สวัสดีอีกครั้งค่ะ เพื่อนๆ ชาวพันทิพ
หลังจากที่คราวก่อน เรามาเล่าส่วนหนึ่งของทริปเราในการไปตามหา Steven Gerrard ที่ Glasgow มาแล้ว
เพื่อเป็นขวัญและกำลังใจ (ของเราเอง) กับการเสียตำแหน่งจ่าฝูงไปเมื่อคืน T_T
เลยจะขอย้อนกลับมาเล่าถึงส่วนที่ค้างไปในกระทู้ก่อน
นั่นก็คือ Merseyside Derby Match จากฝั่ง Liverpool นั่นเองค่ะ
ก่อนอื่นขอฝากกระทู้ที่แล้ว "My dream is calling :: ภารกิจตามหา Gerrard ที่ Glasgow"
https://pantip.com/topic/38540723
ในส่วนของครั้งนี้ เป็นการดูบอลที่ Anfield ครั้งที่ 2 ของเราค่ะ
สาเหตุที่เลือกกลับมาอีกครั้งในแมชที่เป็นศึกร่วมเมืองแบบนี้ เพราะติดใจวลี Merseyside is Red อย่างเดียวเลย
(แรงบันดาลใจจากภาพใน Twitter ของอดีตผู้รักษาประตูมือหนึ่งทีม มินนี่นั่นเองค่ะ)
ครั้งนี้มีความขลุกขลักเกิดขึ้นหลายอย่างเหมือนกัน เนื่องจากตอนแรกตารางแข่งประกาศมาว่า
เตะวันที่ 1 ธ.ค. 2018 เราเลยจองที่พักที่ Liverpool 2 คืน คือ วันที่ 1 และ 2
มีแพลนว่าดูบอลเสร็จแล้ว จะทัวร์สนามหลังวันแข่ง เพราะตั้งแต่ทำ Main Stand ใหม่ ยังไม่ได้เข้าไปเยี่ยมชม
แต่แล้วหลังโปรแกรมการแข่ง UCL รอบคัดเลือกออก ก็มีการเลื่อนวันแข่งจากวันที่ 1 เป็นวันที่ 2 แทน
เดชะบุญเหลือเกินที่ยังจองที่พักต่ออีกคืน เพราะฉะนั้นใครจะเดินทางมา ควรจองโรงแรมแบบคร่อมๆ วันไว้ก็ดีค่ะ
เล่าอีกนิด คือเราเดินทางจากไทยถึง London ในวันที่ 30 พ.ย. 2018 แล้วนั่งบัสจาก London มา Liverpool ในคืนนั้นเลย
มาถึงตอนเช้ามืด แต่โชคดีที่โรงแรมให้เช็คอินก่อนเวลา เลยได้อาบน้ำและเที่ยวต่อได้เลย
(แอบหนีไปเที่ยวตลาดคริสมาสต์ที่ Manchester)
กลับมาถึง Liverpool อีกทีตอนเย็นแบบหมดสภาพมาก เพราะก่อนหน้านั้นระหว่างเดินทางแทบไม่ได้นอนเลย
แต่ด้วยสัญชาติญาณติ่ง หลังจากกินข้าวเย็นแบบง่วงๆ แล้ว (ไก่นันโดของโปรดยังไม่อร่อยเลยวันนั้น ง่วงมาก)
ด้วยความที่โรงแรมของเราอยู่ใกล้ Hope Street Hotel ที่นักเตะจะมาพักก่อนแข่งมาก เลยคิดว่าขอเดินเลยไปดูซักหน่อย
และก็คิดไม่ผิดค่ะ ตอนที่เราไปถึง มีแฟนบอลรออยู่ก่อนแล้วประมาณนึง การ์ดสโมสรมีการเอารั้วเหล็กมากั้น
นั่นแสดงว่า อีกไม่นานนักเตะกำลังจะมา เราก็เลยยืนรอเลย แต่เพราะเราไปถึงช้าเลยไม่ได้อยู่แถวหน้า แต่นั่นไม่ใช่อุปสรรคค่ะ พอรถนักเตะจอด
จากที่ง่วงๆอยู่ เราก็ตื่นทันที บอสลงมาก่อน ตามด้วยนักเตะที่ทยอยกันลงมา บอสดูอารมณ์ดีกว่าใคร เสียงแฟนบอลตะโกนเรียก เจอเก้นๆ ทำให้บอสแจกลายเซ็นไปทั่ว นักเตะส่วนใหญ่ก็ลงรถมาแล้วขนของเข้าโรงแรม ไม่ได้มีใครหยุดแจกลายเซ็นจริงจังแบบบอส
เรารอจนคนข้างหน้าได้ลายเซ็นแล้วถอยออก ก็แทรกตัวเข้าไปเพื่อขอถ่ายรูป แต่ตอนนั้นตื่นเต้นมาก
ตอนแรกเราเปิดโหมดวิดีโอไว้ค่ะ ก็พยายามจะกลับกล้องมาเซลฟี่ แต่มันไม่ได้ซักที แต่บอสใจดีมาก
ยืนรอให้เรากดปิด เปิดกล้องใหม่ แล้วก็เซลฟี่ด้วย เราเลยบอกว่าขอให้โชคดีสำหรับวันพรุ่งนี้
