ผมทำงานในโรงงานแห่งนึงในจ.สมุทรสาครเป็นคนที่ค่อนข้างอ่อนไหวง่ายในเรื่องความรัก ซื่อสัตย์กับคนที่รักอย่างเสมอต้นเสมอปลาย รักเดียวใจเดียวเวลามีความรักจะทุ่มเททุกอย่างแต่ก้อจะถูกหลอก ถูกทิ้งตลอดเหมือนกัน จนได้รู้จักกับ ผญ.คนนึงช่วงต้นเดือน ก.ค.61จากการแนะนำของน้องในที่ๆทำงาน ผ่านทางเฟสฯซึ่งน้องเค้าอายุน้อยกว่าผม11-12ปี ซึ่งช่องว่างตรงนี้เองที่ทำให้ผมไม่กล้าจะจีบหรือคุย แต่ด้วยความที่ไม่มีใครก้อเลยหน้าด้านทักน้องเค้าไป ผลตอบรับกลับมาดีเกินคาดครับ เราคุยกันแลกเปลี่ยนความรู้หรืออะไรก้อแล้วแต่ที่จะสรรหามาคุยกัน จนเริ่มสนิทกันมากขึ้น และเดทแรกก้อตามมา พอเจอตัวจริงยิ่งทำให้ผมปลื้มเค้ามากขึ้นๆ วันเวลาผ่านไปผมก้อได้เสียกับน้องเค้าด้วยความเต็มใจ จากนั้นมาผมกับน้องเค้าก้อเหมือนเงาตามตัวกัน ต่างฝ่ายต่างก้อช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ในทุกๆเรื่อง ต้องย้ำว่าทุกเรื่องจริงๆครับ เราไม่โกหกกัน เชื่อใจกันและกันถึงแม้จะยังไม่ได้อยู่ด้วยกันก้อตาม เราคุยกันถึงอนาคตและวางแผนกันไว้อย่างดี จนกระทั่งเดือนธ.ค. ช่วงก่อนปีใหม่น้องเค้าบอกว่างานที่ทำเร่งมาก ต้องทำยอดให้ได้ก่อนปีใหม่ ช่วงนั้นทำให้ผมห่างกับเค้า เพราะผมเองก้อต้องทำงานเหมือนกันแต่ผมไม่เคยลืมที่จะทักทาย ตอนเช้าหรือบอกฝันดีก่อนนอน ผมก้อพิมพ์ส่งตามปกติแต่น้องเค้าไม่ได้อ่าน ซึ่งผมก้อพยายามเข้าใจว่างานยุ่งนะแต่ก้อเริ่มแปลกใจก้อคือที่ทำงานของผมมีกฎห้ามใช้โทรศัพท์เด็ดขาดในเวลางาน ผมก้อยังแอบเอาเข้าไปเพื่อเอาไว้พิมพ์คุยกะเค้าได้เลย แต่ที่ทำงานเค้าไม่ได้ห้ามแต่เวลาแค่นาทีหรือสองนาทีเค้าจะไม่มีเวลาเปิดข้อความอ่านเลยหรอ ช่วงกลางวันเคยได้คุยกันก้อกลับไม่ได้คุยอ้างว่างานเร่งบ้าง ต้องรีบเข้าไลน์ผลิตบ้าง จาก1อาทิตย์เริ่มขยายเป็น2และ3อาทิตย์ที่ไม่มาหากัน ซึ่งปกติอาทิตย์ละครั้งที่เราจะได้เจอกัน ผมเองเริ่มไม่มั่นใจแล้ว ว่าน้องเค้าจะเหมือนเดิม พฤติกรรมเค้าเปลี่ยนไปเลย ไม่อ่าน ไม่ทักทายเงียบหาย มีแต่ผมที่คอยถามตลอดทุกวัน ก้อยังพยายามหลอกตัวเองอยู่นะพอผ่านปีใหม่แล้วก้อคงปกติแหละ ที่ไหนได้เลยปีใหม่มาเค้ากลับหายไปเลย ลบเพื่อนหลายคนออกจากเฟสฯ เปลี่ยนชื่อเฟสฯใหม่ จนเพื่อนๆพากันถามผมว่าเค้าเป็นอะไร ผมก้อตอบไม่ได้เหมือนกันเพราะรู้เท่าที่รู้จริงๆครั้งสุดท้ายที่เจอกันก้อปกติดี มีอะไรกัน กินข้าวกันนอนคุยนู่นนี่นั่นตามปกติ ผมเองก้องงมากคำถามต่างๆผุดขึ้นมากมาย ทบทวนเหตุการณ์ครั้งสุดท้าย ผมก้อไม่ได้ผิดอะไรนี่หว่า พยายามติดต่อทุกทางก้อเงียบ ไปหาที่บ้านก้อไม่เจอ ที่ทำงานก้อไม่เจอ แต่ยังทำงานอยู่ที่เดิมเหมือนกับต้องการหลบหน้าผม บล้อคผมทุกช่องทาง ขาดการติดต่อถาวร ผมก้อยังหลอกตัวเองว่าไม่มีอะไรๆ จนสุดท้ายเรื่องก้อแดง เค้าต้องการคนที่ให้ความสุขกับเค้าได้มากกว่าผม คนที่ให้เค้าได้ทุกอย่าง คนที่มีเงินนั่นเอง ทั้งๆที่ก่อนนี้เค้าพูดตลอดว่าไม่ได้คบใครเพราะเงิน ตอนนี้อัพสถานะด้วยแหวนทองสองวง ว่าหมั้นกันแล้วกับผช.คนนึง เค้าเป็นคนดึงผมให้ยืนขึ้นอีกครั้ง จากความเจ็บปวดในครั้งก่อนแต่แล้วก้อเป็นคนทำลายผมอีกครั้งด้วยมือของเค้าเอง ใจร้ายที่สุด ใจร้ายมาก พูดกันบอกกันตรงๆผมก้อเข้าใจแล้ว ไม่น่าทำแบบนี้กับผมเลย บ้านผม เงินผม หรือเครื่องอำนวยความสะดวกผมก้อมีที่ต่างจังหวัดบ้านเกิด มาทำงานต่างถิ่นจะขนมาให้เค้าดูได้ยังไง ไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ ตอนนี้ทุกอย่างปิดฉากล่ะครับ ผมไม่ตามอีกแล้ว เสียเวลางาน เสียเงินด้วย ในเมื่อเค้าต้องการแบบนั้นก้อต้องปล่อยครับ แต่มีคำถามนึงที่ยังคาใจผมทุกวันนี้ก้อคือ ความสัมพันธ์ที่ผ่านมามันคืออะไร ผมผิดที่ผมไม่ดีหรือผมผิดที่ผมไม่มี ช่วยอธิบายทีเถอะ
ผิดที่ผมไม่ดีหรือผิดที่ผมไม่มี🤔