ซอยแถวบ้านผมเป็นแบบนี้กันเยอะ
สมมุติ เช่น
เวลามีงานใหเลือก  2 งาน
1.เงินเดือน   20000 บาท  แต่ต้องทำ  8.30-16.30  มีสวัสดิการครบ  เบิกค่าใช้จ่ายทุกอย่างตอนทำงานได้หมด
2.เงินเดือน   13000 บาท  ทำ  08.30 -12.30   ไม่มีสวัสดิการ   เบิกอะไรไม่ได้เลย
ส่วนใหญ่เลือกงาน 2 ครับ     เข้าใจว่าเวลาเลิกงานจะกลับมาทำตัวให้เป็นประโยชน์เช่น  ทำอาชีพเสริม  ขายของ  อื่นๆ
ที่ไหนได้   สุดท้ายที่เลือกงานสบายๆเพราะ  พอเลิกงานกลับมานอน  กลับมาเล่นเกมส์   กลับมาเดินห้าง   เที่ยว
เห็นแบบนี้ทุกวันคนในซอย   เลยสงสัยคนไทย (ส่วนใหญ่)  เขาไม่คิดถึงความก้าวหน้าบ้างเหรอครับ
งานหนักแต่เงินดีกว่าไม่เอา   เลือกงานเอากว่าเงินน้อยกว่าแทน   ที่เหลือนอนสบาย    ไม่คิดถึงความก้าวหน้าบ้างเลย
และผมยังเคยได้ยินว่าหลายๆงานที่พม่ามาทำ   คืองานที่คนไทยไม่ยอมทำ   ถ้าหางานไม่ได้  คือยอมนอนอยู่บ้าน   ไม่ยอมไปทำงานแบบที่พม่าทำ
อยากทราบว่าที่ผมพูดมีส่วนจริงไหมครับ																															
						 
												
						
					
คนไทยสมัยนี้เป็นแบบนี้กันเยอะไหมครับ
สมมุติ เช่น
เวลามีงานใหเลือก 2 งาน
1.เงินเดือน 20000 บาท แต่ต้องทำ 8.30-16.30 มีสวัสดิการครบ เบิกค่าใช้จ่ายทุกอย่างตอนทำงานได้หมด
2.เงินเดือน 13000 บาท ทำ 08.30 -12.30 ไม่มีสวัสดิการ เบิกอะไรไม่ได้เลย
ส่วนใหญ่เลือกงาน 2 ครับ เข้าใจว่าเวลาเลิกงานจะกลับมาทำตัวให้เป็นประโยชน์เช่น ทำอาชีพเสริม ขายของ อื่นๆ
ที่ไหนได้ สุดท้ายที่เลือกงานสบายๆเพราะ พอเลิกงานกลับมานอน กลับมาเล่นเกมส์ กลับมาเดินห้าง เที่ยว
เห็นแบบนี้ทุกวันคนในซอย เลยสงสัยคนไทย (ส่วนใหญ่) เขาไม่คิดถึงความก้าวหน้าบ้างเหรอครับ
งานหนักแต่เงินดีกว่าไม่เอา เลือกงานเอากว่าเงินน้อยกว่าแทน ที่เหลือนอนสบาย ไม่คิดถึงความก้าวหน้าบ้างเลย
และผมยังเคยได้ยินว่าหลายๆงานที่พม่ามาทำ คืองานที่คนไทยไม่ยอมทำ ถ้าหางานไม่ได้ คือยอมนอนอยู่บ้าน ไม่ยอมไปทำงานแบบที่พม่าทำ
อยากทราบว่าที่ผมพูดมีส่วนจริงไหมครับ