ฉันเป็นคนที่ศรัทธาในความรัก ฉันเชื่อใจ และไว้ใจคนที่ฉันรักมาตลอด แม้ว่าเค้าจะเคยทำผิดพลาด นอกใจฉัน ทอดทิ้งฉันในวันที่ฉันไม่เหลือคัย ฉันก็ยังเชื่อในตัวของเค้า กับคำพูดของเค้าที่ว่า "แม้ว่าวันนี้ฉันจะไม่ได้ดูแลเทอ แต่วันข้างหน้าฉันจะดูแลเทอกะลูกแน่นอน " ฉันเลือกที่จะเชื่อใจ คิดว่าเค้าจะไม่กลับไปเปนเหมือนเดิม แต่ด้วยกาลเวลา เปลี่ยนเวียนผ่านไป .... คำพุดทุกคำ คนพูดที่ไม่ใส่ใจพุด ก้อจะลืม ส่วนคนฟังก้อมีความหวัง จะได้
ใช้อนาคตร่วมกัน เป็นครอบครัวที่อบอุ่น
ความรักที่เคยมีให้กัน ของฉันมันเพิ่มมากขึ้นทุกที แต่ทำไมความรักของเค้ากลับลดลงๆ ลดลงจนถึงจุดสิ้นสุด .... สิ้นสุดความสัมพันธ์
เค้าลืมวันเวลา ที่ลำบากมาด้วยกัน ลืมวันเวลาที่มีความสุข ลืมเวลาที่มีความทุกข์ ลืมความเจ็บปวด ลืมเรื่องผ่านความเป็นความตาย มาด้วยกันจนหมดสิ้น เหมือนกับว่า ไม่มีอะไรเคยเกิดขึ้นเลย ฉันอยากรู้ข้างในหัวใจ ผู้ชายคนนี้จัง เค้ากำลังคิดอะไรอยู่ บางทีที่น้ำตาฉันไหลออกมา เพราะยังรู้สึกกับเรื่องนั้นๆอยู่
ที่ผ่านมาฉันพยายามยื้อ ความรักครั้งนี้เอาไว้ เพราะฉันสงสาร เด็กน้อยที่ไม่รู้เรื่องราวของพวกเรา แต่มันก้อแลกมาด้วยความเจ็บปวด ..... แต่ทว่า ความเจ็บปวดนี้ ไม่ได้จบลงแค่นี้ เมื่อเค้ามาขอไห้ฉันหย่าขาดจากเค้า ตอนนั้นฉันคิดว่า มันเจ็บที่สุดแล้ว แต่ไม่ใช่ ความจริงคือสิ่งที่เจ็บที่สุด คือเค้า ไม่เคยรักพวกเราเลย เค้ารักเพียงตัวของเค้าเอง เค้าเลือกคนที่เค้าคิดว่าใช่ในเวลาที่ รุ้จักกันฉาบฉวย เค้าพยายามผลักฉันออกจากชีวิตของเค้า เค้าขอไห้ฉันปล่อยเขาไป เขาจะได้มีความสุข...เสียที
คำพูดของเค้า เค้าไม่ได้สร้างปมให้ใคร ลูกก้อไม่ได้มีปม ถึงพ่อจะไม่มี เด็กก้อสามารถเติบโตขึ้นมาเป็นผู้ไหญ่ และหาเงินใช้เองได้ นี่คือคำพูดที่ ออกจากปากชาย ผู้ที่เรียกตัวเองว่าเป็น"พ่อ" ...
ฉันคิดว่า คนทุกคนในโลกใบนี้ ย่อมจะมีจิตใต้สำนึก ในความเป็นคน ไม่มีมาก ก้อมีน้อย แต่สำหรับเค้า มันไม่มีหลงเหลือเลย
เค้าได้ทอดทิ้งฉันกับลูกสาวตัวน้อยๆ ที่กำลังน่ารักน่าชังไป โดยการร่างสัญญาขึ้นมา1 ฉบับ
ข้อความรวมๆในสัญญา บอกว่า จะชดใช้หนี้สินทุกอย่าง และรับผิดชอบค่าใช้จ่ายของลูก
ถ้าจ่ายหมดเมื่อไหร่ .... ก้อเป็นอันสิ้นสุดกันทั้งทางพฤตินัย และนิตินัย ... ต่างคนก้อจะกลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับกันและกัน ฉันบอกกับเค้าว่า ชดใช้แค่นี้มันไม่พอหรอกนะ สำหรับคำว่าครอบครัวของฉัน ฉันไม่ได้ต้องการเงินทอง แต่ฉันต้องการครอบครัวของฉันคืนมา แม้มันจะไม่ค่อยสมบูรณ์แบบ แต่ฉันก้อจะพยายามทำไห้ดีที่สุด เท่าที่ฉันจะทำได้ ฉันอยากไห้คุณเอา"ครอบครัวของเรา"กลับมา แม้ฉันจะพุดเพียงใด มันก้อเข้าไม่ถึงหัวใจเค้าเลย .... ในตอนนั้น หัวใจฉันมันเจ็บเหลือเกิน น้ำตามันไหลออกมาไม่รู้ตัว.
