อนิจจา นกขมิ้น บินเร่ร่อน
เกาะกิ่งสน ไร้คอน ค่ำนอนไหน
สุรีย์ฉาย ตาวันลา ลับทิวไม้
เดียวดายกลาง ป่าใหญ่ ใกล้สนธยา

สนกิ่งแห้ง เกาะเกี่ยว กายเหน็บหนาว
ตาวันลับ อีกคราว ทั่วราวป่า
แสงเจิดจ้า สาดส่อง ต้องจากลา
แสงท้องฟ้า ถักทอ รอรัตติกาล

น้ำค้างชุ่ม ปกคลุม เยือนกิ่งสน
ซุกกายตน หลบนิ่ง บนกิ่งก้าน
หนาวน้ำค้าง ราตรี นานยาวนาน
รอฟ้าเปิด เคลื่อนผ่าน รับตาวัน

เสียงเรไร ร้องกล่อม ผืนป่าเขา
นกขมิ้น เงียบเหงา กลางไพรสัณฑ์
ชุ่มน้ำค้าง อาบกาย ใต้แสงจันทร์
เหน็บหนาวสั่น เกาะก้านสน ทนเดียวดาย