สวัสดีคับ มีเรื่องอยากจะปรึกษาเพื่อนๆ คิดว่าน่าจะมีคนตั้งคำถามประมาณนี้แล้ว แต่ผมว่าเคสผมมันหนักหน่วงมากๆ
คือผมจบวิศวกรมา สาขายานยนต์ มหาลัยแห่งหนึ่ง ถามว่าเลือกเพราะอะไร เพราะตอนนั้นเรียนสานวิทย์ แต่เป็นคนเรียนเก่ง เลยเลือกตามๆเพื่อนมา ไม่รึอีโหน่อีเหน่อะไร
ต่อมาก็มีความคิดที่ว่าเรียนอะไรก็ต่อแบบนั้น เลยไม่ทำงานก่อน ต่อโทเลยที่เมืองนอกประเทศชื่อดัง วิศวกรเช่นกัน
พอจบมา กลับมาไทย ก็สมัครงานตามแพลทฟอร์ม ได้เงินเดือนจัดว่าดีเลยครับ สตารท 5x,xxx ไม่รวมค่าโน้นนี่ ตอนนี้ตอนนี้ทำมาได้ 4 ปีกว่า รายได้รวม 6x,xxx ปลาย ตอนนี้อายุ 31
โอเคอาจจะไม่ได้เวอวังแต่ก็ไม่น่าเกลียด แต่รู้สึกว่าเป็น 4 ปีที่โคตรทรมาน เพราะเป็นงานลงหน้างานบลาๆ เต็มตัว ต้องมานั่งขันน้อตเอง คุมช่าง ต่อสายไฟ เขียนโปรแกรม เช็คสัญญาณ งานหลักๆคือ เป็นวิศวกรวางระบบไฟ และติดตั้งเครื่องจักร และบินไปตปท บ้างครั้งคราว
รู้สึกว่าตนเองไม่ได้มีอะไรใกล้เคียงความสุขเลย กลียดทุกครั้งที่ต้องจับเครื่องมือเพราะรู้สึกสกปรก เกลียดบรรยากาศโรงงาน มันไม่ Civilize ไม่มีความสนใจในด้านงาน หรืออุปกรณ์ใหม่ๆ ไม่สนใจรถยนต์ ไม่ชอบแต่งตัวใส่หมวกนิรภัย ชอบแต่งตัวเท่ๆ สะอาดๆ ไม่สนใจหาเทคนิคใหม่ๆในการพัฒนาระบบ (เพราะไม่ชอบ ทำให้จบๆไป) ไม่ชอบอะไรที่เกี่ยวกับชิ้นส่วนหรือโรงงาน เข้าโรงงานทีเหมือนตกนรก ไม่ชอบซ่อมเครื่อง ไม่ชอบหยิบจับ รู้สึกเกลียด
ทุกวันนี้สิ่งที่ชอบคือ หาที่เที่ยวตปท ใหม่ๆ ชอบพูดภาษาต่างชาติ ชอบอะไรที่สวยๆงามๆ ในงานก็เหม่อเลยเรื่องเที่ยว แบบนี้วนไป
พอไปสมัครงานอื่น ตำแหน่งที่เรียกสัมภาษณ์คืองานเทคนิคเพราะมีประสบการณ์ด้านนี้ ไปสมัครตำแหน่งอื่นเช่น Sales Engineer หรือ บริการอื่นๆ ก็ไม่มีเรียกสัมภาษณ์
ไอครั้นจะไปเรียน MBA เพิ่มอีกใบมันก็ดูเสียเวลา ขาดรายได้
ที่บ้านผมจริงๆแล้วก็มีกิจการแต่รู่สึกยังไม่ชอบ และยังอยากเป็นอิสระอยู่ เพื่อนๆรอบตัวมีแต่คนอิจฉาผมเพราะได้เงินดี และได้ทำงานต่างประเทศอีกตังหาก แถมบริษัทก็ไม่ได้กดดัน เป็นบริษัทที่ดี
มีใครพอจะเจอปัญหาคล้ายๆกันบ้างครับ มีคำแนะนำอย่างไรบ้าง
ขอบคุณมากครับ ตอนนี้เครียดมากๆ ไม่รู้ทำไง
