ความสำเร็จมันอยู่ไกลรึป่าวหรือบางทีอาจคว้ามันไม่ได้ถึงจะพยายามเกินขีดจำกัดตัวเอง?

อยากที่ถามไปครับ ผมมีเป้าคือการเดินทางสู่ความสำเร็จไม่ได้มีชีวิตเพื่ออยู่ไปวันๆผมทำมันเกินตัวรึป่าวมันทำให้ผมเผลอถามตัวเองว่า เราอาจจะทำได้แค่มีชีวิตอยู่ไปวันๆ เรื่องมีอยู่ว่า ผมมองว่าตัวเองเป็นคนพิเศษมีความแตกต่างทางอารมณ์ทัศนคติ ในสังคมที่ผมอยู่ผมแตกต่างเพราะผมทำเหมือนผู้ที่ประสบความสำเร็จ แต่กลับกันผมมักจะล้มเหลว ล้มเหลว ล้มเหลว ทุกครั้งที่ผมล้มเหลวผมมักจะใส่สุดเพื่อที่จะสำเร็จ เช่น  ความกล้า ความแตกต่าง ความเชื่อ  และการไม่กลัวที่จะล้มเหลว แต่ผมก็เจอกับมันเสมอ  ถามว่าทำอะไรก็ล้มเหลวๆๆ มันจะดูมีเหตุผลทันทีเพราะหลังที่ผมล้มเหลวผมมักจะหาข้อผิดพลาดตัวเองได้ไม่มากก็น้อย แต่มันก็ยังไม่เคยพออยู่ดีจนมาวันหนึ่งผมเข้าใจว่าเป้าหมายผมมันใหญ่เกินตัวไป ผมจึงลดระดับลงมาแล้วค่อยๆพยามไต่ไปแต่มันก็ยังล้มเหลวเพราะสิ่งที่ไม่คาดคิดตามเคย ผมจึงได้เรียนรู้ความไม่น่าจะเกิดมันสามรารถเกิดได้ มันเลยทำให้ผมยิ่ง งง ว่าความสำเร็จมีอยู่จิงมัย เพราะกว่าผมจะได้เริ่มทำแต่ละอย่าง มันเหนื่อยมันท้อ กว่าโอกาสจะมาให้ทำเพราะโอกาสมันไม่ได้อยู่ตรงหน้าผมเลย ผมไม่ได้เริ่มที่100ไป1000  แต่ผมต้องเริ่มที่0หรือบางทีก็ติดลบไป1000 ยิ่งผมผิดพลาดผมยิ่งรู้ว่า ผมทำมันเกินตัวมันแค่ทำให้ผมมีโอกาสไม่ใช่ได้ความสำเร็จ บางทีมันอาจอยู่ที่โชคชตาเช่น รู้ถูกที่ถูกเวลา เรียงเลยแบบสุ่ม1-10ตั้งแต่เริ่มต้น ของผมมันกลับกันเลยครับ ผมเรียงเลย1-10ไป99ครั้ง  ผมเลยรู้สึกว่าผมหลงตัวเองเกินไปผมไม่ได้เก่งอย่างที่ตัวเองคิด พอผมคิดแบบนี้ผมก็ทำสำเร็จแต่แค่ในสิ่งเล็กๆนะครับ แต่ผมก็ยังเหนื่อยกับชีวิตที่มันไม่แฟร์ บางคนด้อยโอกาสต่างๆทั้งที่ถ้าได้ทำถูกทางจะประสบความสำเร็จ ผมจึงอยากถามว่าจะออกไปลุยหรือพอใจกับเลข29  อะไรคือสิ่งที่จะทำให้เราสำเร็จหรอคับผมจะท้อมากเลยถ้ารู้ว่า มีสิงโตตัวเดี่ยวเท่านั้นที่จะได้เป็นจ่าฝูงหมายถึง ดวงแชมหรืออะไรที่ขาดเดาไม่ได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