วิธีปรับตัวจากชีวิตวัยเรียนไปสู่ชีวิตวัยทำงาน

คือพึ่งเรียนจบแล้วเริ่มทำงานได้5วัน คือเราไม่มีความสุขกับมันเลย ไม่ชอบตัวเองเลยที่ทำงานผิดพลาดบ่อยทั้งที่เราคิดว่าทำเต็มที่แล้ว รู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระของพี่ๆที่ทำงานที่มาคอยแก้ต่างๆนาๆคือเรากดดันมาก บางทีกลับห้องมาร้องไห้ เราเป็นคนsensitive เวลาถูกรุ่นพี่ใช้ถ่อยคำที่รุนแรงเราก็คิดมาก  มันท้อแท้ไปหมด จนมาถึงจุดพีคจริงๆคือเราทำงานพลาดแล้วถึงเวลาเลิกงาน รุ่นพี่บอกให้เรากลับบ้านไปเลย แล้วก็พูดประมาณว่าวันนี้คงไม่ได้กลับบ้านต้องตามแก้งาน ซึ่งมันบั่นทอนจิตใจเรามาก เราคิดว่าความอดทนเราน้อยไปหรือสิ่งที่พี่เขาพูดเป็นสิ่งที่สมควรพูดแล้ว มีใครปรับตัวจากชีวิตนีกศึกษาไปสู่ชีวิตวัยทำงานยากบ้างคะ
(สำหรับคนที่คิดว่าเราอ่อนแอ ไม่มีความอดทนขอร้องอย่าซำ้เติมเราเลยนะคะ)