มาแชร์เรื่องเล่า แบบ Friend zone ครับ เป็น Zone ที่รู้สึกว่าอันตรายมากและน่ากลัวมากเพราะ จะมีอีกฝ่ายที่อาจจะคิดกับเราแค่เพื่อนกันจริงๆก็มีแต่เรานี้หละที่คิดกับเค้าไม่ใช่เพื่อนเรื่องของผม
ผมแอบชอบ ผู้หญิงคนนึง ตอนแรกก็แค่ปลื้มครับตอนแรกเราไม่รู้จักกันเลยแค่เคยเห็เดินผ่านไปผ่านมาผมทำงาน เป็นบาริสต้าอยู่ที่ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งและช่วงนั้นเป็นช่วงเด็กปีหนึ่งเริ่มที่จะเข้ามาเรียนใหม่พอดี ซึ่งร้านกาแฟที่ผนมทำอยู่มันใกล้กับตึกเรียนรวมของเด็กปี 1 พอดีและแล้ว
ผมได้เจอ ผู้หญิงคนนึงผมยาว ช่วง 10 โมงเช้าของทุกๆวันเค้ามีท่าทีเดินเร็วเนื่องจากน่าจะมาสาย ผมเห็นเค้าทุกวันและผมก็คิดในใจว่า
ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรทำไมมาช้าทุกวันเลยวะ คิดแล้วก็ตลก เพราะเขาจะเมาวลานี้ตลอดหัวยุ่งมาตลอดเลย
มีอยู่วันนึง Mark Zuckerberg เล่นตลกกับผมครับ ผมเลื่อนดูหน้า Timeline ของผมเป็นปกติทุกวันผมกลับไปเจอ เพื่อนแนะนำ ผมรู้สึกตกใจเพราะว่าเป็นเขาที่ผม เจอทุกวัน พอผมมาดูรูปเธอใกล้เธอดูน่ารักมากครับ ตอนแรกก็ไม่ได้กะจะ add ไปแต่ใจผมกลับบอกว่าอยากรู้จักเธอคนนี้มากๆ
ผมก็ไม่รอช้าที่จะทักไปหาเธอก่อน "แต่ผมลืมไปแล้วว่าทักเธอว่าอะไร" ตอนแรกก็คิดนะครับว่าเธอจะหยิ่งเหมือน ผู้หญิงสวยๆบางคนครับ เธอกลับไม่หยิ่งเธอพร้อมที่จะรู้จักผม แต่ผมก็ไม่เคยได้คุยกับเธอซึ่งๆหน้าสักครั้งเลยครับ
จนมีอยู่วันนึงเธออยากทำงาน Parttime เป็นร้านกาแฟผม
ผมจึงพาเธอไปสมัคแถวพระรามเก้าครับเป็นวันที่ผมรู้สึกมีความสุขวันนึงและก็เป็นวันที่ผมรู้สึก fail ด้วยครับ เนื่องจากเธอมีแฟนอยู่แล้วครับแฟนเธอบเธมารัอหลังจากเราพาเธอไปสมัคงานแฟนของเธอเป็นทอมครับ
ผมเลยตัดใจจากเธอคิดว่าเราเป็นเพื่อนกันดี และผมก็เปิดใจจนผมได้มีแฟนใหม่ครับ ผมคบมาประมาณ 2 ปีครับ และแล้วผมก็โดน ผญ คนนั้นทิ้งไปครับเธอคนนั้นก็เลิกกับทอมคนนั้นด้วยครับ
และแล้วพอเราโสดด้วยกันทั้งคู่เรากลับมาคุยกันมากขึ้นครับ มันทำให้ผมรู้สึกกับเธอมากๆขึ้นไปเรื่อยๆ
จนมีวันนึงผมไป ดื่มกับเพื่อนๆ วันนั้นผมเมามากและพอผมเมาผมจะเป็นคนที่พูดทุกๆเรื่องผมหยิบโทรศัพท์ทักไปหาเพื่อนคนนี้ว่า ผมชอบเค้าครับแน่นอนครับเค้าปฎิเสธผมเค้าบอกว่าเค้ายังไม่พร้อมที่จะมีใคร ผมเลยวางตัวกับเธอแค่เพื่อนครับแต่ใจของผมมันไม่เคยคิดกับเธอแค่เพื่อนแล้วสิผมวางตัวกับเธอคนนี้แค่เพื่อนจริงๆ ผมไม่อยากให้เค้าคิดมากในเรื่องของผมที่ผมคิดกับเธออีกแบบ พอเขามีปัญหาอะไรผมก็ไม่รีรอที่จะช่วยเหลือเธอทุกเรื่องจริงๆครับ ขอแค่เขาพูดมา ผมพร้อมจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดและอยู่ข้างเขาตลอดในทุกๆเรื่องทุกๆปัญหาที่เขาเจอครับ
และมันมีอยู่วันนึงครับ เธอป่วย ลำใส้อักเสบ เธอบอกผมใน line
ผมก็ถามเธอว่า "เฮ้ยไปหาหมอรึยัง !"
