ทำไงยังถึงจะก้าวผ่านให้ได้ค่ะ

กระทู้แรกค่ะ ไม่รู้จะปรึกษาใครได้จริงๆหรือระบายกับใคร อึดอัดใจมากๆ เพื่อนคบน้อยมากๆเพราะสังคมมหาลัยที่อยู่ใส่หน้ากากมากเกินไป ไม่ชอบสังคมการรับน้องมหาลัยนี้มาตั้งแต่เข้าปี1 มันเลยทำให้เราไม่สนิทใจที่จะคบใครมาก ขนาดเพื่อนสาขายังไม่สนิทเลยค่ะ ทำงานรายงาน งานกลุ่มต่างมักจะถูกเป็นเศษเหลือตลอดทุกครั้ง เพราะเราไม่ได้เข้าสังคม แบ่งกลุ่มเรียนเป็นแก๊งค์แบบเพื่อนเขา ยอมรับว่าเป็นคนเรียนไม่เก่งจริงๆค่ะ เกรดเฉลี่ยน้อยมาก จะปี5แล้ว ไม่จบสักที ดรอปสหกิจเพราะงานวิจัยฝึกงานไว้ ตรงส่งเล่มตรวจเล่มให้กับอาจารย์ที่รับผิดชอบ เนื่องจากที่ไปฝึกงานมาเขาให้ผ่านมาแบบผ่านๆค่ะ เพราะเราไม่เข้าใจสถิติวิเคราะห์ผลงานวิจัย มันเลยทำให้เราไปไม่เป็นตรงนี้ค่ะ แต่จะพยายามทำให้ผ่านค่ะ ยอมรับว่าจิตตกตั้งแต่ช่วงปี4แล้วค่ะ อาจจะยอมรับว่าอาจเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เพราะเก็บตัวมาก คิดวิตกกังวลแทบทุกวัน ก้าวข้ามผ่านไม่ได้สักทีค่ะ ไม่สุงสิงเข้าสังคมกับใครเลยหลังจากที่ ดรอปงานวิจัยไป เวลาโทรกลับทางบ้านมักจะเจอ พ่อแม่พูดกลับทุกครั้งว่าทำไม่เรียนยังไม่จบ ถูกคนรอบข้างตราหน้า คนที่บ้านอยู่ในสภาพแวดล้อมราชการค่ะที่พ่อทำงาน มักจะเจอคำพวกนี้บ่อย เลยเล่าให้เล่าให้ฟัง เรารู้สึกหดหู่ลงกว่าเดิม คือตอนนี้เราดรอปมา2เทอมแล้ว ยังแก้พฤติกรรมตัวเองที่ชอบเก็บไม่ได้สักที ไม่ชอบสายตาคนหมู่มากๆมองเรา ทำอะไรชอบทำคนเดียวมันโอเคกว่า เพราะเวลาอยู่ในห้องตัวเองรู้สึกปลอดภัย ไม่อยากออกไปไหนนาน งานวิจัยไม่แตะสักทีเพราะฝึกสหกิจงานมาแล้ว แต่ก็ไม่เข้าใจกระบวนการคำนวณสถิติ เพราะเคยติดF สถิติมาแล้ว2ครั้ง ทีปรึกษาเพื่อนรุ่นพี่ก็ไม่ได้ ไม่สนิทสักคนเลย เลยรู้สึกแย่กับตัวเองมากๆค่ะ ถ้าดรอปเทอมหน้าอีก ทางพี่เป็นทะเบียนสาขาจะให้ติด i ไอไว้ครั้งสุดท้าย ทุกครั้งที่โทรกลับบ้านทีไรต้องแอบเก็บเงียบร้องไห้ทุกครั้ง กับคำพูดพ่อว่า จะให้คนรอบข้างเขาตราหน้าไปถงไหนว่าเรียนไม่จบ ต้องเข้าหาอาจารย์ที่ปรึกษาไหมค่ะ