สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกที่เราตั้งขึ้นมาเพื่อบอกอะไรบางอย่างเราไม่รู้ว่าเราจะระบายกับใครและจะไปพูดที่ไหนเราขอพูดที่นี่แล้วกันนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนมาได้ปีกว่าๆแล้วค่ะเรารู้จักและคุยกันมาโดยตลอดตั้งแต่เราม.5 ขอบอกก่อนว่าเขาเป็นผู้หญิงและเราก็เป็นผู้หญิงนะคะ คือ จริงๆเรารู้จักกันในฐานะเพื่อนค่ะ เราเคยแอบซื้อขนมไปให้เค้าหลายครั้งแต่เค้าไม่รู้นะคะว่าเป็นเราทีแรกเรากะว่าจะปิดเป็นความลับค่ะเรื่องที่เราแอบชอบเค้าและซื้อขนมไปให้เค้าแต่สุดท้ายไม่รู้ยังไง เราเลยแอดเฟสเค้าไปพยายามไปกดไลค์โพสต์เค้าบ่อยๆและเค้าเองก็น่าจะเริ่มรู้สึกแปลกๆแล้วว่าเราต้องมีอะไรแน่ๆและเค้าเองก็มาไลค์ให้เราบ่อยๆเหมือนกัน จนพอมาซักพักวันนั้นวันเกิดเราเค้ามาอวยพรเราในเฟสค่ะ เขียนข้อความประมาณว่า"สุขสันต์วันเกิดนะคะ"คือเราดีใจมากๆค่ะแล้วหลังจากนั้นเค้าก็เข้ามากดไลค์รูปเรารัวๆเลยค่ะ เราเลยทักเค้าไปและเราก็ตัดสินใจบอกเค้าว่าเราเองที่เป็นคนซื้อขนมไปให้เค้า แล้วเค้าก็ขอบคุณเราแล้วเราก็คุยกันเยอะมากๆวันนั้นและหังจากจบบทสนทนาวันนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันเป็นอาทิตย์จนเค้าเป็นฝ่ายทักเรามาอีก แล้วเราเลยถามเค้าว่าทำไมถึงทักเรามาอีก เค้าว่าบอกว่า ไม่รู้ดิเหมือนเค้าอยากคุยกับเรา เราเขินมากๆๆ คนที่เราแอบชอบมาพูดแบบนี้กับเรา แล้วเราคุยกันไปสักพักเราเลยตัดสินใจบอกไปค่ะว่าเราชอบเค้านะคือบอกทุกอย่างที่เรารู้สึกออกไป และเค้าก็บอกเรากลับมาว่าขอบคุณที่แบบชอบเค้าแต่เค้าอ่ะไม่มีวันที่จรู้สึกอะไรกับเราเป็นแค่เพื่อนกันก็พอไรงี้คือเราจุกมากเราจำไม่ค่อยได้ว่าเค้าพูดอะไรมาบ้างแต่เรารู้แค่ว่าเออ เราเสียใจ เราพูอะไรออกไป เราก็พยายามไม่ทักหาเค้านะคะ ส่วนมากที่คุยกันจะมีแต่เค้าทักมาด้วยซ้ำ คือคนนี้เค้าเคยเป็นทอมนะคะ เคยคบผู้หญิงตอนมอต้นแต่แม่เค้าไม่โอเคเค้าเลยกลับมาเป็นผู้หญิงค่ะเพราะเค้ารักแม่มากไม่อยากทำให้แม่เสียใจ และเวลาเค้าทักมาเราก็จะคุยกันเรื่องเค้าซะส่วนใหญ่จนเรารู้จักกันเกือบจะได้1ปีเราเริ่มคุยกันบ่อยขึ้นเค้าเริ่มทักเรามามากขึ้น