เธอตอบกลับมาว่า "ยังไม่ไปแต่เหมือนจะไม่ไหว"
ผมจึงบอกเธอไปว่า ผมจะพาเขาไปหาหมอเองครับผมลางานครึ่งวันเลย ผมเลิกงงาน 21 :00 ครับแต่ผมขอออกตอน 16:00
แต่เธอกลับพาเพื่อนเธอไปด้วย 1 คน ตอนแรกผมก็ไม่คิดว่าจะไปแล้วเพราะเธอมีเพื่อนไปเป็นเพื่อนแล้ว ด้วยผมแต่เธอบอกว่าไหนๆก็มาแล้วไปด้วยกันผมไม่ได้พูดอะไรเลยระหว่างอยู่บนรถเพื่อนของเธอเลย จน ถึงโรงพยาบาลครับหมอบอกให้ เธอ Admit ครับ
แต่เพื่อนของเธอขอกลับก่อนเนื่องจากอีกวันต้องทำงานเช้าครับแต่ผมไม่ยอมกลับพร้อมเพื่อนของเธอเพราะผมเป็นห่วงเขา
ห้องที่อยู่เป็นห้องรวม 2 เตียงครับ อีกเตียงเหมือนจะเป็นเด็กแว้น ที่เหมือนจะรถล้มมา เพื่อนที่มาเยี่ยมก็จะแว้นๆหน่อยผมเลยเป็นห่วง เธอมาก
แม่ของเธอจะมาเฝ้าต่อผมประมาณ เที่ยงคืนครับ ผมอยู่กับเธอจนกว่าแม่เค้าจะมาระหว่างที่อยู่ด้วยกันเราคุยเล่นกันเรื่องเปื่อยจนมาถึงเรื่อง
เธอขอดูสร้อยข้อมือที่ผมใส่อยู่ เธอเอามือผมมาจับ ทำให้ใจผมเต้นแรงมากและผมก็เก็บอาการมากด้วยเช่นกัน
และผมก็บอกให้เธอนอนไป (ถ้าเธอยังตื่นอยู่ใจผมก็จะไม่ดีแน่) เดี๋ยวแม่มาจะปลุก
เธอนอนไม่กลับครับเธอเอามือมาแตะที่หัวเขาของผมและบอกผมว่า ขอแตะหน่อยเขาบอกผมว่า ถ้าได้แตะตัวหน่อยจะหลับ ผมรู้สึก งงกับเธอมาก
เธอคิดอะไรของเธออยู่กันแน่
พอผมรู้สึกว่าเธอหลับไปแล้วผมจับมือเธอขึ้นไปไว้บนเตียงและผมก็จับมือเธอไว้เพื่อให้เธอรู้ว่าผมยังอยู่ตรงนี้นะ และเธอกก็บีบนิ้วผมไว้แน่น มันทำให้กำแพงที่ผมสร้างไว้ ของคำว่าเพื่อนพังลงครับ มันพังลงจริงๆผมสร้างไว้ไม่ให้ ข้ามเส้นไปมากกว่านี้
ผมรู้สึกดีใจ มีความสุขแบบบอกไม่ถูกครับ ผมพยายามจะไม่หลับเพราะเป็นช่วงเวลาที่ อาจจะมีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเป็นเวลาความร็สึกดีดี ที่ผมมีให้กับเธอคนนี้จนแม่ของเค้ามาครับ
