ความรู้สึกหน้าสิวหน้าติดเชื้อ

สวัสดีฮะเราชื่อ เฟรนด์ ละกัน เรามีเรื่องมาระบาย ตามหัวข้อกระทู้เลยฮะ เราขอเริ่มจาก ทำไมหน้าถึงแย่ดีกว่า เราไม่อยากอวยว่าเราหน้าตาเกือบดี แต่ก็ไม่ใช่คนหน้าตาดี และ สภาพผิวหน้า ไปทางแย่หน่อยๆดีกว่า เราสิวขึ้นตั้งแต่ ป.5 ตอนนี้ก็ ม.4 จะขึ้นม.5 แล้ว เรื่องมันเริ่มตอนเราอยู่ม.1 ปกติคนทั่วไปฮอร์โมนจะแรงตอนม.2 ขึ้น ม.3 ของ เรามันมาตอนม.1 เราสิวเห่อแก้มบวมหน้าผากเป็นอุกบาต คางเรานี้หนองเต็ม เป็นงั้นมา 3 ปี เริ่มมาหายตอนม.3 บวกเริ่มดูแลตนเอง เราเริ่มดูดีขึ้นจนเป็นคนภาพลักษ์ดูดีเลยแหละ แล้วขึ้นม.4 มาเราก็โดนเพื่อนลากไปแสดงประกอบหนัง เกย์ เรื่องหนึ่งของเน็ตไอดอล ที่ชื่อทอป แล้ววันนั้นเป็นวันสุดท้ายที่เราจะแสดง เน็ตไอดอลทอปเนี่ยแหละ ประเด็น ได้แจกเซรั่ม ที่ว่า ระเบิดสิว ตอนนั้นเรามีสิวอักเสพที่แก้มเล็กน้อยเลยลอง มันเริ่มหายเว้ย เราเลยลองใช้หมดซอง สุดท้ายมันเห่อ เรารู้เลยหน้าติดสาร ที่เห็นตามเน็ต เราเครียดมาก พอลองปล่อยตามที่คนอื่นบอกให้หน้าพักฟื้นใช้เวลา สุดท้ายหน้าติดเชื้อ รามทั่วแก้ม ทั่วคาง เราอายมาก เราไม่กล้าไปไหนเลย ไปหหนก็มีแต่คนมองหน้า แล้วก็ซุบซิบเรา ไปโรงเรียนก็อายเพื่อนมากๆ เพราะเราเคยอยู่จุดที่ดีมากๆ พอร่วงลงมาเหมือนนรกมากตอนนี้ เราจิตตกมาก เราเคยมองว่าคนที่หน้าแพ้ขนาดนี้มันอยากตายเลยหรอ ไม่น่าถึงขนาดนั้น พอเป็นเอง อยากบอกทุกคนว่า มันอยากหายไปเลย อยากเอาหน้าถูกับพื้นเดินเลย เราไม่รู้ว่าจะทนกับความรู้สึกแย้ๆนี้อีกนานแค่ไหนเพราะ ความรู้สึกมันเริ่มหมดใจสู้นับวันๆ แต่ยังทยได้เพราะ เพื่อนๆให้กำลังใจ และเพื่อนไม่รังเกียจ(เท่าไหร่)  แต่ก็เจ็บปวดนะไม่ใช่ทางใจ ทางหน้านี้แหละ(555หัวเราะทั้งน้ำตา) เวลาตื่นมาบางทีมีเลือดที่หมอน เอาหน้าสบเพื่อนหนองติดเสื้อเพื่อนเราร้องไห้ก่อนนอนประจำ อาจจะสงสัยทำไมครอบครัวไม่พาไปรักษา เพราะ ไม่มีตัง เห้อ อยากฝากอุทาหรนี้ให้หลายๆคนว่า คิดก่อนเอาอะไรมา บริโภค นะทุกคน