ผมบอกเลิกแฟนแต่ผมกลับเจ็บเองจนเปลี่ยนตัวผมไปหมด

ทำใจยากจริงๆ

คือเราชอบรุ่นพี่คนนึงมาประมาณ4ปีแล้วค่ะในระยะเวลา4ปีเราไม่มีแฟนหรือคนคุยเลยเราคิดแค่ว่าซักวันอาจมีหวังเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพี่เค้าเลยแม้กระทั่งชื่อเราอาศัยแอบมองเวลาพี่เค้ามาเตะบอลตอนพักเที่ยงอย่างเด

หลังมีปัญหาขัดใจกันไป เราก็คุยกันปกตินะ แต่ในใจผมมันหว่าเหว้ จุกๆ เจ็บๆ บอกไม่ถูกอ้ะครับ ทั้งที่เราก็คุยหยอกล้อกันปกติ

อันไหนเจ็บกว่ากันค่ะ ตอนโสดเราเหงามากแต่ได้เที่ยวกับเพื่อนก็หายเหงาแต่พอมีแฟนคบมาสองปีละแต่ก็เหงาตลอดสองปีอะ

ไม่เจ็บ ไม่รู้สึกอะไร แต่ทำไมยังนึกถึง คนเรามันต้องใช้เวลานานสักเท่าไหร่ กว่าจะไม่นึกถึงคนนึง

อยากรู้ความเห็นหลายๆคนว่า เลิกกันเพราะไม่รักกันแล้วหมดรักกันหรือเลิกเพราะเป้าหมายในชีวิตไม่ตรงกันอันไหนเจ็บกว่าหรือมีความคิดเห็นยังไงบ้างคะ

อกหักแรงๆนี่มันเจ็บมากขนาดนี้เลยหรอ คบมานานผูกพันมากๆ ตอนนี้เขาไม่เอาแล้ว ไม่รู้จะดีขึ้นได้ยังไง เหมือนสีสันในชีวิตมันหายไป อยู่คนเดียวไม่เป็นแล้วจะไปผ่านไปช่วงนี้ไปยังไง

ผมโดนหักอกมาครับ เจ็บจี้ด เฮิร์ทเลยครับ เลยอยากรู้ว่าคนที่อ่านกระทู้หาความรักในวัยเรียนดีๆยังไงครับ ผมรู้ว่ามันไม่จำเป็นต้องมีความรักหรอกครับแต่บางทีมันก็ห้ามกันไม่ได้น่ะ55

อยากมีแฟนแต่ก็กลัวการมีแฟนอะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ อย่าดราม่ากับจขกท.น้าาคุยกันซอฟต์ๆพอค่ะ

ตอนนี้เราเริ่มเข้าใจแล้วว่า "การไม่พูด" บางครั้ง ก็เป็นการรักตัวเองที่สุดแล้ว ไม่ใช่เพราะไม่แคร์...แต่เพราะไม่อยากเจ็บอีก ไม่อยากเจออ่ะไรเดิมๆ และเจ็บซ้ำไ #ชีวิต #รักตัวเอง #การเติบโต