แม่ ไม่เข้าใจความรู้สึกฉันเลย ไม่เคยให้กำลังใจเลย

ที่จำได้ก็น่าจะตั้งแต่สมัยเรียนประถมแล้วคะ แม่ไม่เคยให้ไปไหนเลย ไม่ให้ไปที่ยวไกล แต่อันนี้เข้าใจอยู่ จนเรียนจบ ป.6 คือเราอยากเรียนโรงเรียนกีฬาอะ แต่เขาก็กีดกั้น บอกว่าไม่ต้องเรียนหรอก ตัวเล็กแบบนี้ทำอะไรก็ไม่ได้หรอก ต่างกับพ่อที่เคยสนับสนุนเราทุกอย่าง และแล้วก็ต้องเรียนต่อสายสามัญ เหมือนเดิมจนจะเป็นเด็กเก็บกดอ่ะคะ เรื่องแฟนนี่บอกเลยไม่เคยมีแฟนจนเรียนจบ ม.6 ไม่ได้เรียนต่อ มาวันนี้จะไปทำงานที่ต่างจังหวัด คำที่ได้ยินแทนที่จะเป็นคำว่า สู้ๆน่ะลูก ตั้งใจทำงานล่ะ แต่กลับเป็นคำว่า ตัวแค่นี้จะไปทำมาหากินอะไรได้ ความรู้สึกตอนนั้นคือ น้ำตาไหล คิดได้อย่างเดียวเลยว่า อยากไปแล้ว ไม่อยากอยู่บ้านแล้ว #พิมพ์ทั้งน้ำตา