมา ... แต่

มีความรู้สึกว่าเวลาใช้คำบริกรรม จิตไปอยู่กับคำบริกรรม ยุบหนอ พองหนอ หรือ พุท โธ มากกว่าเอาจิตไปอยู่ที่ท้อง หรือ ลมหายใจจริงๆ แล้วก้อกลายเป็นว่า ในหัวท่องคำบริกรรมไป แต่ใจยังหลุดไปคิดเรื่องอื่น แต่พอลอ

เคล็ดลับการนั่งสมาธิให้เกิดจิตรวมเป็นสมาธิ (ของผม) 1. เลือกวันสบายๆ ไม่ง่วง ไม่หิว ไม่อิ่ม ไม่มีภาระหน้าที่การงาน ในห้องสบายๆ บอกคนในบ้านว่าจะนั่งสมาธิไม่ต้องรบกวน เข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย ตัดกังวล ภา