ฉันยอมรับเลยว่ามันทำใจ ได้ยากมากๆ ที่มาเจอเหตุการณ์แบบนี้ ฉันเป็นฝ่ายที่ซื่อสัตย์กะครอบครัว คนรัก แต่ต้องตกมาเป็นผู้ที่ถูกทอดทิ้ง ฉันที่เชื่อใจสามี หวังว่าเค้าไปทำงานเพื่อครอบครัว แต่เค้าทำเพื่อตัวเอง
คุณคิดว่าคัยที่เจ็บที่สุดในเรื่องราวครั้งนี้ ถ้าไม่ใช่รักแท้ตัวน้อยๆ ที่รอยุบ้าน พอมีปันหากัน ควรจะปรับความเข้าใจกันสิ ไม่ใช่ไปคว้าหารักไหม่ไปเรื่อย ฉันไม่เคยคิดว่าเค้าจะเอาความสุข ของครอบครัว ไปแลกกะความสุขของตัวเอง เพราะแบบนี้ อย่าเรียกตัวเองว่าเป็นผู้ชายเลย คุณเห็นแก่ตัวเองมาก แต่ที่สุด คุณก้อทำมันลงไปจนได้
คุณรุ้ไหม คุณโคตรเห็นแก่ตัวมากๆ
ณ เวลานี้ ...ฉันจะพยายามเอาตัวเอง ออกมาจากความเจ็บปวดนี้ไห้ได้ และเรื่องของวันนี้ พอถึงพรุ่งนี้ก้อจะเป็นแค่เรื่องเล่า และฉันไม่อาจบอกกับคุณได้ว่า ฉันไห้อภัยคุณได้ เพราะจัยฉันเจ็บเหลือเกิน ฉันจะไห้เวลาทำหน้าที่ของมัน รักษาแผลใจฉัน บางทีเราอาจจะกลับมาเจอกันใหม่ได้ อาจจะยิ้มมากกว่าตอนที่คบกันก้อได้ เวลาจะเยียวยาทุกอย่างเอง และฉันก้อยังเชื่อในความรักเหมือนเดิม และก้อยังหวังว่าสักวันนึงเมื่อเรายุถูกที่ ถูกเวลา ถูกจังหวะ เราจะเจอคนที่สามารถจับมือกันเดินข้ามผ่านปัญหาไปด้วยกันได้ และจากนี้ เมื่อเจอคนที่รัก ก้อย่าทำร้ายใจกันไห้เจ็บเลย เพราะคนรักกัน ทำร้ายใจกันมันเจ็บมากกว่าคนอื่นทำหลายเท่า
ฉันเป็นกำลังใจไห้คู่รักทุกคุ่ เวลามีปัญหาไห้รีบคุยกัน ใช้เหตุผลใช้สติคิด และอย่าเอ่ยคำว่าเลิกกัน จนกว่าจะมั่นใจ ว่าคุณคิดไตร่ตรองดีแล้ว ยิ่งถ้าเกิดมีลูก คนที่ควรคิดถึงอันดับแรกคือ ลูก ลูกคือรักแท้ที่พวกคุณช่วยกันดูแลมา อย่าไห้แค่คำว่า ไม่เข้าใจกัน ไปต่อด้วยกันไม่ได้ พอได้ยุรุ้แล้วว่าไม่ใช่ ถ้าไม่ใช่ คุณก้อไม่ควรตัดสินใจแต่งงานกันตั้งแต่แรก อย่าเอาหลายๆเหตุผลมาเปนข้ออ้างเลยอย่าไห้เรื่องพวกนี้มาทำลายครอบครัวเลยคะ
ยังไงทุกอย่างก้อไม่สำคัญเท่าคำว่า "ครอบครัว"ที่คุณเลือกแล้ว ที่จะใช้ชีวิตร่วมกันคะ ...
