เหงาไม่เท่ารู้สึก

เมื่อสายฝนหล่นพร่างระหว่างเหงา หัวใจร้าวเมื่อคราวเขาห่างเหิน ทางเดินไกลอ้างว้างอย่างเหลือเกิน ความบังเอิญคือเงา เราสามคน เธอมีใครก่อนฉันเมื่อวันก่อน ความร้าวรอนจมซ่อนเมื่อย้อนหน คราครั้งเก่ารักเราเคย

ฝนโปรยปรายละอองต้องปลายฟ้า ชะรอยมาพร่ำพรายคล้ายถ้อยฝัน กลิ่นดินหอมลอยล่องกลางจิตพลัน ย้ำคืนวันเหงาเก่ากลับเคล้าคลอ ฟ้าคำรามไกลโพ้นปนเสียงคิด ลมกระซิบเย็นชื้นกลืนใจรอ รอยยิ้มหนึ่งในความหลังยังพะนอ หยด

ไม่มีทาง ที่เรานั้น พบกันได้ ได้แค่บอก รักไป ในความฝัน เหมือนราตรี ที่ไม่มี ดวงตะวัน ห่างไกลกัน เกินจะคว้า มาแนบกาย แม้จะรัก แค่ไหน ไม่มีวัน ให้เรานั้น ได

https://youtu.be/bMMVyTauB-Q?list=RDbMMVyTauB-Q&t=154 🌹ราตรีย่างคราค่ำคอยย้ำคิด ฝากดวงจิตตราตรึงคะนึงฝัน เธอหน่ายหนีฤดีช้ำเพ้อรำพัน ยามตะวันเลื่อนลาผวาทรวง 🌹กระซิบบอกจันทราฟ้ารอพบ อย่าหลีกห

อาทิตย์ลับทับอัสดง มวลบุหรงโผบินถิ่นละเหิน จากบ้านไกลใคร่รักนักเผชิญ ช่างห่างเหินที่พักพำนักใจ เกาะกิ่งพิงไพรหทัยเอ๋ย ไพรวัลย์เคยหลบภัยแสนไกลฝน เพลานี้ใบเฉาเหล่าแสนกล แม้นฉงนจำต้องพักปักษ์ถิ่นนอน

โอ้ดวงเดือนและดวงดาว คงถึงคราวต้องจากจร ช่วยเอ่ยประทานพร ถึงคราจรจงได้ดี เป้นสุขทุกราตรี สิ่งบ่ดีอย่ามีมา...(บทที่13 นางเอกจะไปทำงานต่างเมืองครับ...) รุ่งรางระเรื่อแสงแห่งตะวัน เสียงนกจุ๊บจิบกัน

​ราตรีครอบ ขอบฟ้า อุรา​เหงา สัญญาณเศร้า แทรกมา พาหวั่นไหว จินตนา ถึงคู่เชย เคยฝากใจ บัดนี้เขา ห่างไป จนไกลเกิน ดวงดาวส่อง ประกาย คล้ายเป็นสาส์น เหมือนสะพาน ทอดข้าม ความห่างเหิน ส่งข่าวจาก ดวงใจ ที่ใค