หลังจากวันนนั้นเธอกลับเป็น เธอคนเดิมไม่เหมือนคืนวันที่เราอยู่ด้วยกัน ที่ ร.พ. เลยครับมันทำให้ผมรู้สึกเสียใจและผมก็พยายาม ซ่อมกำแพงที่ผมทำมันพังไว้ครับ ผมไม่รู้ว่าผมจะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน คำว่า Frined zone เห็นในหนังว่าแย่แล้ว มาเจอกับตัวแย่ยิ่งกว่าครับ
พยายามที่จะลองเปิดใจกับคนอื่นอีกสักครั้งมันกลับไม่เป็นผลเลย ใจผมคิดถึงอยู่แค่กับเธอคนเดียว
ถ้ามียารักษาให้หายขาดได้ก็คงดีนะครับเวลาเราชอบใครหรือรักใครสักคนมันไม่เคยมีเหตุผลเลยจริงๆ ผมก็คงจะเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา เป็นเพื่อนที่เพื่อนบางคนให้ไม่ได้ ให้เค้ารู้สึกว่ามีผมเป็นเพื่อนแล้วมีความสุขที่สุดเท่าที่เขาจะมีได้ผมขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน กระทู้ของผมมากนะครับ ผมไม่รู้จะระบายเรื่องนี้ให้กับใครฟังแล้ว ใครที่ตกอยู่ในสถานะเดียวกับผม ก็ ขอให้ คนที่คุณแอบรักหรือคนที่คุณชอบเขาเห็นในคุณค่าของพวกคุณทุกคนนะครับ <3
ทำไมผู้ชายอย่างเราถึงชอบผู้หญิงคนนึงได้มากขนาดนี้ (Friendzone)
ผมแอบชอบ ผู้หญิงคนนึง ตอนแรกก็แค่ปลื้มครับตอนแรกเราไม่รู้จักกันเลยแค่เคยเห็เดินผ่านไปผ่านมาผมทำงาน เป็นบาริสต้าอยู่ที่ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งและช่วงนั้นเป็นช่วงเด็กปีหนึ่งเริ่มที่จะเข้ามาเรียนใหม่พอดี ซึ่งร้านกาแฟที่ผนมทำอยู่มันใกล้กับตึกเรียนรวมของเด็กปี 1 พอดีและแล้ว
ผมได้เจอ ผู้หญิงคนนึงผมยาว ช่วง 10 โมงเช้าของทุกๆวันเค้ามีท่าทีเดินเร็วเนื่องจากน่าจะมาสาย ผมเห็นเค้าทุกวันและผมก็คิดในใจว่า
ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรทำไมมาช้าทุกวันเลยวะ คิดแล้วก็ตลก เพราะเขาจะเมาวลานี้ตลอดหัวยุ่งมาตลอดเลย
