เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวแล้วย้ายกลับมาอยุ่กับแม่ที่บ้านนอก กลับมาแรกๆเพื่อนบ้านก้ดีคนในหมุ่บ้านก้ดีแต่อยุ่ไปนานๆชักแปลกๆ เราหรือใครเดินๆอยุ่เค้าก้จะแขวะ แรกๆก้หันไปฟังแล้วแบบ... หืมมมมม? (อะไรของหลอน)นางทำงานอนามัยหมู่บ้านจ้าคือไม่เข้าใจปากนางทำไมดีแบบนั้นอะ อย่างเรื่องครอบครัวคนนั้นเค้าเลี้ยงลูกอย่างนั้นนี้นู้น... สมมติโยนของแล้วกระเดนไปโดนลูกแกก้จะไปเม้าว่าอิแม่คนนี้ปาของใส่ลูกเป็ยแม่ที่เลววววว นั่นนี่นู่น.....ร้านน้ำเปิดใหม่วัยรุ่นอินเทรนนางสั่งชาเขียวปั่นวิปแก้วใหญ่35นางก้กระแนะกระแหนแม่ค้าว่าแพงนี่ชาเขียวใส่มัทชะถั่วแดงสตาร์บัคเหรอออออบลาๆๆ นินทาคนนุ้นคืนนี้ ปั่นคนนั้นคนนู้น เอาเรื่องคนไข้มาพูดนั่นนี่นู่น...... อิผี อิป้านี่ซักวันจะไม่ตายธรรมชาติแน่ เอาจริงๆคนทำงานแบบนี้ต้องวางตัวรึเปล่าสงบปากสงบคำรึเปล่าคุณทำงานอนามัยก้จริงแต่งคุณไม่มีจรรยาบรรณ์? เจอกันทีปวดหัวปวดกะบาลมาก คิดว่าคนอื่นก้คงรู้สึกเหมือนกัน การอยุ่บ้านอกจำเป็นต้อง

ต่ำตมขนาดนั้นเลยเหรอ? ไม่ได้โลกสวยทุ่งลาเวนเดอร์แค่ไม่เข้าใจไล่เผือกไล่บอนไล่หมามุ่ยว่าจะอะไรขนาดนั้น🤨🤨🤨
ควรทำยังไงกับคนปากหมาสาระแนรุ้ดีใส่สีใส่ไฟเรื่องชาวบ้านดีคะ?