ใครเคยทำงานในสายที่ตนเองเรียนมา แต่ดันเกลียดบ้างครับ มีทางออกยังไงบ้าง
คือผมจบวิศวกรมา สาขายานยนต์ มหาลัยแห่งหนึ่ง ถามว่าเลือกเพราะอะไร เพราะตอนนั้นเรียนสานวิทย์ แต่เป็นคนเรียนเก่ง เลยเลือกตามๆเพื่อนมา ไม่รึอีโหน่อีเหน่อะไร
ต่อมาก็มีความคิดที่ว่าเรียนอะไรก็ต่อแบบนั้น เลยไม่ทำงานก่อน ต่อโทเลยที่เมืองนอกประเทศชื่อดัง วิศวกรเช่นกัน
พอจบมา กลับมาไทย ก็สมัครงานตามแพลทฟอร์ม ได้เงินเดือนจัดว่าดีเลยครับ สตารท 5x,xxx ไม่รวมค่าโน้นนี่ ตอนนี้ตอนนี้ทำมาได้ 4 ปีกว่า รายได้รวม 6x,xxx ปลาย ตอนนี้อายุ 31
โอเคอาจจะไม่ได้เวอวังแต่ก็ไม่น่าเกลียด แต่รู้สึกว่าเป็น 4 ปีที่โคตรทรมาน เพราะเป็นงานลงหน้างานบลาๆ เต็มตัว ต้องมานั่งขันน้อตเอง คุมช่าง ต่อสายไฟ เขียนโปรแกรม เช็คสัญญาณ งานหลักๆคือ เป็นวิศวกรวางระบบไฟ และติดตั้งเครื่องจักร และบินไปตปท บ้างครั้งคราว
รู้สึกว่าตนเองไม่ได้มีอะไรใกล้เคียงความสุขเลย กลียดทุกครั้งที่ต้องจับเครื่องมือเพราะรู้สึกสกปรก เกลียดบรรยากาศโรงงาน มันไม่ Civilize ไม่มีความสนใจในด้านงาน หรืออุปกรณ์ใหม่ๆ ไม่สนใจรถยนต์ ไม่ชอบแต่งตัวใส่หมวกนิรภัย ชอบแต่งตัวเท่ๆ สะอาดๆ ไม่สนใจหาเทคนิคใหม่ๆในการพัฒนาระบบ (เพราะไม่ชอบ ทำให้จบๆไป) ไม่ชอบอะไรที่เกี่ยวกับชิ้นส่วนหรือโรงงาน เข้าโรงงานทีเหมือนตกนรก ไม่ชอบซ่อมเครื่อง ไม่ชอบหยิบจับ รู้สึกเกลียด
ทุกวันนี้สิ่งที่ชอบคือ หาที่เที่ยวตปท ใหม่ๆ ชอบพูดภาษาต่างชาติ ชอบอะไรที่สวยๆงามๆ ในงานก็เหม่อเลยเรื่องเที่ยว แบบนี้วนไป
พอไปสมัครงานอื่น ตำแหน่งที่เรียกสัมภาษณ์คืองานเทคนิคเพราะมีประสบการณ์ด้านนี้ ไปสมัครตำแหน่งอื่นเช่น Sales Engineer หรือ บริการอื่นๆ ก็ไม่มีเรียกสัมภาษณ์
ไอครั้นจะไปเรียน MBA เพิ่มอีกใบมันก็ดูเสียเวลา ขาดรายได้
ที่บ้านผมจริงๆแล้วก็มีกิจการแต่รู่สึกยังไม่ชอบ และยังอยากเป็นอิสระอยู่ เพื่อนๆรอบตัวมีแต่คนอิจฉาผมเพราะได้เงินดี และได้ทำงานต่างประเทศอีกตังหาก แถมบริษัทก็ไม่ได้กดดัน เป็นบริษัทที่ดี
มีใครพอจะเจอปัญหาคล้ายๆกันบ้างครับ มีคำแนะนำอย่างไรบ้าง
ขอบคุณมากครับ ตอนนี้เครียดมากๆ ไม่รู้ทำไง