ถึงวันนี้ฉันจะแพ้ แต่ฉันจะลุกขึ้นสู้ไหม่เพื่อตัวเองและลุก
ผู้ชายแบบนี้ จะมีคนเอายุมั้ย
ใช้อนาคตร่วมกัน เป็นครอบครัวที่อบอุ่น
ความรักที่เคยมีให้กัน ของฉันมันเพิ่มมากขึ้นทุกที แต่ทำไมความรักของเค้ากลับลดลงๆ ลดลงจนถึงจุดสิ้นสุด .... สิ้นสุดความสัมพันธ์
เค้าลืมวันเวลา ที่ลำบากมาด้วยกัน ลืมวันเวลาที่มีความสุข ลืมเวลาที่มีความทุกข์ ลืมความเจ็บปวด ลืมเรื่องผ่านความเป็นความตาย มาด้วยกันจนหมดสิ้น เหมือนกับว่า ไม่มีอะไรเคยเกิดขึ้นเลย ฉันอยากรู้ข้างในหัวใจ ผู้ชายคนนี้จัง เค้ากำลังคิดอะไรอยู่ บางทีที่น้ำตาฉันไหลออกมา เพราะยังรู้สึกกับเรื่องนั้นๆอยู่
ที่ผ่านมาฉันพยายามยื้อ ความรักครั้งนี้เอาไว้ เพราะฉันสงสาร เด็กน้อยที่ไม่รู้เรื่องราวของพวกเรา แต่มันก้อแลกมาด้วยความเจ็บปวด ..... แต่ทว่า ความเจ็บปวดนี้ ไม่ได้จบลงแค่นี้ เมื่อเค้ามาขอไห้ฉันหย่าขาดจากเค้า ตอนนั้นฉันคิดว่า มันเจ็บที่สุดแล้ว แต่ไม่ใช่ ความจริงคือสิ่งที่เจ็บที่สุด คือเค้า ไม่เคยรักพวกเราเลย เค้ารักเพียงตัวของเค้าเอง เค้าเลือกคนที่เค้าคิดว่าใช่ในเวลาที่ รุ้จักกันฉาบฉวย เค้าพยายามผลักฉันออกจากชีวิตของเค้า เค้าขอไห้ฉันปล่อยเขาไป เขาจะได้มีความสุข...เสียที
คำพูดของเค้า เค้าไม่ได้สร้างปมให้ใคร ลูกก้อไม่ได้มีปม ถึงพ่อจะไม่มี เด็กก้อสามารถเติบโตขึ้นมาเป็นผู้ไหญ่ และหาเงินใช้เองได้ นี่คือคำพูดที่ ออกจากปากชาย ผู้ที่เรียกตัวเองว่าเป็น"พ่อ" ...
ฉันคิดว่า คนทุกคนในโลกใบนี้ ย่อมจะมีจิตใต้สำนึก ในความเป็นคน ไม่มีมาก ก้อมีน้อย แต่สำหรับเค้า มันไม่มีหลงเหลือเลย
เค้าได้ทอดทิ้งฉันกับลูกสาวตัวน้อยๆ ที่กำลังน่ารักน่าชังไป โดยการร่างสัญญาขึ้นมา1 ฉบับ
ข้อความรวมๆในสัญญา บอกว่า จะชดใช้หนี้สินทุกอย่าง และรับผิดชอบค่าใช้จ่ายของลูก
ถ้าจ่ายหมดเมื่อไหร่ .... ก้อเป็นอันสิ้นสุดกันทั้งทางพฤตินัย และนิตินัย ... ต่างคนก้อจะกลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับกันและกัน ฉันบอกกับเค้าว่า ชดใช้แค่นี้มันไม่พอหรอกนะ สำหรับคำว่าครอบครัวของฉัน ฉันไม่ได้ต้องการเงินทอง แต่ฉันต้องการครอบครัวของฉันคืนมา แม้มันจะไม่ค่อยสมบูรณ์แบบ แต่ฉันก้อจะพยายามทำไห้ดีที่สุด เท่าที่ฉันจะทำได้ ฉันอยากไห้คุณเอา"ครอบครัวของเรา"กลับมา แม้ฉันจะพุดเพียงใด มันก้อเข้าไม่ถึงหัวใจเค้าเลย .... ในตอนนั้น หัวใจฉันมันเจ็บเหลือเกิน น้ำตามันไหลออกมาไม่รู้ตัว.