บอสขอบคุณพร้อมกับจับมือ ฮือออออ รูปมันมืดนะคะ แต่ใจมันสว่างมาก ที่เหนื่อยมาหายไปหมดเลย
นักเตะอีกคนที่น่ารักมากๆ คือ บ๊อบบี้ค่ะ บ๊อบบี้ยิ้มแย้มทักทายแฟนๆตลอด แต่อันนี้มัวแต่ตื่นเต้นรูปเลยเบลอ
คืนนั้นเรากลับไปพร้อมพลังงานเต็มหลอด และคิดว่าพรุ่งนี้จะกลับมาอีกครั้งตอนเช้า
เดี๋ยวมาต่อบรรยากาศวันแข่งนะคะ ^_^
My dream is calling :: Merseyside is Red จะถูกจะแพงเมืองแดงไว้ก่อน
หลังจากที่คราวก่อน เรามาเล่าส่วนหนึ่งของทริปเราในการไปตามหา Steven Gerrard ที่ Glasgow มาแล้ว
เพื่อเป็นขวัญและกำลังใจ (ของเราเอง) กับการเสียตำแหน่งจ่าฝูงไปเมื่อคืน T_T
เลยจะขอย้อนกลับมาเล่าถึงส่วนที่ค้างไปในกระทู้ก่อน
นั่นก็คือ Merseyside Derby Match จากฝั่ง Liverpool นั่นเองค่ะ
ก่อนอื่นขอฝากกระทู้ที่แล้ว "My dream is calling :: ภารกิจตามหา Gerrard ที่ Glasgow" https://pantip.com/topic/38540723
สาเหตุที่เลือกกลับมาอีกครั้งในแมชที่เป็นศึกร่วมเมืองแบบนี้ เพราะติดใจวลี Merseyside is Red อย่างเดียวเลย
เตะวันที่ 1 ธ.ค. 2018 เราเลยจองที่พักที่ Liverpool 2 คืน คือ วันที่ 1 และ 2
มีแพลนว่าดูบอลเสร็จแล้ว จะทัวร์สนามหลังวันแข่ง เพราะตั้งแต่ทำ Main Stand ใหม่ ยังไม่ได้เข้าไปเยี่ยมชม
แต่แล้วหลังโปรแกรมการแข่ง UCL รอบคัดเลือกออก ก็มีการเลื่อนวันแข่งจากวันที่ 1 เป็นวันที่ 2 แทน
เดชะบุญเหลือเกินที่ยังจองที่พักต่ออีกคืน เพราะฉะนั้นใครจะเดินทางมา ควรจองโรงแรมแบบคร่อมๆ วันไว้ก็ดีค่ะ
เล่าอีกนิด คือเราเดินทางจากไทยถึง London ในวันที่ 30 พ.ย. 2018 แล้วนั่งบัสจาก London มา Liverpool ในคืนนั้นเลย
มาถึงตอนเช้ามืด แต่โชคดีที่โรงแรมให้เช็คอินก่อนเวลา เลยได้อาบน้ำและเที่ยวต่อได้เลย
(แอบหนีไปเที่ยวตลาดคริสมาสต์ที่ Manchester)
กลับมาถึง Liverpool อีกทีตอนเย็นแบบหมดสภาพมาก เพราะก่อนหน้านั้นระหว่างเดินทางแทบไม่ได้นอนเลย
แต่ด้วยสัญชาติญาณติ่ง หลังจากกินข้าวเย็นแบบง่วงๆ แล้ว (ไก่นันโดของโปรดยังไม่อร่อยเลยวันนั้น ง่วงมาก)
และก็คิดไม่ผิดค่ะ ตอนที่เราไปถึง มีแฟนบอลรออยู่ก่อนแล้วประมาณนึง การ์ดสโมสรมีการเอารั้วเหล็กมากั้น
นั่นแสดงว่า อีกไม่นานนักเตะกำลังจะมา เราก็เลยยืนรอเลย แต่เพราะเราไปถึงช้าเลยไม่ได้อยู่แถวหน้า แต่นั่นไม่ใช่อุปสรรคค่ะ พอรถนักเตะจอด
จากที่ง่วงๆอยู่ เราก็ตื่นทันที บอสลงมาก่อน ตามด้วยนักเตะที่ทยอยกันลงมา บอสดูอารมณ์ดีกว่าใคร เสียงแฟนบอลตะโกนเรียก เจอเก้นๆ ทำให้บอสแจกลายเซ็นไปทั่ว นักเตะส่วนใหญ่ก็ลงรถมาแล้วขนของเข้าโรงแรม ไม่ได้มีใครหยุดแจกลายเซ็นจริงจังแบบบอส
ตอนแรกเราเปิดโหมดวิดีโอไว้ค่ะ ก็พยายามจะกลับกล้องมาเซลฟี่ แต่มันไม่ได้ซักที แต่บอสใจดีมาก
ยืนรอให้เรากดปิด เปิดกล้องใหม่ แล้วก็เซลฟี่ด้วย เราเลยบอกว่าขอให้โชคดีสำหรับวันพรุ่งนี้
บอสขอบคุณพร้อมกับจับมือ ฮือออออ รูปมันมืดนะคะ แต่ใจมันสว่างมาก ที่เหนื่อยมาหายไปหมดเลย