สวัสดีครับทุกคน ผมมีเรื่องมาเล่าเกี่ยวกับความรักในเเบบวัยรุ่น ทุกๆคนที่อาจเคยมีความรัก เเบบผมหรือไม่ใช่เเบบผม เอาล่ะเข้าเรื่องเลย
ย้อนกลับไปเมื่อสมัย ม.ต้น ผมเป็นเด็กที่เรียกได้ว่า อ้วน ดํา เตี้ย จนถูกล้ออยู่บ่อยครั้ง พวกผู้หญิงเเถบจะไม่อยากเข้าใกล้ผม นั้นก็เพราะมีหน้าตาที่ดูคล้ายโรตจิต. จนมีวันหนึ่ง วันที่อาจารย์ให้จับกลุ่ม 5คน เเต่พอดีทั้งห้องมี 36 คน ซึ่ง ผมเป็นตัวเศษ ลืมบอก ผญ ห้องผมมี 30คน ผช 6 คน ครูจึงจับผมยัดเข้ากลุ่มผญกลุ่มหนึ่ง โดยที่ไม่รู้เลยว่านั้นเป็นวันที่ทําให้ผมนั้นได้รู้จักกับกลุ่มผญทั้ง5คนนี้ คนเเรก ชื่อ สวย คนที่ สอง นุ่น คนที่ สาม ซูกัส คนที่สี่.เอิญ คนที่ห้า มิ้น ตอนเเรกที่เข้ากลุ่ม ทุกคนนั้นคุยเรื่องงานราวกับผมเป็นเเค่อากาศ ผมนั่งฟังไปเรื่อยๆ ก็ทนไม่ไหว จึงลุกขึ้น ขออนุญาติ ครูไม่เข้าห้องนํ้า. เพราะอั้นฉี่ไว้นานเเล้ว พอมาถึงหน้ากระจกตรงห้องนํ้า เสียงออด ก็ดังขึ้น พร้อมกับเป็นเวลาที่พวกผมชั้นม.ต้นลงไปกินข้าวกัน ผมจึงรีบทําธุระให้เสร็จเพื่อที่จะได้ไปกินข้าวพร้อมกลุ่มผม ที่เป็นพวกผช เมื่อมาถึงในห้อง ภาพที่เห็นคือ กลุ่มพวกผช นั้นลงไปกินหมดเเล้ว เหลือเเต่กลุ่มผม ที่เป็นผญนั่งทํางานกันอยู่. ผมจึงฝืนใจ เดินเข้าไปหา กลุ่ม5สาว พร้อมบอกว่า พวกเธอไม่ไปกินข้าวกันหรอ กลุ่ม5สาวละสายตาออกจากงานมามองผม พร้อมพูดพร้อมกันว่า พวกเราจะทํางานให้เสร็จก่อน นายหิวนายก็ไปกินก่อนเลย ผมไ้ด้ฟังก็ขึ้น พร้อมลุกไปจ้องหน้าพวก5สาว ด้วยสีหน้าจริงจัง เเต่ดัน พวกผญกลับมองผมที่ทําหน้ายังงั้นว่า โครตโรตจิต จนทําให้พวกผญกลัวกันไปหมด ก่อนที่จจะกลัวกันไปกว่านี้ ผมก็พูดขึ้นมาว่า งั้นเอางี้เดี๋ยวเราไปซื้อพวกของกินอะไรมาให้ล่ะกัน เพียงเเค่คํานี้ เอ่ยออกมา มันก็ทําให้กลุ่มผญ ทั้งกลุ่มมองผมในเเง่ดีขึ้น. ไม่ว่าจะเรื่องงาน เรื่องกิน เรื่องอะไร ก็ต่างมาเล่าใ้ห้ผมฟังหมด จนทําให้ในห้องพวกผญต่างก็มาคุยเล่นกับผมไปหมด นั้นล่ะครับ จุดเริมต้นเกี่ยวกับความรักในฉบับของผม ผมได้เริ่มชอบสาวขึ้นมา เเต่คือมันไม่ใช่คนเดียวนี่สิ ดันเป็นกลุ่มที่ผมได้เข้าไปทํางาน นั้นสิ ใช่เเล้วกลุ่มที่ผมหมานถึงคือ กลุ่ม5สาวนั้นเอง ผมไม่รู้ว่า ผมไปหลงรักได้ไง 555 นึกเเล้วก็ขํา ผมชอบช่วยเหลือพวกผญ ทั้ง5คนนี้มาก มากเเบบว่า ยามที่พวกผญ5คนนี้ มีเรื่องเดือดร้อนเมื่อไหร่ผมจะปรากฎตัวออกมาเสมอ ทําเท่เหมือนเป็นบอยเเบรนต์ เเต่พอดีเบ้าหน้าพี่ออกจะโรคจิตไปนิด (อ๋อลืมบอกทําไมผมถึงรู้ว่าหน้าผมมันเหมือนคนโรตจิตก็เพราะ กลุ่ม5สาวเป็นคนบอกมาเอง) ผมทําสิ่งดีๆให้กลุ่ม5สาวตลอดจนกระทั่ง ขึ้นม .