แล้วอยู่ๆเค้าก็มาบอกว่าเค้าชอบเรา เราช็อคมากกก เราไม่เคยคิดว่าเค้าจะมาชอบเรา แต่ตอนนั้นเรายอมรับว่าเราชอบเค้าน้อยลงแล้ววแต่ก็ยังชอบอยู่แต่มันมีหลายเรื่องมากที่มันไม่ลงตัวจนวันนึงเค้ามาขอเราเป็นแฟนค่ะครั้งแรกเรายังไม่ตกลงแล้วพอครั้งที่สองเราเลยตอบตกลงไป แล้วพอเราคบกันตอนนั้นมันก็แบบอีกเดือนนึงเราจะเรียนจบม.6กันแล้วอะค่ะ แล้วคืนลืมบอกไปว่าเค้าก็มีที่เรียนแล้วด้วยเค้าค่อนข้างเรียนเก่งมากๆค่ะ เค้าเป็นเด็กทุนวิทย์ส่วนเราเป็นเด็กห้องภาษา เรื่องมันเริ่มจากตรงนี้แหละค่ะ เกริ่นมาตั้งนานแล้วว เริ่มเลยนะคะ คือ เค้าได้ที่เรียนที่ม.ในจังหวัดเชียงใหม่ค่ะ ทีแรกเราเองก็กะว่าอยากเรียนกับเค้าด้วยแต่มันไม่ทันแล้วเพราะเราสมัครสอบแค่gat แต่ที่เชียงใหม่เค้าใช้คะแนนจาก9วิชาด้วยเราเลยมายื่นที่กรุงเทพแต่เราไม่ได้เราเลยตัดสินใจเรียนม.เอกชนแห่งหนึ่ง แล้วเราก็ห่างกันค่ะ เทอมแรกๆที่เค้าไปอยู่ที่นั่นเค้าบ่นเรื่องสังคมทุกวัน บ่นเรื่องเพื่อน ว่าเค้าไม่ค่อยโอเคกับที่นั่นเราก็รับฟังและคุยอยู่เป็นเพื่อนเค้าตลอดเค้าก็บ่นอยากมาหาเราตลอดแล้วตอนนั้นเราเจอกันบ่อยมากๆค่ะเค้ามาหาเราบ่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก บางทีนะคะมาหาบ่อยๆติดต่อกันแบบไม่พอค่าเครื่องเค้าก็ยอมนั่งรถทัวร์มาหาเราค่ะ ตอนนั้นเหมือนเค้ารักเรามากๆๆๆ ตอนนั้นเราไม่เคยขอเลยนะคะว่าเธอมาหาเค้าหน่อยยนั่นนี่มีแต่เค้าที่อยากมาหาเราเอง จนพอผ่านไปจะจบเทอมหนึ่งช่วงเค้าปิดเทอมเค้ามาอยู่กะเราค่ะเพราะเรายังสอบไม่เสร็จเค้าก็มาอยู่รอกลับบ้านพร้อมเราเค้าเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนนี้แหละค่ะเค้าไม่อยากยุ่งกับเรา เราทำอะไรเราก็ผิดไปทุกอย่างแล้วมีวันนึงเราทะเลากันแรงมากๆแล้วเราก็พลั้งปากไล่เค้าไปค่ะ เรารู้สึกผิดมากๆจนเค้าก็หนีขึ้นรถกลับแต่วันนั้นเรานอนไม่ได้เลยค่ะเรานั่งแท็กซี่ออกไปตามหาเค้าตามสถานีรถเกือบจทุกสถานีแต่ก็ไม่เจอเราเลยกลับห้องมาแต่เรานอนร้องไห้ทั้งคืนเลยค่ะ เราติดต่อเค้าไม่ได้เราเป็นห่วงเค้ามาก เราเลยติดต่อเพื่อนเค้าคนนึงไปเป็นผู้หญิงเราถามเค้าว่า