ฉันยอมรับเลยว่ามันทำใจ ได้ยากมากๆ ที่มาเจอเหตุการณ์แบบนี้ ฉันเป็นฝ่ายที่ซื่อสัตย์กะครอบครัว คนรัก แต่ต้องตกมาเป็นผู้ที่ถูกทอดทิ้ง ฉันที่เชื่อใจสามี หวังว่าเค้าไปทำงานเพื่อครอบครัว แต่เค้าทำเพื่อตัวเอง
คุณคิดว่าคัยที่เจ็บที่สุดในเรื่องราวครั้งนี้ ถ้าไม่ใช่รักแท้ตัวน้อยๆ ที่รอยุบ้าน พอมีปันหากัน ควรจะปรับความเข้าใจกันสิ ไม่ใช่ไปคว้าหารักไหม่ไปเรื่อย ฉันไม่เคยคิดว่าเค้าจะเอาความสุข ของครอบครัว ไปแลกกะความสุขของตัวเอง เพราะแบบนี้ อย่าเรียกตัวเองว่าเป็นผู้ชายเลย คุณเห็นแก่ตัวเองมาก แต่ที่สุด คุณก้อทำมันลงไปจนได้
คุณรุ้ไหม คุณโคตรเห็นแก่ตัวมากๆ
ณ เวลานี้ ...ฉันจะพยายามเอาตัวเอง ออกมาจากความเจ็บปวดนี้ไห้ได้ และเรื่องของวันนี้ พอถึงพรุ่งนี้ก้อจะเป็นแค่เรื่องเล่า และฉันไม่อาจบอกกับคุณได้ว่า ฉันไห้อภัยคุณได้ เพราะจัยฉันเจ็บเหลือเกิน ฉันจะไห้เวลาทำหน้าที่ของมัน รักษาแผลใจฉัน บางทีเราอาจจะกลับมาเจอกันใหม่ได้ อาจจะยิ้มมากกว่าตอนที่คบกันก้อได้ เวลาจะเยียวยาทุกอย่างเอง และฉันก้อยังเชื่อในความรักเหมือนเดิม และก้อยังหวังว่าสักวันนึงเมื่อเรายุถูกที่ ถูกเวลา ถูกจังหวะ เราจะเจอคนที่สามารถจับมือกันเดินข้ามผ่านปัญหาไปด้วยกันได้ และจากนี้ เมื่อเจอคนที่รัก ก้อย่าทำร้ายใจกันไห้เจ็บเลย เพราะคนรักกัน ทำร้ายใจกันมันเจ็บมากกว่าคนอื่นทำหลายเท่า
ฉันเป็นกำลังใจไห้คู่รักทุกคุ่ เวลามีปัญหาไห้รีบคุยกัน ใช้เหตุผลใช้สติคิด และอย่าเอ่ยคำว่าเลิกกัน จนกว่าจะมั่นใจ ว่าคุณคิดไตร่ตรองดีแล้ว ยิ่งถ้าเกิดมีลูก คนที่ควรคิดถึงอันดับแรกคือ ลูก ลูกคือรักแท้ที่พวกคุณช่วยกันดูแลมา อย่าไห้แค่คำว่า ไม่เข้าใจกัน ไปต่อด้วยกันไม่ได้ พอได้ยุรุ้แล้วว่าไม่ใช่ ถ้าไม่ใช่ คุณก้อไม่ควรตัดสินใจแต่งงานกันตั้งแต่แรก อย่าเอาหลายๆเหตุผลมาเปนข้ออ้างเลยอย่าไห้เรื่องพวกนี้มาทำลายครอบครัวเลยคะ
ยังไงทุกอย่างก้อไม่สำคัญเท่าคำว่า "ครอบครัว"ที่คุณเลือกแล้ว ที่จะใช้ชีวิตร่วมกันคะ ...
ถึงวันนี้ฉันจะแพ้ แต่ฉันจะลุกขึ้นสู้ไหม่เพื่อตัวเองและลุก