สวัสดีทุกท่านที่เมตตากรุณาเข้ามาอ่านค่ะ 🙏🏻
เรื่องที่อึดอัดใจอยู่ตอนนี้มันทำให้เราจิตตกมากถึงมากที่สุดเลยค่ะ
คือเราฝันถึงเพื่อนตัวเองมาจะ 1 ปีแล้ว ฝันถึงทุกคืน *ย้ำว่าทุกคืน* หลับตอนไหนก็ฝันถึง
หลับเช้า หลับกลางวัน หลับดึก ฝันหมด
เราเริ่มฝันครั้งแรกตอนคืนวันเกิดเราเมื่อปีที่แล้ว
นั่นคือครั้งแรกที่เราฝันถึง ก็เออคืนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร
พอคืนที่ 2 ก็ฝันอีก ก็เออยังไม่อะไร พอคืนที่ 3 เท่านั้นแหละ เริ่มแล้วเริ่ม งง เริ่มสงสัย + ด้วยเรื่องกลัวแล้ว
*ต้องบอกก่อนว่าตอนนั้นเราไม่ได้ชอบไม่ได้รู้สึกรักใคร่หรือคิดถึงแต่อย่างใด*
พอผ่านมาเรื่อยๆจากอาทิตย์เป็นเดือนจากเดือนจนตอนนี้เกือบปี อีกไม่กี่วันก็จะ
ใกล้ครบ 1 ปีที่เราฝันถึงเค้าแล้ว
เราเคยเป็นเพื่อนกันสมัยประถมค่ะ พอขึ้นมัธยมมาก็อยู่ รร เดียวกันค่ะแต่คนละห้อง
เลยห่างๆกันออกไปเจอกันก็คุยกันเหมือนเดิม ทักกันยิ้มให้กันเหมือนเดิม
ตอนฝันถึงคือช่วงปิดเทอมค่ะ พอเปิดเทอมใหม่มาปุ๊บ
โป๊ะเช๊ะค่ะ ได้อยู่ห้องเดียวกัน (โห่ให้ตายเหอะ ) อะไรฟ๊ะ นี้ฉันได้อยู่ห้องเดียวกับชายในฝันหรอ ( เราเรียกเค้าว่าชายในฝัน ) 55555
และใช่ค่ะ มันยิ่งทำให้จากที่กลัวอยู่แล้วยิ่งกลัวเข้าไปอีก ไม่ได้กลัวชายในฝันนะ
กลัวตัวเองนี่แหละ กลัวว่าถ้าเห็นหน้ากันทุกวันละมันจะทำให้เราเก็บไปฝัน
ผ่านไปๆ ก็ยังไม่หยุดฝันแต่กลับมีอะไรหลายๆอย่างเปลี่ยน ทุกๆอย่างจะเหมือนคล้องจองกันไปหมด
เวลามองไปทางนั้นทางนี้ก็เจอเขา นั่งก้มกินข้าวอยู่ดีๆเงยหน้าขึ้นมาก็เจอ ไป รร ตอนเช้ากำลังพูดกับเพื่อน
ว่าวันนี้ ผช ในฝันกูยังไม่มาเลย พูดยังไม่ทันจบ ใช่ค่ะ มันเดินมาพอดี ( มโนไปเองมั้ง ) แต่ไม่ได้เพ้อเจ้อนะอย่าพึ่งด่านะ
เวลาเจอกันก็ทักทายพูดคุยหยอกล้อกันปกติ หยอกบ้าง แซวบ้าง พีคกว่านั้นคือมันลูบหัวเราเว้ยให้ตายเหอะ ไอ่นี่มันกะล่อนเรารู้ เพราะมันชอบทำตัวน่ารัก เราเลยจะชอบหลบหน้าไม่อยากคุยด้วยไม่อยากมองหน้า ไม่อยากอยู่ไกล้