รู้มั้ยว่าแฟนเราไปไหนเราไม่รู้จะติดต่อทางไหนแล้วเราติดต่อไม่ได้เราเป็นห่วงเค้า แล้วเพื่อนเค้าก็ตอบเราว่า ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกมันโตแล้วมันดูแตัวเองได้ และเราเลยบอกว่าบอกเราเถอะนะเราเป็นห่วงเค้ามากจริงๆเราจะเป็นบ้าอยู่แล้วคือเราตอนนั้นเหมือนคนบ้ามากๆค่ะพูดไปร้องไห้ไป เค้าว่าบอกเราว่า เออ ไปโรงบาลมั้ย เราก็เลยเลิกพูดและไม่พูดอะไรต่อค่ะ คือเพื่อนเราวันนั้นมันมาอยู่เป็ฯเพื่อนเราค่ะมันเห็นว่าเราไม่ไหวแล้วก็เลยมาเฝ้ามันคงอดสงสารไม่ได้มันเลยทักไปหาแฟนเราว่าแบบช่วยคุยกะเรานั่นนี่เราตามหาทั้งคืนเลยไรงี้ จนประมาณตีห้าแฟนเราก็ตอบกลับและโทรกลับมาแต่เราเป็นคนรับเค้าก็บอกเราว่าเค้าถึงแล้วไรงี้เราก็โอเคขอให้เค้ากลับมาเค้าก็บอกนั่นนี่และเค้าก็ไปอยู่กับเพื่อนที่เราโทรหาจจนประมา 3 4 วันเค้าถึงนั่งรถกลับมาหาเราที่กรุงเทพ เราก็กลับบ้านพร้อมกันค่ะ แล้วช่วงนั้นเป็นช่วงจะปีใหม่เค้าก็ไปกินเหล้าบ้านเพื่อนคือเราก็มีนัดกับเพื่อนแต่ไม่ใช่วันนั้นแต่เหมือนเค้าก็ไม่อยากให้เราไปแล้วอยู่ๆก็ทะเลาะกันเค้าก็บล็อคเราไม่ให้เราติดต่อได้ทุกทางเค้าทำแบบนี้บ่อยมากค่ะ เราก็แบบคือจิตตกอยู่คนเดียวแล้วเราเลยให้เพื่อนเราไปส่องสตอรี่เค้าให้ เค้าลงรูปแฟนเก่าเค้าในสตอรี่ค่ะ ตอนนั้นเราไม้ว่าเค้าทำไปทำไมแต่เราเสียใจ แล้วแบบเออ พอก็ได้วะ เราเลยไม่ตามเค้า แต่พอเราไม่ตามเค้าก็ทักเรามาประมาณว่าเค้าเมาแล้วขอกับมานอนบ้านเราหน่อยไรงี้เราก็บอกไม่ให้มาแต่สุดท้ายเราก็ยอมให้มา แล้วเราก็หายโกรธเค้าไปเลยเราเป็นคนหายโกรธง่ายค่ะ แล้ววันถัดมาเค้าก็ต้องกลับบ้านแล้วก็กลับไปเเชียงใหม่แล้วว หลังจากนั้นเราเริ่มห่างกันมากๆๆมากจริงๆค่ะ วันนั้นเกรดเค้าออกแล้วเกรดเค้าค่อยข้างที่จะไม่ดีค่ะ เทอมนี้เค้าเลยบอกเราว่าเค้าจะพยายามากๆเราก็โอเคไม่ได้อะไรก็ให้กำลังใจไป แล้วหลังจากตอนนั้นเค้าก็เรียนเต็มทุกวันกลับมาอ่านหนังสือๆๆๆๆๆจนตี1ตี2ทุกวันเลยค่ะแล้วระหว่างวันเราแทบจะไม่ได้แชทคุยกันเลยค่ะถึงเราจะทิ้งข้อความอะไรไปเยอะแค่ไหนเค้าไม่ตอบมาเลยค่ะ เรามีรหัสเฟสเค้านะคะบางทีเราลองเข้าเฟสเค้าดูว่าแบบเค้าจะเลือกตอบเรารึเปล่าสรุปเค้าตอบทุกคนค่ะยกเว้นเรา เราแบบเสียความรู้สึกมากค่ะมันเป็นแบบนี้ตลอด เทอมนี้เค้าเริ่มมีเพื่อนเยอะขึ้นเค้าเริ่มไปกับเพื่อนมากขึ้น เค้าเริ่มที่จะโกหกเราวันนั้นเค้าบอกเราว่าเออนี่ไปงานชมรมนะเราก็บอกว่าเออเนี่ยเรารอนะรีบกลับด้วย เค้าก็บอกโอเคคงกลับไม่เกินหอปิดเค้าอยู่หอในค่ะหอมันจะปิดสี่ทุ่มแล้วเราก็โอเคเรารอ ไม่ตามม ไม่จี้ เค้าไปตั้งแต่หกโมงครึ่งค่ะถึงงานประมาณทุ่มนึงแล้วเค้าก็หายไปเลยค่ะไม่ตอบไม่ทักเรามาอีกตอนนั้นเราอยากจะลองใจเค้าว่าถ้าเราไม่ทักไม่ถามเค้าเค้าจะบอกเรามั้ยว่าเค้าทำอะไรอยู่ แต่ไม่เลยยค่ะะ เค้าไม่ทักเรามาเลยยยเราเลยแบบเออโทรถามซะหน่อยตอนนั้นสามทุ่มครึ่งแล้วกัวเค้าเข้าหอไม่ได้เพราะมันปิดสี่ทุ่มพอเราโทรไปเค้าก็รับว่าเออเนี่ยกำลังให้รุ่นพี่ไปส่งนะเราก็โอเคบอกกว่ารีบกลับเค้าบอกถึงแล้วจะโทรหาอยู่นี่เสียงดังเราก็โอเคแล้วเค้าก็หายไปเลยค่ะจนเราโทรไปมันเกือบจะเที่ยงคืนแล้วเราพยายามโทรพยายามติดต่อไปก็ไม่มีคนนรับจนสักพักมีเสียงผู้หญิงรับ บอกว่านี่เพื่อนแฟนเรานะแฟนเราเมานอนหลับไปแล้วว เราก็แบบเสียความรู้สึกอ่ะคือให้เรารอตั้งแต่ทุ่มนึงแล้วเราไม่รู้ด้วยว่างานชมรมนี่เค้ากินเหล้ากันด้วยยย และเรามารู้ทีหลังว่าเค้าเห็นแชทเราทุกอย่างแต่เค้าตั้งใจไม่ตอบเราเพราะเค้าบอกว่าเราตามเค้าตามๆอยู่นั่นเราเสียความรู้สึกมากค่ะ และเค้าเริ่มไปแบบนี้บ่อยมากๆจนวันนึงมีคอนนเค้าก็ขอเราไปและบอกเราว่าจะไม่กินของมึนเมาเราก็ตั้งใจว่าจะไม่ตามเค้าเราเลยโทรคุยหับเพื่อนเราแทบจะทุกคนเพื่อที่จะไม่ต้องโทรหาเค้าเราไม่อยากให้เค้ารำคาญเราค่ะ จนมันดึกมากๆเาไปตอนสามทุ่มแล้วช่วงประมาณตีหนึ่งตีสองเราพยายามติดต่อเค้าแต่เราติดต่อไม่ได้ค่ะเราเลยทิ้งข้อความไว้ว่าเราไม่ไหวกับเค้าแล้วที่เราต้องมารอแบบนี้ทุกวัน เค้าก็โทรมาหาเราประมาณตีสี่ค่ะ คือมาง้อเราขอโทษบอกจะไม่ไปแบบนี้อีก ทีแรกเราก็โอเคนะคะ แต่ตอนเช้าเรามาดูแชทเห็นที่เพื่อนๆเค้าคุยกันคือเค้าแอบเราไปร้านเหล้าต่อค่ะแล้วเค้าเมามากในแชทมมันประมาณเพื่อนเค้าพูดว่า