เรื่องมันเกิดขึ้นตั้งแต่เราเรียนอยู่ปี1น่ะคะ เราเจอเค้าครั้งแรกที่งานของมหาวิทยาลัย ก็ยอมรับแหละคะว่าชอบเค้า ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ มันเหมือนอาจจะเป็นรักแรกพบหรือเปล่า อันนี้เราก็ไม่แน่ใจเพราะเราไม่เคยสูญเสียความเป็นตัวเองขนาดนี้ 5555 แต่ตอนนั้นคือเค้ามีแฟนอยู่แล้วไงคะ ไอ้เราก็แอบดูห่างๆไม่กล้าเข้าไปแม้แต่จะทำความรู้จักเลยแหละคะตอนนั้น 5555 จากนั้นเวลามันก็ผ่านไปเรื่อยๆ เราก็เรียน ใช้ชีวิตตามปกติเหมือนวัยรุ่นคนนึงเค้าทำกัน จนกระทั่งปี2เทอม2 อยู่ดีๆเราก็ได้มาคุยกัน ไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรือกรรมลิขิต 5555 >< เราก็เลยคุยกันแบบเพื่อนมาเรื่อยๆ แล้วเรามารู้ว่าเค้าเลิกกับแฟนแล้ว
ตอนนั้นไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดีนี่สิคะ เรายอมรับแหละว่าตอนที่คุยกัน ความรู้สึกตอนที่อยู่ปี1กลับมาหมดเลยค่ะ ก็ยอมรับแหละว่ารักเค้าไปแล้ว แต่ก็รู้ว่าไม่มีทางได้ใจเค้าหรอกค่ะ รู้มาตลอด แต่มันทำใจไม่ได้นี่คะ พยายามทำทุกวิถีทางที่จะถอยห่าง แต่ทำไมยิ่งถอยมันยิ่งเจ็บปวดหล่ะคะ
เพื่อนๆพอมีวิธีจัดการกับปัญหานี้ไหมคะ ? (P)
คุณเคยแอบชอบไหมคะ ชอบทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีทางที่เค้าจะชอบเรากลับ
ตอนนั้นไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดีนี่สิคะ เรายอมรับแหละว่าตอนที่คุยกัน ความรู้สึกตอนที่อยู่ปี1กลับมาหมดเลยค่ะ ก็ยอมรับแหละว่ารักเค้าไปแล้ว แต่ก็รู้ว่าไม่มีทางได้ใจเค้าหรอกค่ะ รู้มาตลอด แต่มันทำใจไม่ได้นี่คะ พยายามทำทุกวิถีทางที่จะถอยห่าง แต่ทำไมยิ่งถอยมันยิ่งเจ็บปวดหล่ะคะ
เพื่อนๆพอมีวิธีจัดการกับปัญหานี้ไหมคะ ? (P)