อันนี้ผมกลุ้มใจจริงๆถึงกระทั้งสมัครพันทิปมาปรึกษาเลยครับ
ผมจะเล่าเลยละกัน ผมเป็นลูกคนโต มีน้องสาวห่างกันเป็นสิบปี ทั้งผมแล้วน้องอยู่กับพ่อแม่ปกติ แต่จะไม่ปกติตรงที่ว่า มีแม่เป็นคนอารมณ์ร้อน รุนแรง ชอบใช้กำลัง ยกตัวอย่าง เมื่อผมอายุแค่ 4 ขวบ ผมก็โดนเขาว่าตวาด พูดกูๆๆ เอากระมังแสตนเลตฟาดหัวจนโน(ปูดจนถึงปัจจุบัน) เพียงเพราะเรามองไม่เห็นไข่ไก่ซึ่งอยู่สองกว่าเราอีกเท่าตัว , ตอนอายุ 5 ขวบโดนจับขังห้องน้ำเอาเข็มขัดฟาดเพราะทำถุงแกงหก และอื่นๆอีกมากมาย จนตอนนี้ 17 เราโดนจำได้ทุกอย่างเพราะแต่ละครั้งมันรุนแรงต่อใจเรามากๆ อย่าว่าแต่ผมเลย น้องที่แค่อายุ6~8 ขวบ ก็โดนกระชากผม ตบหน้า บีบคอ เพียงเพราะน้องทำอะไรชักช้าไม่ถูกใจเขาเท่านั้น
ผมเห็นผมก็สงสารแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะเข้าไปห้ามจะโดนด้วย
บ้านผมขายของครับ เป็น ข้าวต้ม - ก๋วยเตี๋ยว กาแฟสด ขายมาได้หกปีแล้วครับ (ก่อนหน้านั้นขายขนม และเป็นรถเข็น) ผมมีหน้าที่ช่วยแม่เขาเป็นหลัก เพราะพ่อไปทำงาน ถ้าเปิดเทอมอยู่ผมก็จะมาช่วยหลังเลิกเรียน แล้วพาน้องเข้าบ้านซักสามสี่ทุ่ม แต่ถ้าปิดเทอมคือตื่น เก้าโมง ช่วยจัดร้าน เก็บร้าน กว่าจะถึงบ้านคือเที่ยงคืนได้ ทำอย่างนี้ทุกวัน แล้วก็มีเรื่องกันหลายต่อหลายครั้งเพราะเราเป็นคนที่ต้องพูดเหตุผลให้เขาฟังว่าเหตุใด ทำไม อย่างไร (เอาจริงๆตัวแม่นี่แหละเป็นคนบอกให้ผมพูดอย่างนี้)
ถึงผมจะอธิบายให้เหตุผลทุกอย่าง แต่แม่ก็จะพูดสวนกลับมาทันที หุบปาก อย่าเถียง แล้วไล่เตพิดผม
ซึ่งถ้าผมยังอธิบายอยู่ แม่ก็จะเริ่มใช้กำลังบีบคอ ข่วน เอาของฟาด (เคยมีครั้งนึงจะเอามีดแทง แต่ไปโดนโซฟา) และอื่นๆเท่าที่แม่จะหยิบเอามาทำผมได้
แต่ถ้าผมเงียบ = ผมยอมรับผิด แล้วก็จะโดนตบ โดนเข้นให้พูดว่าตัวผมผิด
ส่วนพ่อผมทำอะไรไม่ได้ครับ เหยื่ออารมณ์เหมือนกัน โดนเหมือนกัน เรื่องนิดหน่อยก็โดนด่าถึงปู่ ย่า
(เช่น พ่อนอนอยู่ แม่เดินมาเหยียบเท้าพ่อ แล้วพ่อร้องโอ้ยขึ้นมา แม่ก็จะด่าทันที เป็น
อะไร สำออยหรอ )
เมื่อผมเงียบ แม่ก็จะเริ่มตวาดต่อว่าและให้พ่อช่วยเสริม (ซึ่งอันนี้เป็นหนึ่งสิ่งที่ผมรับไม่ค่อยได้ เพราะเวลาพ่อมีเรื่องกับแม่ ผมจะไม่พูดเสริม เงียบ หรือไม่ก็พูดแก้ต่างให้พ่อเขา)
ทุกเรื่องที่ผมทะเลาะกับแม่จะไม่มีใครเข้ามาห้ามหรือเข้าข้างผมเลยแม้แต่คนเดียว เพราะถ้าแม่เห็นว่าเข้าข้างกัน ก็จะย้ายออกจากบ้านท่าเดียว เราเลยต้องรับกรรมที่ไม่ได้ก่อกันทุกคน
