สวัสดีค่ะ มีเรื่องอยากระบายแต่ไม่รู้จะไประบายที่ใหน
มีแฟนติดยามาแล้ว 6 ปี เคยส่งเขาไปบำบัด 5 เดือนแล้วพาเขากลับมา เรื่องของเรื่องคือสงสารลูกค่ะ ลูกสองคนคนโตได้ 6ขวบ คนเล็ก ได้ 1ขวบก่วาๆถามว่าพ่อไปใหนทุกๆวันตอนส่งเขาไปบำบัดเราคิดว่าเราใจแข็งแล้วกะว่าจะเลิกติดต่อกันเป็นอันขาดแต่สุดท้ายมองหน้าลูก ลูกถามว่าพ่อไปใหน สงสารลูกค่ะ ไม่อยากไห้ลูกกำพร้าพ่อ แล้วด้วยที่เขาบอกว่ากลับมาจะกลับตัวเป็นคนดีจะเป็นหัวหน้าสร้างครอบครัวไห้ดีขึ้น
แรกๆกลับมาดี แต่พอหลังจากสามเดือนเขากลับไปเล่นอีกขอเงินทุกวัน เราก็ต้องยอม ไม่ไห้เขาเขาก็ขู่จะไปจำนำรถสิ่งของมีค่าเขาจะจำ เราก็เหมือนจำยอม ท่าไม่ไห้เขาก็ไปจำเราต้องไปเอาคืนมาอยู่ดี มาวันนี้เขาบอกว่าเหมือนเขาเป็นโรคซึมเศร้าเขาบอกว่าเขาอยากไปพบจิตแพทย์แต่ด้วยว่าการเดินทางอะใรหลายๆอย่างลำบากเขาบอกที่เขาไปบำบัดไม่ได้ช่วยไห้เขาดีขึ้นลบความคิดที่อยู่ในหัวไม่ได้เขาบอกแบบนี้ค่ะ ตอนนี้เขายังไม่ทุบตีค่ะแต่เมื่อครั้งก่อนไปบำบัดตอนนั้นโดนเขาตีหนักเอาการลูกตาเป็นสีเลือดขาเขียวใหล่เขียวค่ะ แต่เราก็เหมือนทนเพราะสงสารลูกไม่อยากไห้ลูกมีความรู้สึกว่าขาดพ่อหรือแม่ไปคนหนึ่ง เราก็อดทนอดทนมาจนวันนี้ก่อนเขาติดยาเขาเป็นคนดีนะเขาเป็นคนที่เอางานเอาการดูแลค่าใช้จ่ายในบ้านทุกๆอย่างเขารับผิดชอบหมดแต่พอเขาติดยาเท่านั้นเขาก็เหมือนสัตว์ร้ายไม่เหมือนคนที่เคยรู้จัก เขาบอกว่าถึงจะส่งเขาไปบำบัดก็ลงความคิดที่อยู่ในหัวไม่ได้ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าอะใรเราถามเขาก็ไม่ตอบบอกเพียงแต่ว่าเวลาเครียดไม่รู่ว่าเขาเครียดไปถึงใหนไม่รู้ว่าคิดอะรัยยุ และนอนเกบตัวเองทั้งวันหิวก็ขอเงินไปเล่นพอเล่นเสร็จเขาก็เก็บตัวเอง อยู่แบบนี้มาสองอาทิตย์ก่วาแล้วไม่รู้จะทำอย่างใงดีค่ะ หรือเขาเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปนอะใร อยากรู้ค่ะ บางทีเวลาเราไประบายที่อื่นก็กลัวมีคนมาซ้ำเติมมาสมน้ำหน้า แต่จุดที่เรายืนอยู่มันไม่ง่ายลูกสองคนด้วยไม่รู้ว่าต้องทำอย่างใง ..??? (ครั้งหนึ่งเขาเคยมีหน้ามีตาทางสังคมแล้วได้ล้มละลายค่ะ โดนเพื่อนโกงเพื่อนหักหลังจนเขาหันไปพึ่งยาเสพติดเป็นเวลานานหรือเปล่าเลยทำไห้เขาเป็นแบบนี้)
-ความคิดเหมือนสับสนไม่เป็นตัวเอง
-เวลาเจอเรื่องอะใรกระทบจิตใจเขามากๆเขาจะหยุดทุกอย่างแล้วเกบตัวอย่างเดียว
-เงียบสามวันไม่พูดเขาก็อยู่ได้
-เหมือนเขาร้องไห้ตลอดเวลา
บางทีก็อยากทิ้งเขาแล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่อยู่กับลูกก็พอแต่ทางกลับกันรู้สึกสงสารเขาเพราะครั้งหนึ่งเขาก็ดีกับเราด้วย มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเลยว่าจะทำอย่างใงกับครอบครัวดี
