อัดอั้นอยากระบาย เรื่องรถตู้สาธารณะ

ทุกวันนี้รู้สึกเบื่อมากมายที่ต้องใช้บริการรถตู้สาธารณะเพื่อไปต่อรถ MRT อีกที อยากขับรถไปทำงาน ไม่ใช่เพราะอยากสบาย แต่อยากถึงที่ทำงานให้เร็ว แต่มันไม่มีที่จอด ก็ต้องทนใช้รถตู้ต่อไป รถตู้บางคันก็รู้ว่าตอนเช้าเป็นเวลาเร่งด่วน มุด แทรก ได้ก็รีบทำ มีสมาธิจดจ่ออยู่กับการขับรถเพื่อไปให้ถึงจุดหมาย จบแล้วก็จบกัน บางคนก็มัวแต่โทรศัพท์ ไม่รู้มีเรื่องคุยอะไรกันนักหนา รถตู้ที่เคยขึ้นมีหมด ตั้งแต่ใช้วอล์กกี้ทอล์กกี้คุยกัน บอกเส้นทาง อันนี้รับได้ บางคนคุยกับลูกตั้งแต่ต้นทางไปจนถึงปลายทาง บางคันก็แวะซื้อของระหว่างทางอีก บางคันก็คุยไร้สาระ หรืออะไรไม่รู้ จนถึงปลายทางไม่เข้าจุดจอดแต่เลือกขับไปเรื่อยๆ เพื่อจอดหน้าบีทีเอส เสียเวลาไปอีก 10 นาทีโดยเปล่าประโยชน์  ขากลับแวะส่งผู้โดยสารบางคนก่อนเข้าท่ารถ คือคิดได้ไงให้คนอีก 14 คนนั่งรถอ้อมไปอีก 10 นาทีเพื่อประโยชน์ของคนคนเดียว  และอีกมากมาย

ผมก็อัดอั้นเพราะเผื่อการเดินทางแล้วล่วงหน้าประมาณ 40 นาทีแล้วแต่ก็ยังไปสาย เพราะคนขับมัวแต่คุยโทรศัพท์ ถึงที่หมายแล้วก็ไม่หันหัวเข้าที่จอด แต่ดันวิ่งฝ่าการจราจรไปจอดที่บีทีเอสจตุจักร  ตอนเย็นรถสายเดียวกันก็เจอขับไปส่งคนในหมู่บ้านอีก

ทีนี้ผมได้คุยกับผู้ให้บริการ เพราะบังเอิญเจอพอดี ท่าทางนักเลง ไม่รับฟังสิ่งที่ผู้ใช้บริการพูด เพราะมีแต่เหตุผลของตัวเอง ถามจริง เค้าเป็นผู้โดยสารหรือผมเป็นผู้โดยสารที่อยู่ในเหตุการณ์แล้วได้รับผลกระทบ แล้วรถเค้ามีจีพีเอสให้แทร็กเหรอ ผมรู้สึกว่าสิ่งที่พูดไป เป็นการเสียน้ำลายโดยเปล่าประโยชน์ ผมถ่มน้ำลายทิ้งชักโครกยังดีกว่าซะอีก

ผมคงคาดหวังกับจิตใจรักบริการของรถสาธารณะของไทยสูงไป เบื่อ