กลัวว่าจะเก็บไปฝันบ้าง กลัวว่าจะไปตกหลุมรักมันบ้าง่ ( อันนี้เรื่องจริงจากใจเราเลย คือ เรากลัวจะชอบมัน ) เอาตรงๆคือเรากลัวใจตัวเอง
นั่นแหละ 🥺
ในความฝันของเราคือเราฝันว่าเรารักกันค่ะ เออเป็นแฟนกันนั่นแหละ
เราเลยไม่อยากเอาความฝันมาปนกับความจริง
แต่มันก็อดคิดไม่ได้ เราเลยกลัวค่ะ กลัวทั้งในฝันและความจริง เราเลยอยากที่จะอยู่ห่างๆ
ไม่อยากคุยไม่อยากมอง บางครั้งหนักกว่าคือเวลา ผญ เข้าไกล้มัน เราหึงมันด้วยเว้ย โห่ไอ่บ้าบ้าไปแล้วจริงๆ
บางครั้งเราก็ถามตัวเองในใจว่า บ้าปะเนี้ย คิดอะไรอยู่เนี้ย
ทำไม ทำไม ทำไม ทำไมเราถึงฝันถึงเขา
แล้วเขาหล่ะฝันถึงเราบ้างมั้ย. ?
เป็นคำถามที่อยากถามมากที่สุดในสามโลก
เรารู้ว่าเราควรไปถามเขาไม่ใช่มาตั้งกระทู้ถามคนอื่นแบบนี้
แต่เราไม่กล้าเดี๋ยวมันหาว่าเราเป็นบ้า
เราเริ่มไม่อยากนอนหลับ เราเริ่มกินยานอนหลับให้หลับสนิท
ความเคยชินจากการใช้ยาเริ่มเปลี่ยนจากผลดีเป็นผลเสีย เรารู้ตัวเราเลยหยุด
ในความฝันเขาบอกเราว่า..... เราเป็นตัวเองได้ในทุกคืน
เราเริ่มจากหลับฝัน — เป็นอยากฝัน
ทำไมถึงฝันถึงเพื่อนตัวเองทุกคืนตอนหลับ (1ปี)
เรื่องที่อึดอัดใจอยู่ตอนนี้มันทำให้เราจิตตกมากถึงมากที่สุดเลยค่ะ
คือเราฝันถึงเพื่อนตัวเองมาจะ 1 ปีแล้ว ฝันถึงทุกคืน *ย้ำว่าทุกคืน* หลับตอนไหนก็ฝันถึง
หลับเช้า หลับกลางวัน หลับดึก ฝันหมด
เราเริ่มฝันครั้งแรกตอนคืนวันเกิดเราเมื่อปีที่แล้ว
นั่นคือครั้งแรกที่เราฝันถึง ก็เออคืนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร
พอคืนที่ 2 ก็ฝันอีก ก็เออยังไม่อะไร พอคืนที่ 3 เท่านั้นแหละ เริ่มแล้วเริ่ม งง เริ่มสงสัย + ด้วยเรื่องกลัวแล้ว
*ต้องบอกก่อนว่าตอนนั้นเราไม่ได้ชอบไม่ได้รู้สึกรักใคร่หรือคิดถึงแต่อย่างใด*
พอผ่านมาเรื่อยๆจากอาทิตย์เป็นเดือนจากเดือนจนตอนนี้เกือบปี อีกไม่กี่วันก็จะ
ใกล้ครบ 1 ปีที่เราฝันถึงเค้าแล้ว
เราเคยเป็นเพื่อนกันสมัยประถมค่ะ พอขึ้นมัธยมมาก็อยู่ รร เดียวกันค่ะแต่คนละห้อง
เลยห่างๆกันออกไปเจอกันก็คุยกันเหมือนเดิม ทักกันยิ้มให้กันเหมือนเดิม
ตอนฝันถึงคือช่วงปิดเทอมค่ะ พอเปิดเทอมใหม่มาปุ๊บ