จนกระทั้งวันนี้ประมาณบ่ายสี่ ผมอยู่ร้านขายของตามปรกติ ลูกค้ายังไม่เข้า ผมก็กดเข้าเล่นเกมในเคาน์เตอน์ แล้วลูกค้าก็เข้าทันใด ผมก็วาง ออกไปช่วยแม่ หยิบลูกชิ้น เสริฟ เก็บลูกชิ้นหยิบผักมาหั่น เข้าๆออกๆตู้เคาน์เตอร์ พอเสร็จทุกอย่างผมก็เห็นว่าเกมมันจบไปละบ้านแตกโดนAfk อีก แต่ก็ไม่สนใจ เก็บทรศ. ไปกรอกน้ำส้มสายชูเครื่องปรุง ปั่นจักรยานไปกรอกน้ำ
กลับมาติดไฟร้าน ตั้งร้านกิฟชอปของแม่
เรารู้สึกปวดขาล้ามากๆเลยกลับไปนั่งในเคาเตอร์
แม่ตะโกนบอกให้มาเปิดไฟข้างนอก ทั้งๆที่เขาเดินปล่อยมือจากซิงก์ล้างจานสามก้าวก็กดเปิดได้ เราก็ออกไปเปิด ยังไม่ทันได้กลับเข้าไปนั่ง แม่ก็ว่าเรา ต้องให้เรียกนะนะ กูชักจะกัดฟันกับหลายรอบละ เราก็งงดิเห้ย เปิดเองก็ได้ไม่เปิด เราเปิดให้ก็ด่า เราก็เงียบกลับไปนั่งยืดขา
แม่เดินเข้ามาว่าเห็นไหมกูทำอะไร ต้องให้เรียก ห่วงแต่เล่น ทรศ. เราก็งงดิเห้ย เราเลิกตั้งนานละ
เราก็พูดไป แม่ผมเลิกเล่นตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ลูกค้าเข้าละ แต่แม่ก็หาว่าผมเถียง (จริงๆผมมีแชททิ้งกับเพื่อนไว้ว่าตาหน้าค่อยเล่นกันใหม่แก้มือด้วยซ้ำ) แม่ไม่ฟัง พอผมพูดไปว่าไม่ได้เล่นจริง ไอ้ที่เข้าๆออกๆเคาน์เตอร์นี่คือหยิบของให้เขานะล่ะ
พอพูดไปซ้ำเขาเอามือบีบหน้า กับปาก จิ้มตา ผมเป็นแผล แล้วไล่เตพิดผมออกไป ผมก็ยังพยายามอธิบาย แต่แม่ก็ไม่ฟังจะลงมือกับผมต่อ แต่มีลูกค้าเข้าพอดีเลยหยุดวาทะไปสามนาที
พอลูกค้าไป ผมก็คุย พยายามอธิบายอีกรอบ ทีนี้แม่ผมบีบคอ หยิบร่มมาฟาดหัวผมจนร่มงอ
ผมไม่ไหวแล้วจริงครับจับดึงเสื้อแม่ดันออกไป แม่เห็นอย่างนั้นปุ๊ป หาว่าผมสู้ก็ฟาดร่มอีก ผมก็จับร่มหักเลย เพราะอารมณ์นั้นผมไม่ไหวแล้ว เคยโดนแบบนี้มาหลายรอบแล้ว แม่ก็บีบคอ หยิกหน้า จับผมกดลงไปกับพื้นประตู หยิบช้อนเหล็กตวงกาแฟ(หนามากครับ ถ้าคุณเคยใช้) ฟาดหัวผมจนเลือดออก ปากแตก
อารมณ์ตอนนั้นผมไม่โกรธนะ แต่ไม่ต้องการให้เขามาทำผมอีก ผมเลยแย่งช้อนฟาดที่มือเขา แล้วโยนทิ้ง แม่ก็จับกดผม กระทืบต่อ แล้วไล่ผม เรียกผมไอ้ลูกเนรคุณ ด่าสารพัด
ผมไม่ไหวจริงๆครับ เลือดก็ออกเลยเดินออกมา หาที่นั่ง มาพิมพ์ให้พวกคุณอ่านนี่แหละครับ
ผมไม่ไหวจริงๆ ไม่มีใครช่วยผมได้ น้องก็เด็ก พ่อก็ทำอะไรไม่ได้ เสริมได้อย่างเดียว ตอนนี้พูดตรงๆถ้ามีวิธีไหนทำให้ผมตายห่าเร็วๆได้ผมก็จะทำ
ขอให้ทุกคนช่วยบอกผมทีว่าควรทำอย่างไงต่อ