ปลาย ผมก็ได้ค้นพบเเล้วว่า คนไ่ม่ใช่ต่อให้ทําดีเเค่ไหนสุดท้ายก็ต้องเลือกคนที่ใช่เสมอ ถูกเเล้วครับ พวกกลุ่ม5สาว ได้มีเเฟนกันไปหมด จากที่เมื่อก่อนคุยกัน ไปไหนไปกัน เเต่ตอนนี้มันไม่มีอีกเเล้ว เพราะพวกเเฟนของทั้ง5 ไม่ชอบให้เพื่อนผชมาอยู่ใกล้เเฟนพวกมันผมก็จึงต้องจากไปพร้อมกับไปคุยกับพวกกลุ่มผชเพื่อนผม เเต่นั้นมันทําให้ผมรู้เเล้วว่า ผมอยู่ในสถานะอะไร เพราะเมื่อผญทั้ง5คนมีปัญหา ต่างก็จะเอามาบ่นให้ผมฟังตลอด ยามที่พวกผญต่างอกหัก ผมก็อยู่คอยดูเเลตลอด ผมทําดีให้พวกเธอให้มาตลอดจนถึง วันสุดท้าย วันที่พวกเราต้องจากกัน ผมก็ได้กอดพร้อมพูดไปหมดว่าคิดยังไง เเต่มีคําพูดหนึ่งที่ผมพูดไม่ได้นั้นคือ เราชอบทุกคนน่ะ เพราะพวกผญมันมาพูดกับผมว่า. ดีใจที่ได้มีเพื่อนอย่างผมน่ะ ผมจึงยิ้มพร้อมพูดว่า เราก็ดีใจที่ได้มีเพื่อนเเบบพวกเธอ
ผมได้เเต่คิดไปว่า ทําไมตอนนั้นเราไม่พูดมันออกไปว่ะ เเต่ก็ดีเเล้วเพราะปัจจุบัน เราทั้ง6 ต่างก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ ไปไหนไปกัน เพราะถ้าเกิดพูดผมอาจไม่มีบรรยากาศเเบบนี้อีก
เรื่องนี้ขอสอนว่า บางครั้งเราไม่จําเป็นต้องได้ครอบครอง ขอเเค่เรามีความสุขในเเบบของเราก็พอเเล้ว.
เเม้ความจริงมันจะดีต่อทั้งสองฝ่าย
เเต่ยังไงมันก็ต้องมีทั้งสูญเสีย เเละได้มา
ฝันดีครับทุกคน
5555. ขอขอบคุณ เรื่องจากชายคนหนึ่ง ที่ไม่ระบุนาม
ความรักไม่ใช่การครอบครองเสมอไป
ย้อนกลับไปเมื่อสมัย ม.ต้น ผมเป็นเด็กที่เรียกได้ว่า อ้วน ดํา เตี้ย จนถูกล้ออยู่บ่อยครั้ง พวกผู้หญิงเเถบจะไม่อยากเข้าใกล้ผม นั้นก็เพราะมีหน้าตาที่ดูคล้ายโรตจิต. จนมีวันหนึ่ง วันที่อาจารย์ให้จับกลุ่ม 5คน เเต่พอดีทั้งห้องมี 36 คน ซึ่ง ผมเป็นตัวเศษ ลืมบอก ผญ ห้องผมมี 30คน ผช 6 คน ครูจึงจับผมยัดเข้ากลุ่มผญกลุ่มหนึ่ง โดยที่ไม่รู้เลยว่านั้นเป็นวันที่ทําให้ผมนั้นได้รู้จักกับกลุ่มผญทั้ง5คนนี้ คนเเรก ชื่อ สวย คนที่ สอง นุ่น คนที่ สาม ซูกัส คนที่สี่.เอิญ คนที่ห้า มิ้น ตอนเเรกที่เข้ากลุ่ม ทุกคนนั้นคุยเรื่องงานราวกับผมเป็นเเค่อากาศ ผมนั่งฟังไปเรื่อยๆ ก็ทนไม่ไหว จึงลุกขึ้น ขออนุญาติ ครูไม่เข้าห้องนํ้า. เพราะอั้นฉี่ไว้นานเเล้ว พอมาถึงหน้ากระจกตรงห้องนํ้า เสียงออด ก็ดังขึ้น พร้อมกับเป็นเวลาที่พวกผมชั้นม.