หากสมมุติให้เธอเป็นสายลม
ปลายเส้นผมปลิวไหวตรงหน้าผา
เราแค่เพียงแอบซ่อนวันเวลา
ซ่อนสายตาความฝันจากความจริง

หากสมมุติให้รักเป็นก้อนเมฆ
อภิเษกอิ่มเอมกับทุกสิ่ง
เอื้อมมือคว้าเพียงหวังจะพักพิง
แค่ประวิงเวลากับความงาม

หากสมมุติให้ฉันไร้เดียงสา
นาฬิกาเดินช้าและงุ่มง่าม
เราไม่รู้ด้วยซ้ำกี่โมงยาม
จนฟ้าครามเปลี่ยนสีตามเวลา

หากสมมุติเรื่องราวเป็นเรื่องจริง
แล้วเธอทิ้งตัวลงจากหน้าผา
ฉันพร่ำคิดทั้งคืนคำร่ำลา
สมมุติว่าหากเธอจะได้ยิน