โป๊ะเช๊ะค่ะ ได้อยู่ห้องเดียวกัน (โห่ให้ตายเหอะ ) อะไรฟ๊ะ นี้ฉันได้อยู่ห้องเดียวกับชายในฝันหรอ ( เราเรียกเค้าว่าชายในฝัน ) 55555
และใช่ค่ะ มันยิ่งทำให้จากที่กลัวอยู่แล้วยิ่งกลัวเข้าไปอีก ไม่ได้กลัวชายในฝันนะ
กลัวตัวเองนี่แหละ กลัวว่าถ้าเห็นหน้ากันทุกวันละมันจะทำให้เราเก็บไปฝัน
ผ่านไปๆ ก็ยังไม่หยุดฝันแต่กลับมีอะไรหลายๆอย่างเปลี่ยน ทุกๆอย่างจะเหมือนคล้องจองกันไปหมด
เวลามองไปทางนั้นทางนี้ก็เจอเขา นั่งก้มกินข้าวอยู่ดีๆเงยหน้าขึ้นมาก็เจอ ไป รร ตอนเช้ากำลังพูดกับเพื่อน
ว่าวันนี้ ผช ในฝันกูยังไม่มาเลย พูดยังไม่ทันจบ ใช่ค่ะ มันเดินมาพอดี ( มโนไปเองมั้ง ) แต่ไม่ได้เพ้อเจ้อนะอย่าพึ่งด่านะ
เวลาเจอกันก็ทักทายพูดคุยหยอกล้อกันปกติ หยอกบ้าง แซวบ้าง พีคกว่านั้นคือมันลูบหัวเราเว้ยให้ตายเหอะ ไอ่นี่มันกะล่อนเรารู้ เพราะมันชอบทำตัวน่ารัก เราเลยจะชอบหลบหน้าไม่อยากคุยด้วยไม่อยากมองหน้า ไม่อยากอยู่ไกล้
กลัวว่าจะเก็บไปฝันบ้าง กลัวว่าจะไปตกหลุมรักมันบ้าง่ ( อันนี้เรื่องจริงจากใจเราเลย คือ เรากลัวจะชอบมัน ) เอาตรงๆคือเรากลัวใจตัวเอง
นั่นแหละ 🥺
ในความฝันของเราคือเราฝันว่าเรารักกันค่ะ เออเป็นแฟนกันนั่นแหละ
เราเลยไม่อยากเอาความฝันมาปนกับความจริง
แต่มันก็อดคิดไม่ได้ เราเลยกลัวค่ะ กลัวทั้งในฝันและความจริง เราเลยอยากที่จะอยู่ห่างๆ
ไม่อยากคุยไม่อยากมอง บางครั้งหนักกว่าคือเวลา ผญ เข้าไกล้มัน เราหึงมันด้วยเว้ย โห่ไอ่บ้าบ้าไปแล้วจริงๆ
บางครั้งเราก็ถามตัวเองในใจว่า บ้าปะเนี้ย คิดอะไรอยู่เนี้ย
ทำไม ทำไม ทำไม ทำไมเราถึงฝันถึงเขา
แล้วเขาหล่ะฝันถึงเราบ้างมั้ย. ?
เป็นคำถามที่อยากถามมากที่สุดในสามโลก
เรารู้ว่าเราควรไปถามเขาไม่ใช่มาตั้งกระทู้ถามคนอื่นแบบนี้
แต่เราไม่กล้าเดี๋ยวมันหาว่าเราเป็นบ้า
เราเริ่มไม่อยากนอนหลับ เราเริ่มกินยานอนหลับให้หลับสนิท
ความเคยชินจากการใช้ยาเริ่มเปลี่ยนจากผลดีเป็นผลเสีย เรารู้ตัวเราเลยหยุด
ในความฝันเขาบอกเราว่า..... เราเป็นตัวเองได้ในทุกคืน
เราเริ่มจากหลับฝัน — เป็นอยากฝัน