ทะเลาะกับแม่แรงมาก ทนไม่ไหว ทำอย่างไรดีครับ
ผมจะเล่าเลยละกัน ผมเป็นลูกคนโต มีน้องสาวห่างกันเป็นสิบปี ทั้งผมแล้วน้องอยู่กับพ่อแม่ปกติ แต่จะไม่ปกติตรงที่ว่า มีแม่เป็นคนอารมณ์ร้อน รุนแรง ชอบใช้กำลัง ยกตัวอย่าง เมื่อผมอายุแค่ 4 ขวบ ผมก็โดนเขาว่าตวาด พูดกูๆๆ เอากระมังแสตนเลตฟาดหัวจนโน(ปูดจนถึงปัจจุบัน) เพียงเพราะเรามองไม่เห็นไข่ไก่ซึ่งอยู่สองกว่าเราอีกเท่าตัว , ตอนอายุ 5 ขวบโดนจับขังห้องน้ำเอาเข็มขัดฟาดเพราะทำถุงแกงหก และอื่นๆอีกมากมาย จนตอนนี้ 17 เราโดนจำได้ทุกอย่างเพราะแต่ละครั้งมันรุนแรงต่อใจเรามากๆ อย่าว่าแต่ผมเลย น้องที่แค่อายุ6~8 ขวบ ก็โดนกระชากผม ตบหน้า บีบคอ เพียงเพราะน้องทำอะไรชักช้าไม่ถูกใจเขาเท่านั้น
ผมเห็นผมก็สงสารแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะเข้าไปห้ามจะโดนด้วย
บ้านผมขายของครับ เป็น ข้าวต้ม - ก๋วยเตี๋ยว กาแฟสด ขายมาได้หกปีแล้วครับ (ก่อนหน้านั้นขายขนม และเป็นรถเข็น) ผมมีหน้าที่ช่วยแม่เขาเป็นหลัก เพราะพ่อไปทำงาน ถ้าเปิดเทอมอยู่ผมก็จะมาช่วยหลังเลิกเรียน แล้วพาน้องเข้าบ้านซักสามสี่ทุ่ม แต่ถ้าปิดเทอมคือตื่น เก้าโมง ช่วยจัดร้าน เก็บร้าน กว่าจะถึงบ้านคือเที่ยงคืนได้ ทำอย่างนี้ทุกวัน แล้วก็มีเรื่องกันหลายต่อหลายครั้งเพราะเราเป็นคนที่ต้องพูดเหตุผลให้เขาฟังว่าเหตุใด ทำไม อย่างไร (เอาจริงๆตัวแม่นี่แหละเป็นคนบอกให้ผมพูดอย่างนี้)
ถึงผมจะอธิบายให้เหตุผลทุกอย่าง แต่แม่ก็จะพูดสวนกลับมาทันที หุบปาก อย่าเถียง แล้วไล่เตพิดผม
ซึ่งถ้าผมยังอธิบายอยู่ แม่ก็จะเริ่มใช้กำลังบีบคอ ข่วน เอาของฟาด (เคยมีครั้งนึงจะเอามีดแทง แต่ไปโดนโซฟา) และอื่นๆเท่าที่แม่จะหยิบเอามาทำผมได้
แต่ถ้าผมเงียบ = ผมยอมรับผิด แล้วก็จะโดนตบ โดนเข้นให้พูดว่าตัวผมผิด
ส่วนพ่อผมทำอะไรไม่ได้ครับ เหยื่ออารมณ์เหมือนกัน โดนเหมือนกัน เรื่องนิดหน่อยก็โดนด่าถึงปู่ ย่า
(เช่น พ่อนอนอยู่ แม่เดินมาเหยียบเท้าพ่อ แล้วพ่อร้องโอ้ยขึ้นมา แม่ก็จะด่าทันที เป็น
เมื่อผมเงียบ แม่ก็จะเริ่มตวาดต่อว่าและให้พ่อช่วยเสริม (ซึ่งอันนี้เป็นหนึ่งสิ่งที่ผมรับไม่ค่อยได้ เพราะเวลาพ่อมีเรื่องกับแม่ ผมจะไม่พูดเสริม เงียบ หรือไม่ก็พูดแก้ต่างให้พ่อเขา)
ทุกเรื่องที่ผมทะเลาะกับแม่จะไม่มีใครเข้ามาห้ามหรือเข้าข้างผมเลยแม้แต่คนเดียว เพราะถ้าแม่เห็นว่าเข้าข้างกัน ก็จะย้ายออกจากบ้านท่าเดียว เราเลยต้องรับกรรมที่ไม่ได้ก่อกันทุกคน