แฟนติดยาค่ะ
มีแฟนติดยามาแล้ว 6 ปี เคยส่งเขาไปบำบัด 5 เดือนแล้วพาเขากลับมา เรื่องของเรื่องคือสงสารลูกค่ะ ลูกสองคนคนโตได้ 6ขวบ คนเล็ก ได้ 1ขวบก่วาๆถามว่าพ่อไปใหนทุกๆวันตอนส่งเขาไปบำบัดเราคิดว่าเราใจแข็งแล้วกะว่าจะเลิกติดต่อกันเป็นอันขาดแต่สุดท้ายมองหน้าลูก ลูกถามว่าพ่อไปใหน สงสารลูกค่ะ ไม่อยากไห้ลูกกำพร้าพ่อ แล้วด้วยที่เขาบอกว่ากลับมาจะกลับตัวเป็นคนดีจะเป็นหัวหน้าสร้างครอบครัวไห้ดีขึ้น
แรกๆกลับมาดี แต่พอหลังจากสามเดือนเขากลับไปเล่นอีกขอเงินทุกวัน เราก็ต้องยอม ไม่ไห้เขาเขาก็ขู่จะไปจำนำรถสิ่งของมีค่าเขาจะจำ เราก็เหมือนจำยอม ท่าไม่ไห้เขาก็ไปจำเราต้องไปเอาคืนมาอยู่ดี มาวันนี้เขาบอกว่าเหมือนเขาเป็นโรคซึมเศร้าเขาบอกว่าเขาอยากไปพบจิตแพทย์แต่ด้วยว่าการเดินทางอะใรหลายๆอย่างลำบากเขาบอกที่เขาไปบำบัดไม่ได้ช่วยไห้เขาดีขึ้นลบความคิดที่อยู่ในหัวไม่ได้เขาบอกแบบนี้ค่ะ ตอนนี้เขายังไม่ทุบตีค่ะแต่เมื่อครั้งก่อนไปบำบัดตอนนั้นโดนเขาตีหนักเอาการลูกตาเป็นสีเลือดขาเขียวใหล่เขียวค่ะ แต่เราก็เหมือนทนเพราะสงสารลูกไม่อยากไห้ลูกมีความรู้สึกว่าขาดพ่อหรือแม่ไปคนหนึ่ง เราก็อดทนอดทนมาจนวันนี้ก่อนเขาติดยาเขาเป็นคนดีนะเขาเป็นคนที่เอางานเอาการดูแลค่าใช้จ่ายในบ้านทุกๆอย่างเขารับผิดชอบหมดแต่พอเขาติดยาเท่านั้นเขาก็เหมือนสัตว์ร้ายไม่เหมือนคนที่เคยรู้จัก เขาบอกว่าถึงจะส่งเขาไปบำบัดก็ลงความคิดที่อยู่ในหัวไม่ได้ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าอะใรเราถามเขาก็ไม่ตอบบอกเพียงแต่ว่าเวลาเครียดไม่รู่ว่าเขาเครียดไปถึงใหนไม่รู้ว่าคิดอะรัยยุ และนอนเกบตัวเองทั้งวันหิวก็ขอเงินไปเล่นพอเล่นเสร็จเขาก็เก็บตัวเอง อยู่แบบนี้มาสองอาทิตย์ก่วาแล้วไม่รู้จะทำอย่างใงดีค่ะ หรือเขาเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปนอะใร อยากรู้ค่ะ บางทีเวลาเราไประบายที่อื่นก็กลัวมีคนมาซ้ำเติมมาสมน้ำหน้า แต่จุดที่เรายืนอยู่มันไม่ง่ายลูกสองคนด้วยไม่รู้ว่าต้องทำอย่างใง ..??? (ครั้งหนึ่งเขาเคยมีหน้ามีตาทางสังคมแล้วได้ล้มละลายค่ะ โดนเพื่อนโกงเพื่อนหักหลังจนเขาหันไปพึ่งยาเสพติดเป็นเวลานานหรือเปล่าเลยทำไห้เขาเป็นแบบนี้)
-ความคิดเหมือนสับสนไม่เป็นตัวเอง
-เวลาเจอเรื่องอะใรกระทบจิตใจเขามากๆเขาจะหยุดทุกอย่างแล้วเกบตัวอย่างเดียว
-เงียบสามวันไม่พูดเขาก็อยู่ได้
-เหมือนเขาร้องไห้ตลอดเวลา
บางทีก็อยากทิ้งเขาแล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่อยู่กับลูกก็พอแต่ทางกลับกันรู้สึกสงสารเขาเพราะครั้งหนึ่งเขาก็ดีกับเราด้วย มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเลยว่าจะทำอย่างใงกับครอบครัวดี