แฟนเรามีเมียใหม่แล้วมั้ง เราแบบเสียใจมากกเค้าโกหกเราอีกแล้วคือเราไม่เคยคิดว่าเค้าจะโกหกเราเราเชื่อใจมากเราเลยลองออกมาจนสุดท้ายเราก็อยู่ไม่ได้ต้องกลับไปหาเค้าแล้วหลังจากที่เค้าไม่เที่ยวเค้าก็อ่านหนังสือคืออ่านกับเพื่อนอ่ะค่ะอ่านจนตีหนึ่งตีสองทุกวันคือเราอยู่กรุงเทพคนเดียวเราอยู่หอคนเดียวเรามีแต่เค้าอ่ะค่ะเราก็อยากคุยกับเค้าเวลาเราโทรหาเค้าจะแบบโมโหหงุดหงิดเรางี้คือมันแบบจะตีแล้วเราโทรหาเค้าเราบอกเราขอเฝ้าเดี๋ยวแบบปิดเสียงให้เค้าก็บอกไม่เอา ไม่รู้เรื่องไงวะอ่านหนังสืออยู่ไรงี้ เราบอกเราปิดเสียงให้จะไม่พูดอะไรเค้าก็ไม่ยอมคือเราทำอะไรนิดหน่อยเค้าก็ขึ้นกูๆๆอะค่ะมันต่างจากคนเดิมมากๆเราไม่รู้อะไรทำเค้าเปลี่ยนไปขนาดนั้นตอนนี้เราไม่เจอกันนจะเข้าเดือนที่สามแล้วค่ะ คือเราตั้งใจจะไปหาเค้าเค้าก็บอกแต่ว่าไม่ต้องมาๆไรงี้แล้วเป็นแบบนี้มานานมากแล้วค่ะคือเรารักเค้ามากๆๆๆอะไรๆเราก็ยอมเค้าหมดไม่ว่าเราจะผิดหรือถูกเราจะเป็นฝ่ายง้อเค้าก่อนตลอด บางทีเราก็น้อยใจนะคะว่าเวลาเค้าไม่มีให้เราเลยหรอคือเวลาเค้าไปดูหนังไปไหนมาไหนกับเพื่อนเค้าทีหมดนะคะ บางทีเรายังแอบคิดเลยว่าเราอิจฉาเพื่อนเค้าเค้าเคยพูดกับเราว่า เค้าอยากมีเพื่อนอยากมีสังคมแต่การที่เค้าทำเรารู้สึกไร้ตัวตนในชีวิตเค้ามากๆค่ะเราเองก็มีเพื่อนมีสังคมแต่เรราไปไหนมาไหนเราไม่เคยลืมเค้าเราบอกตลอดแต่นี่เค้าไม่ตรงเวลากับเราเลยเค้าบอกเราจะไปไหนกลับกี่โมงไม่เคยกลับตรงเลยค่ะ เฮ้อออ จริงๆเรารู้นะคะว่าเค้าไม่รักเราแล้ววแต่เราไม่มีใครเลยเรารักเค้ามากๆด้วยค่ะเราอยากให้เค้าเห็นจังว่าเราอดทนรอเค้าขนาดไหน เราพยายามเป็นคนในเย็นจากที่แต่ก่อนเราไม่เคยยอมง้อใครก่อนเรากลายเป็นคนที่รอเก่งมากๆๆๆๆๆๆ ตอนนี้เราก็ยังรอเค้าอยู่ค่ะเราไม่รู้จะทำอะไรรอเค้าเราไม่อยากกวนเค้าาเลยมานั่งตั้งกรทู้นี้ขึ้นมาเราง่วงมากแล้วแต่เรานอนไม่หลับเราอยากให้เค้าอ่านเสร็จเร็วๆจัง จากที่เพื่อนๆอ่านแล้วเพื่อนๆคิดยังไงกันคะเราอยากถามว่าเรางี่เง่าหรือเค้าเมินหรือมองข้ามเรามากไปกันแน่แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเค้าไม่รักเราเลยค่ะ