ขอวิธี ทำให้แม่เห็นว่าเราบริหารชีวิตตัวเองได้หน่อย

คือ เราอายุ25 เงินเดือนหมื่นปลายๆ ก็ใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัว  เราทำงานตั้งแต่อายุ18 ทำไปด้วยเรียนไปด้วย เงินเดือน ทุกบาทแม่เราเอาหมด แต่ก็จ่ายเราเหมือนเด็กไปโรงเรียนอะ ตอนนั้นทำงานโรงงาน รถรับส่งฟรี ข้าวฟรีกับข้าวซื้อเอง ได้วันละ70บาท  เรียนจบเปลียนงานก็เงินเดือนสตาร์ท15,000บาท
แม่ก็ยังทำเหมือนเดิม คือเอาหมดแล้วให้เราไปทำงานวันละ150 คือมันไม่พอ เราก็บอกแกว่ามันไม่พอ แกก็ว่าใช้ไรเยอะแยะ แค่นั้นแหละพอแล้ว
เวลาอยากได้อะไรคือ ขอยากมากกกกกกก แบบขอเงินซื้อเสื้อ กางเกง ให้มา500 ก็ต้องไปหาพวกมือสองตัวละไม่เกิน100 มาใส่  เพื่อนบวช เพื่อนแต่งของเงินใส่ซองก็บ่น  เพื่อนชวนไปไหนแต่ละทีต้องบอกกูเงินน้อยนะไปที่ถูกๆ บางทีไม่มีเงินเลยก็บอกเพื่อนว่าไม่ว่าง ทั้งๆที่โครตอยากไป  จนเราแบบเห้ย เราเป็นคนทำงานนะเราเป็นคนเหนื่อย ทำไมเราไม่ได้ใช้เงินค่าเหนื่อยเราเลย  ตอนนี้ใช้ชีวิตเหมือนเด็กม.ต้นที่มีเงินติดตัวไม่ถึง500 ไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย
เมื่อวานเงินเดือนออกเรากดมาให้เขา แล้วบอกว่าขอไว้5,000 ได้ไหม อยากบริหารเงินเอง แล้วจะไม่ขอเพิ่มแม่ไม่ต้องจ่ายรายวัน อยากซื้อของที่อยากได้บ้าง เขาก็ไม่พอใจ ว่าเราใช้ฟุ่มเฟือย ที่ให้ไปทุกวันไม่พอหรอ ทำไมไม่เหลือเก็บไว้ซื้อของที่อยากได้ละ บลาๆๆๆๆ  เคยครั้งหนึ่งขอเศษ1,000บาท ที่ได้จากเงินเดือน ว่าเราขอนะได้ไหม เขาก็แบบโหจะมากไปแล้ว ทุกวันนี้กินอยู่กับเขา เงินให้ไปทุกวัน ยังจะขออีก
ตั้งแต่เมื่อวานที่คุยว่าขอเก็บไว้เอง5,000  จนตอนนี้แกก็ยังไม่พูดกับเราเลย  มันเครียดนะ มันไม่รู้จะทำยังไง
ปล.แม่เราขายของอยู่บ้านไม่เดือดร้อนเรื่องเงินนะ และบอกเราว่าเงินที่เราให้ไปเขาไม่ได้เอาไปทำอะไร เขาเก็บไว้ให้เรานั้นแหละ
แต่เราโตพอที่จะเก็บเอง บริหารเองแล้ว  แต่เขาไม่เข้าใจ   บอกเราว่างั้นเขาไม่เอาเลยก็ได้แต่เราต้องออกไปอยู่ข้างนอก

ใครเจอสถานการณ์แบบเราบ้าง  หรือใครมีคำแนะนำดีๆ ที่มันจะทำให้เรื่องนี้ดีขึ้น แนะนำเราหน่อย

ปล.ยืมAccount เพื่อนมา เล่าให้มันฟังมันเลยบอกให้ลองขอคำแนะนำในพันทิปดู