ต้นลงไปกินข้าวกัน ผมจึงรีบทําธุระให้เสร็จเพื่อที่จะได้ไปกินข้าวพร้อมกลุ่มผม ที่เป็นพวกผช เมื่อมาถึงในห้อง ภาพที่เห็นคือ กลุ่มพวกผช นั้นลงไปกินหมดเเล้ว เหลือเเต่กลุ่มผม ที่เป็นผญนั่งทํางานกันอยู่. ผมจึงฝืนใจ เดินเข้าไปหา กลุ่ม5สาว พร้อมบอกว่า พวกเธอไม่ไปกินข้าวกันหรอ กลุ่ม5สาวละสายตาออกจากงานมามองผม พร้อมพูดพร้อมกันว่า พวกเราจะทํางานให้เสร็จก่อน นายหิวนายก็ไปกินก่อนเลย ผมไ้ด้ฟังก็ขึ้น พร้อมลุกไปจ้องหน้าพวก5สาว ด้วยสีหน้าจริงจัง เเต่ดัน พวกผญกลับมองผมที่ทําหน้ายังงั้นว่า โครตโรตจิต จนทําให้พวกผญกลัวกันไปหมด ก่อนที่จจะกลัวกันไปกว่านี้ ผมก็พูดขึ้นมาว่า งั้นเอางี้เดี๋ยวเราไปซื้อพวกของกินอะไรมาให้ล่ะกัน เพียงเเค่คํานี้ เอ่ยออกมา มันก็ทําให้กลุ่มผญ ทั้งกลุ่มมองผมในเเง่ดีขึ้น. ไม่ว่าจะเรื่องงาน เรื่องกิน เรื่องอะไร ก็ต่างมาเล่าใ้ห้ผมฟังหมด จนทําให้ในห้องพวกผญต่างก็มาคุยเล่นกับผมไปหมด นั้นล่ะครับ จุดเริมต้นเกี่ยวกับความรักในฉบับของผม ผมได้เริ่มชอบสาวขึ้นมา เเต่คือมันไม่ใช่คนเดียวนี่สิ ดันเป็นกลุ่มที่ผมได้เข้าไปทํางาน นั้นสิ ใช่เเล้วกลุ่มที่ผมหมานถึงคือ กลุ่ม5สาวนั้นเอง ผมไม่รู้ว่า ผมไปหลงรักได้ไง 555 นึกเเล้วก็ขํา ผมชอบช่วยเหลือพวกผญ ทั้ง5คนนี้มาก มากเเบบว่า ยามที่พวกผญ5คนนี้ มีเรื่องเดือดร้อนเมื่อไหร่ผมจะปรากฎตัวออกมาเสมอ ทําเท่เหมือนเป็นบอยเเบรนต์ เเต่พอดีเบ้าหน้าพี่ออกจะโรคจิตไปนิด (อ๋อลืมบอกทําไมผมถึงรู้ว่าหน้าผมมันเหมือนคนโรตจิตก็เพราะ กลุ่ม5สาวเป็นคนบอกมาเอง) ผมทําสิ่งดีๆให้กลุ่ม5สาวตลอดจนกระทั่ง ขึ้นม .ปลาย ผมก็ได้ค้นพบเเล้วว่า คนไ่ม่ใช่ต่อให้ทําดีเเค่ไหนสุดท้ายก็ต้องเลือกคนที่ใช่เสมอ ถูกเเล้วครับ พวกกลุ่ม5สาว ได้มีเเฟนกันไปหมด จากที่เมื่อก่อนคุยกัน ไปไหนไปกัน เเต่ตอนนี้มันไม่มีอีกเเล้ว เพราะพวกเเฟนของทั้ง5 ไม่ชอบให้เพื่อนผชมาอยู่ใกล้เเฟนพวกมันผมก็จึงต้องจากไปพร้อมกับไปคุยกับพวกกลุ่มผชเพื่อนผม เเต่นั้นมันทําให้ผมรู้เเล้วว่า ผมอยู่ในสถานะอะไร เพราะเมื่อผญทั้ง5คนมีปัญหา ต่างก็จะเอามาบ่นให้ผมฟังตลอด ยามที่พวกผญต่างอกหัก ผมก็อยู่คอยดูเเลตลอด ผมทําดีให้พวกเธอให้มาตลอดจนถึง วันสุดท้าย วันที่พวกเราต้องจากกัน ผมก็ได้กอดพร้อมพูดไปหมดว่าคิดยังไง เเต่มีคําพูดหนึ่งที่ผมพูดไม่ได้นั้นคือ เราชอบทุกคนน่ะ เพราะพวกผญมันมาพูดกับผมว่า. ดีใจที่ได้มีเพื่อนอย่างผมน่ะ ผมจึงยิ้มพร้อมพูดว่า เราก็ดีใจที่ได้มีเพื่อนเเบบพวกเธอ
ผมได้เเต่คิดไปว่า ทําไมตอนนั้นเราไม่พูดมันออกไปว่ะ เเต่ก็ดีเเล้วเพราะปัจจุบัน เราทั้ง6 ต่างก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ ไปไหนไปกัน เพราะถ้าเกิดพูดผมอาจไม่มีบรรยากาศเเบบนี้อีก
เรื่องนี้ขอสอนว่า บางครั้งเราไม่จําเป็นต้องได้ครอบครอง ขอเเค่เรามีความสุขในเเบบของเราก็พอเเล้ว.
เเม้ความจริงมันจะดีต่อทั้งสองฝ่าย
เเต่ยังไงมันก็ต้องมีทั้งสูญเสีย เเละได้มา
ฝันดีครับทุกคน
5555. ขอขอบคุณ เรื่องจากชายคนหนึ่ง ที่ไม่ระบุนาม