มีอยู่วันนึง Mark Zuckerberg เล่นตลกกับผมครับ ผมเลื่อนดูหน้า Timeline ของผมเป็นปกติทุกวันผมกลับไปเจอ เพื่อนแนะนำ ผมรู้สึกตกใจเพราะว่าเป็นเขาที่ผม เจอทุกวัน พอผมมาดูรูปเธอใกล้เธอดูน่ารักมากครับ ตอนแรกก็ไม่ได้กะจะ add ไปแต่ใจผมกลับบอกว่าอยากรู้จักเธอคนนี้มากๆ
ผมก็ไม่รอช้าที่จะทักไปหาเธอก่อน "แต่ผมลืมไปแล้วว่าทักเธอว่าอะไร" ตอนแรกก็คิดนะครับว่าเธอจะหยิ่งเหมือน ผู้หญิงสวยๆบางคนครับ เธอกลับไม่หยิ่งเธอพร้อมที่จะรู้จักผม แต่ผมก็ไม่เคยได้คุยกับเธอซึ่งๆหน้าสักครั้งเลยครับ
จนมีอยู่วันนึงเธออยากทำงาน Parttime เป็นร้านกาแฟผม
ผมจึงพาเธอไปสมัคแถวพระรามเก้าครับเป็นวันที่ผมรู้สึกมีความสุขวันนึงและก็เป็นวันที่ผมรู้สึก fail ด้วยครับ เนื่องจากเธอมีแฟนอยู่แล้วครับแฟนเธอบเธมารัอหลังจากเราพาเธอไปสมัคงานแฟนของเธอเป็นทอมครับ
ผมเลยตัดใจจากเธอคิดว่าเราเป็นเพื่อนกันดี และผมก็เปิดใจจนผมได้มีแฟนใหม่ครับ ผมคบมาประมาณ 2 ปีครับ และแล้วผมก็โดน ผญ คนนั้นทิ้งไปครับเธอคนนั้นก็เลิกกับทอมคนนั้นด้วยครับ
และแล้วพอเราโสดด้วยกันทั้งคู่เรากลับมาคุยกันมากขึ้นครับ มันทำให้ผมรู้สึกกับเธอมากๆขึ้นไปเรื่อยๆ
จนมีวันนึงผมไป ดื่มกับเพื่อนๆ วันนั้นผมเมามากและพอผมเมาผมจะเป็นคนที่พูดทุกๆเรื่องผมหยิบโทรศัพท์ทักไปหาเพื่อนคนนี้ว่า ผมชอบเค้าครับแน่นอนครับเค้าปฎิเสธผมเค้าบอกว่าเค้ายังไม่พร้อมที่จะมีใคร ผมเลยวางตัวกับเธอแค่เพื่อนครับแต่ใจของผมมันไม่เคยคิดกับเธอแค่เพื่อนแล้วสิผมวางตัวกับเธอคนนี้แค่เพื่อนจริงๆ ผมไม่อยากให้เค้าคิดมากในเรื่องของผมที่ผมคิดกับเธออีกแบบ พอเขามีปัญหาอะไรผมก็ไม่รีรอที่จะช่วยเหลือเธอทุกเรื่องจริงๆครับ ขอแค่เขาพูดมา ผมพร้อมจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดและอยู่ข้างเขาตลอดในทุกๆเรื่องทุกๆปัญหาที่เขาเจอครับ
และมันมีอยู่วันนึงครับ เธอป่วย ลำใส้อักเสบ เธอบอกผมใน line
ผมก็ถามเธอว่า "เฮ้ยไปหาหมอรึยัง !"
