อยู่บ้านญาติลำบากใจกว่าที่คิด

ค่ะ เข้าเรื่องเลยนะคะ คือเราเป็นเดกบ้านนอกคนหนึ่งค่ะ ที่เข้ามาอยู่ในเมือง เราก็ไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนมาครั้งแรกด้วย ก็เลยมาอยู่กับป้าค่ะ เขาให้เราเรียน เสาร์-อาทิตย์ (ภาคพิเศษ) ป้าทำร้านอาหารค่ะ เราก็เลยคิดว่าจะมาอยู่กับเขาช่วยงานเขา แต่มันไม่เป็นแบบที่เราคิดเลยค่ะ เขาไม่ได้มองเราเป็นลูกเป็นหลานเขาเลย ทำกับเราเหมือนลูกจ้างคนหนึ่ง เราต้องทำงานทุกวัน เรียนมาเหนื่อยก็ต้องกลับมาทำงาน ร้านหยุดอาทิตย์ละ 1 วันก็ไม่เคยได้หยุด ต้องมาทำความสะอาดในร้านค่ะ ร้านเปิดตั้งแต่ 10 โมงจนกว่าลูกค้าจะหมด บางวัน 5 ทุ่มค่ะ คือเราเหนื่อยมาก เราไปเรียนกลับมาแทนที่จะให้เราพักสัก 10-20 นาที กลับไม่ให้พักค่ะ มาถึงก็วาวกระเป๋าแล้วไปทำงานเลย ร้านอาหารตามสั่งนะคะคิดดูเถอะค่ะว่าสุดยอดแค่ไหน ทำกันอยู่ 3 คน ป้า น้อง แล้วก็ตัวหนู เขาไม่หาพนักงานมาเปลี่ยนกะให้เลยค่ะ เรากับน้อง้หนื่อยมาก ป้าตื่นตั้ง 10 โมง ให้เรากับน้องสองคนเปิดร้าน ให้เราทำอาหารให้แขก คือให้เราทำทุกอย่างเลยค่ะ ตั้งแต่สากระเบือยันเรือรบ เหนื่อยกายไม่ค่อยเท่าไหร่หรอกค่ะ เหนื่อยใจนี่สิ เวลาเราทำอะไรที่ไม่ถูกใจเขา เขาก็จะประชดประชัน บางทีก็พูดดีกับเรา ว่าถ้าเหนื่อยก็นัางพักได้นะ นั่งกินข้าวได้ แต่พอถึงเวลามาจริงๆถ้าเรานั่งเขาก็จะชอบมาทำงานอะไรใกล้ๆเรา เหมือนทำให้เรารู้ว่ากาอนจะนั่งเนี่ยะงานต้องเสร็จก่อน แต่คือมันเหนื่อยไงคะ ให้นั่งพักสักแปปแล้วเดี๋ยวค่อยทำก็ได้ ป้าเป็นคนที่ทำอะไรแล้วไม่พูดค่ะ เขาชอบทำให้เราเห็นแต่ถ้าเขาทำแบบดีๆทำด้วยคอยสอนเราด้วยก็ดีอยู่นะคะ แต่นี่ทำแบบประชดประชัน ให้เราดูเงี้ยะ กดดันมากเลยค่ะ ใครไม่เคยเจอกับตัวไม่รู้เลยจริงๆค่ะ พรุ่งนี้เราจะสอบแล้วยังไม่ให้เราหยุดไปอ่านหนังสือเลยค่ะ ให้เราทำงานงกๆอยู่อย่างนั้น แล้วตัวเองไปนั่งอยู่ข้างหลังร้าน จนวันนี้ทนไม่ได้แล้วค่ะ มันอดทนมามากแล้วจริง แล้วตอนนี้หนูอยากจะออกไปอยู่ข้างนอกแล้วค่ะ แต่ติดตรงที่เขาเป็นญาติสนิทของเราค่ะ จะต้องทำยังไง หรือพูดยังไง ให้ดูดี และไม่ให้เสียญาติดีคะ แต่หนูอยากหลุดพ้นทีานี้จริงๆค่ะ 😅