จนกระทั้งวันนี้ประมาณบ่ายสี่ ผมอยู่ร้านขายของตามปรกติ ลูกค้ายังไม่เข้า ผมก็กดเข้าเล่นเกมในเคาน์เตอน์ แล้วลูกค้าก็เข้าทันใด ผมก็วาง ออกไปช่วยแม่ หยิบลูกชิ้น เสริฟ เก็บลูกชิ้นหยิบผักมาหั่น เข้าๆออกๆตู้เคาน์เตอร์ พอเสร็จทุกอย่างผมก็เห็นว่าเกมมันจบไปละบ้านแตกโดนAfk อีก แต่ก็ไม่สนใจ เก็บทรศ. ไปกรอกน้ำส้มสายชูเครื่องปรุง ปั่นจักรยานไปกรอกน้ำ
กลับมาติดไฟร้าน ตั้งร้านกิฟชอปของแม่
เรารู้สึกปวดขาล้ามากๆเลยกลับไปนั่งในเคาเตอร์
แม่ตะโกนบอกให้มาเปิดไฟข้างนอก ทั้งๆที่เขาเดินปล่อยมือจากซิงก์ล้างจานสามก้าวก็กดเปิดได้ เราก็ออกไปเปิด ยังไม่ทันได้กลับเข้าไปนั่ง แม่ก็ว่าเรา ต้องให้เรียกนะนะ กูชักจะกัดฟันกับหลายรอบละ เราก็งงดิเห้ย เปิดเองก็ได้ไม่เปิด เราเปิดให้ก็ด่า เราก็เงียบกลับไปนั่งยืดขา
แม่เดินเข้ามาว่าเห็นไหมกูทำอะไร ต้องให้เรียก ห่วงแต่เล่น ทรศ. เราก็งงดิเห้ย เราเลิกตั้งนานละ
เราก็พูดไป แม่ผมเลิกเล่นตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ลูกค้าเข้าละ แต่แม่ก็หาว่าผมเถียง (จริงๆผมมีแชททิ้งกับเพื่อนไว้ว่าตาหน้าค่อยเล่นกันใหม่แก้มือด้วยซ้ำ) แม่ไม่ฟัง พอผมพูดไปว่าไม่ได้เล่นจริง ไอ้ที่เข้าๆออกๆเคาน์เตอร์นี่คือหยิบของให้เขานะล่ะ
พอพูดไปซ้ำเขาเอามือบีบหน้า กับปาก จิ้มตา ผมเป็นแผล แล้วไล่เตพิดผมออกไป ผมก็ยังพยายามอธิบาย แต่แม่ก็ไม่ฟังจะลงมือกับผมต่อ แต่มีลูกค้าเข้าพอดีเลยหยุดวาทะไปสามนาที
พอลูกค้าไป ผมก็คุย พยายามอธิบายอีกรอบ ทีนี้แม่ผมบีบคอ หยิบร่มมาฟาดหัวผมจนร่มงอ
ผมไม่ไหวแล้วจริงครับจับดึงเสื้อแม่ดันออกไป แม่เห็นอย่างนั้นปุ๊ป หาว่าผมสู้ก็ฟาดร่มอีก ผมก็จับร่มหักเลย เพราะอารมณ์นั้นผมไม่ไหวแล้ว เคยโดนแบบนี้มาหลายรอบแล้ว แม่ก็บีบคอ หยิกหน้า จับผมกดลงไปกับพื้นประตู หยิบช้อนเหล็กตวงกาแฟ(หนามากครับ ถ้าคุณเคยใช้) ฟาดหัวผมจนเลือดออก ปากแตก
อารมณ์ตอนนั้นผมไม่โกรธนะ แต่ไม่ต้องการให้เขามาทำผมอีก ผมเลยแย่งช้อนฟาดที่มือเขา แล้วโยนทิ้ง แม่ก็จับกดผม กระทืบต่อ แล้วไล่ผม เรียกผมไอ้ลูกเนรคุณ ด่าสารพัด
ผมไม่ไหวจริงๆครับ เลือดก็ออกเลยเดินออกมา หาที่นั่ง มาพิมพ์ให้พวกคุณอ่านนี่แหละครับ
ผมไม่ไหวจริงๆ ไม่มีใครช่วยผมได้ น้องก็เด็ก พ่อก็ทำอะไรไม่ได้ เสริมได้อย่างเดียว ตอนนี้พูดตรงๆถ้ามีวิธีไหนทำให้ผมตายห่าเร็วๆได้ผมก็จะทำ
ขอให้ทุกคนช่วยบอกผมทีว่าควรทำอย่างไงต่อ