เธอตอบกลับมาว่า "ยังไม่ไปแต่เหมือนจะไม่ไหว"
ผมจึงบอกเธอไปว่า ผมจะพาเขาไปหาหมอเองครับผมลางานครึ่งวันเลย ผมเลิกงงาน 21 :00 ครับแต่ผมขอออกตอน 16:00
แต่เธอกลับพาเพื่อนเธอไปด้วย 1 คน ตอนแรกผมก็ไม่คิดว่าจะไปแล้วเพราะเธอมีเพื่อนไปเป็นเพื่อนแล้ว ด้วยผมแต่เธอบอกว่าไหนๆก็มาแล้วไปด้วยกันผมไม่ได้พูดอะไรเลยระหว่างอยู่บนรถเพื่อนของเธอเลย จน ถึงโรงพยาบาลครับหมอบอกให้ เธอ Admit ครับ
แต่เพื่อนของเธอขอกลับก่อนเนื่องจากอีกวันต้องทำงานเช้าครับแต่ผมไม่ยอมกลับพร้อมเพื่อนของเธอเพราะผมเป็นห่วงเขา
ห้องที่อยู่เป็นห้องรวม 2 เตียงครับ อีกเตียงเหมือนจะเป็นเด็กแว้น ที่เหมือนจะรถล้มมา เพื่อนที่มาเยี่ยมก็จะแว้นๆหน่อยผมเลยเป็นห่วง เธอมาก
แม่ของเธอจะมาเฝ้าต่อผมประมาณ เที่ยงคืนครับ ผมอยู่กับเธอจนกว่าแม่เค้าจะมาระหว่างที่อยู่ด้วยกันเราคุยเล่นกันเรื่องเปื่อยจนมาถึงเรื่อง
เธอขอดูสร้อยข้อมือที่ผมใส่อยู่ เธอเอามือผมมาจับ ทำให้ใจผมเต้นแรงมากและผมก็เก็บอาการมากด้วยเช่นกัน
และผมก็บอกให้เธอนอนไป (ถ้าเธอยังตื่นอยู่ใจผมก็จะไม่ดีแน่) เดี๋ยวแม่มาจะปลุก
เธอนอนไม่กลับครับเธอเอามือมาแตะที่หัวเขาของผมและบอกผมว่า ขอแตะหน่อยเขาบอกผมว่า ถ้าได้แตะตัวหน่อยจะหลับ ผมรู้สึก งงกับเธอมาก
เธอคิดอะไรของเธออยู่กันแน่
พอผมรู้สึกว่าเธอหลับไปแล้วผมจับมือเธอขึ้นไปไว้บนเตียงและผมก็จับมือเธอไว้เพื่อให้เธอรู้ว่าผมยังอยู่ตรงนี้นะ และเธอกก็บีบนิ้วผมไว้แน่น มันทำให้กำแพงที่ผมสร้างไว้ ของคำว่าเพื่อนพังลงครับ มันพังลงจริงๆผมสร้างไว้ไม่ให้ ข้ามเส้นไปมากกว่านี้
ผมรู้สึกดีใจ มีความสุขแบบบอกไม่ถูกครับ ผมพยายามจะไม่หลับเพราะเป็นช่วงเวลาที่ อาจจะมีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเป็นเวลาความร็สึกดีดี ที่ผมมีให้กับเธอคนนี้จนแม่ของเค้ามาครับ
หลังจากวันนนั้นเธอกลับเป็น เธอคนเดิมไม่เหมือนคืนวันที่เราอยู่ด้วยกัน ที่ ร.พ. เลยครับมันทำให้ผมรู้สึกเสียใจและผมก็พยายาม ซ่อมกำแพงที่ผมทำมันพังไว้ครับ ผมไม่รู้ว่าผมจะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน คำว่า Frined zone เห็นในหนังว่าแย่แล้ว มาเจอกับตัวแย่ยิ่งกว่าครับ
พยายามที่จะลองเปิดใจกับคนอื่นอีกสักครั้งมันกลับไม่เป็นผลเลย ใจผมคิดถึงอยู่แค่กับเธอคนเดียว
ถ้ามียารักษาให้หายขาดได้ก็คงดีนะครับเวลาเราชอบใครหรือรักใครสักคนมันไม่เคยมีเหตุผลเลยจริงๆ ผมก็คงจะเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา เป็นเพื่อนที่เพื่อนบางคนให้ไม่ได้ ให้เค้ารู้สึกว่ามีผมเป็นเพื่อนแล้วมีความสุขที่สุดเท่าที่เขาจะมีได้ผมขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน กระทู้ของผมมากนะครับ ผมไม่รู้จะระบายเรื่องนี้ให้กับใครฟังแล้ว ใครที่ตกอยู่ในสถานะเดียวกับผม ก็ ขอให้ คนที่คุณแอบรักหรือคนที่คุณชอบเขาเห็นในคุณค่าของพวกคุณทุกคนนะครับ <3